Demonstreren is niet hetzelfde als iemand in z’n gezicht schreeuwen

Na het eerste boerenbezoek aan de woning van minister Van der Wal liet Mark van den Oever van Farmers Defense Force zich interviewen door de Volkskrant. Op het hem geboden podium verkondigde hij dat boeren zeker door moeten gaan met het thuis opzoeken van politici en hun trillende kinderen. “Pussy’s zijn het” aldus Van den Oever. Een week later stonden er weer tractoren voor de deur van de minister. Dat dat niet kan dringt ondertussen in Den Haag wel door, maar waarom kan dat dan niet? Omdat het demonstratierecht niet voor tractoren geldt? Die boeren demonstreren toch gewoon? En dan ontaardt er weleens iets. In die lijn van verdedigen zit een kleine misvatting over hoe we dat demonstratierecht zouden moeten opvatten. Die misvatting, die bij zowel links als rechts leeft, luidt: we hebben demonstratierecht en daarom mag iedereen overal demonstreren. Gelukkig wordt die interpretatie van het demonstratierecht door de handhavers van de openbare orde niet gehuldigd. Dat wordt duidelijk zodra de ene demonstratie een andere demonstratie van tegenstanders uitlokt. Dan voelen burgemeester en het politiehoofd al snel nattigheid. Stel, FvD kondigt een betoging aan. Baudet wil de moderne, drukke vrouw bevrijden van de stress die komt kijken bij het eventueel afbreken van een zwangerschap door abortussen niet meer toe te staan. Er wordt een tegendemonstratie aangekondigd. Een reactie van burgemeester en politie zal snel volgen. Beide demonstraties krijgen een andere plek toegewezen, zodat de demonstranten elkaar niet treffen en de politie de openbare orde kan handhaven. Elementair onderscheid Elementair daarbij is het onderscheid tussen het demonstreren tegen een (abstracte) overheid en demonstreren tegen andersdenkenden. Als je tegen politieke besluiten demonstreert, bij overheidsgebouwen of op publieke pleinen, dan zou dat demonstratierecht nagenoeg absoluut moeten zijn. En een minister in functie - dus niet de privépersoon - hoort bij die politieke instituties. Maar het demonstreren tegen andersdenkenden is al snel problematisch. Demonstreert een groep mensen tegen één persoon dan is de boodschap al snel ondergeschikt aan de intimiderende situatie die voor het individu ontstaat. Zeker als het bij iemand thuis gebeurt. En bij de boeren die voor het huis van de minister staan krijg je zelden de indruk dat de demonstratie meer is dan een dekmantel voor intimidatie. Maar ook een demonstratie tegen een groep andersdenkenden is onwenselijk als daarbij die groep wordt opgezocht. Denk aan de jaarlijkse anti-zwarte-piet-demonstraties. Een groep activisten die tegen zwarte piet is en tijdens de intocht betoogt tegen mensen die voor zwarte piet zijn. Ook hier moet je je afvragen of de demonstratie niet louter bedoeld is om te zoeken naar een confrontatie. Confronteren Daar kun je natuurlijk tegenin brengen dat een demonstratie altijd een confrontatie beoogt met andere opvattingen. Dat is waar. Een confrontatie met andere opvattingen maar niet met andere mensen. En evenmin op een manier die het die andere mensen onmogelijk maakt jouw demonstratie te negeren. Want net als bij het recht op vrije meningsuiting is het demonstratierecht geen recht om gehoord te worden. Demonstreren is niet hetzelfde als iemand in z’n gezicht schreeuwen. En omdat dat recht om gehoord te worden niet bestaat, hebben acties die bedoeld zijn om aandacht te trekken onder dat demonstratierecht geen enkele legitimiteit. Het blokkeren van wegen, het omploegen van Natura 2000 gebied, het legen van je strontkar op de openbare weg - het zijn acties geen demonstraties. Daar moeten de autoriteiten op reageren met - als ze dat nog hebben - autoriteit. Door op te treden zoals ze tegen elke andere burger zouden optreden - bekeuren, wegslepen, en indien nodig arresteren en aanklagen. Bescherm politici Een demonstratie is een samenkomst van gelijkgestemden die hun eigen opvattingen ten gehore willen brengen. Een belangrijk recht. Maar als het doel van de samenkomst verandert en de organisatie vermeende tegenstander(s) gaat opzoeken, dan hebben we het niet meer over demonstreren. En het privé domein van politici (waar al teveel misgaat) is het eerste dat daar tegen beschermd moet worden. Want hoe onbenullig ze soms ook zijn, onze politici belichamen onze democratie. Demonstreren tegen de overheid kan op het Malieveld, op de Dam en op pleinen bij stadhuizen. Maar demonstreren bij de woning van politici moet strafbaar zijn. En we moeten ons afvragen of dat niet ook moet gelden voor het als demonstratie in groepsverband opzoeken van andersdenkenden. Wat we van politici mogen verwachten Maar daarmee is niet alles gezegd. We mogen van burgers verwachten dat ze het privédomein van politici respecteren. Maar ook van politici mogen we iets verwachten. Namelijk dat ze hun publieke taak respecteren en uitvoeren. En daar hoort bij, dat wordt weleens vergeten, dat je met mensen praat. Niet dat je een bemiddelaar aantrekt, maar dat je zelf het land in gaat. Niet naar een partijbijeenkomst, maar naar een politieke bijeenkomst met gewone mensen. Denk aan wat ze in de V.S. een Town Hall Meeting noemen. Hoe vaak zou Rutte, over zaken die zo belangrijk zijn dat je ze chefsache moet noemen, zijn gaan praten met mensen in het land? Hoe vaak heeft hij gesproken met Groningers, met slachtoffers van het toeslagenschandaal, met migranten in onze opvang, met cultuur- en horecaondernemers tijdens de lockdowns, met boeren over de stikstofproblematiek? En niet achteraf, maar op het moment dat er iets besloten moest gaan worden. Het niet meepraten is zo'n intrinsiek deel van onze politieke cultuur, dat we het zelfs gewoon vinden dat er achter gesloten deuren een regeerakkoord wordt geschreven dat in de jaren erna bijna alles bepaalt. Een akkoord waarover zelfs een groot deel van het parlement in het duister tast, tot er witte rook is en het nagenoeg in beton gegoten is. Dan mag er meegepraat worden over de uitkomsten van wat er besloten is. Het is aan politici dat te veranderen.

