Een bal op TV | Kleptocraten aller landen…

V&D, de Grieken en de EU, Oekraïne en Poetin, de verbindende schakel is diefstal. We maken veel waarde, maar hoe verdelen we de vrucht van onze arbeid? Poetin en Janoekovitsj wisten het wel: tussen onze vriendjes, die onze machtsbasis vormen. De opstand in Kiev was een te groot risico voor de kleptocratie in Oekraïne en Rusland. V&D is een speeltje voor het Amerikaanse roofkapitaal. Als de uitgemergelde middenklasse niet meer koopt en de omzet stort in, dan sluit je de tent en zet je 10.000 mensen op de keien. Er is een akkoord, maar weer niet met het personeel. Dat mag slikken of stikken. De Grieken laten zich niet langer als oud vuil behandelen. De nieuwe Griekse regering wordt gedomineerd door linkse populisten; het offensief van de nieuwe heren dreigt vast te lopen op onwrikbare orthodoxie van de EU: dat is te begrijpen, want de Griekse kleptocraten zijn ontsnapt.

Closing Time | Television, The Drug Of The Nation

De rap, de song als geheel is mij iets te pamflettistisch en te activistisch, en ook iets te veel eer (of blaam) voor de televisie, maar ik moet altijd wel lachen om het fragment: .. why most people think, Central America, means Kansas.

De rap/song van The Disposable Heroes is uit 1991. En er is sindsdien wel wat veranderd. Naast de televisie is nu internet, de smartphone, sociale media etc. Maar of dat de kennis nu vergroot bij de Amerikanen (en burgers in andere landen natuurlijk), of dat het eenvoudigweg nog meer drugs voor de Nation zijn?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Ook kans maken op een dagprijs?

ANALYSE - Soms kijk ik wel eens televisie, bijvoorbeeld om het weerbericht te zien na afloop van het RTL-journaal. Voordat je dit kan zien moet je dan altijd eerst vijf tot tien minuten door een rijstebrijberg van commerciële pap ‘heen kijken’. Omdat ik daar geen zin in heb, zet ik het beeld stil (in freeze frame) zodra de reclame begint. Na tien minuten spoel ik de bagger door tot ik het weerbericht zie verschijnen.

Gisteravond bleef het beeld stil staan met het gezicht van een vrouw dat op een wilde manier was vertrokken. De spieren in haar nek stonden strak. Blijkbaar werd met behulp van intense emotie een product verkocht. Hoe langer ik er naar keek, hoe meer het me begon te intrigeren: waar gaat dit over? Wat wilde ze uitdrukken en wat wordt er verkocht?

Door met de play- en pauzetoets van de afstandbediening te spelen, zag ik dat het beeld dat ik had gevangen geen uitzondering was. De blonde mevrouw liet in razendsnel tempo een reeks zeer intense emoties zien. Sommige kon ik plaatsen en andere niet. Ik heb mijn camera gepakt en heb er foto’s van gemaakt. Dit zijn de frames die me opvielen in de eerste twintig seconden van het reclame spotje:

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Verveling

COLUMN - Tijdens mijn vakantie in het verre Spanje, las ik het bijzonder leesbare, ja bij vlagen briljante boekje Encyclopedie van op het nippertje geredde kennis van Hans Vervoort (verkrijgbaar in diverse winkels maar ook gratis te downloaden als PDF op zijn site). Op pagina 30 beweert hij dat de televisie ervoor heeft gezorgd dat er geen verveling meer bestaat. “Alleen gegijzelden lukt het nog, geblinddoekt vastgebonden aan een beddenstijl.” Verveling omschrijft hij als ‘het gevoel dat je kreeg als je iets wilde doen, bij voorkeur iets leuk, maar er domweg niets te vinden was om te doen’.

Het lijkt mij wat ver gaan om te beweren dat televisie ervoor gezorgd heeft dat dat gevoel niet meer bestaat behalve bij geblinddoekte gegijzelden. Sterker nog, televisie kan dat gevoel zelfs versterken. En dan vooral als je 54 kanalen ter beschikking hebt waar niks op te vinden is om dat knagende gevoel te bestrijden. Dat je eindeloos blijft zappen om iets te vinden wat de honger naar wat dan ook kan stillen terwijl je diep van binnen weet dat het tevergeefs is. En toch lukt het je niet om de afstandsbediening weg te leggen en iets te doen waarvan je weet dat het wel een bevredigend gevoel oplevert. 

Wanhoop als entertainment

SBS6 heeft een nieuw programma: Geld maakt gelukkig. Hierin gaan wanhopige kandidaten met geldproblemen de concurrentie met elkaar aan om tienduizend euro die zij eventueel van het publiek kunnen ontvangen.

