Afscheid van de vooruitgang

Aanhangers van de Verlichting en de vooruitgang – wat linkse mensen en partijen in zekere zin altijd zijn, al weten ze dat die weg hobbelig is en diepe dalen kent – geloven dat de wereld beter kan worden en zich kan ontwikkelen, door verandering. Ze doen dat met name door mensenrechten te erkennen, vooral die van degenen die systematisch worden achtergesteld. Rechts, en vooral extreemrechts, wil niet zozeer dingen behouden, als wel terug naar oudere verhoudingen en een deel van de moderniteit afschaffen. Het dondert ze niet of dat nu meer feodaal of meer marktgedreven is: ze pleiten er in essentie altijd voor om (groepen) mensen van het democratische proces uit te sluiten, en willen hen hun rechten afnemen. Het bovenstaande is een simplificatie, dat geef ik grif toe, maar helaas: het is een vrij perfect scheermes van Ockham. Kijk naar extreemrechts: dat wil de rechten van vrouwen inperken, is tegen abortus, tegen de openstelling van het huwelijk, en van transgenders of mensen van kleur moeten ze niets hebben. Kijk naar de huidige Republikeinse partij: die is al jaren bezig zwarte mensen hun stemrecht te ontnemen, vrouwen hun recht op abortus, arme mensen hun recht op bijstand en zorg, en wil onderwijs over de geschiedenis van racisme of van homofobie verbieden. Kijk naar Forum voor Democratie: dat hekelt de vrije pers, wil wie anders denkt voor ‘tribunalen’ brengen, doet zijn best linkse mensen uit onderwijs, onderzoek en bestuur te weren, en verheerlijkt de ‘boreale cultuur’ – die van toen er hier nog geen zwarte mensen woonden en mannen nog ‘man’ waren. Allemaal haten ze de vrije pers. Allemaal flirten ze met religie dat het een aard heeft. Forum voor Democratie met streng gereformeerden en ouderwetse katholieken, Poetin met de Russisch orthodoxe kerk, de Republikeinen met strengchristelijke groepen – diezelfde gelovigen die hun homohaat naar landen in Afrika hebben geëxporteerd, bij wijze van moderne kerstening. In april 2013 stonden we bij het Amsterdamse Scheepvaartmuseum te demonstreren. Daar werd Poetin die dag door de Nederlandse regering onthaald, terwijl hij in eigen land de vrije pers de mond snoerde en strenge wetten tegen ‘propaganda’ voor homoseksualiteit invoerde. De pers, vrouwen, homoseksuelen, zwarte mensen – leer luisteren naar de kanariepietjes van de vrijheid. Want onze rechten sneuvelen altijd als eerste. Nu roepen we om het hardst dat we van Russisch gas en olie af moeten. Voor je het weet storten we ons daarmee in de armen van de theocratische dictators in het Midden-Oosten. We moeten van fossiele brandstof af, dat is de betere oplossing (en waarom kernenergie een doodgriezelige oplossing is, bewijst Poetin ons nu). Dit is mijn laatste stukje hier. Mag ik u nog eenmaal advies geven? Ga stemmen, altijd – ook als je niet precies weet op wie: want je kunt altijd op een partij stemmen die niet racistisch, homofoob, seksistisch of fascistisch is, en die de rechtstaat hoog heeft. We leren nu in rap tempo waarom het nodig is fascisten en despoten klein te houden. Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool. Namens de Sargasso redactie: En zoals u heeft kunnen lezen, is het ook de laatste. Niet alleen in Het Parool (lees ook wat ze op haar eigen website er over schrijft), ook op Sargasso. Jarenlang hebben we hier kunnen genieten van haar columns. Haar eerste columns op Sargasso verschenen als gastbijdrage (de eerste op 6 april 2011 - "Huiscontrole! We komen even kijken of u écht onschuldig bent"). Vanaf 16 november 2011 (met een column over weigerambtenaren) werden haar columns een vast onderdeel van Sargasso. Naast rake observaties over maatschappelijke en politieke issues, gaf ze ook een deel van haar privéleven bloot. We hebben met bewondering haar columns over haar ouders en haar moeders dementie gelezen. Karin Spaink weet onrecht scherp aan te wijzen. En of dat nou over politiek, ongelijkheid, de rechtsstaat, rolpatronen of privacy ging, er volgden vaak pittige discussies. De Pavlovreacties van conservatieven, neo-liberalen en alt-right aanhangers bewezen herhaaldelijk het punt dat Karin Spaink maakte. Karin, bedankt! We gaan je columns missen. Namens de Sargasso-redactie veel plezier en geluk bij alles wat je verder gaat ondernemen.

Door: Foto: R. van Elst, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons, Karin Spaink
Foto: Flickr ianus raadzaal Gemeenteraad Werkendam CC BY-NC-SA 2.0.