Door: Foto: kees torn (cc)
Foto: theilr (cc)

Komkommertijd

, door

COLUMN - Tien jaar geleden schreef collega Jona dit in een stukje als prangend voorbeeld van  nieuws in komkommertijd:

Omdat het komkommertijd is, verwacht ik morgen het bericht dat er op Schiphol tien procent meer koffers zijn zoekgeraakt

Ofwel, het is weer zomer, waarin nieuws dat geen nieuws is toch nieuws wordt.
Nu kunnen we dat oude nieuws ophalen om te bewijzen dat de tijden wel degelijk veranderen. Zoekgeraakte bagage is geen komkommernieuws meer, maar een van de crisissen die al maanden het nieuws domineren.

Er is nog erg veel werk aan de winkel en daarom rees de laatste dagen de vraag of het wel verantwoord is dat kabinet (4 weken) en parlement (8 weken) met zomervakantie gaan. Eigenlijk heet dat ‘reces’ en voor het journaille is dat het equivalent van komkommertijd.

Het gebruikelijke commentaar van Kamerleden is ‘ja maar, we halen achterstallig werk in, lezen dossiers waar we niet toe zijn gekomen, gaan op werkbezoeken…’

Op de vorige persconferentie na de ministerraad vroeg een van de journalisten van Rutte naar zijn visie op ‘reces in crisistijd’.

Veel mensen snappen eigenlijk niet waarom de Kamer en het kabinet met reces gaan twee maanden lang. Is dat wel zo verstandig, om zo lang met reces te gaan?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: elnina (cc)

Neonazi’s in het Russische leger

, door

ACHTERGROND - gastbijdrage van Ardy Beld

Vladimir Poetin verklaarde op 24 februari Oekraïne met een ‘speciale militaire operatie’ te willen denazificeren. In schril contrast met dit door Russische en zelfs enkele westerse media overgenomen ‘argument’ voor de vernietigingsoorlog staat een intern document van de Duitse inlichtingendienst BND. In het interne rapport dat bij opinietijdschrift Spiegel belandde, wordt de officiële deelname van twee uitgesproken neonazistische groeperingen uit Rusland bevestigd. Het gaat hierbij om vrijwilligers van de organisatie Rusich (spreek uit ‘Roesietsj) en het zogenaamde Rijkslegioen.

Voor de tsaar met het Rijkslegioen

Het Rijkslegioen heeft zijn oorsprong in Sint-Petersburg. Het Amerikaanse Center for International Security and Cooperation (CISAC) beschrijft het Rijkslegioen als gewapende tak van de Russische Rijksbeweging (RIM): „De beweging promoot etnisch Russisch nationalisme, pleit voor herstel van het tsaristische regime en tracht de ideologie van blanke suprematie te verspreiden. De RIM onderhoudt contacten met neonazistische en white power- groeperingen in Europa en de Verenigde Staten. Ze geeft in Sint-Petersburg paramilitaire opleidingen aan haar eigen leden en die van gelijkgezinde organisaties uit Rusland en andere landen. Leden van de gewapende vleugel van de RIM, het Russische Rijkslegioen hebben gevochten aan de zijde van pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne en waren betrokken bij conflicten in Libië en Syrië. Naast ultranationalistische overtuigingen staat de RIM bekend om zijn antisemitische en anti-Oekraïense standpunten. Het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken plaatste de Russische beweging al in april 2020 op de lijst van terroristische organisaties.”

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Remkes goed voor boeren

, door

COLUMN - Met boeren kun je twee dingen doen: in beton storten en onder water zetten. Dat is in ieder geval wel traditie geworden sinds begin 70’er jaren er een Deltaplan kwam tegen de tsunami’s melk die het land verspoelden. De oplossing werd: inkrimping van de boerenstand.

Maar wat doe je dan met al de grond die dan vrij komt? Juist: volbouwen en onder water zetten. Soms gaat dat samen, bijvoorbeeld de Blauwestad in Groningen. Een groot stuk land onder water zetten (Oldambtmeer), een paar duizend luxe woningen er omheen en voilà: Oost-Groningen weer in de vaart der volkeren!

Daar kan Johan Remkes vast iets over vertellen. Hij maakte immers als lid van de Provinciale Staten en als Gedeputeerde van Groningen (1978 – 1993) nog net de voorbereidende schermutselingen mee. Wat zou hij nog weten van de inspraakrondes die in 1993 van start gingen?

Remkes zat al hoog en breed in de Tweede Kamer toen de Blauwestad verder werd ontwikkeld tot het rampzalige project waarvan gesteld kan worden dat het grootste succes is, dat het in het water is gevallen.

Daar zal hij ongetwijfeld een en ander van hebben meegekregen toen hij van 1998 tot 2002 staatssecretaris van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. In zijn portefeuille zat onder andere de uitvoering van de Vinexdoelstellingen. Hij heeft er dus met zijn neus bovenop gezeten toen hele stukken polder onder beton en baksteen werden bedolven.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Osservatorio Balcani Caucaso (cc)

‘Albanië is een mafiastaat’

, door

INTERVIEW - Premier Rutte krijgt vandaag bezoek van zijn Albanese ambtgenoot Edi Rama. Die zal hem ongetwijfeld proberen te overtuigen van de vorderingen die Albanië maakt op weg naar een voor de EU acceptabele liberaal-democratische staat. De Albanese schrijver Fatos Lubonja, die onder het communistisch regime van Enver Hoxha 17 jaar gevangen zat, waarschuwt Rutte om geen geloof te hechten aan Rama. Er is helemaal geen sprake van vooruitgang, zegt hij in dit interview. Het land gaat hard achteruit. Albanië is in de greep van de mafia en Rama faciliteert dat volgens Lubonja.

