De civiele rechter in Amsterdam veroordeelde vorige week twee beveiligers van Forum voor Democratie voor de mishandeling van de Bossche videokunstenaar Jasper van den Elshout. Hij hield vorig jaar een eenmansdemonstratie tegen Baudet toen die in Den Bosch aan het flyeren was. Van den Elshout stond met een kartonnen doos voor ‘oud papier’ op de Parade, zodat mensen daar hun FvD-krant meteen in konden doen. Beveiligers van Baudet sleurden de demonstrant van het plein, trokken hem omver en drukten hem een kwartier tot twintig minuten tegen de grond, terwijl Van den Elshout op zijn knieën zat. Hij heeft nog enige tijd last gehad van een pijnlijke schouder en knie. Opmerkelijk is de reactie van Baudet na het incident. Tegen de politie verklaarde hij: ‘Ik had onmiddellijk een slecht gevoel bij deze man. Ik had een bedreigd gevoel. Ik vond het echt bedreigend.' De civiele rechter vond mede op grond van verklaringen van getuigen dat er geen sprake was van een bedreigende situatie. De rechter ging echter niet mee met de eis aan Forum voor Democratie voor een rectificatie van Baudets beschuldigingen. De beveiligers werden wel veroordeeld tot 4000 euro schadevergoeding wegens belemmering van de vrijheid van meningsuiting, vrijheidsberoving en aantasting van de lichamelijke integriteit. Tribunalen Baudets klacht over de bedreiging door een tegendemonstrant komt in een vreemd licht te staan na de veelbesproken bedreigingen van zijn collega Van Houwelingen tegen D66-Kamerlid Sjoerdsma. Van Houwelingen riep ter afronding van een felle woordenwisseling in de Tweede Kamer: "Uw tijd komt nog wel, want er komen tribunalen." Volgens Tjeenk Willink, zo'n beetje het geweten van de democratische rechtsstaat, is deze affaire ‘weer een stapje in de betonrot die onze democratische rechtsorde uitholt.’ Voor een partij die naar eigen zeggen is opgericht om de democratie te beschermen toch iets om over na te denken. IJdele hoop vermoed ik. Want zoals dat vaker gaat in extreemrechtse kringen is ook bij FvD de ruimte die men voor zichzelf claimt altijd groter dan wat men de tegenpartij gunt. Betonrot in de lokale democratie De 'betonrot' openbaart zich ook op lokaal niveau blijkt uit een interview met D66-lijsttrekker Loes ten Dolle uit Winterswijk, die helemaal klaar is met alle bagger die ze over zich heen krijgt. 'Ik was al elf keer dood geweest als alle bedreigingen waren uitgekomen.' Ze vertelt over 'mails dat mijn kop moet rollen, tweets dat ik tegen een boom aan moet rijden, dat ik maar verkracht moet worden of dat ik een goeie was geweest voor de SS.' En dat alleen omdat iemand een andere mening heeft.....Het zijn bedreigingen die de lokale democratie ontregelen en ondermijnen. Het kan mensen (en dan met name vrouwen) ervan weerhouden zich in te zetten als raadslid. Of raadsleden voelen zich gedwongen hun standpunt voor zich te houden. Met als gevolg een uitholling van de lokale democratie. Wat mij betreft een urgent aandachtspunt voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. [overgenomen van Free Flow of Information]
Jaaaa, dit is veelbelovend! Een nieuwe band, The Halo Effect, bestaande uit voormalig bandleden van In Flames en Dark Tranquillity. Dat kan alleen maar goed gaan en een geweldige pot melodieuze death metal in de Gothenburg stijl opleveren, toch?
Dit is een eerste nummer, maar een album is in de maak, en dit belooft veel goeds!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - Even een heuglijk bericht: het hiernamaals bestaat, dat wil ik u toch even mededelen. Afgelopen 11 augustus ben ik namelijk overleden. Dat is helaas met alle gevaccineerden in 5G-gebieden gebeurd. De wappies hadden toch gelijk.
