Leven Archives - Page 139 of 222

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Balans in Oranje

15 juni 2012 , 11:00 , door Max Molovich

De balans is uit Oranje. En de balansbandjes, waar onze jongens twee jaar geleden bij zworen, ook. Dat kan geen toeval zijn.

Twee jaar geleden, toen het Nederlands Elftal wist door te dringen tot de finale van het Wereldkampioenschap voetballen, zworen ze erbij: balansbandjes. Een armbandje met daarin twee magneetjes (of ‘hologrammen’) die voor meer evenwicht, een betere balans en een grotere lenigheid zouden zorgen. Wesley Sneijder had het geïntroduceerd. Ik nam toen aan onder invloed van Yolanthe Cabau von Karlsruhe.

In ieder geval. Dirk Kuyt, Wesley Sneijder en Arjen Robben waren ervan overtuigd dat de balansbandjes ervoor zouden zorgen dat ze die wereldbeker zouden binnen hengelen. Om de fenomenale werking ervan te bewijzen begon Wesley Sneijder vanuit stilstand zijn tenen aan te raken. Iets wat hij voordat hij de balansband had niet kon.

Als ik de wat fanatiekere oranjewatchers moet geloven, hebben Van Gelder en Van Halst meer haar op hun hoofd dan dat er teamspirit in Oranje zit. Er is geen team meer. Er zijn louter ego’s. Alle balans is zoek. Alle balansbandjes ook, vermoed ik. Wat hebben ze ervoor in de plaats gekregen? De geluksvogeltjes van C1000. Ik zie een verband.

Later in 2010 bewezen wetenschappelijke onderzoeken wat iedere normaal denkend mens al wist: de balansbandjes hadden geen enkel effect. Daarnaast, zo bleek, had de fabrikant van de balansbandjes, de firma Power Balance, Wesley Sneijder betaald om het bandje te dragen. Wat natuurlijk niet meteen hoeft te betekenen dat Wesley Sneijder een cynische graaier is die bereid is alles te verkopen zolang zijn bankrekening steeds meer uitpuilt. Het lijkt me wel een goede jongen. Beetje oppervlakkig. Denkt eigenlijk alleen maar met z’n voeten. Ik twijfel er niet aan dat Sneijder ervan overtuigd was dat zijn balansbandje hem ook daadwerkelijk beter in evenwicht bracht. Dat hij geld kreeg om het te dragen, was mooi meegenomen. Maar als je het alleen om het geld doet, ga je niet vervolgens de evangelist uithangen bij je teamgenoten.

Ook schrijven voor Sargasso?

Mededeling

Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Riccardof (cc)

Arme kinderen en bruine beren

15 juni 2012 , 07:00 , door Jos van Dijk

In het relatief rijke Europa van 2009 telde UNICEF 13 miljoen kinderen die noodzakelijke basisvoorzieningen misten. In Portugal, Bulgarije en Roemenië had meer dan een vijfde van de kinderen te lijden onder armoede. We mogen aannemen dat inmiddels, drie jaar later en een diepgaande economische crisis verder, deze aantallen zijn gestegen en dat er nog wel wat landen bij zijn gekomen. Europa biedt een groot aantal van haar kinderen weinig tot geen perspectieven. En voor de jongeren in de zuidelijke landen is het al niet veel beter. De jeugdwerkloosheid loopt er op tot boven de 50%. Spanje heeft nu een jeugdwerkloosheidspercentage van 52%. De ‘indignados’ die in 2011 met hun tentjes de pleinen in de Spaanse steden bezetten kwamen vorige maand weer bijeen en moesten constateren dat een nieuwe regering hen tot nu toe nog geen oplossingen had gebracht.

Het rapport van UNICEF, Report Card 10, heeft de armoede op twee manieren gemeten. Via een 14 items tellende criteria lijst met punten als drie maaltijden per dag, een rustige plek om huiswerk te maken, schoolboeken of een internetverbinding, en door te kijken naar de relatieve armoede: waar bevinden de kinderen zich ten opzichte van de armoedegrens in hun eigen land. Zo gemeten moet 70% van de Roemeense kinderen beschouwd worden als arm, evenals de helft van Bulgaarse kinderen en 27% van de Portugese kinderen (in 2009). Zelfs als je weet dat een kwart van de Roemenen een paar jaar eerder nog onder de armoedegrens zat (ter vergelijking: Polen 17%, Oostenrijk 6%), is die armoede onder kinderen in Roemenië wel erg schrijnend. En dan herinneren we ons misschien ook nog wel de trieste beelden van Roemeense kindertehuizen van een paar jaar terug. Als we de toekomst van het land moeten afleiden uit de situatie waarin de kinderen moeten opgroeien mogen we een nog veel grotere migratiestroom richting het noorden verwachten dan die waar men zich nu zorgen om maakt. Wellicht een agendapunt voor het overleg van het IMF waarvoor minister De Jager vandaag en morgen in Boekarest is?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dirkswoud (4)

