Aantal ongelukken stijgt op 130 km wegstukken
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Hoe zit ’t nu echt met de immigratie?
, door
De PVV is ontstemd. Minister Leers slaagt er volgens Wilders onvoldoende in om de aanwas van immigranten tegen te houden. De minister verslikt zich ondertussen ook continu in de cijfers. Wij constateren dat geen enkele politicus en weinig media er in slagen de cijfers op een juiste manier op een rij te krijgen. Hierbij doen wij een poging.
Eerst de fictie, het frame. De PVV kletst het meest uit zijn nek. Jaarlijks zouden 150.000 immigranten de Nederlandse grenzen passeren, een stad ter grootte van Haarlem. En dat ieder jaar. Dit zijn vooral kansarme, uit moslimlanden afkomstige gelukszoekers. De Henken en Ingrids verzuipen in deze tsunami en vluchten massaal het land uit. Nu nemen we hier de PVV op de hak, maar andere partijen hameren er ook op dat de toevloed van kansarmen bedwongen moet worden, vooral door het tegengaan van gezinsmigratie. En ook bij andere partijen wordt getreurd om het verlies van hoogopgeleide Nederlanders. Volgens VVD-kamerlid Cora van Nieuwenhuizen ‘wordt het migratiesaldo sterk beïnvloed doordat ook een aanzienlijk deel goed opgeleide Nederlanders ons land vaarwel zegt.’
Het is ook ingewikkeld. Om te weten hoe het wel met immigratie, emigratie en het migratiesaldo zit kunnen we naar de nationaliteit van immigranten, het geboorteland en de herkomstgroep kijken. Het is geen eenvoudige kost, maar het loont om door te lezen. Wie nog vragen heeft, of opmerkingen, ik zal de comments in de gaten houden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De VVD hoeft niet sympathiek te zijn
, door
Nu Mauro geen verblijfsvergunning krijgt, is het CDA de grote boosdoener. Christelijke naastenliefde en ‘regels-zijn’regels’ (lees: Wilders’ regels zijn regels) verhouden zich slecht tot elkaar. Op de twitters wordt vaak gespeculeerd wat het CDA zou doen mocht er weer een kindeke Jezus zich aan onze poorten melden: oprotten.
Vergeleken met het CDA is de VVD een oase van rust. Zonder problemen blijft de fractie vasthouden aan zeer impopulaire maatregelen, met dank aan de gedoogconstructie.
De rigide opstelling van de VVD is namelijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Je zou juist verwachten dat binnen de VVD een aantal links-liberalen – als die er nog zijn – zijn stem zou verheffen om Mauro binnenboord te houden. Immers uit het verkiezingsprogramma (geschreven in hele andere tijden): ,,Mensen komen uit eigen vrije keus naar Nederland. De VVD verwacht van hen dat zij zich aanpassen, de taal spreken en een bijdrage leveren aan de samenleving. De VVD sluit niemand uit. Voor de VVD: geldt niet je afkomst, maar je toekomst, niet je geloof, maar je gedrag, niet de groep, maar het individu. De VVD is de enige partij die allochtonen op hun verantwoordelijkheid aanspreekt, net als iedere andere burger in dit land. De overheid integreert niet: dat doen mensen zélf. Migranten moeten zélf die verantwoordelijkheid nemen. Kosten mogen niet langer grootschalig op de samenleving worden afgewenteld.”
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
VVD moet aan integriteit werken
, door
‘Te veel affaires rond VVD’ers’. Je kan het wegzetten als azijnzure kinnesinne van de Volkskrant – probleem is dat de kritiek op de VVD-bestuurders-in-opspraak geen knip-en-plakwerk van de redactie is, maar uit de partij zelf komt. Jan Hoedeman tekende uit de monden van Johan Remkes (Commissaris van de Koningin in Noord-Holland en oud-minister van Binnenlandse Zaken) en Kamercentralevoorzitters, Ewout Klok (Drenthe) en Eric Wetzels (Brabant) de kritiek op partijleden die negatief in het nieuws kwamen.
Hoedeman rijgt de bestuurders-in-opspraak als paarlen aan de spreekwoordelijke ketting. Zo zou Loek Hermans (fractievoorzitter Senaat) vanwege zij dertien nevenfuncties onder vuur liggen. Onder die dertien ook een bestuursfunctie bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) waar Nurten Albayrak, lid van de partij, vanwege haar stijl van regeren (dictatoriaal) haar baan verloor. Ook Anne Wil Duthler was er lid van de Raad van Toezicht – nu geschorst.
