In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Europa en de verkiezingen
Het was de Amsterdamse politicoloog Meindert Fennema, die een onaantrekkelijk beeld voorzag: de oppositie van de PVV en de SP, met hun gemeenschappelijk anti-europese standpunten als voornaamste diskwalificatie. We moeten er nog even op wachten, maar als beide partijen behoorlijk scoren in september, dan dreigt een scheidingslijn in de politiek, met Europa en de euro als de grote verdelers. Dat zal de handelingsvrijheid van een nieuwe regering beperken.
Het standpunt van de PVV vat ik ruw samen: “grenzen dicht, de gulden terug, geen Brusselse dictaten.” Het is niet mijn visie, maar het heeft een zekere consistentie. Vanuit Amerika roept Wilders ons toe dat we de EU moeten verlaten. Dat is, ondanks de consistentie, een breuk met alle tradities in de Nederlandse politiek. Waarom?
Duitsland stortte Europa en de wereld in de vorige eeuw twee keer in een vernietigende oorlog. De meeste Duitse regeringen na 1945 wilden een sterk Europees verband, waarin de Duitse ambities zouden kunnen worden beteugeld. “Met Moffen moet je Moffen vangen”, zou mijn vader zeggen. Maar het was een achtenswaardige politieke lijn.
Alleen komt de geschiedenis altijd met verrassingen. In 1989 viel de Berlijnse Muur en stortte de DDR in elkaar. Ineens was de hereniging van de beide Duitslanden actueel. In de diverse memoires van politici is de verrassing en improvisatie terug te vinden. De Russen en de Fransen hadden grote aarzelingen, maar de verkiezingsoverwinning van Helmuth Kohl liet maar één conclusie toe: de komst van een nieuw herenigd Duitsland.
Het regent miljarden rond Griekenland
DATA - In Europa smijten regeringsleiders momenteel met miljarden. Honderden miljarden aan leningen, miljarden die Nederland hieraan bijdraagt en miljarden die banken kwijtraken mocht Griekenland failliet gaan. Wij zijn het overzicht en perspectief in de miljardenregen een beetje kwijtgeraakt. Tijd voor wat inzicht. Om welke bedragen gaat het in Griekenland? Waar komen ze vandaan? En hoe verhouden die bedragen zich tot elkaar en andere bedragen? Onderaan vind je een overzicht.
Leningen
In mei 2010 besloten de regeringsleiders van de eurolanden Griekenland te redden. Voor 110 miljard zouden ze het land uit de penarie halen. 30 miljard daarvan betaalde het Internationaal Monetair Fonds (IMF), 80 miljard betaalden de eurolanden. Nederland droeg 4,7 miljard bij.
Dit Nederlandse aandeel is gebaseerd op de zogenaamde kapitaalverdeelsleutel die de Europese Centrale Bank (ECB) hanteert. Op basis hiervan wordt het aandeel van elke lidstaat in de ECB berekend. De berekening is als volgt: de som van 50% van het aandeel van de lidstaat in kwestie in de bevolking van de Europese Unie en 50% van zijn aandeel in het bruto binnenlands product (bbp), alles wat in de Europese Unie wordt verdiend. Deze verdeelsleutel geldt voor alle landen in de Europese Unie. Om op het percentage te komen dat Nederland voor deze lening betaalt moet je de niet-eurolanden en natuurlijk Griekenland zelf er af halen. Onze bijdrage is op deze manier gesteld op 5,9 procent.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Hoe Merkel Europa dirigeert
Wederom een bijdrage van het Montesquieu Instituut, vandaag van Jan Werts, journalist in Brussel.
Europa gaat akkoord met een in steen gegoten crisismechanisme voor de euro. Onder hevige druk van kanselier Angela Merkel wordt daartoe het Verdrag van Lissabon gewijzigd. Duitsland drijft dit samen met Frankrijk door. Alle andere landen zijn eigenlijk tegen. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk dwingen samen uitgavenbeperking af. Merkel dirigeert momenteel zodoende de EU, zo leert de Europese Raad van 28 en 29 oktober.
De politieke leiders van de EU-landen gaan akkoord met een permanent crisismechanisme voor de euro. Het gaat om een financieel vangnet ten behoeve van de begrotingszondaars. Onder sterke druk van kanselier Angela Merkel volgt daartoe een wijziging van het recente Verdrag van Lissabon.