Karikatuur

Lubonja, in 2015 een van de laureaten voor de Nederlandse Prins Clausprijs,  illustreert de achteruitgang van zijn land gezien vanuit Europese standaarden met twee voorbeelden. Voor het eerste verwijst hij naar een toespraak van Rama tijdens de laatste verkiezingscampagne. De premier sprak in Skhodra ondernemers die klaagden over het tekort aan arbeidskrachten. Dat tekort is onder meer veroorzaakt omdat in de afgelopen jaren een half miljoen Albanezen (op een totaal van nog geen 3 miljoen inwoners) hun heil in het buitenland zochten. Rama adviseerde de ondernemers personeel uit Bangladesh te halen. Het zijn volgens hem harde werkers die niets van Albanië weten en mochten ze te veel praatjes krijgen, adviseerde de premier, ontsla ze dan en vervang ze door anderen. Kun je een dergelijke uitspraak van een premier tolereren, vraagt Lubonja. Dit is mensen gebruiken als middelen voor het behalen van een zo groot mogelijke winst. In een beschaafde samenleving  behoort een politiek leider naar het Kantiaanse principe mensen en hun welzijn als doel te behandelen. Rama is in zijn ogen een ordinaire promotor van de meest botte vorm van kapitalistische uitbuiting, een karikatuur van wat we in een gemiddeld westers land zien. De socialistische partij die hij aanvoert is haar naam niet waard. Dat is ook bij andere gelegenheden gebleken toen Rama buitenlandse ondernemers uitnodigde om vooral toch in zijn land te investeren ‘want hier zullen jullie geen last hebben van vakbonden; die bestaan eenvoudig niet’.

Foto: Pirátská strana (cc)

Een piraat voor het Europese digitaliseringsbeleid

, door

Vandaag neemt Tsjechië het roulerend voorzitterschap van de EU over van Frankrijk. De oorlog in Oekraïne, de stijgende inflatie en de energiecrisis staan bovenaan in het Tsjechische prioriteitenlijstje voor de komende zes maanden. Het Centraal-Europese land zou ook een rol kunnen spelen in het overbruggen van tegenstellingen tussen de Oost- en de West-Europese lidstaten. Binnenlandspolitieke factoren zullen de effectiviteit van het Tsjechische voorzitterschap mede bepalen. De nieuwe regering onder leiding van Petr Fiala zit na een half jaar nog niet helemaal vast in het zadel. Deze week moest een minister aftreden vanwege zijn banden met een van corruptie verdacht lobbyist.

Prioriteiten

De eerste prioriteit van het Tsjechische voorzitterschap heet ‘beheersing van de vluchtelingencrisis en het herstel van Oekraïne na de oorlog’. Dateert dit uit een periode waarin nog gedacht werd aan een snel einde aan het conflict? Opvallend is ook de omschrijving van de vluchtelingencrisis: ‘De Russische agressie heeft de grootste vluchtelingencrisis veroorzaakt sinds de Tweede Wereldoorlog. De EU moet al het mogelijke doen om het hoofd te bieden aan de ongekende vluchtelingengolf, met name vrouwen en kinderen uit het door oorlog geteisterde Oekraïne. Dit vereist de mobilisatie van alle beschikbare middelen en expertise en het gecoördineerde gebruik ervan.’ Wat moeten Syrische en Afghaanse vluchtelingen hiervan denken? Het Italiaanse OBC Transeuropa meldt ook discriminatie van Roma-vluchtelingen uit Oekraïne, met name in Tsjechië. Overigens lijkt Tsjechië zelf wel baat te hebben bij de vluchtelingen uit Oekraïne. Het land heeft een schreeuwend tekort aan arbeidskrachten. Het heeft al enige tijd de laagste werkloosheidscijfers in Europa, in mei 2,5%. Begin dit jaar waren er al 200.000 Oekraïners werkzaam. Nu hoopt men dat veel vluchtelingen ook zullen blijven. De aanwezigheid van landgenoten maakt dat een stuk makkelijker. Maar zelfs als het zou lukken meer Oekraïners te binden dan nog lijkt het voor de Tsjechische economie toch slechts een druppel op de gloeiende plaat.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Geert Wirken (cc)

