Wat de hel is er met onze social media gebeurd?

Ja, dat: wat de hel is er met onze social media gebeurd lieve mensen? Ik klink wellicht als een nostalgische oude zak, maar… het was ooit leuk. En nuttig! Laat ik beginnen met Facebook. Toen ik een account aanmaakte, meer jaren geleden ‘than I care to remember’, zoals de Engelsen het zo fraai zeggen, was het mooi. Een platform om in contact te blijven met alle oude bekenden en vrienden die niet alleen over het hele land verspreid waren (daar was Hyves toen nog voor – link voor de jongeren onder jullie), maar ook voor de internationale contacten. Als enthousiast lid van een internationale geschiedenisstudentenvereniging had ik kennissen door heel Europa, en Facebook was een ideaal vehikel om met mensen in contact te blijven. Houten horloges Maar op een gegeven moment werd het een beetje raar. Het begon met de advertenties. Ik weet nog dat ik een keer, ik denk een jaar of vijf terug, een reclame zag voor een horloge van hout. Grappig, dacht ik. Ik wist niet dat dat kon, het zag er best mooi uit, en ook een beetje ecohippie. Ik dus klikken, om te zien wat het precies was. Dom, jij de lezer had dat vast verstandiger gedaan, maar ik klikte. Naar een best grappige site met veel mooie horloges, die ik even bekeken heb, en toen ging ik weer weg. Maar daarna kreeg ik meer reclames. Veel meer. Van hetzelfde bedrijf, steeds vaker en opdringeriger, schreeuwerige AANBIEDINGEN VOOR HOUTEN HORLOGES. Na een tijdje geen houten horloge gekocht te hebben, kwamen de advertenties voor andere bedrijven die houten horloges verkochten (daar zijn er blijkbaar een heel aantal van). Maar dat was niet genoeg: blijkbaar wist het algoritme dat ik nog steeds geen horloge had gekocht, of dacht het dat ik echt een tering-enthousiaste horloge-freak was, dus na de houten horloges kwamen andere horloges. Het eindigde bij fuckin’ goud-met-diamant-bespikkelde horloges die begonnen vanaf €50.000,- Niet echt iets waarvan ik tot de doelgroep behoor - tot zover dat ‘ze alles van je weten’, blijkbaar. Wolverine tegen Aragorn Maar dat was raar, en mild irritant. Het afgelopen jaar (of twee, drie?) is het (bij mij op de timeline in ieder geval) exponentieel erger geworden. De advertenties, memes, en posts uit groepen (die ik niet eens volg maar waarvan het algoritme denkt dat ik ze wil zien) verdringen alles wat ik wel wil zien (daarover later meer). Die content loopt de spuigaten uit. Het is overigens niet altijd irritant. Op een gegeven moment kwam een random schaakpuzzel voorbij, en hey, ik heb ooit geschaakt, dus liet ik mijn scherm daar even rusten, had ‘m binnen een seconde of 10 opgelost, en scrolde weer verder. Let wel: ik heb dus nergens op geklikt (mijn leercurve is niet altijd horizontaal). Niettemin kreeg ik, de vlotte lezer vat het al, vervolgens weer maanden schaakpuzzels te zien. Los van het ietwat ongemakkelijke feit dat blijkbaar ook al wordt bijgehouden bij welke posts je je beeldscherm pauzeert, om nog beter advertenties en posts op de gebruiker af te kunnen stemmen, vond ik dat in dit geval wel prima. Een paar maanden schaakpuzzeltjes, totdat, *poef*, als een donderslag bij heldere hemel het opeens weer ophield en ze nooit meer terugkwamen. Waarom, geen idee. Maar dat waren schaakpuzzeltjes. Ik ben een beetje een nerd, kijk en lees sci-fi en fantasy, speel games, dus af en toe heb ik wel eens iets bekeken in een groep van Lord of the Rings, Star Wars, Star Trek en Warhammer 40k. Maar daar ging de lol snel van af. Naast de obligate grappig bedoelde memes en puberale AI-tekeningetjes van vrouwelijke karakters in te strakke pakjes en met een onwaarschijnlijke anatomie, werd ik opeens doodgegooid met posts van het soort: ‘wat zou er gebeuren als Aragorn met Wolverine zou vechten?’ Eh, ‘wut?’, dacht ik, en… (jajajajaja dom dom dom) klikte op de ‘comments’-sectie. Daarna kwamen meer van dit soort posts, véél meer. Gandalf tegen Darth Vader. Wat als Superman zou vechten tegen Goku? En zo voort et cetera. De mensen die bekend zijn met de Nacht van de Wansmaak doet dit wellicht denken aan de geweldige ‘King Kong vs Jaws’ fragmenten die je daar kon zien (denk: een man in een slecht zittend apenpak die met een dode vis aan het slaan is). Maar mensen nemen het heel serieus. Onder elk van de talloze posts van dit soort komen mensen uit het ‘fandom’ met te veel tijd en te weinig hersens die in blinde nerd rage alinea’s voltikken waarom ze zeker weten dat Gandalf Superman in elkaar slaat, en als je dat niet snapt je dom en achterlijk bent en [insert obscure lore] maar eens moet lezen/kijken. Af en toe wil je dan schreeuwen naar je scherm, “LIEVE MENSEN, HET. MAAKT. NIET. UIT. Ga iets nuttigs doen met je tijd.”, waarna ik me realiseer dat ik dat ook zou moeten doen met mijn tijd, in plaats van deze kolder te lezen. Die memes en die advertenties: het is zelden grappig of onderhoudend, vaak plat of ordinair, en soms ook ronduit stompzinnig, of racistisch, vrouwonvriendelijk of op een andere manier discriminatoir-kut. Maar wel dermate gepersonaliseerd en geraffineerd dat ik me een tijd terug betrapte toch meer en meer tijd te besteden aan gedachteloos scrollen zonder daar iets aan te hebben (waarna ik de app subiet van vrijwel al mijn devices heb gegooid). En de onzin krijg ik dus allemaal wèl te zien terwijl… Niets zien wat je wil zien …parallel daaraan het medium er alles aan heeft gedaan om je niet meer te laten zien wat ik echt wil zien: de updates van al die vrienden, bekenden en verre familieleden die je te weinig ziet. Het zijn vrijwel alleen maar nog advertenties en groepen die interessant voor mij zouden moeten zijn (maar). Eigenlijk begon deze ellende al een hele tijd terug, toen je niet meer automatisch te zien kreeg wat mensen die je volgt posten in de volgorde van dat ze iets posten, maar er een algoritme kwam dat bepaalde wat je ging zien. Eerst als optie, daarna als voorkeursinstelling, en inmiddels als standaard. De reden hiervoor is natuurlijk evident: als ze zouden laten zien wat je wil zien, dan kiest geen zinnig mens er voor om al die stomme reclame te zien, of al die groepen. Je blijft minder lang hangen en dan verdient het bedrijf er achter minder geld. Dát mag natuurlijk niet gebeuren. Twitter: hopeloos Over Twitter hoeven we het nauwelijks te hebben. Het was al een beerput vol discriminatoire drek, sinds het is overgenomen door de opperoligarch uit de States is het tien keer erger. Daarvoor werden de ergste uitwassen tenminste nog gemodereerd. Maar sinds de transformatie naar ‘X’ is het doffe, bittere ellende. En ook hier geldt wat ik hierboven al schreef: het algoritme bepaalt wat je ziet, en dat is niet per se wat je wil zien. Alleen op X krijg ik in plaats van onverklaarbare horloges en Goku vs. Yoda ongevraagd