Utrecht tolereert geen kritiek op Berlusconi

Op zondag negen mei finishte de Giro d'Italia in Utrecht, op de stoep van het hoofdkantoor van wielersponsor Rabobank. Tussen het publiek langs de route stonden op twee plaatsen mensen met spandoeken gericht tegen de Italiaanse premier Sylvio Berlusconi. Politieagenten hebben deze spandoeken in beslag genomen met een verwijzing naar de Algemene Politie Verordening. Die verwijzing was niet terecht, moest burgemeester Wolfsen deze week toegeven in antwoord op vragen van de SP (.pdf). De APV bood geen grond voor het in beslag nemen van deze spandoeken. Maar verder verdedigt hij het optreden van de politie. Hij schrijft: "Hij (de agent) had moeten uitleggen dat de politie vrees had [...] dat aan de betreffende spandoeken aanstoot zou worden genomen door anderen (w.o. de grote getalen aanwezige Italianen) en dat dit zou kunnen leiden tot openbare ordeverstoringen langs de route, met alle risico?s van dien. Door de agenten is daarop aan de dragers van de spandoeken verzocht deze op te rollen. Toen daaraan niet werd voldaan zijn de spandoeken in beslag genomen. De rechtsgrond hiervoor is het niet voldoen aan een bevel of vordering van een politieagent (art.184 Wetboek van Strafrecht)."

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De val van een virtuele toren

Al eerder was hier aandacht voor de Belle van Zuylen middels een duidelijke video van Ad van der Stok. Nu de toren niet door gaat, reflecteert hij op alles wat er omheen gebeurd is.

Lokale politiek gaat vaak over de inrichting van de stad en dat weten ze in Utrecht. Vorig jaar maart viel het college over de aanleg van een invalsweg. Nadat de VVD er een pleister op plakte ging het aangepaste college verder, met op de agenda het volgende plan: het Muziekpaleis.

Ondertussen ging in de luwte van de publiciteit de voorbereiding voor de bouw van de vele malen grotere Belle van Zuylen door. Sinds 2006 stond deze 262 meter hoge toren fier overeind. Al waren er buiten het stadhuis amper voorstanders te vinden. Gelukkig deed de crisis wat de Utrechtse gemeenteraad naliet: de stekker uit het plan trekken.

Voor de Utrechter en de geïnteresseerde: een verslag van 14 maanden nieuwsgierigheid en verbazing. Nieuwsgierigheid over de motieven überhaupt zo’n toren in een nieuwbouwwijk te willen zetten. Waarom laat een wethouder of gemeenteraadslid zich overtuigen van zo’n plan?

Verbazing over het feit dat het uitgewerkte plan van mei 2008, al die tijd tegenstrijdig is geweest met het Masterplan dat in januari 2006 door de gemeenteraad zelf werd goedgekeurd. Een raad die zichzelf zo weinig serieus neemt is slecht nieuws. Zeker voor de stad waar de komende jaren het stationsgebied het decor vormt voor de meest grootschalige verbouwing van het land, à 4 miljard euro.


Voorspel
In de hoogbouwvisie van Leidsche Rijn Centrum Noord, liet Jo Coenen opnemen dat de sky de limit was. Hoogbouwvisies hebben meestal meer met hoogbouw dan met visie te maken en hoogbouw, dat laat projectontwikkelaar Burgfonds zich geen twee keer zeggen. Met een 262 meter hoog ontwerp van de Architecten Cie onder de arm stapt ze naar PvdA wethouder Bosch. Er is nog geen plan en hij omarmt prompt de aangeboden toren. In 2006 komen de eerste beelden van de Belle van Zuylen naar buiten, die nog wat aan een grap deden denken. Dat verandert in mei 2008 met de presentatie van een verder uitgewerkt plan. Ik begin de berichtgeving te volgen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Belle van Zuylen, verleiding of misleiding?

Ad van der Stok is architect en volgt met grote interesse de (politieke) gang van zaken rondom de Belle van Zuylen. Hij maakt ook regelmatig infographics voor Sargasso.

Hoewel het sinds een jaar wat stiller is in het land van projectontwikkelaars en architecten, heeft Nederland de laatste jaren wat te verduren gekregen aan over elkaar heen buitelende plannen. Projectontwikkelaars, corporatiedirecteuren en wethouders spiegelen maar al te graag onbewolkte blauwe luchten met blije mensen op groene pleinen voor. Met in het stralend middelpunt de architectuur geworden ambitie.

Dat voorspiegelen is bijna een kunst, waarbij het van belang is wat je wel, maar vooral ook wat je niet laat zien. Verder: wat je eromheen laat zien en natuurlijk in welk licht je het laat zien. Groot voordeel is dat het gebouw nog niet bestaat, dus je wordt bij het maken van het plaatje niet gehinderd door de werkelijkheid. Daarbij, tegen de tijd dat het gebouw gerealiseerd is zijn die plaatjes allang vergeten.

Een mooi voorbeeld van zo’n ambitieus plan vinden we in Utrecht, waar de Belle van Zuylen moet verrijzen. Een kijkje in de keuken van de artist impression. Oordeel zelf: verleiding of misleiding?

De video komt nog beter tot zijn recht als je hem in groter formaat op YouTube zelf bekijkt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In Utrecht is de publieke ruimte voor het grote geld

In de publieke ruimte is het mogelijk aankondigingen te doen voor, jawel, het grote publiek. Echter, de publieke ruimte is natuurlijk weer niet zo publiek dat ieder lid van het publiek overal maar publieke uitingen kan doen. Daar hebben we regeltjes voor en die regeltjes verschillen vaak per gemeente.
De publieke ruimte is een kostbaar goed. De vraag is echter wat je onder het begrip “kostbaar” verstaat.

In Utrecht, of in ieder geval in het geannexeerde deel dat vroeger de gemeente Vleuten/De Meern was, stonden tot voor kort her en der dubbele masten met niets ertussen. Deze masten waren bedoeld om spandoeken op te hangen. Bijvoorbeeld om aan te kondigen dat de scholen weer begonnen en dat je dus wat extra moest oppassen in het verkeer. Of voor de aankondigingen van de diverse vaste jaarlijkse collectes zoals die van de Nederlandse Hartstichting.
Verder is er natuurlijk nog de overdaad aan reclameborden op en aan lantarenpalen, de abri’s, de zuilen met reclame etc.

De masten voor de spandoeken zijn nu weg, de reclame is gebleven.


Waarom? Belletje met een gemeente-ambtenaar bij de afdeling vergunningen. Er is besloten om in het kader van het voorkomen van de verrommeling van de publieke ruimte een strak en eenduidige beleid te voeren voor wat wel en wat niet mag. En daar passen de spandoeken niet meer in. Het waarom was niet duidelijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende