Weg met de focus op de PvdA, leve linkse samenwerking

Op het GroenLinks-congres van zaterdag 12 februari liggen verschillende moties voor over linkse samenwerking. Er zijn meerdere moties van werkgroep RoodGroen, die mikken op het opheffen van GroenLinks. Er is een motie over een brede linkse paraplusamenwerking (door ondergetekende) en ook nog een van het partijbestuur die verder “onderzoek” wil doen naar samenwerking met de PvdA. Het focussen op de PvdA door het partijbestuur, en al helemaal RoodGroen, getuigt van kortzichtigheid, doet geen recht aan het Nederlandse kiesstelsel en doet geen recht aan GroenLinksleden en kiezers. Op de eerste plaats de inhoud: zijn er overeenkomsten met de PvdA? Ja, natuurlijk. Maar net zo goed met andere progressieve en linkse partijen. En verschillen zijn er ook. De mate van systeemkritiek, de focus op groen of rood, de focus op een groeiende economie of een welzijnseconomie, het veel sneller omarmen van maatschappelijke bewegingen als KOZP en vuurwerkverboden, om er maar een paar te noemen. Dan heb ik nog niet eens over soorten kiezers. GroenLinkse kiezers willen vrijzinnigheid, willen groen, zijn jong, stedelijk. De PvdA is letterlijke een uitstervende partij. Als je kijkt naar de Nederlandse politiek is doen alsof je als GroenLinks met de PvdA samen een groot links progressief blok voorstelt echt onzin. Dan laat je namelijk allerlei stemmen, op PvdD, Bij1, SP, en zelfs D66 op punten buiten beschouwing. Terwijl je die allemaal nodig hebt om de macht van Rutte, boeren, grootkapitaal, racisme en big tech te verbreken. Een blok met PvdA en GroenLinks zou electoraal dan ook niets uithalen. Misschien eenmalig, maar daarna rennen kiezers meteen weer weg naar andere linkse partijen, zeker als je in een rechtse regering stapt. Dat is het Nederlandse systeem. Kiezers en leden van GroenLinks zijn er ook niet mee geholpen. Die gaan op in een amorfe partij met een onduidelijk progressief en groen profiel. Een partij waar de buitenbeentjes en paradijsvogels zich niet meer thuis voelen. Een partij die meegaat in burgerlijkheid in plaats van vechten voor echte vrijheid. Een partij fletsrood en zachtgroen is. Daar mag je als kiezer best voor kiezen, geen probleem. Die heb je nodig in een brede linkse samenwerking. Maar dat is niet waar GroenLinks voor moet staan. Zeker niet als die samenwerking nergens voor nodig is: in alle steden is het duidelijk dat kiezers een sterk GroenLinks willen. Een sterk GroenLinks, dat is ingebed in de Europese Groene beweging en in de haarvaten zit van NGO’s en actiegroepen. Bovendien is links-rechts helemaal niet meer de enige as waarop mensen kiezen. Mensen, zeker jongeren, kiezen eerst op progressief-conservatief, op groen-grijs en dan pas op links-rechts. Als je dat beschouwt heeft GroenLinks juist een ideale uitgangspositie in het Nederlandse systeem.  Linksboven in een politicologenkwadrant: “scoren in de linkerbovenhoek”, zoals Bram van Ojik dat noemde. Vanuit die positie moet GroenLinks de samenwerking zoeken met alle goede krachten. Inclusief de verschillen die daar bij horen. Dus accepteren dat de SP conservatiever is op sommige punten, dat Bij1 malle ideeën heeft over kolchozen, dat bij de PvdD soms huisdieren belangrijker zijn dan wilde natuur, dat D66 economisch rechts is en dat de PvdA nou eenmaal het systeem aanvallen moeilijk vindt en dus tegen echte landbouwhervormingen stemt in Europa. Vanuit die eigen kracht moet GroenLinks dus positie opbouwen en dan in een paraplusamenwerking samen optrekken. Dat is de toekomst voor GroenLinks. Verstandige GroenLinksleden stemmen op het congres van zaterdag tegen te nauwe banden met de PvdA en stemmen voor een bredere visie op samenwerking.   Huub Bellemakers is GroenLinkser in Nijmegen

