"Ongeordende seksuele relaties en promiscuïteit hangen vaak samen met armoede, oorlog en sociale wanorde. De eerste, fundamentele opdracht van welvarende westerlingen is het oplossen van die problematiek." Aartsbisschop Eijk verdedigt in de Volkskrant de uitspraken van de paus over condoomgebruik en aids en breekt daarbij een lans voor de ouderwetse white man's burden. En wat is in vredesnaam "sociale wanorde"? Dat mensen niet meer vriendelijk gedag zeggen als meneer pastoor voorbijkomt?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In het kader van het Darwinjaar en de actie Terug Naar Je Maker zijn we hier stevig tegen de fundamentalistische christenen ingegaan die probeerden te doen alsof creationisme ook een valide wetenschap was.
Maar dit weekend kreeg ik een boekje in mijn handen gedrukt uit Saoedi-Arabië (dank F!), waaruit maar weer eens bleek dat ook die andere grote religie, islam, zich schuldig maakt aan wetenschapsmishandeling (en hun eigen Urk hebben). Alles is kennelijk geoorloofd om ook hun boek, de koran, in een “wetenschappelijk verantwoord” daglicht te zetten. Je weet maar nooit of daar nog zieltjes mee te winnen zijn.
De fraaie titel van het boekje is “The Qur’an and Modern Science. Compatible or Incompatible?”
Ik heb hier twee keer twee pagina’s als illustratief voorbeeld. Vond de volledige tekst ook nog online, zonder plaatjes.
Hoe makkelijk is het om in een dik boek altijd wel een quote te vinden die je zo kunt interpreteren dat het past bij een of ander wetenschappelijk feit.
En verder, hoe durf je te zeggen dat je compatibel bent met moderne wetenschap als je met enorme forcering slechts in staat bent 0,0000001% daarvan de koppelen, en dan vaak nog fout ook?
Het is ieders goed recht om te geloven, maar waarom moet je proberen dingen zo te verdraaien dat het precies voldoet aan een boek waarin dat geloof beschreven staat?
Nu de webstorm over de creationistenfolder weer is gaan liggen een nieuwe bijdrage mijnerzijds over religie. Ik vond altijd dat de wetenschap zich niet teveel met de inhoud van geloof moest bezig houden, maar wat de wetenschap wel kan onderzoeken is wat geloof betekent voor de meetbare werkelijkheid. In dat kader trokken een aantal wetenschappelijke onderzoeken op de breuklijn tussen geloof en het leven de afgelopen tijd mijn aandacht. Gelovigen blijken zich gezien de uitkomsten van deze onderzoeken terecht zorgen te maken dat de wetenschap geloof overbodig maakt. De wetenschap toont namelijk aan dat religieuze mensen eigenlijk zeer Aardse wensen hebben en dat het geloof juist daar niet in voorziet.
De drie onderzoeken waar ik het over heb behandelen verschillende onderwerpen maar gaan over religieuze beleving in het soort situaties waar je als mens vroeg of laat mee te maken krijgt.
Het eerste onderzoek was recent in het nieuws omdat er uit naar voren kwam dat in conservatieve staten in de VS meer internet prÔn-abonnementen afgenomen worden dan in progressieve staten. Het is interessant om op te merken dat het ultraconservatieve Utah op alle mogelijke meetmanieren met ruim verschil bovenaan staat qua aantallen abonnementen. Er is ook volgens de onderzoekers ook een significante relatie met restrictieve seksuele wetgeving. Veruit de meest logische verklaring is dat een vorm van onderdrukking in het dagelijks leven leidt tot het zoeken naar een (virtuele) uitlaatklep. PrÔn kijken als seksuele uiting is niet meer dan de stiekeme hoop dat je jezelf opgelegde beperkingen ooit nog los kunt laten en vrijer kunt leven dan je doet.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Crosspost: Het nu volgende stuk van Christian verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Als de overheid al het maatschappelijke werk dat Nederlandse moskeeën verrichten professioneel zou moeten laten doen, kostte dat 150 miljoen. Voor kerken kwam een sommetje vorig jaar alleen al in Rotterdam tot bijna 120 miljoen (.pdf). De verwachting is dat dit alleen maar gaat toenemen.
De sterke opmars van kerken en moskeeën in de maatschappelijke zorg is een neveneffect van de zorgexplosie, een gevolg van de vergrijzing. De overheid kan het niet meer aan en richt zich vooral op de materiële zorg. De wet maatschappelijke opvang (wmo) heeft de verantwoordelijkheid voor veel van de overige zorg de samenleving ingepompt. Er wordt een groot beroep gedaan op vrijwillige inzet van burgers.
