Minister Mattis kwam naar een NATO-bijeenkomst en werd vriendelijk begroet door onze minister Hennis. Zij wilde graag na denken over een inzet in een Amerikaanse poging om zo snel mogelijk definitief af te rekenen met IS. Nu dacht ik dat de Russen, samen met Assad’s troepen, dat klusje bijna hadden geklaard: Mosul is de laatste IS-stad. Obama heeft het initiatief in het Midden Oosten verspeeld, maar wat er aan vooraf ging – Bush’s invasie in Irak—was geen fraaie oorlog. Terecht dacht Obama dat de Amerikanen moe van de oorlog waren. Nu komt minister Mattis vragen om bijdragen van zijn Europese Nato-partners en in het voorbijgaan wordt ook steun gevraagd voor “boots on the ground” in het Midden Oosten, alsof er geen les is geleerd. Het is moeilijk te geloven. George Bush stond onder invloed van Cheney, hetgeen veel Irakezen tot de dag van vandaag het leven kost. Nu hebben we Donald Trump, die zijn blunderende en struikelende regering, een “geoliede machine” noemt. Gaan we nu de rommel opruimen van de vorige interventie? Welk risico is er op een reactie van Rusland, of van Iran? De context stemt somber.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 21-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - We gaan weer op zoek naar buitenaards leven. Het is klaar met al die speculaties over exoplaneten op honderden lichtjaren afstand, waarop wie-weet wat water te vinden is, en waarop wie-weet-wie-weet leven te vinden zou zijn. Nee, we gaan weer écht met een raket op weg naar een hemellichaam met een kansje op leven. Dat heeft even geduurd. De laatste keer was veertig jaar geleden, met Viking-Marslanders. En nu, afgelopen week, heeft NASA tijdens de jaarlijkse conferentie van de AAAS bekendgemaakt dat ze de komende decennia een reis wil voorbereiden naar de Jupitermaan Europa. De VS kan wel wat goed wetenschapsnieuws gebruiken. En ja, er is waarschijnlijk water op Europa – al zit dat verborgen in de grond. En leven? NASA wil een pakket van zo’n veertig kilo aan wetenschappelijke instrumenten op Europa doen neerdalen om daar achter te komen.
Een grote zorg, zo werd onmiddellijk duidelijk, was het volkomen steriel maken (en houden) van de ruimtelander. ‘Om Europa te beschermen,’ zo vertelden de NASA-vertegenwoordigers. En daarmee bedoelden ze de maan en haar mogelijke bewoners. Maar ook om verwarring te voorkomen. Zoals een deskundige meedeelde: ‘You don’t want to send a 2 billion dollar spacecraft somewhere to discover E. coli.’
COLUMN - Alsjeblieft, mijn stem voor de PvdA. In mijn kiesgerechtigde leven heb ik als ik het goed heb twaalf keer de verkiezingen voor de tweede kamer meegemaakt. Ik heb één keer gemist, omdat ik in het buitenland woonde en mij niet tijdig gemeld had. Ik heb twee keer niet op de PvdA gestemd. Van alle drie gelegenheden heb ik spijt en ik zou uitgebreid kunnen schrijven waarom, maar dat is niet meer belangrijk.
Ik ben opgegroeid in een links milieu. Mijn vader was actief in de vakbeweging en stemde PvdA. Mijn moeder gaf hem altijd een volmacht mee. Het is mij met de paplepel ingegoten waar ik thuis hoor en het is eerder logisch als vreemd dat ik inmiddels 25 jaar voor de vakbeweging werk.
Ik heb dus negen keer PvdA gestemd en daar heb ik eigenlijk ook altijd spijt van gekregen. Omdat jullie eigenlijk nooit waar maken waar je voor hoort te staan. In de oppositie niet en in de regering zeker niet.
Ik heb lang gedacht dat het kwam omdat je in de politiek nu eenmaal compromissen moet sluiten; met anderen, maar ook in de partij zelf. Daarom ben ik ooit ook lid geworden. Ik dacht: dan kan ik intern wellicht nog wat verschil maken. Ook dat bleek teleurstellend; de structuur van de partij liet heel weinig ruimte voor creatieve, gedreven en ongeduldige mensen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ik hoor die geluiden ook. We roepen die als partijen een beetje over onszelf af doordat we in de campagne nog maar weinig inhoudelijke thema’s aan de orde hebben gesteld. Vragen over onze identiteit lijken op dit moment wel het enige thema. Wie zijn we en waar gaan we naartoe? Ik vind het best, maar we sluiten straks natuurlijk geen coalitieakkoord over onze nationale gevoelens. En trouwens, het is helemaal niet best, want voor 15 maart wil ik ook nog wel wat concrete onderwerpen bij de kop pakken. Bijvoorbeeld onderwijs of lastenverlaging, of de voltooidlevenwet.
COLUMN - Minister Jet Bussemaker (PvdA) van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wil meer vrouwelijke hoogleraren. Ze zet zich in om in totaal 300 extra vrouwelijke professoren te benoemen. Deze maatregel inspireerde me afgelopen maand om een sollicitatieprocedure eens te veranderen.
“Het gaat in Nederland domweg niet snel genoeg.” Dat zei Bussemaker op 11 januari in de Volkskrant. Ze doelde op het aandeel vrouwelijke hoogleraren in ons land, nu 17%, dat sneller zou moeten toenemen. Bussemaker laat dit jaar 100 extra vrouwelijke professoren benoemen. De eerste vijf jaar betaalt het rijk; daarna moeten universiteiten ergens geld vinden voor dat extra personeel.
Met deze 100 extra vrouwelijke hoogleraren vieren we dat 100 jaar geleden de eerste vrouwelijke hoogleraar in ons land werd aangesteld. De 100 komen bovenop de 200 extra vrouwelijke professoren die de universiteiten over drie jaar moeten hebben gerealiseerd. In totaal dus 300 extra vrouwen in het hooglerarenkorps. Een substantiële verandering, aangezien dat korps ongeveer 3.100 hoogleraren telt.
Bussemaker stipt een belangrijk probleem aan. Veel vrouwelijk talent heb ik zien afhaken en dat gaat me aan het hart. Zelf kreeg ik, ondanks behalen van prijzen en een grote onderzoeksbeurs, geen vast contract – tot ik 36 was. Pas na jaren hard werken in vier verschillende landen, vrijwel zonder vakantie en vaak op congres. Koophuis en gezinsleven konden wachten; ik had het er graag voor over.
ACHTERGROND - Het leuke van seks is dat vrijwel iedereen eraan doet, zodat vrijwel iedereen er ook een mening over kan hebben. Het is dan weer wat minder leuk dat mensen die er hun beroep van maken, niet worden gehoord. Als het gaat over prostitutie, wordt er vooral gesproken over de sekswerkers en zelden met hen.
Representatief is een artikel dat CU-Kamerlid Gert-Jan Segers ooit publiceerde in het NRC Handelsblad: “Happy hookers bestaan niet”. De kop laat de inhoud raden: prostitutie is kommer en kwel. En als dat eenmaal is beweerd, kan Segers zijn eigen oplossing noemen: criminalisering van klanten. Segers is op een missie.
Het is voor mij, gemiddeld relatief happy sekswerker, altijd weer fascinerend te vernemen dat ik niet besta. Zolang mijn niet-bestaan slechts Segers’ mening zou zijn, kon ik daarmee leven. Hij kan dit soort dingen echter beweren doordat tevreden sekswerkers vrij systematisch worden genegeerd. De media concentreren zich immers vooral op de slechte arbeidsomstandigheden, op de armoede van arbeidsmigranten en op degenen die uit overlevingsnoodzaak kozen voor raamprostitutie. Het op deze manier gevormde beeld van de “gedwongen hoer” moet het bewijs vormen dat uitoefening van dit beroep een bedenkelijke aangelegenheid is. De niet-gedwongen hoer is zoek.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van maandag 20-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
COLUMN - Sommige Gutmenschen onder ons rommelen maar wat aan. Ze geven nu eens aan dit goede doel en dan aan dat. Ze schrijven vrome kreten op Twitter. Ze verspillen uren van hun tijd aan eindeloze vergaderingen om een bepaalde paragraaf in het verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren juist te formuleren.
Zij zouden The Most Good You Can Do moeten lezen. Dat is een recent boek waarmee de Australische filosoof en dierenactivist Peter Singer onze manier van kijken naar ‘het goede leven’ radicaal wil veranderen.
Wie goed wil leven, zegt Singer, moet alles in dienst stellen van het opheffen van het lijden. En hij moet dat bovendien zo efficiënt doen, door bijvoorbeeld zo snel mogelijk carrière te maken bij een bank, en keihard te onderhandelen over een torenhoog salaris.
En dan 80% van dat geld weg te geven, aan op een rationele manier gekozen goede doelen.
Stel, je hebt de keuze, zegt Singer. Je kunt bij een goededoelenorganisatie gaan werken of bij een bank. Bij die goededoelenclub kunnen ze vast iemand vinden die het werk ongeveer even goed doet als jij. Maar als je bij die bank gaat werken, kun je scheppen met geld verdienen waardoor de goededoelenclub uiteindelijk zelfs meer mensen zou kunnen aannemen.
Mr Confuse is een Duitse dj die een aanstekelijke mix van funk en electronica maakt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.