Hermans houdt ook toezicht op Luzac waar de Onderwijsinspectie berekende dat leerlingen er lager scoorden bij het centrale examen dan bij de schoolonderzoeken. Gevolg: het gemiddelde van Luzac-leerlingen ligt een half punt hoger dan hun schoolgenoten elders. Dan, concludeert de inspectie, klopt er iets niet.
Ook Korthals Altes (KNVB) ligt onder vuur vanwege de kwaliteit van zijn werk – zijn bijdragen aan de voetbalbond zouden minimaal zijn. Eind dit jaar schuiven de clubs een nieuwe bestuurder naar voren.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
PVV: loyaal met een scherpe rand
, door
In oktober 2010 kondigden VVD, PVV en VVD aan een bijzonder meerderheidskabinet te vormen. VVD en CDA onderschreven een coalitieakkoord. Daarnaast werd een gedoogakkoord gesloten met de PVV – deze partij steunt het kabinetsbeleid op een (groot) aantal terreinen en belooft het niet te laten vallen over maatregelen die in het coalitieakkoord staan omschreven. Dit betekende dat de PVV een nieuwe positie innam in het politieke landschap. Tot de verkiezingen van 2010 had de PVV bewust gekozen voor confrontatie met de gevestigde partijen in haar parlementair gedrag. Ze stelde zich op als een rechtse oppositiepartij, de “rechts buiten” van de Tweede Kamer. Is het gedrag van de PVV veranderd nu de partij gedoogpartner is van een coalitie van CDA en VVD?
De kern van onze uitkomsten is dat de PVV als gedoogpartner twee houdingen combineert: een constructieve houding op onderwerpen die in het gedoogakkoord staan en een kritische, confronterende houding op andere terreinen. Op onderwerpen uit het gedoogakkoord is zij minder actief en stemt zij vaak hetzelfde als CDA en VVD. Dit betreft zowel de sociaaleconomische agenda van het kabinet (volksgezondheid, sociale zaken en financiën) als de agenda van het kabinet wat betreft veiligheid, integratie en immigratie. Echter op die onderwerpen waar de PVV heeft aangeven het niet eens te zijn met het kabinet is de partij actiever en uitgesprokener geworden. De partij stemt dan anders als CDA en VVD, en nog steeds relatief vaak alleen. Ook dient zij op deze onderwerpen meer moties en amendementen in. We beschrijven deze manier van opereren als loyaal (op die onderwerpen die in het gedoogakkoord staan) maar met een scherpe rand (op die onderwerpen die daarbuiten vallen). Deze stijl van opereren waarbij de partij met een been in het regeringsvak staat en met het andere been aan de kant van de anti-establishment oppositie is in andere landen succesvol toegepast door rechts-populistische partijen zoals de Italiaanse Lega Nord en de Deense Volkspartij.
Het onderzoek kijkt naar zes vragen: ten eerste, hoe actief zijn PVV-Kamerleden? De PVV dient in totaal minder voorstellen in. Dit past bij het beeld van een partij die deelneemt aan de regeringsmacht. Deze fracties dienen doorgaans minder voorstellen in. Wel is het zo dat de partij relatief meer (arbeidsintensieve) amendementen indient dan voorheen, wat blijk geeft van een verdere professionalisering van de fractie.
De tweede vraag is op welke onderwerpen PVV-Kamerleden actief zijn. We hebben gekeken naar moties die zijn ingediend in het kader van de begrotingsbehandelingen, welke eenvoudig te classificeren zijn. Van deze moties is het onderwerp buitenlandse zaken het meest populair bij de PVV. Dit is een grote verschuiving ten opzichte van de periode 2006-2010 toen de fractie vooral moties en amendementen indiende over justitie en binnenlandse zaken. Dit is te verklaren vanuit het feit dat de PVV in het gedoogakoord afspraken heeft gemaakt over veiligheid, immigratie en integratie, maar niet over buitenlands beleid Europa.
