Politiek bedrijven met een *

Christoph Ploß is een Duitse politicus uit Hamburg die namens de CDU in de Bondsdag zit en daarvoor in september weer verkiesbaar is. Hij keert zich in zijn campagne tegen genderonderscheidingen in het taalgebruik . Het 'gendern' moet in officiële  instellingen worden verboden, vindt Ploß. We moeten gewoon weer schrijven en spreken over Ärzten in plaats van „Ärztinnen und Ärzten“ of „Ärzt*innen“, „Ärzt_innen“ of „Ärzt:innen“. Taal moet verenigen, niet splijten. Ploß verzet zich tegen een politiek die niet langer gaat over het algemeen belang, maar alleen nog over de bijzondere belangen van verschillende identiteitsgroepen in een verdeelde samenleving. Het gaat Ploß niet zozeer om de praktische, esthetische of taalkundige kant van het genderspecifieke taalgebruik. Achter de gendertaal gaat volgens hem een identiteitspolitiek wereldbeeld schuil. 'En dat wereldbeeld wordt ons via taalvoorschriften dwingend opgelegd.' Op scholen wordt het een beoordelingscriterium. Op ambtelijke burelen een nieuwe plicht. Hij wijst er op dat het onderscheidende taalgebruik in Frankrijk al in de ban is gedaan. Enquêtes wijzen uit dat een meerderheid van de Duitsers de dwingend opgelegde gendertaal afwijst.  Volgens Ploß brengt 'gendern' op geen enkele manier het belangrijke doel van gelijkheid dichterbij. 'Als dat zo zou zijn, zou discriminatie van minderheden volkomen onbekend moeten zijn in landen met niet onderscheidende talen zoals Hongarije of Turkije.' Ploß wil voorkomen dat....: '....mensen steeds vaker in groepen worden ingedeeld. In plaats daarvan hebben we meer empathie nodig in onze samenleving en het vermogen om ons in te leven in andere mensen. Taal moet mensen samenbrengen, niet uitsluiten. Het burgerlijke centrum [lees: de CDU]  moet zich daarom ook in Duitsland resoluut verzetten tegen een verdeeldheid zaaiende identiteitspolitiek.' Met een pleidooi voor meer empathie zou je denken dat Ploß nog niet eens zo ver afstaat van de voorstanders van gender- of meer algemeen identiteitsspecifiek taalgebruik. Het sterretje geeft aan dat de schrijver wil laten zien dat achter zijn omschrijving zonder uitzondering alle identiteiten gelezen moeten worden, ongeacht kleur, geslacht of seksuele voorkeur. De kritiek van degenen die hechten aan het gebruik van *innen of varianten daarvan is juist dat zonder dat onderscheid te laten zien bepaalde minderheidsgroepen zich uitgesloten kunnen voelen. Alsof ze niet bestaan. Indianen Bettina Jarasch, lijsttrekker voor Bündnis90/ Die Grünen bij de verkiezingen voor het parlement van Berlijn, verdedigt het 'gendern'. Ze zegt dat ze er zelf ook aan heeft moeten wennen en onlangs nog is gecorrigeerd toen ze op een bijeenkomst van haar partij bekende dat ze als kind graag indianenopperhoofd had willen worden. Indianen heten in het nieuwe taalgebruik 'oorspronkelijke inwoners van Amerika', in het Duits Ureinwohner*innen Amerikas. Volgens Jarasch is er geen reden om je zo druk over te maken over deze taalvernieuwingen en termen als 'gedachtenpolitie' of 'taalterreur' in de mond te nemen. Er zijn voortdurend veranderingen in het taalgebruik. Aansluitend bij het pleidooi voor empathie van Christan Plosz schrijft ze: 'Het gaat er om....: ....dat ik op zo'n manier probeer te spreken dat ik niemand beledig, kleineer of marginaliseer. En daarbij hoort, in de zin van empathie en wederzijdse welwillendheid, dat ik probeer een sterretje te krijgen omdat het voor een trans* persoon elke dag een probleem is om zich voldoende te vinden in de bestaande uitingsvormen. Of dat ik begrijp dat jonge vrouwelijke ingenieurs zichzelf in een groep met mannelijke collega's zien als Ingenieur*innen en niet als [onderdeel van een groep mannelijke] ingenieurs. Het gaat om zichtbaarheid en passende representatie, wat ook tot uiting komt in bewuste en gereflecteerde taal.' Overdrijven De voorstanders van het identiteitspolitiek correcte taalgebruik overdrijven, zegt Zeit-journalist Ijoma Mangold. Hij spreekt over Jarrasch' aanvaring met haar partijgenotenover over het gebruik van de term 'indianen' als een 'boeteritueel'. 'Als ik zoiets zie, heb ik niet het gevoel dat het hier gaat om een levendig antiracismedebat, maar om een sociaal ritueel dat bedoeld is om de groepsidentiteit als progressieve partij van diversiteit te ondersteunen en te onderstrepen.'  Maar een verbod op overdreven taalgebruik gaat veel politici te ver. SPD duo-voorzitter Sasia Esken heeft geen behoefte anderen voor te schrijven welke woorden ze moeten gebruiken en hoe ze zich respectvol voor anderen willen uitdrukken. Ze raadt de CDU aan kalmte te blijven bewaren, 'in plaats van reflexmatig verbodsbepalingen te eisen omdat ze overweldigd wordt door sociale verandering.' FDP-leider Christian Lindner zei dat als de CDU op rechts meer stemmen wil winnen de partij beter kan kijken naar de economische politiek of naar de migratiepolitiek. In Die Linke wordt verdeeld gereageerd. Bondsdaglid Doris Achelwilm meent dat Ploß ook aan 'gendern' doet door vast te houden aan die ene mannelijke vorm. Maar Sarah Wagenknecht, lijsttrekker van Die Linke in Nordrhein-Westfalen en een voor haar partij veel gevraagde deelnemer aan tv-talkshows, is tegenstander van het in haar ogen elitaire 'gendern'. De 'taalmonsters van gendertaal' zijn geen middel tot meer gelijkheid, 'maar zijn zelf discriminerend in die zin dat ze de taal van de meerderheid van de bevolking diskwalificeren als achterlijk en achterhaald', meent zij. CDU wint weer Het is verre van zeker dat het voorstel van Ploß voor een verbod op identiteitspolitiek correct taalgebruik door zijn partij wordt overgenomen. Christian Lindner heeft gelijk als hij vermoedt dat het vooral is ingegeven door de wens het CDU aantrekkelijker te maken voor de rechtse kiezers. Ploß zal graag verwijzen naar het onverwachte verkiezingssucces van afgelopen zondag van zijn partijgenoot-premier in Saksen-Anhalt, de conservatieve Reiner Haselhoff. Ook Haselhoff had zich eerder kritisch uitgelaten over gendertaal. Vooralsnog houdt de CDU partijleider en lijsttrekker van CDU/CSU Armin Laschet in navolging van Angela Merkel een middenkoers aan. Misschien is hij bereid ook wat meer naar rechts te kijken na de gisteren gepubliceerde poll van het ZDF waarin CDU/CSU op winst staat en de identiteitspolitiek correcte Groenen achteruit gaan. Maar de race is nog niet gelopen. Dat identiteitspolitieke kwesties daarin een rol gaan spelen is echter wel te verwachten.