14 juni 2012 , 11:00 , door Ben Hoogeboom

Afgelopen zaterdag ging ik uit eten met Anna Belleman, een Dirkswoudse schone van ongeveer mijn leeftijd, maar dan wat jonger (zou Gerard Reve hebben toegevoegd). Zij is 52, ik ben 58. We hebben ongeveer dezelfde interesses: oude muziek, Russische literatuur, en wat de tv betreft, gaat het haar voornamelijk om de wedstrijden die Rafa Nadal speelt. ‘Dat is nou een mooie, aardige vent die goed bewegen kan,’ zegt ze. Verder kijkt ze, net als ik, bijna nooit tv, omdat we beiden hebben leren lezen. We hebben er geen plaatjes bij nodig.

Anna woont aan de Zuidervaart, ik woon vlakbij het stadhuis op de Noordervaart. We wonen dus ver genoeg van elkaar om, hoe zeg je dat, om elkaar niet te storen met ons viola da gamba- (Anna’s liefhebberij) en pianospel (mijn liefhebberij, ik kijk altijd even naar links en naar rechts of de buren weg zijn en dan pas begin ik met mijn pianospelen, want het moet een naar gehoor zijn). Zo is het ook met Anna. Ze speelde eens een stukje van een Duitser, ik weet zijn naam niet meer, en ik zei: ‘Stop maar. STOP MAAR! Stop maar. Je kunt het niet.’

We hadden afgesproken voor de deur van De Smulpaap, een café-restaurant aan de Kerkweg, waar we elkaar een zedig, ironisch kusje gaven. ‘Ik ben een feminist tot onder mijn teennagels,’ zei ik, ‘maar vanavond is de rekening helemaal voor mij, je kunt protesteren tot je een ons weegt.’ ‘Ja meneer, nee meneer, goed meneer,’ antwoordde ze.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 07-10-2022

Homo in de provincie

14 juni 2012 , 09:00 , door Jona Lendering

Ik verzorg wel eens lessen op middelbare scholen. Rijk word je daar niet van, maar het is ontzettend leuk om voor een groep jonge mensen te mogen spreken. Soms heb ik het over het dagelijks leven in het oude Rome, een andere keer is het de beurt van Herodotos, en Alexander de Grote is ook een populair onderwerp.

Ik sprak over de Macedonische wereldveroveraar in het kleine provinciestadje R., en terloops kwam ook zijn beste vriend Hefaistion ter sprake. Na afloop beantwoordde ik nog wat vragen, met als laatste een jongen van een jaar of zeventien, die wachtte tot iedereen was vertrokken en toen vroeg of hij nu goed had begrepen dat Alexander en Hefaistion een homoseksuele verhouding hadden gehad. Ik antwoordde dat de bronnen het nergens expliciet vermelden, maar dat het veelal wordt aangenomen omdat het in de Griekse wereld vrij normaal was als jonge mannen relaties hadden met andere mannen.

De jongen was merkbaar blij met het antwoord, en de lezer zal inmiddels wel hebben vermoed waarom. Ik had met hem te doen. Ga er maar aan staan, wonen in een provinciestadje met een enorme sociale controle, en ontdekken dat je verliefd kunt zijn op iemand van je eigen geslacht. Niet dat in het provinciestadje potenrammen een probleem is. Dat is meer iets voor de grote stad, met etnische minderheden. Ik weet bovendien heel zeker dat de medewerkers van de school professioneel met dit soort kwesties omgaan. Maar over de klasgenoten ben ik minder zeker.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Van Marwijk pakt ze allemaal in

13 juni 2012 , 18:00 , door Soccer Department

Naast weerman en sportcommentator is het de meest bekritiseerde baan van Nederland: bondscoach. Na een vlekkeloze WK-kwalificatie, een qua resultaat subliem eindtoernooi in Zuid-Afrika en een nette EK-kwalificatie is ‘onze Bert’ in 2012 voor het eerst onder vuur komen te liggen. De druk staat zogezegd op de ketel. En hoe.

