Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. De Brabantse gemeente Sint-Odilliën en Peelschenhoek heeft besloten om zwientje-prik te verbieden. Het eeuwenoude varkensslachtfeest zou moslimonvriendelijk zijn. De maatregel werd genomen na een klacht van een niet-moslim, maar is volgens insiders onderdeel van een reeks pesterijen van de Peelschenhoekse meerderheid in de gemeenteraad. Het in Sint-Odilliën traditionele zwientje-prik is een populair jaarlijks openluchtevenement, waarbij slachtrijpe varkens op een weiland vlak buiten het dorp worden losgelaten. De deelnemers hollen met rieken en vleesvorken achter de zeugen aan en prikken naar de dieren totdat deze gillend neerstorten storten. Het is een feestelijk schouwspel vol bloederig rondrennende zwijnen en woest prikkende lokale boerenjongens. Degene die de meeste dode zeugen aan zijn riek weet te steken, mag voor een jaar de titel ?Zeugenprins? dragen. Na afloop vindt er een grote barbecue en braderie plaats in een feesttent.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
En weer hebben we een voorbeeld van de kracht van handel om ontwikkeling ongedaan te maken: deze keer is het de export van varkensvlees vanuit de Europese Unie, die boeren in ontwikkelingslanden in grote problemen brengt.
We kennen de lange reeks van verhalen over oneerlijke handel: de export van rundvlees die Zuid-Afrikaanse veeboeren hun inkomen ontnam, blikjes Italiaanse tomatenpuree die de markt in Ghana overspoelden, melkpoeder die de ontwikkeling van de Tanzaniaanse zuivelsector onder druk zette totdat deze door een importtarief werd beschermd. Meer recentelijk brachten uien exporten naar Senegal lokale boeren tot vertwijfeling. En het waren importen van bevroren kippenpootjes die pas na massaal verzet van boeren in Kameroen werden stopgezet door de regering van het land. Ghanese boeren stranden daarentegen op een veto van Internationale Financiële Instellingen toen zij het parlement zover hadden gekregen een zelfde importmaatregel aan te nemen. Niet in overeenstemming met het liberaliseringbeleid dat het mondiale handelsbeleid bepaald. Een beleid wat actief wordt selectief lijkt toe te passen als het gaat om het Europese landbouwbeleid.
Op 29 november neemt de Europese Commissie een verordening aan (nr. 1410/2007) via welke zij een exportrestitutie op varkensvlees naar Afrika opnieuw introduceert. Men wil voorkomen dat de Europese export van varkensvlees zou lijden onder de stijgende prijzen op de wereldmarkt. Met de exportrestitutie zijn Europese boeren in staat om hun varkensvlees onder de wereldmarktprijs te verkopen. Een slimme truc, die al eerder werd toegepast, getuige de lange reeks van voorbeelden die hierboven reeds genoemd zijn.
Het gaat eigenlijk om oude stukken die vorige maand al in het nieuws waren. Maar omdat de herziene teksten nu pas voor ons eenvoudige burger vrij gegeven werd, zag ik het wat laat. En eigenlijk valt er ook weinig opmerkelijks over te vertellen, ware het niet dat er wel een schitterende zinsnede in een van de kamerstukken zat. Aan u de vraag waar het volgende zinnetje nu eigenlijk over gaat:
“…Dat kan gaan over de landschappelijke effecten, het maximum ‘laadgewicht’ van het landschap ter plekke of de situering en aanheling van de bestaande plannen voor het betreffende LOG.”
Pas op “meer” drukken als u een antwoord in uw hoofd heeft.
Over de megastallen. De regering gaf in haar advies eind vorig jaar al aan hier wel wat voor te voelen, onder voorwaarden bla bla bla en na nog een congresje bla bla bla.
Ja dus.En dat “maximum laadgewicht” slaat gewoon op hoeveel varkens je maximaal kan stapelen in een bepaald landschap. En dat typeert eigenlijk wel de mooie verhullende taal die in al die stukken hierover staat. Die gaan over economische belangen, zichtlijnen, ecologische druk, etc….. Maar ze zullen nooit zeggen dat er op een zeer beperkte ruimte een maximaal aantal varkens telkens zo kort mogelijk leven waarbij ze zoveel mogelijk stank afgeven naar de omgeving terwijl daarmee de grootste winst over de ruggen van die beesten verdiend kan worden (sorry, dat was geen correcte zin).Afijn, het lezen van die rapporten doet je gewoon vergeten waar het over gaat, namelijk levende wezens en geen economische eenheden. De Partij voor de Dieren kan nog een tijdje vooruit.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
