Kijk hem staan. Ietwat slobberig in het pak – de armen te iel voor de mouwen –, zijn helderblauwe ogen priemend, de mondhoeken misprijzend naar beneden, de vuisten gebald. Rob Bertholee, hoofd van de AIVD. Zijn grootste vijand: terreurorganisaties. Zijn op een na grootste vijand: ons aller privacy. Om de eerste vijand te verslaan, moeten wij burgers het tweede opgeven, vindt hij. ‘Ik vind privacy ook uiterst belangrijk,’ begint hij. Ja, wat moet hij anders: zeggen dat je privacy onzin vindt is voor een hoge ambtenaar onaanvaardbaar, het is immers een grondrecht? Maar verder moet hij er eigenlijk niets van hebben.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 21-09-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ANALYSE, OPINIE - Al een tijdje zou ik iets willen schrijven of iets willen lezen over cultuurrelativisme en cultuurchauvinisme wat enige waarde heeft. De Hendrik Jan Schoolezing van Edith Schippers was dat helaas niet.
Nu is het in de eerste plaats al erg jammer dat de zorgen die zij heeft over de “vrijheid van haar dochter om haar eigen keuzes te maken, hoe zij wil leven, om haar eigen identiteit te bepalen” zich niet richt op de toenemende ongelijkheid in onze samenleving en de – haast erfelijke – stratificatie tussen hoogopgeleide en laagopgeleide mensen. In plaats daarvan gaat het over (vreemde) culturen, die haar dochter die vrijheid zouden ontzeggen.
De grootste bedreiging voor onze cultuur, onze normen en waarden ligt volgens Schippers niet in die toenemende ongelijkheid. Die bedreiging zou liggen in de compromissen die met name hoogopgeleide mensen bereid zijn te maken ten aanzien van onze kernwaarden.
Het lijkt me dat dit een gemiste kans is, om het niet te hebben over die economische bedreiging van onze kernwaarden. Schippers beschrijft meerdere keren de samenleving aan de hand van economische begrippen: dan heeft ze het over de vrije samenleving (nota bene) die de vrije markt als voorbeeld heeft, dan weer als groot monopolistisch/monopsonisch bedrijf. Ze noemt zelfs de beperkingen op die vrije markt, maar kennelijk ziet zij daarin niet een bedreiging van kernwaarden.
COLUMN - ‘Je lijkt wel een feminist.’ Ik sloeg een beetje achterover van die reactie. En vooral van de lichte verbazing die ik erin hoorde. Aanleiding was een recensie van mijn hand in De Volkskrant van De oorlog tegen vrouwen, van de Britse documentairemaakster Sue Lloyd-Roberts. Het boek is een vlammende aanklacht tegen al het onrecht dat vrouwen wordt aangedaan, van besnijdenis en vrouwenhandel tot uithuwelijken en groepsverkrachting (waarbij het slachtoffer de schuld krijgt).
Ik schreef er een vurig stuk over, met als centrale vraag: hoe zijn mannen daartoe toch in staat? Hoe kan een groep mannen (niet zo lang geleden, in India) een meisje oppikken met een busje, haar gruwelijk verkrachten, verminken, en dan voor dood achterlaten aan de kant van de weg? Lloyd-Roberts besteedt daar geen aandacht aan. Het gaat haar om de aanklacht.
Maar waarom gebeurt dit al sinds de grijze oudheid, in vrijwel alle culturen? Wat bezielt de man? En dan is er die reactie ‘je lijkt wel een feminist’. Alsof je een vrouw moet zijn, geïnteresseerd moet zijn in vrouwenrechten, om hierover verontwaardigd te raken. Zó diep zit blijkbaar het wij versus zij.
Lloyd-Roberts boek heeft de ondertitel: En de moed om terug te vechten. Ze wil uiteraard graag aandacht besteden aan vrouwen die weigeren om zich bij de mannelijke overheersing neer te leggen. De voorbeelden zijn schaars. Niet alleen bij Homo sapiens, ook in de dierenwereld.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het Colombiaanse Bomba Estéreo heb ik vorig jaar ook al eens onder de aandacht gebracht. Maar nog een keer kan geen kwaad, want dit is een van de beste eigentijdse acts uit die contreien. De nieuwe clip is twee weken uit en al over de drie miljoen clicks. Zoveel latino’s kunnen onmogelijk ongelijk hebben.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Feeling, for lack of a better word, is what drives most Americans’ perceptions of Hillary Clinton, one of the most complex and resilient figures in U.S. politics, yet also, after decades of probing scrutiny, less a real person than a vessel for Americans to collectively project their anxieties, fears, frustrations and identity struggles. Across the country, people of every political persuasion – men, women, millennials, baby boomers – told me they were eager for a woman president, just not this woman. Clinton is “inauthentic,” some say, as well as selfish – “Her eyes are on her own game,” one Democrat noted – calculating and corrupt. Another told me, “She’s a fucking liar.”
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 20-09-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Hierboven ziet u singer/songwriter Denise Ho een poging doen dit zoetsappige liedje een live uitvoering te geven, terwijl ze uit alle macht probeert de slappe lach te bedwingen.
De Chinese autoriteiten zouden willen dat het daarbij gebleven was, want sinds twee jaar is de populaire zangeres politiek activist voor de democratie in Hong Kong geworden. Het kostte haar onder andere een contract met Lancôme.
Er zijn twee soorten klimaatontkenning volgens Michael Hoexter:
1. Harde klimaatontkenning . Donald Trump bijvoorbeeld.
2. Softe klimaatontkenning . De grote meerderheid van de mensen die cynisch zijn geworden over de mogelijkheden om er nog wat aan te doen.
De eerste groep kunnen we frontaal aanvallen, maar de tweede groep is veel lastiger om aan te pakken. Deze is bovendien ook veel groter. De auteur stelt een aanpak voor zoals ‘war on poverty’ of ‘war on cancer’.
Een aantal opvallende (afgezien van de eerste) conclusies uit recent onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut:
Al deze gegevens wijzen erop dat niet zozeer de culturele achtergrond van jongeren de oververtegenwoordiging verklaart, maar de omstandigheden waarin zij opgroeien.* Er zijn daarentegen ook uitkomsten van het onderzoek die erop wijzen dat migrantenjongeren minder zelfcontrole hebben en een positievere houding hebben ten opzicht van geweld dan niet-migrantenjongeren. Mogelijk speelt culturele achtergrond wel als het gaat om de meer individuele factoren die ten grondslag kunnen liggen van criminaliteit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