De rechtsstaat: in tijden van crises

, door

COLUMN - door Prof. Mr. Aalt Willem Heringa

Het afgelopen jaar stond in het teken van (de gevolgen van) de toeslagenaffaire, de informatievoorziening aan het parlement, de sms’jes van Rutte, de verhouding tussen regering en parlement, grote uitdagingen (‘crises?) op het gebied van milieu, de veiligheid in Europa, de stikstofproblematiek, hoge gasprijzen en gaswinning, de bestaanszekerheid van mensen met lagere inkomens, de nieuwe Europese normen ter zake van het minimumloon, de stijgende rentes, de woningschaarste, de gemeenteraadsverkiezingen en trage coalitievormingen, de strijd tegen de georganiseerde misdaad, de algehele schaarste op de arbeidsmarkt en ga zo maar door.

Uit het oog verloren

Op de een of andere manier lijkt het alsof de burgers en hun bestaan uit het oog zijn verloren. Rechtstreeks door overheidsoptreden zoals bij de toeslagenaffaire, het discriminatoir handelen door de Belastingdienst en ook door de stroperigheid bij de afhandeling van schade door aardbevingen in Groningen. Daarnaast gebeurt het ook op indirecte wijze, omdat grote bedreigingen voor de veiligheid van de burger zich eerder kenmerken door uitstel van de bestrijding dan door ingrijpen. De overheid overschat soms haar eigen rol en functie (en wij overschatten soms wat de overheid vermag).

Zo weet de agrarische sector al jaren niet wat het stikstofbeleid is of gaat worden, verstikt de natuur onder stikstofdeposities en lijkt de strijd tegen klimaatverandering nu te leiden tot het stoken van steenkool, het boren naar gas en de bouw van LNG-terminals. Ondertussen loopt ook het elektriciteitsnet al jaren tegen zijn grenzen aan. En dat terwijl de basistaak van de overheid in een rechtsstaat het zorgen voor veiligheid en bestaanszekerheid is. En dat niet alleen op korte termijn, maar ook voor de generaties die nog geen stemrecht hebben en niet gehoord worden.

Foto: The U.S. Army (cc)

Nepnieuws als wapen

, door

RECENSIE - Het boek Spoken van Pien van der Hoeven gaat over misleiding van de publieke opinie in oorlogen van de Verenigde Staten en de rol van de media daarbij. Het kwam begin dit jaar uit, vlak voordat Poetins troepen Oekraïne binnenvielen. Niet bepaald een gunstig moment om aandacht te vragen voor Amerikaans nepnieuws uit het verleden. Toch verdient het die aandacht wel, niet in de laatste plaats omdat alle oorlogen aan hetzelfde euvel lijden: het eerste slachtoffer is altijd de waarheid. Hoe goed sommige media ook hun best doen om het nieuws over de huidige oorlog in Oekraïne te checken, leugens ter beïnvloeding van de publieke opinie blijven een belangrijk wapen in de strijd.

Vietnam en Irak

Het nepnieuws dat mediahistoricus Van der Hoeven tot in detail heeft uitgeplozen betreft drie Amerikaanse oorlogen, in Vietnam (1964-1975), de Golfregio (1990-1991) en Irak (2003-2011). De ‘spoken’ die zij beschrijft betreffen verzonnen gevaren die gewapend ingrijpen tegenover de publieke opinie moeten rechtvaardigen. Uit de oorlog in Vietnam kennen we het Tonkin-incident. De Amerikaanse marine zou door Vietnamese patrouilleboten zijn aangevallen. Het was voor toenmalig president Johnson het sein om te starten met bombardementen op Noord-Vietnam. Aan het begin van de Golfoorlog in 1990 deed het verhaal de ronde dat Irakese soldaten in Koeweitse ziekenhuizen baby’s uit couveuses haalden en op de ziekenhuisvloer achterlieten met de dood als gevolg. Het had een enorme impact op de Amerikaanse publieke opinie die volledig achter de Amerikaanse inval in Irak ging staan. Uit de laatste oorlog van de VS in Irak kennen we het later vals gebleken verhaal van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell over de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Worldmapper.org (cc)

Oorlogsnotities | Bronnen

, door

De oorlog van Poetin tegen Oekraïne woedt voort, maar de aandacht in de reguliere media wordt minder. Wie toch op de hoogte wil blijven van wat er speelt kan zelf op zoek naar informatie. Onderstaande overzicht van bronnen kan daarbij behulpzaam zijn.