De kerken, samen verreweg de grootste vrijwilligersorganisatie van Nederland, zijn in het gat gesprongen, met de moskeeën in hun kielzog. Daarbij manifesteren ze zich meer en meer op de professionele zorgmarkt, waar ze dankzij hun vrijwilligers relatief efficiënt kunnen opereren. Soms leidt dat tot een rel, zoals onlangs toen Youth for Christ een contract voor jongerenwerk in Amsterdam in de wacht sleepte, maar het is een logische consequentie van het beleid. Kerken ontfermen zich niet meer uitsluitend over de ‘moeilijke zorg’ die professionele organisaties traditioneel niet wilden hebben, zoals daklozen en verslaafden.
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Als de overheid het maatschappelijke werk dat Nederlandse moskeeën verrichten professioneel zou moeten laten doen, kostte dat 150 miljoen. Voor kerken kwam een sommetje vorig jaar alleen al in Rotterdam tot bijna 120 miljoen (.pdf). De verwachting is dat dit alleen maar gaat toenemen.
De sterke opmars van kerken en moskeeën in de maatschappelijke zorg is een neveneffect van de zorgexplosie, een gevolg van de vergrijzing. De overheid kan het niet meer aan en richt zich vooral op de materiële zorg. De wet maatschappelijke opvang (wmo) heeft de verantwoordelijkheid voor veel van de overige zorg de samenleving ingepompt. Er wordt een groot beroep gedaan op vrijwillige inzet van burgers.
De kerken, samen verreweg de grootste vrijwilligersorganisatie van Nederland, zijn in het gat gesprongen, met de moskeeën in hun kielzog. Daarbij manifesteren ze zich meer en meer op de professionele zorgmarkt, waar ze dankzij hun vrijwilligers relatief efficiënt kunnen opereren. Soms leidt dat tot een rel, zoals onlangs toen Youth for Christ een contract voor jongerenwerk in Amsterdam in de wacht sleepte, maar het is een logische consequentie van het beleid. Kerken ontfermen zich niet meer uitsluitend over de ‘moeilijke zorg’ die professionele organisaties traditioneel niet wilden hebben, zoals daklozen en verslaafden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dit is de zevende gastbijdrage van Hoite Vellema, oud-student Internationale Betrekkingen aan de UvA.
Afgelopen week is voor de zoveelste keer de discussie over de hoofddoek opgelaaid. Dit alles naar aanleiding van de manifestatie “Eerlijke kansen op de arbeidsmarkt” van de Poldermoslima Hoofddoekbrigade. Op internet waren de usual suspects (Ephimenco, Elian c.s.) er weer als de kippen bij om één en ander streng te veroordelen. Een enkeling, zoals arabist Simon Admiraal, maakte het zelfs zo bont om een polemisch stuk in de Volkskrant geplaatst te krijgen waarin hij de indruk wekte bij de conferentie geweest te zijn, terwijl achteraf duidelijk werd dat dat helemaal niet zo was.
De vraag is dus wat er zo erg is aan poldermoslima’s die openlijk uitdragen graag een hoofddoek te dragen en voor gelijke kansen op de arbeidsmarkt pleiten. Ver van de Poldermoslima Hoofddoekbrigade sta ik niet als ze pleiten voor: “Loyaliteit aan de Nederlandse Grondwet, tegen vrouwenonderdrukking en voor gelijke rechten voor vrouwen, en voor alle mensen, ongeacht geloof, sekse, ras of afkomst. Poldermoslima’s zijn Nederlandse burgers die mee willen doen en ook een plek in de polder willen. Burgers die tegen geweld zijn en voor een vreedzame, tolerante samenleving.”
Dus waarom maken zovelen zich hier zo druk over?
Eerlijk gezegd heb ik ook lang geworsteld met de vraag wat ik nou van hoofddoekjes moest vinden. Is het een teken van onderdrukking van de vrouw aan de man of is het een uiting van een zelfbewuste moslima die haar geloof uitdraagt? Misschien ligt de waarheid er tussenin en wat moet ik er dan van vinden? Daarom is het goed dat de discussie nog maar weer eens gevoerd wordt.
Tijdens mijn werk bij een grote telecomaanbieder had ik een afdeling onder mijn hoede met vele nationaliteiten, ook met meisjes met hoofddoekjes. Destijds heb ik er nooit zo over nagedacht en bij de sollicitatiegesprekken die ik voerde is het nooit een factor geweest. Stiekem vond ik zelfs de Turkse meisjes met hun kleurige hoofddoeken en strakke rokken ergens juist aantrekkelijk. Het leverde een soort van mystiek op, een contradictio in vestebus, met hoofddoek, maar ook met een zeer secuur opgemaakt gezicht en een lange rok maar dan wel lekker strak zodat je haar vrouwelijke vorm niet kunt missen. De moslima’s (met of zonder hoofddoek) die ik daar leerde kennen waren zonder uitzondering zelfbewuste jonge vrouwen. De meesten werkten nagenoeg fulltime en studeerden daarnaast ook nog.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.