Lang voordat een zwaar gesubsidieerd kunstdepot in Rotterdam werd geopend (2021), bestond er al een kunstdepot in Wageningen (sinds 2004). In Rotterdam kost een toegangskaartje 20 euro. Met een museumkaart kost het slechts 1 euro. Eenmaal binnen is er verrekt weinig te zien. Bijna alle afdelingen waren dicht. Dat is niet alleen mijn ervaring, ook vrienden die op een andere dag en tijdstip op bezoek waren, vonden het tegenvallen. Misschien waren we op een verkeerd tijdstip op bezoek? In Wageningen is de entree gratis en sta je met je neus bovenop de kunst, die je in bijna alle gevallen ook mag aanraken. Hoe zit dat? Beeldengalerij het Depot is geen museum. Het is ook geen kunstgalerie. Het is en verzamelplaats voor beeldhouwkunst, waarbij de mensen staat centraal staat. ‘De mensen’ zijn niet alleen de beeldhouwers die door het Depot worden gesteund, maar ook ‘mensen die niet zo gemakkelijk of niet zo dikwijls naar kunst kunnen of komen kijken. Kinderen, studenten, blinden, ouderen en mensen met een beperking.’ Deze formulering is gebaseerd op het ideaal van ondernemer Loek Dijkman. De ‘overwinst’ die zijn verpakkingsbedrijf maakt, wordt niet aan aandeelhouders uitgekeerd maar aan haar omgeving waaraan zij haar bestaansrecht ontleent. De winst wordt aangewend voor het algemeen nut. Dijkman heeft daartoe de stichting Utopa opgericht, waarvan het Depot één van haar projecten is. Het Depot is een van de tien particuliere kunstinstellingen die zonder overheidssubsidie hun collecties toegankelijk maken voor publiek. Het is wel de enige particuliere kunstinstelling, die gratis toegang geeft en er toch wat andere idealen op nahoudt dan de andere negen initiatieven. Bij de twee particuliere musea die het hoogste entreegeld vragen, is de museumkaart niet geldig. Drie anderen geven een korting voor museumkaarthouders (Beelden aan Zee vraagt bij eerste bezoek een toeslag, herhaalbezoek is gratis). Het LAM stel bezoekers in staat andere bezoekers te 'sponsoren' zodat die wel gratis naar binnen kunnen. Bij weer drie andere musea geeft de museumkaart (M.kaart? in onderstaand schema, klik voor groter beeld) wel gratis toegang. Het Depot laat beeldhouwwerk zien in de ruimste zin van het woord. De focus ligt op torso’s en ‘fragmenten’, maar wel uitgevoerd in alle denkbare materialen. Bij binnenkomst in het hoofdgebouw loop je meteen tegen dit indrukwekkend voetenwerk aan. Novello Finotti - Anatomico che cammina, 1969, brons 1200 cm idem In de volgende zalen een grote hoeveelheid uiterst divers werk. Eveline van Duyl - Day & Night, 2009, textiel en leer, 180 cm Thijs Kwakernaat – Voelers, 2020, berkenhout, 81 x 50 x 30 cm| Gerhard Lentink - Opus 6, Volans, 1985-1986, hout, polychromie, 170 x 175 x 194 cm Gerrit Offringa - Spare in trouble, strange in fright, 1997, hout/baksteen/gips, 130 cm, voorzijde Idem - achterzijde Zo dicht op de werken staan en ze veelal ook mogen aanraken, maakt dat je ook bij de abstracte werken wat langer stilstaat. Helaine Blumenfeld – Exodus III, 2019, marmer, 88 x 70 x 63 cm In het naastgelegen gebouw ‘De Peppel’ is een permanente expositie van werk van Emile van der Kruk gehuisvest. Allemaal werk van hout en humor. Emile van der Kruk - Onder Water, 2000, populierenhout, 120 cm Emile van der Kruk - Anatomie van de boom, 2010, red ceder, 130 cm Even een luchtje scheppen en in het arboretum (bomen- en struikentuin) stilstaan bij… Gertjan Evenhuis – Caput, 2008-2011, hessischer olivin diabas, staalconstructie, 317 cm Pépé Grégoire - Happy View, 2005, brons, 350 cm En dan de weg oversteken naar Villa Hinkeloord om daar de permanente expositie van werk van Eja Siepman van den Berg te bewonderen. Ga er eens langs…
Lucy Gooch komt uit Bristol, en haar muziek wordt door Pitchfork treffend omschreven als ambient dream pop, maar daar waar ambient nummers vaak tot in het oneindige weet te rekken, houdt zij het verfrissend kort. Gisteren trad ze op in de kleine zaal van Paard op het Rewire-festival.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Aristoteles staat bekend als wetenschapper, arts en filosoof. Zijn invloed op de wijsbegeerte is enorm geweest. In deze reeks bekijken we hem in enig detail.
