Op 15 september1963 verloren vier Afro-Amerikaanse meisjes: Addie Mae Collins (14), Cynthia Wesley (14), Carole Robertson (14) en Carol Denise McNair (11) hun leven door een bomaanslag door de Klu Klux Klan. Die aanslag staat bekend als de 16th Street Baptist Church Bombing. Onder de trap bij de kerk waren door de Klu Klux Klan 19 staven dynamiet aangebracht. De ontploffing leidde tot vier doden en vele gewonden onder de kerkgangers.
Vier verdachten werden daarna opgepakt: Thomas Blanton, Robert Chambliss, Bobby Frank Cherry en Herman Cash. Ze waren verbonden aan een erg gewelddadige splintergroepering van The Klan. Maar het onderzoek werd stopgezet in 1968. Volgens de FBI was er te weinig fysiek bewijs en getuigen wilden niet praten. De motivatie achter deze racistische aanslag was dat in 1963 de scholen in Alabama geintegreerd onderwijs moesten bieden en niet langer gesegregeerd. En die verandering druiste in tegen tegen de ideologie van de Klu Klx Klan.
Jaren later, in november 1977, werd Roger Chambliss alsnog veroordeeld voor moord. De andere drie verdachten ontliepen nog langer hun veroordeling. Thomas Blanton kreeg in 2001 levenslang net als Bobby Frank Cherry. Verdachte nummer vier, Henry Cash stierf in 1994, en ontliep zo zijn veroordeling en straf.
In november 1963 nam John Coltrane met zijn kwartet de song Alabama op. Het schijnt dat hij de muzikanten niet vertelde waar het nummer over ging. Hij gaf ze alleen de noten. Coltrane had een elegie geschreven over deze aangrijpende gebeurtenis. Er is verdriet. En nee, er zitten geen woorden bij, er is geen tekst. Maar dat is ook altijd wat gezegd wordt bij erge gebeurtenissen en mensen wanhopig naar woorden zoeken die er niet zijn. Die schieten tekort, die zijn er niet – je kunt er niet bij.
Er is alleen die melancholische saxofoon en de ademhaling van John Coltrane. En op dit nummer speelt hij rustiger dan dat hij normaal doet, een lager tempo. Persoonlijk treffen de laatste twee minuten van dit nummer mij het meest.