Toegegeven, de resultaten van de laatste tijd waren teleurstellend. Alleen de geflatteerde 6-0 overwinning tegen de uitkaterende Noord-Ieren gaf vertrouwen op de juiste afloop. Maar nu we verloren hebben tegen de stugge en op momenten fortuinlijke Denen is het hek van de dam. De trage Van Bommel, de egoïstische Robben en de koppige Van Marwijk zijn mikpunt van kritiek. Met name onze bondscoach is het bokje en dat is niet terecht.

Bert kiest al jaren voor een aantal zekerheidjes: Stekelenburg in de goal, het duo Heitinga/Matthijsen achterin en Sneijder achter de spits zijn, naast zijn heilige systeem met twee ‘omgekeerde’ buitenspelers en twee controleurs voor de defensie, verworden tot zijn handelsmerk. Het is een fijn afgemeten pak dat Bert goed past en waarmee hij bijna wereldkampioen werd. Iedereen was lovend over de manier waarop hij rust binnen de groep bewaarde en tactisch consistent was.

Die twee ingrediënten voor succes spelen hem nu parten. Het rommelt binnen de groep en ook daarbuiten, met name vanwege het vasthouden aan eerder genoemde, in zijn ogen duurzame spelopvatting. Het is alsof het aloude vertrouwde pak niet meer past en bovendien volledig uit de mode is. Het moet hipper en frisser: ‘Weg met Van Bommel, Bouma en Robben’, is een vaak gehoorde kreet.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Zorgeloos

13 juni 2012 , 16:00 , door Karin Spaink

In plaats van kinderen heb ik katten genomen. Die zijn veel handiger in de omgang. Ze hoeven niet steeds naar de crèche als je van huis bent, ze zeuren nooit om zakgeld, ze eten altijd hun bordje leeg, en ze bedelen niet elk halfjaar om nieuwe Nikes. Ze komen nooit dronken thuis en hebben geen foute vriendjes. Zich wassen doen ze zonder enige aanmaning, zelfs achter hun oortjes en tussen hun tenen.

De laatste jaren ben heb ik een nieuwe reden om blij te zijn met mijn keus. De toekomst oogt somber: we raken door de gas- en olievoorraad heen, het klimaat verandert, onze rechtstaten kalven af, en nu zitten we nog middenin een economische crisis ook. Had ik kinderen, dan zou ik geheid nacht na nacht liggen woelen over hun toekomst. In wat voor wereld leven zij als ze volwassen zijn? Doe ik ze op pianoles, of is survival-training wellicht toch verstandiger?

Niet dat je kinderen de enige geldende reden zijn om te zorgen dat de wereld ook na ons bewoonbaar blijft. Maar zulk eigenbelang, in de vorm van persoonlijke nazaten, maakt de zaak wel een stuk minder abstract.

Het gekke is dat de kinderen die ik ken – pubers, en al bijna een beetje volwassen – zich zelf nergens zorgen over lijken te maken. Ze volgen goede opleidingen en gaan her en der studeren, Ze kunnen piano spelen en schaken. Ze spreken hun talen. Ze reizen dat het een aard heeft. Ze volgen de politiek. Ze hebben meningen en een volle agenda. Over de wereld zijn ze niet bezorgd, laat staan over de toekomst: die liggen immers gewoon waar ze horen, namelijk aan hun voeten. Ze zijn vast voornemens om beide te veroveren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voetbalgekte

13 juni 2012 , 14:00 , door Edge of Europe

Een beetje voetballiefhebber weet dat Italië een voetbalgek land is en dat Italianen heel trots zijn op de voetbalprestaties van hun Azzurri. Als er een Europees – of wereldkampioenschap wordt binnengehaald, dan is het hier een gekkenhuis. Zo’n overwinning wordt groots gevierd en gonst nog jaren na.

Dit is een zijstraat van de Via degli Stadi in Cosenza, vanochtend. DeStadionweg dus, pal tegenover de terreinen van de locale club Nuova Cosenza Calcio die in de Serie D uitkomt. Ik weet zo snel geen volksere volksbuurt te vinden. En wat valt er op, een dag voor de belangrijke wedstrijd tegen Kroatië? Er hangt geen vlag, geen vaantje, geen spandoek, niets.