Door: Foto: Logo GroenLinks Zin in de Toekomst Graphic design Robert-Jan Hoesman. copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Quote du Jour

Quote du Jour | oorlogsmisdaden

, door

QUOTE - Er is nog steeds een hoop gedoe in het voormalig Joegoslavië, maar af en toe zijn er lichtpuntjes. Deze keer uit Kroatië, waar sommige politici in staat blijken eigen oorlogsmisdaden te veroordelen en de slachtoffers (van ‘de ander’) te herdenken:

Branka Vierda of the Youth Initiative for Human Rights praised this week’s decision by a Zagreb City Assembly commission to add the names of the Zec family, who were murdered in 1991, to a register of names of people who could be memorialised by having a street or public area in the Croatian capital named after them.

Vierda said that it was “necessary as a reminder, a warning, that such a thing should never happen again – that people were killed just because they were of a certain nationality and a reminder that those responsible were not prosecuted”.

In one of the most notorious incidents of the Croatian war, police officers killed Serb civilians Marija and Mihajlo Zec and their 12-year-old daughter Aleksandra in Zagreb in December 1991.

…

In December last year, the new Left-Green mayor of Zagreb, Tomislav Tomasevic, attended the commemoration of the 30th anniversary of the murder of the Zec family.

It was the first time that any mayor of the capital has participated in the commemoration, held on Mount Sljeme, where the victims were killed, and organised by the Anti-Fascist League of Croatia, the Serbian National Council, which represents the interests of Croatia’s Serb minority, and the NGO Documenta.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Flickr ianus raadzaal Gemeenteraad Werkendam CC BY-NC-SA 2.0.

Kandidaten voor de nieuwe gemeenteraden

, door

Even een tussendoortje in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen.

In de 341 gemeenten waar op 14, 15 en 16 maart gemeenteraadsverkiezingen worden gehouden zijn vorige week vrijdag de definitieve kandidatenlijsten bekend gemaakt. Een paar eerste bevindingen na 50 gemeenten bekeken te hebben.

Er  hebben zich 97 partijen meer aangemeld dan er nu in de 50 (van de 341) bekeken gemeenteraden zitten. Nu zitten er 514 in de raden, 611 zijn aangemeld op 31 januari.

Na de aanmelding werden de kandidatenlijsten gecontroleerd en dat kostte 5 lijsten de kop. Hun lijsten zijn ongeldig verklaard. Zij kunnen nog in beroep bij de Raad van State en 14 februari zullen we weten welke bezwaarmakers alsnog aan de verkiezingen mee mogen doen.

Meest markante is de aanmelding door de man die op Prinsjesdag 2010 een waxinelichthouder tegen de Gouden Koets gooide. Hij had zich in Den Haag en in Utrecht aangemeld met de blanco lijst ‘Lensink’.

Eigenlijk wil hij dat de partij bekend staat als ‘Oranje Republikeinse Democratische Alliantie’. Maar bij gebrek aan voldoende ondersteuningsverklaringen is zijn inschrijving door de centraal stembureaus ongeldig verklaard. Hij gaf aan bij de Raad van State in beroep te willen gaan.

Ook in Den Haag werd een lijst van de Partij Sociaal Cultureel Centrum (PSCC) ongeldig verklaard. Voor zover bekend gaat de partij geen bezwaar aantekenen.

Foto: EU2017EE Estonian Presidency (cc)

Hoe zeg je sorry als politicus?

, door

ACHTERGROND - “Ik zeg daar sorry voor”, “dat was een inschattingsfout” en “ik baal daar ongelofelijk van”. Dit is slechts een greep uit de vele verontschuldigingen die premier Mark Rutte de afgelopen jaren aan de kiezer deed. Onze premier is niet de enige politicus met spijt: politieke verontschuldigingen zijn wereldwijd populair. Hoe zeg je eigenlijk sorry als politicus?