Door: Foto: Herman (cc)
Foto: Schermafbeelding videostream Tweede Kamer stemmingen moties 18 maart 2020

Weinig ‘groepsunanimiteit’ in Tweede Kamer

COLUMN - We houden wel vaker de stemmingen in de Tweede Kamer tegen het licht. Met hulde aan de griffie van de Tweede Kamer, die zoals altijd bijzonder snel de verslagen van de plenaire vergaderingen  op de website heeft staan, plukken we een paar stemmingsuitslagen uit de plenaire vergadering van gisteren.

Met bijzondere aandacht voor ‘stemmingen overige moties Ontwikkelingen rondom het coronavirus d.d. 3 juni 2021’, gisteren in stemming gebracht. Deze keer om ook eens te kijken in hoeverre de Tweede Kamerfracties volgens ‘de wil van het volk’ stemmen.

De methode is even simpel als oppervlakkig en dus geen wetenschappelijk verantwoord onderzoekje. Het is hooguit een indicatie. We nemen het aantal stemmen dat de partijen in de Tweede Kamer hebben gekregen bij de verkiezingen van maart dit jaar. Er mag immers van uit worden gegaan dat de fracties namens hun kiezers spreken?

Welke fracties zien ze vliegen en welke niet?

Hoe stemden de fracties over de motie Paternotte c.s. die pleit om vliegverboden te heroverwegen voor landen waar zorgwekkende varianten heersen?

De motie is aangenomen. VVD, PVV, FvD en Groep Haga waren tegen. Er waren dus 14 fracties voor en 4 tegen. In zetels uitgedrukt: 91 zetels voor, 59 tegen.
De voorstemmers vertegenwoordigen 6.496.157 kiezers, de tegenstemmers spraken namens 3.926.695 kiezers.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: -JvL- (cc)

Coalities van het afkalvende midden

ANALYSE - De enige coalities die er nu in Nederland mogelijk lijken zijn coalities van centrum-links én centrum-rechts, dat geldt dus zowel op het landelijk als het provinciale niveau. Tegelijkertijd staan centrum-links en centrum-rechts onder druk. De flanken worden steeds groter. Een analyse van Simon Otjes, eerder verschenen op Stuk Rood Vlees.

Den Haag lijkt af te koersen op een breed middenkabinet van VVD, D66, CDA, PvdA en GroenLinks. De provinciale colleges die steunden op VVD, CDA, PVV en FVD in Noord-Brabant en Limburg zijn gevallen. Een nieuw avontuur met Forum of de PVV lijkt voor CDA en VVD geen optie. Centrum-rechts lijkt geen andere optie te hebben dan regeren met centrum-links. Maar wat betekent dat voor het politieke stelsel? Ik kijk hiernaar vanuit het perspectief van een jonge Ed van Thijn die al in de jaren ’60 waarschuwde voor de zwaktes van onze waaierdemocratie.

Wat is er mogelijk?

De enige coalities die er nu in Nederland mogelijk lijken zijn coalities van centrum-links én centrum-rechts, dat geldt dus zowel op het landelijk als het provinciale niveau. Een coalitie van centrum-links en radicaal links is mogelijk in steden als Amsterdam maar dat komt op landelijk niveau niet in de buurt van een meerderheid.

Foto: lO rEs (cc)

De wooncrisis is een mensenrechtencrisis

De kern van de wooncrisis is dat het woonbeleid niet uitgaat van huisvesting als basisbehoefte en een grondrecht dat door de overheid moet worden gegarandeerd, maar van huisvesting als verdienmodel.

Woningcorporaties verkochten tussen 2009 en 2020 ruim 236.000 woningen, eerst vooral aan de zittende huurders of starters, maar sinds 2015 steeds vaker aan beleggers. Het leidde in Amsterdam onlangs tot een nogal ongewoon voorstel van de gemeente, namelijk om zélf corporatiewoningen te kopen om te voorkomen dat deze in de vrije sector belanden.

Vaak wijzen woningcorporaties naar de verhuurderheffing, de belasting op sociale huurwoningen, waardoor corporaties te weinig geld zouden overhouden voor nieuwbouw, onderhoud en verduurzaming. De corporaties dringen aan op afschaffing van de heffing, maar de verkoop begon dus al veel eerder. Zowel het afstoten van corporatiebezit als de verhuurdersvergunning zijn onderdeel van een langer lopend overheidsbeleid, door Cody Hochstenbach een ‘ideologisch project’ genoemd, om huisvesting over te hevelen naar de vrije markt. Dat heeft geleid tot tal van negatieve effecten.

Eigenwoningbezit gesubsidieerd

Eigenwoningbezit wordt sinds de jaren negentig door de overheid gepromoot als het hoogste ideaal en gesubsidieerd door tal van belastingvoordelen. Met alle gevolgen van dien: maatregelen zoals de hypotheekrenteaftrek, de belastingvrije schenking en recent de eenmalige vrijstelling van overdrachtsbelasting, bedoeld om starters te helpen, stuwen zowel de woningprijzen als de hypotheken verder omhoog. Wie een koophuis bezit wordt vanzelf rijker, maar voor starters is het bijna onmogelijk geworden om zonder eigen vermogen (lees: rijke ouders) een woning te kopen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sergey Melkonov (cc)

Illiberaal Hongarije springplank voor China

De burgemeester van Boedapest, Gergely Karácsony, onthulde deze week vier nieuwe straatnaambordjes in zijn stad. Bijzondere straatnamen: de Oeigoerse martelarenweg, de Bevrijd Hongkongstraat, de Dalai Lamastraat en de Bisschop Xie Shiguangstraat. De nieuw benoemde straten liggen in dezelfde wijk waar de Hongaarse regering een nieuwe universiteit heeft gepland, een tak van de Chinese Fudan universiteit in Shanghai, die geliëerd is aan de communistische partij. De nieuwe straatnamen zijn een duidelijk politiek statement van de burgemeester van de hoofdstad tegen premier Viktor Orbán en zijn Fidesz partij, die enkele jaren geleden de liberale, westerse Central European University de stad uitjoegen.

