ELDERS - Onze vaste buitenlandredacteur neemt even een welverdiende vakantie. Ondertussen proberen we de leemte te vullen met nieuws elders uit de wereld. Ondertussen in Peru….
Dit weekend is het weer loeidruk op de vakantiesnelwegen. De prognose van de ANWB is dat er miljoenen vakantiegangers op pad zijn. Het is nog te vroeg om te weten of al die drukte deze zomer tot een nieuw record bij de ANWB Alarmcentrale zal leiden (in de zomer van 2018 7% meer hulpvragen dan in 2017).
In een Volkskrantcolumn vroeg journaliste Margriet Overveen zich af of er iets Nederlandser is dan hoe roekeloos wij met vakantie gaan, in het volste vertrouwen dat er altijd hulp komt in nood? En liefst een beetje snel? Ze bracht een bezoekje aan de alarmcentrale en hoorde o.a. dat Nederlanders zelfs vanuit het Peruaanse Cuzco de hulp van de ANWB wensen.
Ook vorige maand zochten een aantal Nederlanders die door Peru trokken hulp, nu van de Nederlandse ambassade in Peru.
Na een ondoordachte actie kwamen ze in moeilijkheden, omdat ze iets te lichtzinnig dachten over een waarschuwing van onze Rijksoverheid in het reisadvies voor Peru: Houd rekening met bijvoorbeeld wegblokkades en sociale onlusten.
Al tien jaar porberen de bewoners van Arequipa de komst van een kopermijn tegen te houden. Ze vrezen dat de watervoorziening in gevaar zal komen, ten koste van hun landbouwacticviteiten. Protesten werden de laatste tijd weer wat heviger en met enig succes: de Peruaanse president Vizcarra deelde op 24 juli mee het besluit tot verstrekking van een vergunning aan Southern Copper te heroverwegen.
Een voorlopig succes voor de Peruaanse boeren. Op een ander front boekte ook de Peruaanse landbouwer en berggids Saúl Luciano Lliuya een voorlopig succesje. Met steun van Germanwatch heeft hij in 2015 een rechtszaak aangespannen tegen de Duitse energiegigant RWE. De eis: een vergoeding voor de schade die hij en zijn streekgenoten lijden door het smelten van de lokale gletsjers ten gevolge van de klimaatopwarming.
Gebaseerd op een redenatie in de Duitse wetgeving dat, ook al is een activiteit legaal, de schade die er eventueel uit voort vloeit, door de veroorzaker moet worden vergoed, wordt van RWE een schadevergoeding geëist, gelijk aan haar aandeel in de CO2-uitstoot (0,5%). RWE zou daarom ook 0,5% van de kosten moet vergoeden, die de lokale gemeenschap maakt om zich te beveiligen tegen vloedgolven van smeltwater.
De laatste ontwikkeling in deze zaak is dat de rechtbank in december 2018 een aantal deskundigen heeft aangesteld die nu moeten uitzoeken in hoeverre de lokale gemeenschap serieus bedreigd wordt door vloedgolven uit de gletsjermeren. In dit artikel in Time een lezenswaardige beschouwing.
En, hoor ik sommigen al roepen, wat doen de Peruanen zelf dan tegen de klimaatopwarming?
Boeren rond de stad Iquitos gaan alternatieven ontwikkelen om het platbranden van het Amazonewoud te voorkomen. Agro-bosbouw kan een bijdrage zijn om voor het klimaat desastreuze productiemethoden te verminderen.
Hopelijk krijgen de Peruanen bij dit soort initiatieven ruim steun van hun regering, die in januari toetrad tot de ‘Tropical Forest Alliance’, een internationale coalitie die maatregelen tegen ontbossing en voor bescherming van biodiversiteit wil bevorderen.
Wat elders kan, moet overal toch kunnen?
Reacties (2)
De Duitse wetgeving heeft (of tenminste had) nog wel meer eigenaardigheden. In de tijd dat Nederland zich op dat terrein nog een gidsland mocht noemen werd een inmiddels weer broodnuchter een Duits stel dat in ± Enschede een coffeeshop had bezocht bij terugkomst in de Bondsrepubliek gearresteerd. Ze hadden in Nederland iets gedaan dat in Duitsland niet mocht. Ik weet alleen niet meer hoe de zaak is afgelopen.
Zo bezien zou je dus ook alle Duitse bedrijven die hun productie naar streken met een ‘makkelijker’ regelgeving verplaatsen daarvoor kunnen vervolgen.
Klimaatverandering kent winnaars en verliezers. Zelfs al zouden er meer winnaars dan verliezers zijn door klimaatverandering dan nog is het rampzalig voor sommigen. Slachtoffers t.g.v. smeltende gletsjers in Peru is zo’n voorbeeld. De veroorzakers van die schade, de klimaatcriminelen, moeten die natuurlijk vergoeden. Maar omdat we nu eenmaal gekozen hebben om klimaatverandering, en dus ook de schade die daar uit volgt, tot een zekere grens te accepteren, zijn we allemaal klimaatcriminelen en ligt een UN fonds waaruit schade wordt vergoed meer voor de hand dan een willekeurige rechtsaak. De advocaat van de klimaatcriminelen zal betogen dat het niet de CO2 uitstoot is maar de luchtverontreiniging…. zie https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/06/17/zuid-amerikaanse-gletsjers-smelten-als-gevolg-van-luchtvervuilin/