Het lijkt hier overigens wel heel erg op het ondermaanse, dat vond ik wel een beetje tegenvallen. God heb ik nog niet gezien maar zo gauw ik Hem spreek ga ik Hem wel vragen of het nou echt zo veel moeite was om de aflossing van de hypotheek en Mark Rutte uit het ontwerp van het Eeuwige Leven weg te laten.
Corona hebben we hier ook. Social distancing is waarschijnlijk de reden dat ik de Almachtige nog niet ter verantwoording heb kunnen roepen. O, en wappies, echt alles hier is hetzelfde. Ik moet dan ook bekennen dat ik bijzonder weinig, zeg maar: eigenlijk helemaal niets van mijn heengaan gemerkt heb.
Maar we weten hier allemaal dat we dood zijn. Zoals we ook weten dat Soros er achter zat, dat de massa-immigratie een complot is om ons allemaal om te volken, dat alle moslims tequilla plegen, dat Covid gewoon een griepje is en trouwens makkelijk verholpen kan worden met een paardenmiddel, dat het woningtekort door vluchtelingen wordt veroorzaakt, dat je bij een pizzeria kleine jongetjes kunt bestellen, met blood libel erbij, dat Nazi’s links waren en dat mensen met een dubbel paspoort landverraders en belastingfraudeurs zijn. O, en de aarde blijkt toch plat.
ACHTERGROND - Het Stedelijk Museum (Amsterdam) heeft tijdens het afgelopen coronajaar een expositie georganiseerd over de Surinaamse School. Hierin werden ruim 100 werken van 35 kunstenaars getoond uit de periode 1910-1985. Mede door alle beperkende maatregelen hebben veel mensen deze expositie niet gezien. Het museumteam biedt nu een online tentoonstelling aan zodat iedereen de kans krijgt om alsnog kennis te maken met de Surinaamse School.
Bidvrouwtjes in de Palmentuin (1964) © Ron Flu, Collectie Stedelijk © foto Gert-Jan van Rooij.
Surinaamse School richt zich op de Surinaamse kunstgeschiedenis die verweven is met de Nederlandse. In 1995 presenteerde het Stedelijk de tentoonstelling Twintig jaar beeldende kunst in Suriname, 1975-1995. De expositie in 1995 was een co-creatie van Chandra van Binnendijk en Paul Faber. Na de primeur in het Surinaams Museum in Paramaribo was de tentoonstelling in Amsterdam te zien.
De schaakspelers (1973) © Quintus Jan Telting, Collectie Stedelijk © foto Gert-Jan van Rooij.
De viering van 45 jaar onafhankelijkheid in Suriname was de directe aanleiding voor deze tentoonstelling. Onze gedeelde geschiedenis speelt hierin een belangrijke rol. Door de langdurige Nederlandse koloniale overheersing was er bijvoorbeeld gebrek aan (bevoegd) kunstonderwijs in Suriname. Hierdoor waren studenten lange tijd aangewezen op Nederlandse kunstopleidingen. Veel (afgestudeerde) studenten zijn na hun studie permanent of tijdelijk naar Suriname teruggekeerd.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Obscure ‘avant garde’ black metal, of eerlijk gezegd ronduit vaag: Arctures. Ja wat nou? Jullie zijn hier toch om eens wat nieuws te horen? Nou dan. Gewoon luisteren en als het niks is zet je het gewoon weer af hoor, pfff. O ja, de zanger op deze plaat kwam hier eerder langs, die heeft ook wel indrukwekkend veel mooie dingen gemaakt. Enjoy!
Aan het demissionaire kabinet zitten we nog wel even vast. Hoe het er precies voorstaat met de kabinetsformatie weten we niet. In een extreem karig briefje aan de voorzitter van de Tweede Kamer deelden de informateurs mee dat ze na volgende week de Kamer opnieuw zullen informeren.
Het kattebelletje was van 25 november. Na volgende week is dus op of na 6 december. Dat het allemaal niet zo vlot gaat verklaren de heren in hun laatste zin:
De verdere voortgang blijft mede in het teken staan van verplichtingen die voor de betrokkenen bij de formatie verbonden zijn aan het lidmaatschap van de Kamer en/of het kabinet, waaronder de behandeling van de begroting en de verantwoordelijkheid voor bestrijding van de corona-pandemie.