In ons alledaagse denken kennen we maar één soort oorzaak: de causale of bewerkende oorzaak. Deftig gezegd: we gaan ervan uit dat de condities voor een gebeurtenis de oorzaak daarvan zijn. Dit klinkt wat abstract, maar het komt erop neer dat een biljartbal die tegen een andere stoot, de oorzaak is van het rollen.
Maar er bestaat nog een andere visie op oorzaak: de finale oorzaak of doeloorzaak. Die eerste bal rolt niet zomaar, en niet alleen door fysische oorzaken. Die bal rolt met een doel. Ik heb hem namelijk gestoten met het doel een carambole te maken.
Volgens Aristoteles zijn er zelfs vier soorten oorzaken: de stof, de vorm, de bewerker en het doel. Die biljartbal heeft dus ook vier oorzaken waardoor hij rolt zoals hij rolt.
Volgende week is het vier jaar geleden dat de Britse politie Julian Assange arresteerde en overbracht naar de extra beveiligde Belmarsh gevangenis in Londen. Daarvoor zat hij zeven jaar in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. In 2012 zocht hij daar asiel uit vrees voor zijn uitlevering aan Zweden. Dat hij zich zo onttrok aan het huisarrest dat hem in 2010 was opgelegd leidde na zijn arrestatie tot een veroordeling van vijftig weken gevangenis. Vervolgens werd hij vastgehouden vanwege een uitleveringsverzoek van de Verenigde Staten. De VS willen hem berechten voor de onthulling van oorlogsmisdaden in Irak en de publicatie van documenten over het surveillanceprogramma Vault 7 op WikiLeaks. Een slepende juridische procedure heeft tot op heden nog niet tot daadwerkelijke uitlevering geleid. Assange is dus alles bij elkaar opgeteld dertien jaar van zijn vrijheid beroofd zonder een proces over de zaak waar het eigenlijk om draait. Een uitgebreid overzicht van de hele geschiedenis vind je hier.
Een kerntaak van de pers
De journalist Kevin Gosztola, die Assange al jaren volgt, publiceert deze week een boek over de Amerikaanse aanklachten. De titel Guilty of Journalism; the political case against Julian Assange zegt genoeg. De Amerikaanse autoriteiten beschuldigen Assange van overtreding van een oude spionagewet. Het uitleveringsverzoek en het proces dat daarop gaat volgen zijn echter meer een aantasting van de persvrijheid en een inbreuk op het recht van de Amerikaanse burgers om te weten wat hun overheid uitvoert. Dat is ook het standpunt van een brede solidariteitsbeweging voor de vrijlating van Assange. Vijf grote kranten (The Guardian,The New York Times,Le Monde, Der Spiegel en El País) sloten zich eind vorig jaar daarbij aan in een verklaring met de titel Publishing is not a crime. ‘Het ter verantwoording roepen van regeringen maakt deel uit van de kerntaak van een vrije pers in een democratie. Het verkrijgen en openbaar maken van gevoelige informatie wanneer dit in het algemeen belang nodig is, is een kernonderdeel van het dagelijkse werk van journalisten. Als dat werk strafbaar wordt gesteld, worden ons publieke discours en onze democratieën aanzienlijk verzwakt.’ De vervolging van Assange is te zien als een waarschuwing van de VS aan het adres van alle journalisten in de vrije wereld: onthullingen die afbreuk doen aan ons gezag zullen niet worden getolereerd.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zingen doet leadzanger Milan Fras voor geen meter, maar dat maakt deze versie van Jesus Christ Superstar er niet minder swingend om.
ANALYSE - In het Kamerdebat gisteren over de Provinciale Statenverkiezingen zaten in vak-K, naast Mark Rutte, ook de drie vicepremiers. Toen het tijd was voor de antwoordtermijn, sprak Rutte:
Zoals ik al zei (…) aan het einde van de eerste termijn van de Kamer, is het kabinet voornemens dat ik de vragen beantwoord, omdat vicepremiers staatsrechtelijk natuurlijk alleen een rol hebben als ik er niet ben. Maar ik ben er, dus zij hebben hier geen rol. Er was een verzoek van de Kamer om ze erbij te hebben, dus daarom zijn ze erbij. Ze zijn er niet om ook nog wat te gaan zeggen. Dat is om goede staatsrechtelijke redenen.
Voor het Montesquieu Instituut schreef Mr. Rein Jan Hoekstra deze analyse over de rol van de minister-president.
