Quote van de Dag: Waarschuwing voor de NAVO

[qvdd] The blunt reality is that there will be dwindling appetite and patience in the U.S. Congress — and in the American body politic writ large — to expend increasingly precious funds on behalf of nations that are apparently unwilling to devote the necessary resources or make the necessary changes to be serious and capable partners in their own defense. Robert Gates, de Amerikaanse minister van defensie waarschuwt de NAVO-lidstaten in ongewoon harde bewoordingen dat Amerika wel eens zou kunnen besluiten dat het bondgenootschap de investering niet meer waard is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Taliban? Schieten en praten

“We have said all along that a political outcome is the way most of the wars end. The question is when and if they are ready to talk seriously.”
(Robert Gates, Amerikaanse minister van Defensie)

En opeens is daar de openlijke mededeling van de Amerikanen dat ze het eigenlijk wel tijd vinden om in Afghanistan te gaan praten met de Taliban. Curieus. De Taliban, waren dat niet die jongens die vinden dat onmiddellijk alle buitenlandse troepen van Afghaanse bodem moeten verdwijnen en er maar één wet, de sharia, ingesteld kan worden? En kregen de Taliban tot nu toe niet alleen boodschappen per drone, zodat ze nooit een gezicht van degene die op hen schoot te zien kregen? En dan nu praten. Vooralsnog lijkt het idee vooral een Amerikaans belang te dienen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meer Raptors: meer banen

F-22 RaptorHet is moeilijk te twijfelen aan de kunde en de oprechtheid van defensieminister Robert Gates. Na jaren werkzaam te zijn geweest binnen de Amerikaanse inlichtingendiensten diende hij onder Bush Sr. als Director of Central Intelligence en werd hij in 2006 door Bush Jr. tot zijn huidige functie benoemd. Obama hield hem aan minister om het simpele feit dat hij zijn baan goed doet. Dus wanneer Gates na maanden van gepeins besluit dat de luchtmacht precies 187 F-22 Raptors nodig heeft, kunnen we ervan uitgaan dat dat zo is.

Dat weerhoudt het Congres er niet van bijna 370 miljoen extra uit te trekken voor het programma. Vorig jaar al eiste het meer vliegtuigen dan Gates bereid was te geven. De minister probeert namelijk af te komen van de Koude Oorlogsstrategieën die het denken van de wetgever blijft bepalen. Dat betekent in de praktijk: meer onbemande vliegtuigen voor onconventionele oorlogsvoering, als vandaag de dag in Afghanistan en Pakistan plaatsvindt. Maar de afgevaardigden in het Congres voelen de hete adem van Lockheed Martin, de bouwer van de Raptors, in hun nek en weten dat meer vliegtuigen meer banen betekenen. In tijden van economische tegenspoed en met volgend jaar alweer verkiezingen kiezen zij eieren voor hun geld, Gates zijn inspanningen om de luchtmacht klaar te stomen voor de éénentwintigste eeuw ten spijt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

JSF: Willen de VS hem zelf nog wel?

De X-35, het prototype van de F-35 (Bron: Wikipedia)

De oude én nieuwe Amerikaanse minster van defensie Robert Gates heeft een artikel geschreven in het blad Foreign Affairs over hoe hij denkt dat het Amerikaanse leger er in de toekomst uit moet zien. Het is een lang stuk, maar er staan een paar passages in die direct raken aan de mogelijke aanschaf van de JSF.

Eerst benadrukt Gates de gevaren van altijd het nieuwste van het nieuwste willen hebben:

“In recent years, these platforms have grown ever more baroque, have become ever more costly, are taking longer to build, and are being fielded in ever-dwindling quantities. Given that resources are not unlimited, the dynamic of exchanging numbers for capability is perhaps reaching a point of diminishing returns. A given ship or aircraft, no matter how capable or well equipped, can be in only one place at one time.”

Een stukje verderop betrekt hij dit specifiek op de luchtmacht:

“The Defense Department has to consider whether in situations in which the United States has total air dominance, it makes sense to employ lower-cost, lower-tech aircraft that can be employed in large quantities and used by U.S. partners. This is already happening now in the field with Task Force ODIN in Iraq, which has mated advanced sensors with turboprop aircraft to produce a massive increase in the amount of surveillance and reconnaissance coverage.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Guantanamo

[qvdd]

Ik denk eerlijk gezegd dat we in een positie verkeren dat de vooruitzichten van sluiting van Guantanamo, voor zover ik dat kan zeggen, erg, erg ver weg zijn gezien het brede verzet daartegen van het Congres

De Amerikaanse minister van defensie Robert Gates denkt niet dat het tot sluiting van Guantanamo komt. Het probleem zit hem in het congres, dat tegen een verplaatsing van de gevangenis naar het Amerikaanse vasteland is.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.