Geert Wilders is van alles, maar hij is ook een intrigerend fenomeen. Zo iemand waarvan je je onder andere kunt afvragen: hoe doet hij dat toch? Hoe is het mogelijk dat hij politiek maar blijft overleven – dat hij regelmatig fouten maakt waarvoor anderen zouden worden afgestraft, terwijl hij maar blijft zitten en momenteel nog altijd de grootste partij van Nederland leidt is. De neerlandicus Robbert Wigt, die eerder een boek schreef over Mark Rutte, komt nu met een boek over de ‘overtuigende taal’ van Wilders. Daarin speelt Rutte trouwens weer een rol, als de enige die het de afgelopen decennia is gelukt om Wilders van zich af te slaan, de enige die aan Wilders gewaagd was. Is Wilders taal overtuigend? Opvallend is dat op de ene plaats in Wigts boek de theaterdocent Marijn Moerman zegt dat Wilders meer een debater is dan een speecher, terwijl verderop het Denk-Kamerlid Van Baarle zegt ‘Met Wilders heb je eigenlijk geen debat.’ Beide hebben gelijk: als Wilders alleen zou speechen, zou hij niet zo populair zijn, want zijn speeches hangen vaak naar het eentonige. Maar een echte debater is Wilders ook niet, want het is hem niet om de uitwisseling van argumenten te doen. Wilders heeft een manier gevonden om van het debat een monoloog te maken. Dat is wel zijn grootste troef. Partijgenoten Kun je in dat kader wel spreken van ‘overtuigende taal’? Wigt zet op de heldere manier die we ook kennen uit zijn Rutte-boek uiteen wat voor technieken Wilders allemaal gebruikt: framing bijvoorbeeld, of humor, of zelfs technische zaken zoals de drieslag (‘Wat Nederland nodig heeft is leiderschap, een stop van de immigratie, het aanpakken van de criminaliteit‘). Maar zijn allerbelangrijkste kunst is zijn ontsnappingskunst. Zijn grote succes bestaat eruit dat hij bijna niet te pakken is. En dat komt weer doordat hij zich op een bijzondere manier verhoudt tot het overtuigen. Hij probeert mensen nergens van te overtuigen, behalve dat ze op hem moeten stemmen, op hem persoonlijk. Waar andere politici het probleem hebben dat ze een bepaald doel willen bereiken en daarop kunnen worden afgerekend, heeft Wilders nauwelijks zo’n concreet doel. In de huidige regeringsperiode zou je kunnen zeggen dat ‘het strengste asielbeleid ooit’ het doel is, maar dat is dusdanig onduidelijk dat het niemand lijkt te interesseren dat het helemaal niet gehaald wordt. En waar andere politici het probleem hebben dat wat ze zeggen min of meer consistent moet zijn met wat partijgenoten zeggen, zijn er voor Wilders helemaal geen partijgenoten die iets anders zouden vinden. Tegenstander Een debater is normaliter kortom gebonden aan allerlei zaken – aan de stelling die hij wil verdedigen, aan de medestanders die hij heeft, aan het publiek dat hij van een standpunt wil overtuigen – maar Wilders weigert zich daaraan te binden. Hij staat er alleen om duidelijk te maken dat hij er staat, dat hij allerlei heftige dingen zegt, of grappige dingen, of dingen die de mensen raken. Vandaar dat mensen hem als zo’n goede debater ervaren – hij wint van al die mensen die een arm op hun rug houden – terwijl hij helemaal niet debatteert. Vandaar dat hij ook niet zo goed speecht, want in een speech moet je, anders dan in een debat of op X, een eigen standpunt uiteen zetten en hij heeft geen uitgewerkt eigen standpunt voorbij ‘de islam is een gevaarlijke ideologie’ of ‘het strengste asielbeleid ooit’. Hij werkt, kortom, zo overtuigend omdat hij nauwelijks probeert iemand te overtuigen. Dat staat niet in de weg dat een fenomeen als Marjolein Faber laat zien dat dit alles een grote techniek vergt, die Wilders wel degelijk beheerst. Faber probeert evenmin ooit iemand te overtuigen, maar zij bereikt geen effect. Of althans, ik vermoed dat als zij ineens de leiding van de PVV zou overnemen, er van de meer dan dertig zetels van die partij niet veel zou overblijven. Het belangrijkste verschil lijkt mij: bij Faber valt uiteindelijk niet zoveel te beleven. Zij herhaalt alleen maar voortdurend hetzelfde, en dat dan ook nog eens in min of meer dezelfde bewoordingen. Het amusement ontbreekt, het persoonlijke element ontbreekt, het gevoel voor de tegenstander en waar je die kunt raken ontbreekt. Over de taal van Marjolein Faber zou niemand een boek kunnen schrijven – zelfs Robbert Wigt niet. Robbert Wigt. Kopvoddentaal. De overtuigende taal van Geert Wilders. Brooklyn, 2025
Een funkversie van Enter Sandman? Art vs Science doet het gewoon.
Je moet wel eerst door 1.44 minuten aan voorbespreking heen spoelen, maar dan heb je ook wat.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - van Prof.Dr. Bert van den Braak
In de formatie 2024 werd het extraparlementaire karakter van het te vormen kabinet benadrukt.[1] Geen dichtgetimmerd regeerakkoord meer, maar een scheiding tussen een regerend kabinet en een controlerend parlement. Er kwam een hoofdlijnenakkoord van de vier coalitiepartijen, wat door het kabinet in een regeerprogram moest worden uitgewerkt. Tot zover de theorie. Het leek toen al een illusie.