Duitsland drijft dit idee samen met Frankrijk door. De andere EU-landen zijn eigenlijk tegen. Stiekem hopen zij dat de verdragswijziging alsnog niet doorgaat. Lissabon kostte namelijk tien jaar negotiëren en diverse mislukte referenda. Bij de recente Europese Raad in Brussel vroegen veel regeringsleiders zich af of die lijdensweg nu weer begint.
In mei wierpen de landen van de eurozone samen met het IMF een verdedigingsgordel op met de fabelachtige inhoud van 750 miljard euro. De maatregel moet landen met ondraaglijke tekorten op hun begroting (de zogenaamde PIIGS ofwel Portugal, Ierland, Italië, Spanje) ervan vrijwaren tien procent rente te moeten betalen op hun onveilige staatsleningen.
Quote van de Dag: ‘Geen Roma’
[qvdd]
?Frankrijk heeft ?t afgelopen jaar 11.000 mensen uitgewezen, geen Roma, want ik hou niet van dat woord, maar Roemenen en Bulgaren die hier illegaal verbleven. In augustus waren dat er meer dan gebruikelijk. We hebben ons aan de wet gehouden, die volledig gerespecteerd??
De Franse minister van Immigratie Besson verdedigt Sarkozy?s uitzettingsbeleid, waarop internationaal zware kritiek is geuit door onder meer de EU, die vindt dat Frankrijk moet aantonen dat de uitzettingen individueel gerechtvaardigd zijn en de Roma inderdaad een bedreiging vormen voor de Franse staat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hoe geloofwaardig is Standard & Poor’s?
Sarkozy en Merkel nemen stelling tegen de organisaties die de kredietwaardigheid van andere organisaties en landen beoordelen. Volgens hen zijn deze credit rating agencies inmiddels een onderdeel van het probleem geworden. Ze pleiten voor een Europese organisatie.
En daar is best wel iets voor te zeggen. Vorige week dompelde Standard & Poor’s Europa – en daarmee de wereld – in een diepe crisis door de kredietwaardering van onder andere Griekenland en Portugal sterk te verminderen. Leningen aan Griekenland werden geclassificeerd als ‘junk bonds‘. En dat alles terwijl er nog hard werd onderhandeld over financiële hulp aan Griekenland.
Standard & Poor’s reageert verdedigend. Zij claimen slechts de boodschapper te zijn en dat het maar de vraag is of Griekenland, zelfs met hulp, kan voldoen aan de verplichtingen.
Misschien. Maar er zijn een paar mitsen en maren. Allereerst: de vraag is waarom deze bedrijven vertrouwd worden. Het zijn immers dezelfde organisaties die heel lang niet onderkend hebben dat er een hypotheekprobleem was, tot het te laat was. Waarom zouden ze het nu wél goed kunnen voorspellen?
Ten tweede: hoe verstandig is het om een commerciële partij dit te laten bepalen? Standard & Poor’s is een gewoon bedrijf, met commerciële belangen. Het nieuws dat Merkel en Sarkozy stelling nemen tegen het bedrijf kostte bijna 5% beurswaarde.
Gesprek van de dag: Wil je eindigen zoals Bush?
Putin: “I want to hang Saakashvili by the balls.”
Sarkozy, startled: “Hang him?”
Putin: “Why not? The Americans hanged Saddam Hussein.”
Sarkozy: “But do you want to end up like Bush?”
Putin: “Ah, there you have a point.”
Dit is de weergave in een recent boek van een gesprek tussen Vladimir Poetin en Nicholas Sarkozy in de zomer van 2008 over wat er moest gebeuren met de Georgische president Mikhail Saakashvili. Dit is het, misschien overbodige, bewijs dat op het allerhoogste niveau de diplomatie meer met de Soprano’s dan met Yes Minister gemeen heeft.
Hier wil ik een huiskamervraag aan toevoegen. Sinds ik deze dialoog gelezen heb zweeft me een beeld voor ogen van Tony Soprano die “I wanna hang him by the balls” uitschreeuwt. Misschien dat er iemand is die de serie beter kent dan ik, en me kan vertellen of Tony Soprano dit daadwerkelijk gezegd heeft, en of dat op YouTube te vinden is. In dat geval kunnen we nl. bewijzen dat Poetin, al dan niet bewust, de Soprano’s citeert.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.