Karácsony won in 2019 met ‘Dialoog voor Hongarije‘ de lokale verkiezingen in Boedapest. Het was voor het eerst dat de gehele oppositie met één kandidaat de strijd aanging tegen de Fidesz-hegemonie. Dat succes smaakt naar meer. Voor de presidentsverkiezingen van 2022 hebben de oppositiepartijen van links tot rechts opnieuw de handen ineen geslagen. Karácsony heeft zich kandidaat gesteld om de gezamenlijke lijst aan te voeren.

Beloning voor een derde kind

Daarmee is het einde van Orbán zeker nog niet getekend. In de peilingen houdt Fidesz voorlopig nog een voorsprong. Intussen werkt de Hongaarse premier na zijn afscheid van de christendemocratische Europese Volkspartij (EPP) gestaag verder aan een rechtser, conservatiever Europa. Afgelopen maand lanceerden de Visegradlanden (Hongarije, Polen, Tsjechië en Slowakije) een ‘pro-gezinscoalitie‘. Het doel van de nieuwe coalitie is het bevorderen van een gezinsbeleid op lokaal, nationaal en EU-niveau. De V4-ministers die belast zijn met sociale en gezinsaangelegenheden ondertekenden een gezamenlijke verklaring waarin ze hun “samenwerking om onderzoek te doen op het gebied van gezinsondersteuning en gezinsbehoeften, parallel in onze vier landen” uiteenzetten. Gegeven het lage geboortecijfer en de uitstroom van jongeren naar West-Europa geeft de Hongaarse regering al enige tijd een hoge prioriteit aan de ondersteuning van gezinnen. En dat lijkt succes te hebben. Met een flinke bonus op gezinsvorming is het aantal huwelijken in het land de afgelopen jaren fors gestegen. Gehuwde paren kunnen een lening van €30.000 krijgen die ze niet hoeven terug te betalen als ze een derde kind hebben gekregen. De stellen zijn volledig vrij om te beslissen hoe en wanneer ze de renteloze lening besteden. Ze moeten wel aan een aantal criteria voldoen: ze moeten getrouwd zijn, de vrouw moet tussen de 18 en 40 jaar oud zijn en het moet onder meer het eerste huwelijk zijn voor een van de twee.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Onafhankelijke media in Wit-Rusland lamgelegd

De spectaculaire arrestatie van de journalist Roman Protasevitsj met de gedwongen noodlanding in Minsk van het vliegtuig waarin hij op weg was naar Litouwen is slechts een topje van de ijsberg. Al sinds de protesten van augustus 2020 wordt de toch al danig beknotte persvrijheid in de voormalige Sovjetrepubliek verder aan banden gelegd.  Een bijdrage van Ardy Beld over de grootste onafhankelijke nieuwssite van Wit-Rusland, Tut.by

Tut.by werd op 18 mei door het Ministerie van Informatie officieel uit de lucht gehaald. Vijftien medewerkers, waaronder de hoofdredacteur en de financieel en algemeen directeur, werden gearresteerd en zitten nog steeds vast. Ze bevonden zich eerst drie dagen in de beruchte Okrestina-gevangenis om daarna naar het detentiecentrum Voldarski gedeporteerd te worden waar de verhoren in volle gang zouden zijn. Tijdens en na de arrestaties rondom de ‘zaak tut.by’ vonden huiszoekingen plaats met confiscatie van apparatuur en computers op de redactie en verschillende privéadressen. Officieel wordt de directie van het nieuwsportaal beschuldigd van belastingontduiking.