Nieuw in de raad

In vervolg op Lokaal versus landelijk en Landelijke partijen domineren over lokale partijen vandaag een overzicht van lokale fracties van landelijke partijen die zich in de lokale verkiezingsstrijd storten.

Onder ‘lokale landelijke partijen’ verstaan we partijen die vertegenwoordigd zijn in Tweede en Eerste Kamer. Verder ook partijen die landelijk zijn georganiseerd en eerder aan landelijke verkiezingen hebben meegedaan. Of het nou om het CDA of de Piratenpartij gaat, we noemen ze in dit stukje verder ‘lokale fracties’.

We hebben niet alleen het totaal aantal lokale fracties geteld, maar ook het aantal keer dat ze als ‘nieuw’’ meedoen.
Dat nieuw staat tussen aanhalingstekens want we bedoelen er mee dat het gaat om lokale fracties die momenteel niet in een gemeenteraad zitten. Het kan zijn dat ze wel eerder aan gemeenteraadsverkiezingen hebben meegedaan en in die zin dus niet echt nieuw zijn.

Tweede Kamer lokaal present

Van alle fracties die in de Tweede kamer zitten zien we zestien ook op de gemeentelijke lijsten. Vanzelfsprekend ontbreken de eenmensfracties Omtzigt, De Haan en Gündoğan (niet georganiseerd als politieke partij).

Ook de BBB (BoerBurgerBeweging) ontbreekt. Maar indirect doet de partij doet wel mee. Lokale partijen konden ‘bondgenootschappen’ aangaan. Een lokale partij die zo’n verbinding aangaat mag het logo ‘BBB Bondgenoot’ gebruiken. Het verkiezingsprogramma van de BBB moet door de lokale partij onderschreven worden. Na de gemeenteraadsverkiezingen worden de lokale raads- en commissieleden lid van BBB.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Blitzkrieg Bop

Haha, beetje Oekraïense modder, slecht onderhoud, slecht georganiseerd, geen tijdige bevoorrading, tekort aan brandstof, geen ervaring en een slechte moraal/moreel. En dan sta je daar met je colonne. En dan krijg je als Russische soldaat een bekertje thee aangeboden door de plaatselijke bevolking die met jou, stumper, te doen heeft, en dan schrok je ook nog die gekregen boterham op, want het rantsoen voor jou en je divisie was gisteren al op.

Foto: Flickr ianus raadzaal Gemeenteraad Werkendam CC BY-NC-SA 2.0.

Lokaal versus landelijk

De gemeenteraadsverkiezingen vinden plaats in 333 (van de 345) gemeenten. In elf gemeenten zijn vorig jaar november al verkiezingen gehouden omdat ze door herindelingen samen werden geveegd tot vier gemeenten.

Inwoners van een twaalfde gemeente (Weesp) kunnen stemmen voor de Amsterdamse gemeenteraad en voor de bestuurscommissie van hun stadsgebied. In maart 2018 is besloten dat de Weesp per 24 maart a.s. zal fuseren met de gemeente Amsterdam. Exit gemeenteraad Weesp.

Verspreid over die 333 gemeenten dingen 2869 politieke partijen naar de gunst van de kiezers. Daarvan zitten 362 partijen niet in de huidige gemeenteraden. Die bestempelen we in onderstaand schema als ‘nieuw’.

Dat is niet helemaal juist, want er zitten partijen bij die meededen bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen maar geen zetel haalden. En er zitten partijen bij die in 2018 wel een zetel haalden, maar die in de jaren daarna die ene zetel kwijt raakten omdat raadsleden de partij verlieten (en wel hun zetel meenamen).

Aandeel lokaal stabiel

In 2018 vormden lokale partijen 34% van het aanbod. Ook bij de komende verkiezingen is het lokale aandeel 34%. Dat lijkt aardig wat (969 partijen), maar het steekt toch wat mager af tegen de 1900 partijen die als ‘landelijke partijen’ te boek staan.

Foto: Victoria Pickering (cc)

Het verschil tussen een land en een regime

OPINIE - Duitsers zijn in Nederland tot ver na de oorlog niet erg populair geweest. De haat tegen de oosterburen speelde mee bij voetbalwedstrijden. En de stereotype beelden van dikke, roodverbrande, bier drinkende mannen in zandkuilen aan het Noordzeestrand deden nog decennia na de bevrijding de ronde. Voor mij was Duitsland lange tijd bijvoorbeeld ook geen aantrekkelijk vakantieland en dat had alles te maken met een beeld van Duitsers dat – onbewust misschien, maar toch- terug te voeren was op de bezettingstijd.

Duitsers of nazi’s?