De derde vraag betreft de samenwerking met de PVV: hoe vaak dient de PVV voorstellen in samen met andere partijen? De PVV dient vooral moties in met coalitiepartners CDA en VVD, en met de SP. De opvallende verschuiving hierbij is dat het CDA en de PVV nauwelijks samen moties indienden vóór 2010.
De vierde vraag gaat over de isolatie van de PVV: hoe vaak stemt de PVV alleen? De PVV stemt nu minder vaak alleen dan in de periode 2006-2010, maar de mate waarin de PVV alleen staat blijft in historisch-vergelijkend perspectief hoog. De PVV staat vooral alleen in stemmingen over buitenlandse zaken (geen onderdeel van het gedoogakkoord), terwijl dit eerder binnenlandse zaken was (wel grotendeels onderdeel van het gedoogakkoord).
In verreweg de meeste stemmingen staat de PVV echter niet alleen. Onze vijfde onderzoeksvraag is hoe vaak andere partijen hetzelfde stemmen als de PVV. De VVD stemt het vaakst hetzelfde als PVV (77%) en doet dit ook vaker dan in de periode 2006-2010 (65%). Het CDA stemt nu in 75% van de gevallen mee met de PVV, aanzienlijk vaker dan voorheen (53%). De mate waarin de PVV hetzelfde stemt als de linkse oppositiepartijen is afgenomen. Opvallend hierbij is dat zeker op de sociaaleconomische onderwerpen, zoals sociale zaken en volksgezondheid, waarop er eerder sprake was van een zekere verwantschap tussen linkse partijen als SP en de PVV, in deze periode minder samen wordt gestemd. Omdat voorstellen op deze punten financiële consequenties hebben, kan de PVV niet hetzelfde stemmen als de SP zonder het gedoogakkoord te breken.
De zesde vraag betreft het succes van de PVV: hoeveel moties en amendementen worden aangenomen? De mate waarin de PVV voorstellen krijgt aangenomen is aanzienlijk toegenomen over tijd. Dit heeft echter nog steeds niet het niveau dat normale coalitiepartijen bereiken. In termen van het totaal aantal aangenomen moties blijft de PVV achter bij andere partijen. Dit is mede te verklaren vanuit het meer extreme gedachtegoed van de partij: ook andere radicale oppositiepartijen zoals de Partij voor de Dieren en GroenLinks weten een beperkt aantal moties aangenomen te krijgen.
Dit is een samenvatting van de rapportage “Loyaal met een scherpe rand“. Stemgedrag PVV 2010-2011 in kaart gebracht” die ik samen met Tom Louwerse heb gemaakt in opdracht van het VPRO Radio 1 programma Argos. Eerder schreven we voor hen “Kiezen voor Confrontatie”.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
VVD Amsterdam wil dat Occupy opkrast
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Heilig geloof in overheid of markt
, door
VVD-Kamerlid Stef Blok lost alvast het eerste schot voor de Algemene Beschouwingen door te stellen dat we af moeten van het heilige geloof in een grote overheid. Maar zijn eigen geloof is net zo achterhaald, stelt gastauteur Richard Westerbeek.
Stef Blok gaf in de Volkskrant van afgelopen vrijdag een eerste inleidende beschieting voor de Algemene Beschouwingen volgende week. De VVD zet zich af tegen het “heilige geloof” van de linkse partijen in een grote staat, en stelt dat een kleine overheid veel beter in staat is om Nederland te laten concurreren in deze wereld. Is het hier eigenlijk niet juist het heilige geloof van de VVD in marktwerking en een kleine overheid dat een rol speelt?
Natuurlijk, in sommige gevallen zal marktwerking best wel werken, maar zeker niet overal. Telkens zal kritisch moeten worden gekeken naar de gevolgen. Een paar voorbeelden waar marktwerking zeker geen goed idee was:
Een overheid die haar ICT-beveiliging uitbesteed aan externe partijen, die uiteindelijk zelfs in buitenlandse handen komen. Het argument is dat zij een expertise hebben die de overheid niet heeft. Die expertise bleek niet in het geval van Diginotar.
Vervoerders die zelf maar moeten kijken hoe ze gezamenlijk een OV-chipkaart invoeren. Het resulteert in een product dat er voornamelijk voor de vervoerders is, zonder gekeken wordt naar de reizigers, en de Tweede Kamer heeft er niets over te zeggen, want de minister “gaat er niet over”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.