De minister-president is meer dan een primus inter pares. Hij heeft meer mogelijkheden om bij zwakke, tegenstribbelende of tekortschietende ministers te interveniëren dan premier Rutte voorstelt. ‘Minister-president kom uit uw schulp!’
In de recente maanden heb ik, of ik het wilde of niet, weer veel nagedacht over het ambt van minister-president en dan vooral de vervulling daarvan.
De eerste gebeurtenis was het weglopen van het gehele kabinet uit de Tweede Kamer bij de Algemene Politieke Beschouwingen. De zogenaamde APB plegen al sinds jaar en dag het hoogtepunt te zijn van het parlementaire jaar. Het kabinet legt verantwoording af voor het naar zijn oordeel te voeren beleid, zoals neergelegd in de Troonrede en in de Rijksbegroting. Hoe verwerpelijk de verdachtmaking van Forum voor Democratie ook was naar minister Kaag toe, dit had niet mogen gebeuren. Het had voor de hand gelegen dat de minister-president de voorzitter van de Kamer had gevraagd of deze stoot onder de gordel door een fractievoorzitter door de beugel kon. Hij had vervolgens schorsing kunnen vragen van het debat in de Kamer voor nader beraad in het kabinet. Nu brak echter chaos uit en daarmee leed het aanzien van het kabinet en de Tweede Kamer schade.
We innoveren erop los om efficiënter voedsel te produceren. Maar vernieuwende technologieën zoals de genetische modificatie van gewassen hebben een keerzijde: grote commerciële boerenbedrijven profiteren en kleinere, arme boeren blijven achter. Hoe creëren we een voedselsysteem dat niet alleen duurzamer is maar óók eerlijker is?
Ontbossing, verlies van biodiversiteit door monocultuur, chemische vervuiling door pesticiden en klimaatverandering. De lijst met uitdagingen voor ons voedselsysteem lijkt oneindig. Tegelijkertijd heeft de wereld steeds meer monden te voeden. Hoe lossen we dat op? “Vrijwel iedereen is het erover eens dat innovatie een belangrijke bron is om deze uitdagingen aan te gaan,” benadrukt innovatiewetenschapper dr. Koen Beumer.
Zo zorgen robotisering en automatisering van de landbouw ervoor dat ons land inmiddels 24 uur per dag bewerkt kan worden. Genetische modificatie verbetert onze landbouwgewassen door ze bijvoorbeeld ziekteresistent te maken, en met vleesvervangers proberen we de vleesindustrie drastisch te verminderen. Maar deze voedselinnovaties hebben een keerzijde, vertelt Beumer. Ze worden voornamelijk ontwikkeld via het marktsysteem gericht op het Westen. “En dat werkt ongelijkheid in de hand.”
Hoe werkt dat precies? Voor het ontwikkelen en verspreiden van deze landbouwinnovaties is het marktsysteem erg effectief gebleken. “De markt is een specifiek soort economie waarbij goederen en diensten worden uitgewisseld met het gebruik van geld”, legt Beumer uit. Voor het ontwikkelen van nieuwe landbouwinnovaties, is winstmaximalisatie hierdoor de belangrijkste drijfveer. Nieuwe technologieën moeten dus geld opleveren en dat zijn ze vooral als ze op grote schaal ingezet kunnen worden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Zweedse singer-songwriter Karin Dreijer heeft na 6 jaar een nieuw album uit vol nachtmerrieachtige sprookjes.
De Egyptische producer ABADIR voegt traditionele Arabische ritmes samen met jungle en nog wat andere stijlen die me eerlijk gezegd niet zoveel zeggen. Het resulteert in ieder geval in een wat nerveuze, maar toch heerlijk dansbare mix. Hij verhuisde recent van Cairo naar Berlijn, maar dit weekend is hij nog dichterbij te beluisteren, op het festival Rewire in Den Haag.
Politieke strijd om rioolwater in het Verenigd Koninkrijk
De privatiseringspolitiek van de Conservatieven is nu letterlijk in de ‘shit’ terechtgekomen.
‘De regering van Rishi Sunak doet er alles aan om de toenemende publieke woede over het dumpen van onbehandeld rioolwater in de rivieren en oceanen van Groot-Brittannië door particuliere waterbedrijven onder controle te krijgen. De onsmakelijke resultaten zijn vaak met het blote oog zichtbaar, waardoor de lokale bevolking en vakantiegangers woedend worden en eens zo trotse Britse stranden dagenlang onbruikbaar worden (…) Tory-parlementsleden aan de kust en op het platteland vrezen dat de kwestie hen duur te staan zal komen bij de komende lokale verkiezingen en bij de algemene verkiezingen volgend jaar.’