posts van rechtsextremistische engnekken te zien. Hard pass. Ik heb nog een account op één device, waar ik incidenteel inlog om 20 zo links mogelijke meningen te retweeten (voor de balans) waarna ik weer maak dat ik weg kom. Wat is er nog over? LinkedIn, de saaie, op werk gerichte social, is zo’n beetje de enige beschaafde optie van de oudere, traditionele socials (naast Facebook en Twitter). Ondanks de focus op werk weten ze bij LinkedIn ook niet alles van je, getuige een ‘job offer’ dat speciaal onder mijn aandacht werd gebracht (winkelmedewerker bij de Douglas parfumerie). Maar dat terzijde. Ik heb het idee dat het er de laatste tijd wel interessanter wordt, er vaker achtergrond of (o jee) politiek en meningen verschijnen (waarschijnlijk van migranten die vertrokken zijn van Twitter vermoed ik) - maar het blijft toch allemaal een beetje droog. En dan heb je de (relatief) nieuwe Blue Sky & Mastodon, die proberen het gat van Twitter op te vullen. Op zich doen ze het redelijk, het is er gezelliger en beschaafder, maar toch ook beduidend minder interactie dan op Twitter. Helemaal volwaardige vervangers zijn het (nog) niet. En wat is er om het gat van Facebook op te vullen? Om op de hoogte te blijven van vrienden en kennissen, waar je foto’s kan delen, updates kan geven over hoe dingen gaan, en flauwe grappen kan maken die je wel met bekenden kan delen maar niet per se de rest vd wereld? Ik heb geen idee welk medium daar verder geschikt voor is. Nog een terzijde: ik geloof (maar weet niet zeker) dat de populariteit van weblogs enigszins is verdrongen door de opkomst van socials, met name ‘microblogs’ als Twitter. Social media waren echter ooit ook nuttig voor blogs, als podium om nieuwe content te delen. Helaas zijn er tegenwoordig allemaal omwegen nodig om nog iets van zichtbaar te zijn als je een link naar je blog wil delen. Zo maakt het algoritme posts véél minder zichtbaar als er een link in zit (op zowel Facebook, Twitter als LinkedIn), dus moet je geen link zetten in de originele post, maar zelf reageren op je post en daar je link in zetten. Want de socials geven minder aandacht aan posts die wegleiden van de eigen site, want daar moeten mensen immers blijven want meer daar wordt het geld mee verdiend. Wat een gedoe allemaal mensen. Wellicht (maar nu preek ik voor eigen parochie) zouden mensen gewoon wat minder op socials moeten hangen, en wat meer op weblogs, in de comments en eventueel het café. Ter afsluiting… … wat vragen aan de lezer. Is er een manier om Facebook te blijven gebruiken op een manier dat het nog iets van nut heeft (want die internationale contacten en vage bekenden zitten er veelal nog steeds, wat me weerhoudt van volledig deleten)? Heeft het nog nut om als weblog (Sargasso, bijvoorbeeld*) meer actief te zijn op social media, en zo ja, welke? En weegt het voordeel (stukken die meer worden gelezen) op tegen het bijdragen aan de algehele ellendigheid die veel socials zijn geworden? Want de voordelen beginnen inmiddels aardig weg te vallen tegen de nadelen. En dan gaat bovenstaande alleen maar over de (persoonlijke) gebruikservaring, en zijn zaken als energieverbruik, negatieve invloed op het mentaal welbevinden van jongeren en de politieke invloed van social media multinationals niet eens meegenomen.     János heeft nog steeds geen houten horloge *Mhhh die wiki verdient wellicht een keer een update.