Logisch? Logisch! Een mens kan geen twintig ballen in de lucht houden. En de hoofdonderhandelaar voor de VVD houdt er al zo veel in de lucht. Als minister-president heeft hij zijn handen vol aan de reguliere taken. Daarbovenop is hij crisismanager geworden, waarbij de coronacrisis misschien wel de meest tijd en energie vraagt.
Zijn agenda is niet elke week bomvol, maar een schema als onderstaande maakt duidelijk dat hij niet elke dag met de formatie bezig kan zijn.
RECENSIE - Over de Balkan is in het Nederlands niet zo heel veel geschreven. Nederland heeft eeuwenlang nauwe betrekkingen onderhouden met het Osmaanse Rijk, maar de Balkan – als er al niet omheen werd gevaren – was niet meer dan wat zich onderweg naar Constantinopel of Smyrna bevond. Er was in het verleden weinig belangstelling voor dit gebied. Er bestaat dan ook nauwelijks iets wat voor de geschiedschrijving over de Balkan als bron bruikbaar zou kunnen zijn. Een uitzondering vormen de reportages die A. Den Doolaard in diverse Nederlandse kranten schreef over de “Macedonische vrijheidsstrijd” en de verslagen in boekvorm van majoor Lodewijk Thomson en kolonel Willem de Veer over de Nederlandse vredesmissie in Albanië in 1913-1914. In dit rijtje past ook Met Bulgaren en Montenegrijnen van Jan Fabius, dat onlangs werd heruitgegeven door Skanderbeg Books en hier wordt besproken door gastauteur Raymond Detrez.
Oorlogscorrespondent
Jan Fabius trok bijna honderd jaar geleden in de Eerste Balkanoorlog niet als militair naar de Balkan, maar als oorlogscorrespondent. Met Bulgaren en Montenegrijnen bevat brieven die Fabius naar Nederland stuurde van het Bulgaarse front bij Adrianopel (Edirne) en het Montenegrijnse front bij Skoetari (Shkodër in Noord-Albanië). In beide gevallen verliet Fabius het front vόόr het moment suprême waarop hij had zitten wachten: de inname zelf van de belegerde steden. Overigens moesten zowel Bulgaren als Montenegrijnen, nadat ze zich ten koste van ontelbare mensenlevens van respectievelijk Adrianopel en Skoetari hadden meester gemaakt, die steden naderhand in de uitvoering van de internationale vredesakkoorden weer afstaan, in het eerste geval aan de Turken, in het tweede aan de Albanezen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Monte is een soloproject van de oprichter van de groep Bomba Estéreo. Op het Colombiaanse platteland begon hij met het opnemen van vogelzang, onder andere van een merel (mirla) die regelmatig zong in zijn tuin. Na de dood van de geliefde merel mixte Monte de zang en andere vogel- en natuurgeluiden met elektronische krekels en bliepjes en een beat. Het album Mirla is een ode aan de merel en aan de natuur.
Nils Frahm is hier meer dan eens voorbijgekomen, ook in een samenwerkingsverband, maar nog niet met F.S. Blumm. Het album 2X1=4, dat deze zomer uitkwam, is hun vierde cocreatie. Het is een album dat voortkomt uit hun gezamenlijke liefde voor dub, met een twist. Het resultaat is een beetje maffe kabbelende muziek met niet veel meer dan een knipoog naar dub.
Old Man’s Child maakt melodieuze black metal, en doet dat goed. Ze komen uit Noorwegen, maar hey – in de tijd dat ze actief waren tussen halverwegen de 90’s en 00’s kwam driekwart van de bands uit dit genre (en hun moeders) uit Noorwegen, dus heel bijzonder is dat nou ook weer niet. Felonies of the Christian Art is het eerste nummer van het album In Defiance of Existence. In 2009 kwam hun laatste cd uit – hoewel er nieuws was dat ze in het voorjaar van 2020 in de studio waren om nieuw materiaal op te nemen, is daar nog niets van vernomen. Of het er toch niet meer van komt, of dat er sprake is van een coronapauze kan ik jullie niet vertellen, maar tenzij je de volledige discografie al uit je hoofd kent* is er ook genoeg mooi oud werk te ontdekken.