Een groot deel van deze bronnen zijn mij bekend via de lijst die @steeph aan het begin van de oorlog samenstelde. Veel links in het overzicht zijn ook links naar Twitteracounts. Het nadeel van zo’n lijst is echter dat het een eindeloos doorgaande berichtenstroom vormt. Onderstaande biedt hopelijk meer overzicht. En dit overzicht is een begin. Waardevolle bronnen die in de reacties worden achterlaten zal ik erin verwerken. In het overzicht zijn twee soorten links te vinden. Links met een @ verwijzen naar een Twitter-account, W verwijst naar een reguliere website.

Over de situatie en militaire confrontaties op het slagveld
Kaartmateriaal van de huidige situatie door @War-mapper, ook hier (W) te vinden. En van TheUkraineMap (W)

Analyses van het Britse ministerie van Defensie (@) en The Institute for the Study of War (@) (W)

Volgers van de militaire ontwikkelingen op het slagveld (voornamelijk OSINT)
Def Mon (@) – duidt met kaartmateriaal de situatie bij lokale gevechten
OSINTtechnical (@) beelden van aanvallen, gevechten, wapens
Militaryland.net (@) info over de Oekraïense strijdkrachten en updates op de site (W)
Rob Lee (@)  beelden van aanvallen, gevechten, wapens
WarMonitor (@) berichten over hoe het gaat aan de verschillende fronten
BlueSauron (@) beelden van aanvallen, gevechten, wapens

Foto: Bundesministerium für europäische und internationale Angelegenheiten (cc)

Balkanlanden nog langer in de wachtkamer

, door

Ze zijn toch maar naar Brussel gekomen, de leiders van Servië, Noord-Macedonië en Albanië. Even dreigde de EU-Balkantop gisteren in het water te vallen toen Aleksandar Vučić (Servië) Edi Rama (Albanië) en Dimitar Kovačevski (Noord-Macedonië) aankondigden thuis te blijven uit protest tegen Bulgarije dat buurland Noord-Macedonië nog steeds afwijst als kandidaat-lid. Bulgarije heeft al jarenlang een geschil met Noord-Macedonië over geschiedenis, taal en identiteit en blokkeert de toetredingsonderhandelingen zo lang het buurland niet voldoet aan een aantal vergaande eisen. Daaronder de erkenning dat de taal van de Macedoniërs niet meer is dan een Bulgaars dialect. Van een Macedonische minderheid in Bulgarije willen de Bulgaren ook niets weten. Dit voorjaar leek er schot te zitten in de zaak na het aantreden van een nieuwe regering in Bulgarije onder aanvoering van de westers georiënteerde liberale premier Kiril Petkov. Maar Petkov is deze week al weer afgetreden nadat het parlement met nipte meerderheid een motie van wantrouwen tegen zijn regering aannam.

De blokkade van Bulgarije tegen toetredingsonderhandelingen van buurland Noord-Macedonië is misschien moeilijk te volgen voor de nuchtere, pragmatische West-Europese blik. Maar de jarenlange blokkade van Griekenland tegen toetreding van het land puur en alleen vanwege de naam Macedonië heeft ons eerder al laten zien dat etnische en culturele kwesties in de regio kunnen leiden tot hoog oplopende conflicten. In Griekenland heeft toenmalig premier Alexis Tsipras van de linkse beweging Syriza in 2019 voor de doorbraak gezorgd. Het is de vraag of die er ooit zou zijn gekomen onder een conservatief nationalistisch bewind. Zo moet de regering in Skopje vrezen voor de herhaling van een ellenlang conflict over symbolische aangelegenheden als Petkov’s val leidt tot de terugkeer van de conservatief Boyko Borissov als premier van Bulgarije.

Vorige Volgende