Foto: Sönke Biehl (cc)

‘Polarisatie ten faveure van de rechts-radicale minderheid’

COLUMN - Hoe moet Europa reageren op het loslaten van alle vormen van factchecking door de grote Amerikaanse platforms? Volgens Meta is de maatregel bedoeld om de vrijheid van meningsuiting te bevorderen en beschuldigingen van vooringenomenheid bij het modereren van content te verminderen. In Europa wordt daar over het algemeen anders over gedacht.

Extreemrechts is wel ingenomen met de maatregelen van Trumps adjudanten Zuckerberg en Musk. Van Wilders zul je geen kritiek horen. Die heeft zelf ook nooit enige maat gekend. Ophef is net als bij Trump zijn businessmodel en dan neem je het niet zo nauw met de feiten en gebruik je grote, liefst aanstootgevende woorden. De AfD kan Musk ook goed gebruiken in de verkiezingscampagne om de uitsluiting en cancelling van de op een na grootste partij van Duitsland aan te vechten. Maar verder is er in Europa nog wel een meerderheid om de macht van de techplatforms in te perken en desinformatie actief te bestrijden. 

Want het gaat hier niet om uitingsvrijheid, maar om macht. De macht om de publieke opinie te beïnvloeden en te ontregelen. Met uitgekiende algoritmes waar niemand een vinger achter kan krijgen. Vorig jaar schreef Rob Wijnberg op De Correspondent naar aanleiding van de overname van X door Musk: ‘Nadat hij eerst zijn eigen tweets gingen de sluizen steeds verder open voor conservatieve, rechtse en radicaal-rechtse content. Accounts en posts van (radicaal-)rechtse aard groeien sinds zijn overname als kool, ontdekte The Washington Post na uitvoerig dataonderzoek.’ De Groene Amsterdammer deed onderzoek in Nederland en kwam tot de conclusie dat het inruilen van factchecking door community-opmerkingen geleid heeft tot ‘polarisatie ten faveure van de radicaal-rechtse minderheid.’ In het systeem van Musk blijft het nepnieuws overigens gewoon staan omdat de gebruikers het niet eens kunnen worden. In de praktijk, schrijven de onderzoekers, ‘lijkt het systeem vooral een manier om je politieke opponenten aan te vallen.’ Zo past het misschien wel in het Amerikaanse gepolariseerde tweepartijensysteem, maar hier is het destructief voor het openbare debat.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Esther Vargas (cc)

Overheid: stop met Twitter

Als storm Poly iets laat zien over de overheidscommunicatie, is het wel dat de overheid als de donder moet stoppen met Twitter.

Gisterochtend werd er een NL-Alert verstuurd naar inwoners van Noord-Holland, daarin werd verwezen naar … het Twitter-account van Brandweer Amsterdam-Amstelland. Sinds afgelopen vrijdag kan je op de Twitter website helemaal geen berichten meer lezen als je niet bent ingelogd. En zelfs als je wel ingelogd bent, is het mogelijk dat je die dag ’teveel’ berichten hebt gelezen en zijn nieuwe berichten niet meer te zien.

screenshot NL-Alert

Daar sta je dan met je communicatie. Nog even los van het feit dat een groot deel van de Nederlanders überhaupt geen Twitter account heeft, is de manier waarop nieuwe eigenaar Elon Musk omgaat met zijn speeltje natuurlijk hartstikke chaotisch. Je weet op maandag niet dat er dinsdag een grote wijziging wordt doorgevoerd. Na enige uren werden ze in de regio Amsterdam ook wakker en tuigden een liveblog op.

De boodschap mag duidelijk zijn: als overheid kun je niet afhankelijk moeten zijn van zo’n bedrijf. Stoppen met Twitter dus. Alternatieven? Nou ja, de eigen website, de landelijke crisis-website, of je eigen social media server, zoals Amsterdam haar Mastodon server heeft. Wat mij betreft zet de landelijke overheid in samenwerking met gemeenten het liefst 1 Mastodon server op, dan kan elke overheidsinstantie en gemeente toch makkelijk korte berichtjes sturen die voor iedereen te zien zijn. Ook als je geen account hebt.

Foto: Rusty Clark ~ 100K Photos (cc)

Het belang van het laatste woord

COLUMN - Eergisteren kwam Eugen Rochko, de maker van het socialemediaplatform Mastodon met een voor sommigen schokkend bericht: hij zou overwegen om een functie voor ‘quote posten’ te maken omdat mensen erom vroegen.

Het bericht kwam een paar dagen nadat de Zweedse activiste Greta Thunberg op een ander socialemediaplatform, Twitter, een nu al beroemde ‘quote post’ had geplaatst. op een bericht van de kickboxer Andrew Tate. Die was haar komen sarren door in een post te melden dat hij 33 auto’s had die allemaal heel vervuilend waren, lekker puh. Een ‘quote post’ geeft iemand op Twitter de mogelijkheid zo’n bericht te herpubliceren met eigen commentaar erboven. Dat is wat een quote post is:

Rochko heeft lange tijd geweigerd om dit soort crossposts mogelijk te maken op Mastodon, omdat ze volgens hem een van de oorzaken zijn van de giftig opgewonden sfeer op Twitter. Blijkens de reacties op zijn voornemen, zijn in ieder geval veel mensen het met hem eens over die giftigheid. Tegelijkertijd hebben anderen hem juist eerder kennelijk gesmeekt om deze functie.

Aggressief

Ik zat ooit – toen ik jong was en onbezonnen, vorig jaar – ook op Twitter. Ik maakte ook wel gebruik van de quotepost-functie, bijvoorbeeld om een bericht van iemand anders van harte aan te bevelen (ik schreef er dan boven ‘Lees dit!’) of om een grapje te maken over een bericht van een beroemdheid (‘Moet je haar eens zien!’). Aan het gebruik dat mensen ‘giftig’ vinden – en waaraan Thunberg zich dan schuldig heeft gemaakt – heb ik me geloof ik niet bezondigd: om bijtend commentaar te geven op een aan mij persoonlijk geschreven bericht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Twitteraccounts Willem Engel offline gehaald

Twitter heeft vandaag twee twitteraccounts van Willem Engel opgeschort. Hoewel Twitter geen reden heeft opgegeven is waarschijnlijk de ophef over het plaatsen van de adresgegevens van Sigrid Kaag de oorzaak. Het excuus dat de gegevens elders ook al te vinden waren was blijkbaar niet afdoende, of misschien heeft iemand bij twitter nu eens wél de tijd genomen om  door de tijdlijn van deze charlatan te struinen.

Good riddance.

Foto: Mastodon logo copyright ok. Gecheckt 25-11-2022

Sargasso ❤ Mastodon

Het kan inmiddels niemand ontgaan zijn dat de midlifecrisis van een miljardair een compleet sociaal netwerk naar de klote aan het helpen is. Nou ok, misschien legt het meer de structurele problemen bloot die er zijn met het toevertrouwen aan de markt van wat in essentie een nutsvoorziening is, maar je snapt het idee.

Sargasso heeft sociale netwerken geboren zien worden, groot zien worden, zien wegkwijnen en zelfs zien sterven. In het aantal jaren dat we bestaan staan we vrij eenzaam aan de top, onze interne links gaan bijna tot aan de prehistorie, we werden gesticht in het tijdperk dat bestanden nog werden verwerkt door handmatig magneten tegen elkaar aan te wrijven, en daar zijn we trots op. Al die nieuwerwetsigheden, het zou wel. 

Maar, alas, deze tijden zijn voorbij en ook Sargasso moet met z’n tijd mee. En voor het eerst is er een sociaal netwerk waar het haar zegen aan kan geven: Mastodon. Sterker nog, waar de mysterieuze diepten van de Sargasso-zee en haar prehistorische wortels op het land samenkomen in een nieuwe instance: social.sargasso.nl

Poeh, eh ok. Mooie woordsalade, maar wat heb ík eraan?

Nou, als je het wel een beetje gehad hebt met twitter en eens een ander sociaal netwerk dat daar op lijkt een kans wil geven, dan ben je bij Mastodon aan het goede adres. Of liever, adressen. Want Mastodon bestaat uit duizenden instances (servers) die allemaal een klein lokaal, en gezamenlijk een gigantisch sociaal netwerk vormen. Sargasso is daar nu een bescheiden onderdeel van. De voordelen van zo’n kleine instance is dat je hier gelijkgestemden treft en dat hij niet bij elke scheet van Musk op z’n gat ligt omdat iedereen tegelijk in dezelfde sloep overboord springt. Tegelijkertijd word je door onze kleine schaal niet beperkt en kan je natuurlijk gewoon met de hele wereld communiceren.

Foto: Thomas Hawk (cc)

Politieke vragen over Twitter zijn groter dan de vrijheid van meningsuiting

ANALYSE - Meningen zijn een grondstof voor Twitter. Maar wat Twitter doet draait niet zozeer om het uiten van een mening, maar om het volume en het bereik ervan. En de overkoepelende politieke vraag is veel breder dan dat individuele recht op vrijheid van meningsuiting. Namelijk, hoe willen we digitale media als Twitter inpassen in onze publieke sfeer en democratie?

Eerst even over die vrijheid van meningsuiting. Dat dat recht een groot goed is, laat de huidige situatie in Rusland natuurlijk goed zien. Zelfs doen alsof je een mening uit wordt daar op dit moment bestraft. Dus zodra de staat zich in dit soort zaken gaat mengen moeten we op onze hoede zijn.