Rutger Bregman schreef er het volgende over in De Correspondent:

[Het programma is] een symptoom van een brede verschuiving in het denken over armoede. Het is de verschuiving van solidariteit naar liefdadigheid. […]

De verschuiving is al meer dan dertig jaar aan de gang. Werd een probleem als werkloosheid in de jaren zeventig nog als een collectieve uitdaging beschouwd, tegenwoordig wordt het eerder als een individueel probleem gezien. Indertijd ging het over de markt en de overheid, die te weinig banen zouden creëren. Maar anno 2015 zien we werkloosheid eerder als een gevalletje te weinig ‘human capital’, of gewoon een kwestie van luiheid. […]

Al met al is hulp niet langer een recht, maar een gunst. Steeds minder hulp wordt bovendien gefinancierd door belastingplichtige burgers, en steeds meer door gulle gevers (denk bijvoorbeeld aan de voedselbanken, waarvan de eerste pas in 2002 werd opgericht).

Foto: Dennis van Zuijlekom (cc)

Computer killed the video star?

COLUMN - De televisie is een achterhaald medium? Maar zal het internet die goeie ouwe beeldbuis uit ons bestaan verbannen?

Het gebeurt nog al eens dat ik uit verveling Tell Sell of Lingo lig te kijken. Verder kijk ik eigenlijk nooit televisie. Dat wil niet zeggen dat ik geen programma’s, series of nieuws kijk. Ik vind daarvoor de televisie simpelweg een achterhaald medium.

Allereerst kan ik programma’s niet bekijken wanneer ik dat zelf wil, daardoor mis ik programma’s omdat ik niet kan of omdat ik er op dat moment geen zin in heb. Als ik de programma’s al kijk, kan ik ze niet eens op pauze zetten wanneer ik dat wil, maar moet ik mijn plas inhouden tot er een reclameblok komt (als dat er al is). Daar komt nog bij dat als ik meer wil weten over het programma, ik een slecht werkende tweede scherm-app moet downloaden. Natuurlijk geldt dit allemaal alleen voor het actief tv-kijken. Bij het passief tv-kijken (Tell Sell en Lingo) maakt het me niets uit, zo lang er maar tijd verstrijkt.

Voor mijn soort mensen werden het tweede scherm, interactieve televisie en on-demand-elementen in het leven geroepen. Die doen echter omslachtig wat het internet al lang veel beter kan. Het downloaden van series kan al legaal en streamingsites als Uitzending Gemist zijn tegenwoordig de normaalste zaak ter wereld. Waarom in godsnaam moeite doen voor een tweede scherm? Het kan immers ook allemaal op één (namelijk je computer-) scherm.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kijkcijfers: Champions League-finale van minuut tot minuut

DATA - Jaap Meijers (@tjaap) is freelance journalist en gelegenheidsvoetbalkijker. Hij vroeg de gedetailleerde kijkcijfers op van de voetbalfinale en maakte een korte analyse.

Zelfs minder grote voetbalfans willen nog wel kijken naar een pot die ergens om gaat. Naar de Champions League-finale tussen Bayern München en Chelsea keken afgelopen zaterdag maar liefst 2,5 miljoen Nederlanders.

Maar dat aantal is een gemiddelde over de hele wedstrijd. Hoe verloopt het kijkcijfer gedurende de wedstrijd? Zappen mensen weg bij gemiste schoten op doel? Of houden ze het voor gezien als een van beide teams aan de winnende hand is?

De Stichting Kijkonderzoek (SKO) houdt van minuut tot minuut bij hoeveel mensen naar een bepaald tv-programma kijken. Zoals je ziet in de grafiek was het verloop tijdens deze finale vrij voorspelbaar: het aantal kijkers neemt toe in de loop van de wedstrijd. Tijdens de rust gaat een half miljoen mensen zappen, maar zij komen terug als de tweede helft begint. Aan het eind van de wedstrijd -Chelsea wint na strafschoppen- zitten ruim 3,4 miljoen mensen te kijken.


Het verloop van de wedstrijd kunnen we teruglezen op de site van de UEFA en op het liveblog van het NRC.

Het is natte-vinger-werk, maar zo te zien kunnen sommige schommelingen wel verklaard worden uit het spelverloop.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

De meesters van de media

Een aardige korte animatie vertelt het verhaal van de consolidatie van mediabedrijven wereldwijd. Van de vele honderden mediabedrijven in de jaren tachtig zijn er nog maar zes over die driekwart van alle tv-kanalen beheersen. Wordt de werkelijkheid dan nog wel in alle schakeringen gepresenteerd? De animatie schetst een somber beeld. Een beetje te somber wat mij betreft: naast concentratie is er ook diversificatie, alleen in een ander domein. En tv-kijken is dat niet iets voor oude mensen?

Volgende