Van de vele spijtbetuigingen voor het toeslagenschandaal tot de excuses van Kaag over het verloop van de evaluatie in Afghanistan: in 2021 regende het politieke verontschuldigingen in Den Haag. Critici hebben de Haagse beleidscultuur intussen omgedoopt tot ‘sorry-democratie’: een beleidscultuur waarin bewindspersonen ernstige fouten van zichzelf, of van de ambtenaren voor wie ze verantwoordelijk zijn, slechts afdoen met een excuus. Hoe kan deze toename aan politieke spijtbetuigingen eigenlijk worden verklaard? Wij spraken hierover Henri Beunders, emeritus hoogleraar Ontwikkelingen in de publieke opinie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR). Beunders is gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van de publieke opinie in Nederland. Ook schreef hij veelvuldig over hoe de druk van de publieke opinie kan doorwerken in zowel de strafrechtbank als het politieke bestel.

Burger versus overheid

Is de toename van politieke excuses het gevolg van politici met een sterker ontwikkeld moreel kompas? Beunders denkt van niet: hij beargumenteert dat de opkomst van politieke excuses voortvloeit uit de zogeheten ‘rechtendemocratie’. “De burger waant zich tegenwoordig een soort ‘homo deus’, een koning in zijn eigen bestaan”, stelt Beunders. “Je kan het eigenlijk zien als de totale emancipatie van het individu. Wij burgers claimen als individuen recht te hebben op allerlei vrijheden, van gelijke behandeling en goede zorg tot huisvesting en privacy.” Dit zijn stuk voor stuk enorme zorgtaken die op het bordje van de overheid zijn terechtgekomen. De afgelopen decennia resulteerde dit volgens Beunders tot een dubbele houding van burgers. “Overdreven gezegd, aan de ene kant vragen we de vrijheid om te doen wat we willen, maar als het verkeerd gaat eisen we dat de overheid de schade vergoedt.” We neigen er volgens Beunders dus naar om de verantwoordelijkheid voor het realiseren van deze rechten en vrijheden alleen bij de overheid neer te leggen. Beunders: “De overheid is bovendien een makkelijke zondebok om de schuld van alles te geven als het misgaat, want die kan immers geld uitkeren”.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour

Quote du Jour | Vergeten jongeren

, door

Op de website van de ChristenUnie-jongeren, staat een mooi interview met GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld, over haar werk in de politiek met betrekking tot onder andere onderwijs en jeugdzorg. Overkoepelend thema is door de politiek vergeten jongeren. Of het nu gaat over de praktisch opgeleide jongeren, die vaak vergeten worden in discussies over de oneerlijkheid van het afschaffen van de stufi, jongeren in de gesloten jeugdzorg of over uit huis geplaatste jongeren.

Foto: Flickr ianus raadzaal Gemeenteraad Werkendam CC BY-NC-SA 2.0.

Lokale kandidatenlijsten ingeleverd

, door

Gisteren hebben politieke partijen die meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in maart hun kandidatenlijsten ingeleverd. Vandaag controleren de centrale stembureaus van de gemeenten of de ingeleverde documenten in orde zijn.

Woensdag en donderdag kunnen partijen kunnen eventuele tekortkomingen (bijvoorbeeld het ontbreken van ondersteuningsverklaringen) corrigeren. Vrijdag maken de gemeentelijke stembureaus in en openbare zitting bekend welke kandidatenlijsten geldig zijn en worden de lijstnummers bepaald.

Dan staat nog niet helemaal vast welke partijen u in uw gemeente op het stembiljet zult aantreffen. Want partijen en ook individuele burgers kunnen bij de Rad van State in beroep gaan tegen het besluit van het lokale stembureau.

Vorig jaar gebeurde dat bij de Tweede Kamerverkiezing. Een nieuwe partij kreeg geen lijstnummer toegewezen omdat er te weinig ondersteuningsverklaringen waren ingeleverd. De betrokken partij ging hiertegen in beroep omdat “niet van haar ondersteuners verlangd kon worden voor het tekenen van een ondersteuningsverklaring naar het plaatselijke gemeentehuis te gaan. De partij vond dit in strijd met het coronabeleid.”