Twitter is echter niet de staat. Het is, juridisch gezien, een bedrijf. En Twitter biedt diensten aan waar voorwaarden aan verbonden zijn. Schend je die voorwaarden, door met geweld te dreigen bijvoorbeeld, dan verbindt het bedrijf daar consequenties aan. Je kunt je zelfs afvragen of dat niet vaker moet gebeuren.

De core business van Twitter is niet business

Daarmee is wel duidelijk dat Twitter met dat recht op vrijheid van meningsuiting niets van doen heeft. Tegelijkertijd is het argument dat het een bedrijf is, juridisch wel correct, maar in de praktijk nogal ongeloofwaardig. De core business van Twitter heeft niets te maken met business. Dus waarom noemen we Twitter eigenlijk een bedrijf?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: sergio santos (cc)

Twitter

Sinds een paar weken zit ik op Twitter, gewoon, om het eens uit te proberen, ondanks alle twijfels die ik erover had. Ik besloot, zo rond de verkiezingen eens alle lijsttrekkers te volgen, plus mijn goede vriend Jona, twee wiskundigen: Hannah Fry en Ionica Smeets, twee Iran-gerelateerden: Hassan Rouhani en Thomas Erdbrink, taalkundige Marc van Oostendorp en twee mensen die niet in dat rijtje passen: omdat het nu eenmaal trending topic was Lale Gül, en Emine Ugur (met zo’n omgekeerd dakje boven de ‘g’), een moslima die enorm grappige twitterdraadjes schrijft. Kwade tongen beweren dat zij leiding geeft aan de Secret Working Group die de islamisering van Nederland moet bewerkstelligen, maar zoals iedereen weet, bestaat er natuurlijk helemaal geen Secret Working Group.

Mijn bevindingen:

Lijsttrekkers van grote partijen twitteren eigenlijk niet. Ik ben al die tijd 1 tweet van Mark Rutte tegengekomen, en ongeveer evenveel van Wopke Hoekstra. Sigrid Kaag tweet ietsje meer, maar meer dan vijf zijn het er zeker niet. Kleinere partijen tweeten meer en ik vraag me nu af of er een omgekeerd evenredige relatie bestaat met het aantal zetels. Lilian Marijnissen tweet reuze zakelijk, maar nooit iets wat me echt tot nadenken stemde. Sylvana Simons en Gert Jan Segers wel.

Foto: stalkERR (cc)

Twitter. Wat is het? (3/3)

ANALYSE - Een draadje over Twitter. Over vrijheid, meningsuiting en waarom presidenten geen Twitteraccount moeten hebben. Over monopolies en het sociale mechanisme dat Twitter macht geeft. Over de vraag of Twitter eigenlijk wel een bedrijf moet zijn. |deel 1| |deel 2|

Standard Oil

Theodoor Roosevelt, de 26ste president van de V.S., liet het Bureau of Corporations een rapport opstellen over Standard Oil dat in 1906 naar het congres werd gestuurd. Sinds 1890 was de Sherman Antitrust Act tegen monopolievorming van kracht. Maar hoewel ze was aangenomen, werd ze nog niet afgedwongen. Daar moest verandering in komen. Zeker na de publicatie van 19 artikelen van journalist Ida Tarbell onder de naam The History of the Standard Oil Company. Het vernietigende rapport liet nog duidelijker het machtsmisbruik zien dat Standard Oil gebruikte om concurrenten uit te schakelen.

Maar alvorens de zaak naar de rechter te sturen nodigde hij directeur John D. Rockefeller uit voor een geheime bijeenkomst in het Witte Huis. Hij opperde dat het private kartel Standard Oil niet perse opgebroken hoefde te worden. Het zou ook een publiek kartel kunnen worden, met de staat als aandeelhouder. Het ging hem namelijk niet zozeer om het economische probleem, het monopolie en het gebrek aan concurrentie. Dat zou in een publieke variant immers blijven bestaan. Het ging hem om het politieke probleem. Het ging hem om de macht van Standard Oil, dat zich boven de wet waande. Dat ondermijnde de macht van de democratie.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Volgende