Hoe gaat het in de praktijk? Belangrijke beslissingen worden genomen door de vier voorzitters van de coalitiefracties (soms met secondant) die zich binden aan de uitkomst. Doel is vooral ‘eigen punten’ binnenhalen. Bij het overleg over de Voorjaarsnota zat de minister van Financiën aan tafel en ongetwijfeld drukte hij een stempel op het beraad door de (financiële) marges aan te geven. Ook premier Schoof schoof op enig moment aan, maar zijn rol was beperkt. De overige ministers werden een dag na het akkoord op de hoogte gebracht van de uitkomst.
Eerder, in december 2024, deelde de premier mee dat hij was geïnformeerd over de uitkomst van overleg tussen de coalitiefracties en vier oppositiepartijen (CDA, CU, SGP en JA21) over aanpassing van de Onderwijsbegroting. Ook toen kregen de overige ministers daarna te horen wat voor hen de gevolgen waren.
De Amerikaanse vice-president Vance bezoekt India ‘voor de handel, maar ook ter geruststelling’, schreef De Volkskrant. India hoopt met een bilateraal handelsakkoord onder de enorme importtarieven uit te komen die Trump vooralsnog on hold heeft gezet. De Indiase premier Narendra Modi besprak een dergelijk akkoord al in februari op het Witte Huis. Aan de andere kant willen de VS al jaren toegang tot de Indiase landbouwsector. Maar India beschermt de eigen landbouw ferm: het hanteert een importtarief van 39 procent. Op die manier zegt India de eigen boeren – de helft van 1,4 miljard inwoners van India werkt in de landbouwindustrie – en de voedselzekerheid te willen beschermen. Boeren demonstreerden tegen het bezoek van Vance, ze vrezen dat de regering zich toch zal laten verleiden tot concessies die de huidige crisis in de landbouw verergert en nog meer boeren de kop gaat kosten. Eind maart waren er ook al massale demonstraties van boeren die eisten dat er een einde komt aan de pogingen van de overheid om bedrijfsbelangen in de landbouw te betrekken, en dat er maatregelen worden genomen om boeren te beschermen tegen schulden en zelfmoord, waaronder een uitgebreide kwijtschelding van leningen voor zowel boeren als landarbeiders.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het klinkt alsof hij een depressieve beminde aanspreekt, maar volgens eigen zeggen is het veel meer dan dat:
I wrote that song as much about Ireland as I did about myself and relationships. A lot of times when I sing that song, I find myself thinking of Ireland.
COLUMN - Vandaag is het Wereldproefdierendag. De dag waarop laboratoriumdieren worden vrij gelaten om mensen op te vreten….
Oh wacht, laten we daar niet al te schijtlollig over doen. Het is een serieuze zaak. Nog maar twaalf dagen geleden deelde minister Bruins mee dat zeker tot 2030 doorgegaan zal worden met laboratoriumproeven op apen.
Dat was zijn reactie op een onderzoek naar mogelijkheid tot verlaging van het aantal proeven met niet-humane primaten. Dat onderzoek is tot stand gekomen dankzij een in 2022 unaniem aangenomen motie van Frank Wassenberg (PvdD) c.s.
Hebben dierproeven nog een toekomst? Het onderzoek ontvouwde vier mogelijke scenario’s: afbouw, vermindering, behoud en mogelijke toename. De minister koos voor het derde scenario (onderzoeksrapport, pagina 11):
Daarom kies ik nationaal voor de komende vijf jaar voor scenario 3: voorlopig behoud van NHP-onderzoek
De minister wil zich wel hard maken “voor een blijvende versterking van de positie van Nederland als gidsland voor de ontwikkeling en toepassing van proefdiervrije onderzoeksmodellen”.
Volgens Proefdiervrij.nl zijn er aardig wat alternatieven. Een daarvan is de mens. Zo zou je donateur van restweefsel kunnen worden. Mocht je na een operatie enig lichaamsweefsel achter moeten laten, geef dan aan dat je dat spul beschikbaar voor onderzoek wil stellen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
_
Uiteraard kunnen we niet helemaal voorbijgaan bij het overlijden van Paus Franciscus. Het beeld van een paus die aan de hemelpoort klopt, heeft iets tragikomisch.
Dit optreden is van Bob Dylans toernee in Australië, 1986, waarbij hij werd begeleid door Tom Petty and the Heartbreakers. Het optreden werd gefilmd voor de concertfim ‘Hard to Handle‘.
Het is jammer dat ze tussendoor gaan zitten babbelen, maar desalniettemin is dit zeer goed gezongen.
Miley Cyrus en Ariana Grande doen deze klassieker van Crowded House hier eer aan.
Een rollende steen vergaart geen mos, zeggen ze wel eens. Wat waren die MTV Unplugged concerten toch vaak goed.
Ik heb nog getracht een goede tv-registratie op te snorren, maar dan krijg je filmpjes van matige kwaliteit. Of het lied wordt voortijdig afgebroken.
Heeft iemand hier die nieuwe biopic (met Timothée Chalamet als Bob Dylan) al gezien? En, is het wat?
De Dijk geldt als een popband, maar dit is toch gewoon bluesrock of niet?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.