Een andere partij had in slechts enkele kieskringen te weinig ondersteuningsverklaringen ingeleverd. De partij ging ook in beroep en legde de schuld bij fouten van gemeenten, het ministerie van Binnenlandse Zaken en de Kiesraad. De partij was van mening dat gemeenten het, met de toen geldende coronamaatregelen in de hand, onnodig moeilijk hadden gemaakt ondersteuningsverklaringen in te leveren.

Foto: Regionaal Archief Nijmegen (cc)

Mussert

, door

ACHTERGROND - Je klikt een link aan en dan verschijnt….

In de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw zijn er kranten verschenen die zijn uitgegeven door nationaalsocialistische organisaties. De Koninklijke Bibliotheek onthoudt zich principieel van een inhoudelijk oordeel, maar wijst de gebruiker erop dat dit artikel uit een van deze kranten afkomstig is en discriminerende, beledigende of tot haat aanzettende uitlatingen kan bevatten. Verdere openbaarmaking en verspreiding van dergelijke uitlatingen, anders dan ten behoeve van zakelijke berichtgeving, kan een strafbaar feit opleveren.
De Nederlandse Staat behoudt zich het auteursrecht op deze kranten voor.
[vinkje] Ik verklaar van bovenstaande mededeling kennis te hebben genomen.

Zo, daar zit je dan achter je laptop… Is er net een aardige twitteraar geweest die je een link heeft toegestuurd van het stuk van Anton Mussert – in Volk en Vaderland van zaterdag 7 december 1935 – waarin deze de katholieke schrijver Anton van Duinkerken “den zich katholiek noemenden Anton van Duinkerken” toevoegt – die daarop de Ballade van den Katholiek schrijft – omdat je in je blogpost daarover opmerkte dat je dat stuk nog wel eens wilt lezen (en daar natuurlijk over wilt bloggen), maar het niet kon vinden, en dan krijg je dit soort bedreigingen op je scherm.

Goed. Het hele stuk kunt u dus hier lezen. Wat dan voor mij het voordeel heeft dat ik het met citaten kan doen (volgens mij mag dat van het auteursrecht) en ruimte heb om hier en daar mijn observaties te verwoorden. Ieder nadeel heb z’n voordeel.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Bert Kaufmann (cc)

Poetins gedroomde toekomst ligt in het verleden

, door

ANALYSE - Wat gebeurt er rond Oekraïne? Is er een agressie van de Navo? Het zijn toch de Russen, die troepen samentrekken? Is het ouderwets imperialisme van de Russen? Of is het een naspelen van de geschiedenis, in nieuwe verhoudingen? De annexatie van de Krim, zonder dat er een schot werd gelost, doet denken aan Hitler’s truc die leidde tot de aansluiting van Oostenrijk.

En wat is hier precies de rol van het gas? Gasprijzen hebben betekenis voor onze inflatiecijfers, dus veel hoeft er niet mis te gaan. Bij een grootschalig militair conflict zijn de gevolgen geheel niet te overzien. Een tekort aan aardgas is dan te verwachten. Gaan we Groningen weer verder ondermijnen om het warm te hebben? Het is geen klein vraagje. Wel humor dat Rutte de ongerustheid over Oekraïne in de Kamer bezwoer met de mededeling dat hij en Hoekstra zelf zouden gaan kijken. Dat is een hele geruststelling…

Bufferzone

Ik herinner me Van Baalen en Verhofstadt op het revolterende Maidanplein in 2014 en vroeg me in deze kolommen af of een steunbetuiging aan de menigte verstandig gedrag was: misschien was het wijzer Poetin het gevoel van een bufferzone te gunnen. Hij had tenslotte al jaren daarvoor gezegd dat de ineenstorting van de Sovjet Unie een geopolitiek drama was. “Tear down this wall”, riep Reagan.  Maar dat was meer theater dan agressie. En de Berlijnse muur viel kort daarna. Niet door de Navo, maar het volk deed het zelf. De voormalige satellietstaten dankten vervolgens het communisme af.

Foto: EU2017EE Estonian Presidency (cc)

Machtswisseling in Portugal?