Mijn beeld van Duitsland en de Duitsers is in de loop van de tijd door twee verschillende contacten gecorrigeerd. Op de eerste plaats door oud-verzetsstrijders. In hun verhalen waren niet de Duitsers de vijand, maar de nazi’s. Terecht natuurlijk. Hoeveel Duitsers, joden en niet-joden, zijn zelf niet het slachtoffer geworden van het naziregime? Natuurlijk kan de overweldigende steun van de Duitse bevolking voor het regime niet ontkend worden. Maar de misdaden van de nazi’s moeten op de eerste plaats toegerekend worden aan een barbaars regime dat ook de eigen bevolking onderdrukte. Wie ‘het volk’ als zodanig schuldig verklaart trapt in dezelfde val als de fascisten.

De tweede correctie op mijn beeld van de Duitsers kreeg ik veel later toen ik in contact kwam met de Duitse Groenen. Hun standpunten, hun verhalen en de cultuur van hun partij leken – althans aan het begin van deze eeuw- als twee druppels water op wat ik tegenkwam bij GroenLinks. Ik ontmoette Duitsers die niet of nauwelijks verschilden van politiek gelijkgestemde landgenoten. Misschien gold dat wel voor alle Nederlanders en Duitsers?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | HOUSTON (Live)

Een kijkje onder de motorkap van een vleugel, wat zit er allemaal in (en op en achter)? Volgens de tekst zitten er twintig muziekinstrumenten in, ik heb ze niet geteld. Het is haast meer een kunstwerk dan een muziekinstrument geworden.

Er is ook een making of van deze clip. Daarin is te zien hoe de aankoop van een oude tweedehands piano leidde tot dit multi-instrument: het binnenwerk werd eruit gesloopt, en de nieuwe instrumenten, die overal vandaan kwamen, werden erin gezet.

Foto: Owen (cc)

Kunst op Zondag | Bad neighbours

Oorlog. De inspiratie voor een ‘normale‘ Kunst op Zondag is verdrongen door verbijstering. De toestand in de wereld? Ik heb er even niets aan toe te voegen.

We gaan luisteren naar ‘Bad neighbours’, gecomponeerd door Catherine Likhuta. Zij is in Kiev geboren en tegenwoordig wonend en werkzaam in Australië. Over dit muziekstuk schrijft ze zelf:

Ik ben geboren en getogen in Oekraïne, dus je kunt wel raden over welke slechte buren ik het heb… Het stuk is geïnspireerd op de invasie van Oekraïne in 2014 door de ultieme ‘slechte buur’ van Oekraïne en bevat talloze muzikale dialogen, ruzies en zelfs gevechten.
Het combineert een algemeen gevoel van spanning en vastberadenheid met momenten van verdriet en rouw. Maar bovenal gaat het om vechten voor vrijheid en onafhankelijkheid.

De 1e hoornsolist vertegenwoordigt Oekraïne en heeft verschillende solomomenten die voor mij klinken als het zingen van Oekraïense volksmelodieën.

Van hetzelfde stuk is ook een versie voor twee hoorns en piano, bespeeld door Catherine Likhuta. Meer muziek van haar op haar Youtube-kanaal.

https://www.youtube.com/watch?v=qB_4e7f8_74

Closing Time | Caroline’s Anatomy

Nederlands, maar dat had u al gezien aan de fiets, woonboot, het CS van Amsterdam, de grachten en de stapel Grolsch kratjes in de hoek (het blijven muzikanten).

VanWyck heet eigenlijk Christien van Oele en in haar band speelt Marjolein van der Klauw gitaar, die we nog kennen van haar eigen band Powderblue.

De song Caroline’s Anatomy, met dat lekkere ritme,  staat op de cd Molten Rock. Hou je van metal, dan moet je hier niet naar  luisteren. Hou je van singersongwriters, folk en americana of van rustige muziek, als je met een kopje thee en een beschuitje in quarantaine op de bank ligt, dan is dit misschien de bijpassende soundtrack.

Closing Time | Hall Of Death

De americana singer-songwriter  Will Oldham en de allround muzikant Matt Sweeny hebben een aantal keer een gelegenheidscombinatie gevormd.

Op de plaat Superwolves  spelen ze, verrassend, een song van zanger, acteur Ahmoudou Madassane en de song wordt mede uitgevoerd door Touareg gitarist Mdou Moctar. Je vraagt je af wie er op zo’n idee komt – en dat het dan zo goed blijkt te werken.

Closing Time | Carmen Villain

Only Love From Now On lijkt me een goed – wat zeg ik: essentieel – gebod dezer dagen, en altijd eigenlijk. Het is de titel van het prachtige nieuwe album van Carmen Villain. In een versmelting van ambient en jazz, wisselt het album warme melodieën en ritmes af met mysterieuze klanken en sferen. Op het openingsnummer ‘Gestures’ horen we het typische trompetgeluid van Arve Henriksen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende