van Jorieke Manenschijn (*) Hoewel het VK traditioneel gezien bekend staat als een oude, stabiele democratie, werden er de afgelopen jaren steeds meer zorgen geuit om de staat van de democratische rechtsstaat in het Verenigd Koninkrijk. De conservatieve partij werd geteisterd door interne schandalen, schendingen van het ongeschreven recht en conventies, en clashes met de rechterlijke macht, zowel binnen het VK als internationaal. Waar de rest van Europa verder naar rechts schuift, lijkt het VK een tegengestelde beweging te maken. Kunnen we dit zien als overwinning van de democratische rechtsstaat na een periode van rechtsstatelijke onrust? De verkiezingen Op 22 mei 2024 kondigde Rishi Sunak, terwijl de conservatieve partij zeer laag in de peilingen stonden, nieuwe verkiezingen aan. Met voorzichtig optimistische inflatiecijfers in de hand hoopte hij een verkiezingsnederlaag te beperken. Dit bleek valse hoop. Met 411 zetels voor Labour (+209 zetels) en slechts 121 zetels voor de Conservatieve partij (-244 zetels), heeft er een enorme machtsverschuiving plaatsgevonden. Dit roept vragen op over hoe we deze ‘landslide’ moeten interpreteren. Waar in Europa veel landen een ruk naar rechts maakte, won in het VK juist een centrum-links partij. Hoewel deze overwinning geïnterpreteerd zou kunnen worden als een overwinning van de democratie tegenover het populisme, laten onderzoeken onder kiezers zien dat er een (grote) groep kiezers is die vooral op Labour stemde om de Conservatieve partij van de macht te houden. Deze strategie lijkt succesvol te zijn, want Labour heeft het grootste aantal zetels ooit behaald (63%) ten opzichte van het aantal stemmen (33.7%). Dit is een duidelijk voorbeeld van het ‘minority-to-majority’ effect, waarbij een partij met een minderheid van de stemmen toch een (significante) meerderheid van de zetels kan halen. Volgens Tom van der Meer en Bastiaan Rijpkema is de aanwezigheid van een ‘minority-to-majority’ effect een risicofactor als het gaat om democratische erosie. Rechtsstatelijke onrust post-Brexit De gevolgen van dit effect waren de afgelopen jaren goed zichtbaar. De Conservatieve Partij won in 2019 43.6% van de stemmen, en daarmee 56.2% van de zetels. Doordat het VK geen geschreven grondwet met speciaal wijzigingsmechanisme heeft kunnen alle wetten, inclusief wetten met ‘constitutionele status’, gewijzigd worden met een gewone meerderheid. Hierdoor kan een partij met een gewone meerderheid, die in het VK door de vormgeving van het kiessysteem en het minority-to-majority effect snel ontstaan, vergaande wijzigingen in het constitutionele bestel doorvoeren. In de periode sinds Brexit is er veel rechtsstatelijke onrust geweest in het VK. Zo zijn er wijzigingen doorgevoerd in het kiessysteem, waarbij onder andere een voter-id is ingevoerd. Een maatregel die op zichzelf niet controversieel is, maar door de selectieve lijst met toegestane identificatiemiddelen leek de maatregel het moeilijker te maken voor jonge mensen om te stemmen (die vaker Labour stemmen) dan voor ouderen (die vaker op de Conservatieve Party stemmen). Rees-Mogg, een voormalige minister van de Conservatieve Partij, suggereerde op de partijconferentie zelfs dat de plannen om het systeem te ‘gerrymanderen’ waren mislukt. Verder zijn er zorgen om het respecteren van (internationale) mensenrechten in het VK en is het recht om te demonstreren de afgelopen jaren beperkt, waardoor Amnesty International claimt dat de beperkingen op het demonstratierecht in het VK strenger zijn dan in Rusland. Ook probeerde de Conservatieve Partij de macht van de rechterlijke macht in te perken door de invoering van diverse ‘ouster clauses’, die ertoe leiden dat rechterlijke toetsing van een beslissing door de rechter of een publiek orgaan wordt uitgesloten. In verschillende rechterlijke uitspraken werden door rechters ‘juridische geitenpaadjes’ gebruikt om de werking van deze ‘ouster clauses’ te beperken, waar de overheid weer op reageerde met nieuwe wetgeving om deze paadjes af te sluiten. Het meest sprekende voorbeeld vinden we terug in de nieuwe wetgeving voor de Rwanda deal, waarbij het VK asielzoekers naar Rwanda stuurt om daar opgenomen te worden in de asielprocedure. De hoogste rechter in het VK verklaarde dat de wetgeving onwettig is, omdat Rwanda geen ‘safe third country’ is. Hierop reageerde de overheid met noodwetgeving waardoor de rechter, en alle andere betrokken organen, opgedragen werd Rwanda te beschouwen als een veilig land, ongeacht de feitelijke situatie. Dit wordt gezien als een grove schending van de scheiding der machten en de rule of law. Wat gaat Labour brengen? In de verkiezingen is duidelijk tegen de Conservatieve Partij gestemd, dat een historische nederlaag heeft geleden. De vraag is wat Labour nu gaat doen. Ze hebben, net als de Conservatieve Partij de vorige periode, door het minority-to-majority effect een wetgevende meerderheid, ondanks dat ze maar 33.7% van de stemmen hebben behaald. Daarnaast is er nog steeds een significant deel van de stemmen naar populistische en extreemrechtse partijen gegaan. Vanuit dat opzicht is het dus wellicht iets te optimistisch om te spreken van een ‘overwinning van de democratie’. Hoewel uit een eerdere analyse van de (constitutionele) hervormingsplannen van Labour bleek dat deze kunnen bijdragen aan de weerbaarheid van de rechtsstaat, kunnen er vraagtekens worden geplaatst bij het democratisch mandaat dat ze hebben om dergelijke transformatieve constitutionele wijzigingen door te voeren. Met een zeer verdeeld politiek landschap en landelijke rellen staan ze in ieder geval direct voor een fikse uitdaging. (*) Dit artikel verscheen eerder bij het Montesquieu Instituut. Jorieke Manenschijn is docent-onderzoeker aan de Universiteit Leiden. Zij schrijft een proefschrift over constitutionele veranderingen in het Verenigd Koninkrijk en het idee van de weerbare rechtsstaat.'
Een paar jaar geleden maakte Towa Bird nog gitaarcovers op Youtube. Inmiddels is ze een professioneel muzikante en lesbisch icoon.
De nummers die ze maakt onderscheiden zich nog niet echt in originaliteit. Maar een clip als deze is al een film op zich.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Vlees zonder dode dieren. Wetenschappers en de industrie zijn keihard aan het werk om kweekvlees mogelijk te maken. Het kweken van vlees zonder gebruik te maken van dieren ís al mogelijk, de eerste proeverij in Nederland is al geweest, maar nog niet op grote schaal. Dat laatste is wel de bedoeling. Kweekvlees is veelbelovend, maar lang niet iedereen is fan. Zo lichtte de idealistische Triodos Bank in juni j.l. op haar website toe waarom zij ertoe besloot om ondanks de voordelen niet in de ontwikkeling van kweekvlees te investeren. Met wisselende reacties van haar evenzo idealistische klanten tot gevolg.
Voorstanders van kweekvlees zien uit naar deze gekweekte variant op vlees waar (bijna) geen dieren voor nodig zijn en ook minder hulpbronnen zoals land- en watergebruik. Dat zijn behoorlijke voordelen ten opzichte van het dierenvlees dat we nu kennen. In het beste geval kunnen we toch zorgeloos ‘vlees’ blijven eten op een aarde die leefbaar blijft.
Bij kweekvlees worden dierlijke cellen tot een stuk vlees opgekweekt in een lab. Het wordt ‘echt’ vlees genoemd omdat het echte dierlijke cellen zijn, maar deze hebben dus nooit deel uitgemaakt van een dier. Op de allereerste na natuurlijk. De cellen groeien in een laboratorium, of in een soort fabriek, uit tot de stukken vlees die in restaurants en winkels aangeboden zullen worden.
COLUMN - Is het u ook opgevallen ? We lezen steeds minder over ‘verwarde personen’ en steeds meer over mensen met ‘onbegrepen gedrag”.
Dat gaat niet over dat u niet begrepen wordt door uw partner, of uw chef of buurman. Zeker, we kennen dat allemaal wel dat we ons soms wat onbegrepen voelen, ja zelfs af en toe echt niet begrepen zijn.
Maar dat is allemaal flauwekul, vergeleken bij ‘mensen van onbegrepen gedrag’ waar het hier over gaat. Het gaat nog steeds over ‘verwarde mensen’. Of, zoals het ministerie van VWS meldt: ‘Zorgwekkend Gedrag’.
Afgelopen 19 augustus startte het ministerie een campagne om meer bekendheid te geven aan het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag:
Het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag helpt mensen als er geen sprake is van spoed maar zij zich wel zorgen maken over iemand in hun omgeving die verward of onbegrepen gedrag vertoont. Door te bellen met het landelijk meldnummer krijgen zij advies van deskundigen die meedenken of een melding maken bij de juiste hulpinstantie.
De campagne duurt tot en met 15 september.
Een andere label voor hetzelfde begrip, leidt dat ook tot verbeteringen? In een artikel op Sociale Vraagstukken vragen Monique Kremer (hoogleraar Actief Burgerschap) en Radboud Engbersen (expert sociale basis bij Movisie) zich dat af:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
U kunt dat bekende deuntje uit de Exorcist natuurlijk dromen, maar wist u ook dat Mike Oldfield in de jaren negentig met twee vervolgplaten een drieluik heeft gemaakt van Tubular Bells.
Hierboven treft u een uitsnede van een concertregistratie voor zevenduizend mensen op de Horse Guards Parade in Londen uit September 1997.
RECENSIE - Het werk van een Zomergasten-recensent is in wezen eenvoudig. Hij kijkt drie uur naar de uitzending. Neemt een kop koffie. Schrijf op wat hij gezien heeft. En plakt er een oordeel op. Hij doet z’n best zich nederig op te stellen. Vooral niet denken dat zijn stuk belangrijker is dan de uitzending die hij beschrijft. Diep van binnen weet hij ook wel dat de slechtste aflevering van Zomergasten (met Frans de Waal bijvoorbeeld) van meer belang is dan zijn beste kritiek. Hij probeert wel echt recht te doen aan de uitzending. En aan de persoon die zich daar onherroepelijk blootgeeft.
In tegenstelling tot de gast en de presentator, die in drie uur live televisie welhaast gedoemd zijn tot kwetsbaarheid, riskeert de recensent niets. Tenzij hij iets nieuws ontdekt. Iets wat hij niet eerder heeft gezien en waarvan hij de wereld het belang wil laten doordringen. Die wereld is namelijk vaak onrechtvaardig hard tegenover het nieuwe. Het nieuwe heeft vrienden nodig. De recensent moet deze vriend zijn.
De vraag is of wij in de laatste Zomergasten van 2024, waarin presentator Hanneke Groenteman zomergast Pierre Bokma interviewde, iets waarlijk nieuws hebben ontdekt. Welnu, zonder de pretentie te willen hebben hiermee iets belangrijks te zeggen: nee. Maar deze recensent heeft wel met veel plezier gekeken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit nummer, met bijbehorende videoclip, roept toch behoorlijk wat vragen op. Wat wil Glenn Danzig nou? Dat die moeder haar kinderen uit zijn buurt houdt? Headbangen met de vader? Of toch iets anders, waar die schaarsgeklede moeders uit het clipje op lijken te wijzen? Maar wat doet die kip daar dan bij? Vragen, vragen…
Ik heb ergens gelezen dat het nummer eigenlijk een aanklacht is tegen de censuur op muziek door de Amerikaanse politiek, specifiek door de PMRC van mevrouw Gore. Daar hadden we het hier overigens ook al even over.
… okeeee. We hebben een countryzangers, die met een banjo één van de bekendste en meest gewaardeerde nummers covert van een populaire rapper. De Australische Kasey Chambers waagde zich bij een live optreden aan Lose Yourself van Eminem. Dat is op zichzelf al dapper. En sowieso leuk en origineel, en zelfs als het mis zou gaan wel een Closing Time-pje waard zou ik zeggen.
Maar fuck hell, lieve mensen, dit gaat niet mis. Als je nog iets doet vandaag, ga er rustig voor zitten en ga dit luisteren, tot het einde. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat je er geen spijt van krijgt.
Volgens Chilly Gonzales kwam dit nummer spontaan tot stand tijdens een jamsessie rond de titel ‘Limit to Your Love’. Hij achter de piano en Feist op zang. Ze zullen het later wel opgepoetst hebben, neem ik aan.
Toen Twin Peaks begin jaren negentig op de Nederlandse buis verscheen, was ik onvoldoende bekend met het werk van David Lynch om te voorzien welke droomlogica me te wachten stond.
Net als veel kijkers dacht ik: ‘Een gruwelijke moord, een FBI-agent die het mysterie op gaat helderen, tof!’ Ik raakte de draad tussen alle bizarre verwikkelingen en excentrieke personages al gauw geheel kwijt. Lynch deed waar ‘ie zin in had. Het leverde wel cult-TV op, dat moet gezegd.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.