, door

De linkse gedoogpartijen van de socialistische minderheidsregering in Portugal hebben vorig najaar een groot risico genomen. Ze verwierpen de begroting van premier António Costa (foto) met als gevolg dat nieuwe verkiezingen noodzakelijk werden om de politieke stabiliteit in het land te herstellen. Zondag a.s. mogen de Portugezen weer hun stem uitbrengen. De socialisten leken aanvankelijk nog op een meerderheid te kunnen rekenen. Maar in een recente peiling neemt hun voornaamste concurrent, de centrum-rechtse PSD de leiding over. Dat zou tevens de weg kunnen openen voor een andere waarschijnlijke winnaar, de rechtsextremistische Chega! (Genoeg). Partijleider André Ventura is er vast van overtuigd dat hij met een flinke winst straks aan de regering kan deelnemen.

Ressentiment

Portugal is jarenlang verschoond gebleven van populistische rechts van het type Wilders-Le Pen. Drie jaar geleden brak Chega! door met 1 % van de stemmen, goed voor één zetel in het nieuwe parlement. Lokale verkiezingen vorig jaar lieten al zien dat de partij met 4% in de lift zat. Bij de presidentsverkiezingen kreeg Ventura bijna 12% van de stemmen. Nu staat Chega! op 7 à 8% in de peilingen voor de verkiezingen van zondag. Ook in Portugal groeit het ressentiment tegen de grote partijen.  Sinds de Anjerrevolutie in 1974, toen een einde kwam aan het fascistische bewind van Salazar, domineren twee politieke partijen de Portugese politiek: de socialistische PS en de centrum-rechtse PSD (die alleen in naam sociaaldemocratisch is). Ventura’s populariteit stijgt door zijn scherpe aanvallen op het huidige regeringsbeleid die -anders dan in het verleden- veel aandacht krijgen in de media. Hij kon een punt maken bij het proces tegen een corrupte ex-minister. En hij valt de socialisten aan op hun steun voor minderheidsgroepen (zoals Roma). De kritiek op het coronabeleid van de regering heeft hem ook wind in de zeilen gegeven. Zijn economisch program is rechts: minder staatsinterventie, vermindering van de uitkeringen van degenen “die niet willen werken en afhankelijk zijn van sociale uitkeringen”. Verder is Chega! voor levenslange gevangenisstraf voor moorden en chemische castratie voor kindermisbruikers en tegen abortus en euthanasie.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Renaud Camus (cc)

‘Geen spoor van beschaving’

, door

RECENSIE - Het dagboek van Kolonel Willem de Veer, die in 1913 op een internationale vredesmissie Albanië bezocht, geeft niet alleen een beeld van de politieke situatie op de Balkan aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog maar ook van de culturele kloof tussen Nederland en Albanië. Een boekbespreking van gastauteur Raymond Detrez (op de foto de Brug van de Vezier bij Kukës in Noord-Oost Albanië).

Albanië wordt over enkele jaren ongetwijfeld de zoveelste volwaardige lidstaat van de Europese Unie, maar toen het land in 1912 als onafhankelijke staat onstond leken zijn overlevingskansen niet bijster groot. Griekenland, Servië, Montenegro en Bulgarije hadden eerder een militair bondgenootschap gesloten om de Osmanen definitief van de Balkan te verdrijven en meteen ook in grote lijnen afgesproken hoe ze het veroverde gebied onder elkaar zouden verdelen. Daarbij claimden Servië en Montenegro het noorden van Albanië (met Kosovo); Griekenland wilde het zuiden. Mochten ze hun zin krijgen, dan waren de Albanezen als volk tot verdwijnen gedoemd. Om dat te voorkomen riepen Ismail Qemali en enkele andere Albanese leiders op 28 november 1912, kort na het uitbreken van de Eerste Balkanoorlog, in Vlorë de onafhankelijkheid uit. Gelukkig bleken de Grote Mogendheden van die tijd in mei 1913 bereid om met het Verdrag van London die onafhankelijkheid te erkennen. De Albanezen hadden het Osmaanse Rijk decennia lang beschouwd als de beste bescherming tegen de expansiedrift van hun buren (al hadden ze wel geijverd voor meer autonomie binnen dat rijk), maar toen de Osmanen van de Balkan werden verdreven, was onafhankelijkheid de enige overlevingskans.

Vorige Volgende