Ik was vanochtend ook even bij de slager. Ze kennen me, ze weten dat ik een Nederlander ben en ze proberen altijd – tevergeefs – over voetbal te praten met me, maar vanochtend hadden ze een praatje over het weer. Uit ervaring weet ik: het voetbalpraatje komt nog. Italianen kijken de boel tijdens de groepswedstrijden aan met een opmerkelijk sceptische houding: we moeten nog maar zien of ze er deze keer iets van gaan bakken. Opmerkelijk als je bedenkt dat Italië vier wereldkampioenschappen op zijn naam heeft en een Europees kampioenschap. Ze bakken er regelmatig net effe wat meer van dan Nederland, zullen we maar zeggen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Hmmm, een baconijsje

13 juni 2012 , 09:40 , door Dimitri Tokmetzis

IJs komt in meerdere smaken dan vanille, aardbei en hazelnoot. Zo heb ik onlangs eens olijfolieijs met zout gegeten en het was ronduit heerlijk. Maar de nieuwe vondst van Burger King deed me toch even gruwen vanochtend: een bacon sundae. Alsjeblieft, laat dit een hoax zijn… De fastfoodboer wil deze zomer flink uitpakken met een aantal BBQ-producten daar hoort natuurlijk een vanille-ijsje met baconkruimels en een plakje uitgebakken spek bij. Hmmmm. Uiteraard in Tennessee, zo’n beetje het Limburg van de VS.

Nu we toch bezig zijn, welke adviezen kunnen we het Burger Kingfiliaal in Nederland geven? Een lekker vet haringijsje? Een pepernotensalade? Roept u maar.

Dirkswoud (3)

12 juni 2012 , 11:00 , door Ben Hoogeboom

Een bericht in De Volkskrant, toch tamelijk betrouwbaar qua berichtgeving, vroeger, heeft voor enige opschudding gezorgd in het Dirkswoudse. Het ging om dit bericht. Uiteraard klopte dit bericht niet: de oudste mens ter wereld woont nog steeds in Dirkswoud. Het is de op 2 januari j.l. 123 jaar oud geworden mevrouw Christina de Graaf (geb. Matstra). Krissie, zoals ze genoemd wil worden, is geboren in 1889. ‘Ik ben even oud als de Eiffeltoren, maar ik roest niet. En ik hoef ook geen licht te geven, ’s avonds. En elke man mag me nog zo bespringen, hoor! Ze zullen niet van me af vallen, want ik houd ze lekker vast.’

Inderdaad is Krissie de oudste vrouw ter wereld, maar dat niet alleen: ze is ook de oudste hoer, een feit waarop ze trots is. ‘Van de week zag ik een programma op de tv over een paar hoeren van hooguit 70 jaar. Nou wil ik niet veel zeggen, jongens. Zussen waren het, uit Amsterdam. Amateurs!’

Op 2 januari kwam burgemeester Das op bezoek om Krissie geluk te wensen met een bloemetje. Er was ook een camera bij van RTV Noord-Holland om het vast te leggen. ‘Nee hoor, dat vond ik wel goed. Want dan weten ze ook in de Oekraïne dat er nog zat werk voor je is, na je honderdste. Als je het maar áánpakt, weet je. Je moet tegenwoordig adverteren op een handige manier, bijvoorbeeld. Ik adverteer nu met ‘Gedegen Dame Zoekt Nog Een Veulen’ en daar komen de heren al aangetrippeld! Ik ben begonnen in 1914 met de business, want mijn man Henk vond het wel interessant, zeg maar. Het bracht wel wat op. Henk was dakdekker, maar hij stierf al toen hij 42 was. De kanker. Eén dochter hebben we gekregen, An, die is 53 geworden, die is in 1979 overleden, ook aan de K. Longkanker, terwijl ze nooit gerookt had. En ik rook nog steeds, maar weet je hoe je oud wordt? Dat doe je door je nooit iets aan te trekken van wat de mannen van je willen. Echt. Wat zo’n burgemeester Das bijvoorbeeld van je wil, effe opzitten in een veel te wijde stoel, dan zeg ik gewoon: doe dat zelf maar, burrie! Hij kwam trouwens ook nog aan met: wel gefeliciteerd, mevrouw De Graaf, met uw 113-de verjaardag. U hebt de hele 20ste eeuw meegemaakt. Dat soort runderen kan ook niet tellen, hè.’