Eenzijdige berichtgeving van BelTa en Belsat

Naast het voornaamste staatsmedium BelTa dat bij voorkeur bericht over de vooruitstrevende politiek van Aleksandr Loekasjenko, verbluffende sportieve prestaties en ongeëvenaarde records bij de aardappeloogst, is het Wit-Russische medialandschap overzichtelijk te noemen. Vanuit Polen opereert de nieuwssite en televisiezender Belsat. Dit medium wordt medegefinancierd door de Nederlandse, Noorse, Zweedse en Litouwse overheid en bericht eerder eenzijdig over acties van de oppositie met een grote nadruk op de Wit-Russische taal. Belsat-journalisten die spreken met bekende Wit-Russen blijven bijvoorbeeld nadrukkelijk in het Wit-Russisch vragen stellen, terwijl de geïnterviewde duidelijk moeite heeft de vragen te verstaan en uitsluitend in het Russisch antwoordt. Ook werden gedurende de wintermaanden de omvang van de protestactiviteiten nogal eens aangedikt, terwijl volgens ooggetuigen de demonstraties door voortdurende arrestaties, nieuwe veroordelingen en ongekend politiegeweld bijna volledig stil waren gelegd.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Josar Photos (cc)

Zwitserland op ‘brexit’-koers

Zwitserland heeft de onderhandelingen met de EU over een raamakkoord afgebroken. Het land is geen EU-lid, maar neemt deel aan de Europese interne markt via meer dan honderd bilaterale akkoorden. De EU wil die vervangen door een raamakkoord dat de steeds terugkerende onderhandelingen over noodzakelijke aanpassingen van al die akkoorden overbodig maakt. Dat spaart aan beide zijden jaren ambtelijke werkzaamheden. In 2018 werd na vier jaar een principe-akkoord bereikt. Met afspraken over de manier waarop conflicten over de uitleg van de regels juridisch zouden worden beslecht. Maar nu zijn er aan Zwitserse kant toch nog een paar bezwaren gerezen. De EU wil hier niet aan tegemoet komen en dus valt Zwitserland nu terug op de oude verdragen. Punt is dat Brussel niet meer bereid is al die verdragen voortdurend te actualiseren. Deze week liepen bijvoorbeeld afspraken over medische technologie af, waardoor bepaalde Zwitserse apparatuur nu niet meer zomaar naar de EU kan worden uitgevoerd. Problemen worden verder voorzien op het gebied van de electriciteitsvoorziening, voedingswaren en de luchtvaart.

Bescherming van hogere lonen

Zwitserland noemt drie bezwaren die hebben geleid tot afwijzing van het raamakkoord. De Zwitserse vakbonden verzetten zich tegen verandering van de regel dat tijdelijke buitenlandse werknemers volgens Zwitserse lonen moeten worden betaald. EU-lidstaten willen zich koste wat koste niet conformeren aan de hogere Zwitserse lonen. Het tweede conflictpunt gaat over de sociale zekerheid. De Zwitsers willen EU-burgers niet garanderen dat ze, als ze in Zwitserland wonen, ook gebruik kunnen maken van de Zwitserse sociale voorzieningen. Een derde breekpunt voor Zwitserland is de eis van de EU om terwille van het gelijke speelveld voor de interne markt in alle gevallen af te zien van staatssubsidie.

Foto: -JvL- (cc)

Coalitie in spe tegen beter salaris zorgpersoneel

Het demissionaire kabinet wordt nog steeds gevormd door de coalitie VVD, CDA, D66 en CU. Het nog te vormen kabinet gaat bestaan uit VVD, CDA, D66 en een partij die dat kabinet aan een meerderheid wil helpen.

Elke partij met drie zetels volstaat voor een meerderheid van één zetel. Speculeert u maar of dat Volt, JA21, DENK of de SGP kan zijn.
Tot zo ver het getuur in het koffiedik. Maar dat VVD, D66 en CDA er serieus op rekenen straks de nieuwe coalitie te vormen staat eigenlijk wel vast. En dus regeren ze al een beetje vooruit.

Dat was gisteren te zien bij de stemming over een motie ingediend door Peter Kwint (SP). Deze motie volgt een eerder aangenomen motie van SP en PvdA op. Op 25 juni stemden alleen VVD en CDA tegen het verzoek “om met een plan te komen voor structurele waardering voor zorgverleners, waarin betere arbeidsvoorwaarden en een beter salaris kunnen worden gerealiseerd”.

De motie die gisteren ter stemming kwam preciseerde de termijn waarbinnen dat plan op tafel moet liggen. De volledige motie Kwint:

De Kamer, gehoord de beraadslaging,
constaterende dat de Kamer met de aangenomen motie van SP en PvdA (25295, nr. 436) de regering heeft opgeroepen om met een plan voor een beter salaris en betere arbeidsvoorwaarden te komen;

constaterende dat uit het SER-advies “Aan de slag voor de zorg” blijkt dat de lonen in de zorg al jaren structureel lager zijn dan in de marktsector en de SER oproept deze lonen te verhogen;

verzoekt de regering om met het recente SER-rapport in de hand uiterlijk deze zomer in overleg met zorgpersoneel en hun vertegenwoordigers tot een plan te komen voor structurele waardering voor zorgverleners, waarin betere arbeidsvoorwaarden en een beter salaris worden gerealiseerd,
en gaat over tot de orde van de dag.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (cc)

Buiten de poort houden

‘Fort Europa’. Ooit een spookbeeld in debatten over het migratiebeleid. Inmiddels harde werkelijkheid. Met man en macht wordt langs de grenzen van de Europese Unie getracht vluchtelingen en economische migranten (het onderscheid telt nauwelijks meer) buiten de poort te houden. Gisteren stond hier een artikel van Nora Stel die schreef: ‘Dubbelzinnige wetten, ondoorzichtige beleidskaders, vrijblijvende afspraken en vage mandaten vormen steeds meer de kern van het Europese vluchtelingenbeleid en worden bewust in stand gehouden om vluchtelingen te ontmoedigen.’ En wie geen andere opties heeft of zich niet laat ontmoedigen wordt illegaal uitgezet, door de Europese grensbewakingsorganisatie Frontex en, als je die weet te vermijden, door de Griekse politie. Of door Kroatische agenten. Of door Spaanse militairen.

De Britse krant The Guardian meldt dat het afgelopen jaar naar schatting 40.000 mensen zijn tegengehouden. Bij de illegale pushbacks kwamen tweeduizend mensen om het leven. De analyse van The Guardian is gebaseerd op rapporten van VN-agentschappen, gecombineerd met een database met incidenten verzameld door niet-gouvernementele organisaties. Volgens hulporganisaties is met het ontstaan van Covid-19 de regelmaat en wreedheid van pushback-praktijken toegenomen. De Kroaten schijnen het wreedst op te treden. Agenten beroven, misbruiken en slaan vluchtelingen. Ook verklaren vluchtelingen dat de politie een rood kruis op hun hoofd spoot, zogenaamd om hen “te genezen van corona”.

Foto: European Parliament (cc)

Vluchtelingencrises – nonbeleid als afschrikpolitiek

ANALYSE - Dubbelzinnige wetten, ondoorzichtige beleidskaders, vrijblijvende afspraken en vage mandaten vormen steeds meer de kern van het Europese vluchtelingenbeleid en worden bewust in stand gehouden om vluchtelingen te ontmoedigen. Een gastbijdrage van Nora Stel (Assistant Professor International Conflict Analysis and Management, Radboud Universiteit Nijmegen), eerder verschenen bij Stuk Rood Vlees.

Het Europese vluchtelingenbeleid ligt onder vuur. Van de hel van kamp Moria op Lesbos tot de betrokkenheid van EU-grenswacht Frontex bij illegale ‘pushbacks’: mensrechtenschendingen lijken meer regel dan uitzondering in de pogingen van de EU om migratie te controleren.

Toch blijft het heersende idee dat dit uitwassen zijn die ontstaan ondanks en niet dankzij bestaand beleid. Dat komt omdat dat beleid in vaak technocratische termen wordt gegoten: ondanks paniek over een existentiële crisis regeert een gedepolitiseerd verhaal over het ‘managen’ van ‘vluchtelingenstromen.’ Ook wordt het relativiteitsprincipe er regelmatig bijgehaald. Het Europese vluchtelingenbeleid mag dan niet perfect zijn, het wordt gezien als consistenter en eerlijker dan in andere delen van de wereld.

De claim dat Europa’s vluchtelingenmanagement superieur is, is opmerkelijk en incorrect

Die overtuiging is op zich al opmerkelijk. Als ons vluchtelingenbeleid superieur is en de omgang met vluchtelingen elders niet aan onze standaarden voldoet, is het problematisch dat ons beleid grotendeels bestaat uit het (gewelddadig) afweren van vluchtelingen en het uitbesteden van opvang onder de noemer ‘perspectief in de regio.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende