Op zoek naar een nieuwe baan? De Raad van State heeft een vacature
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Don Quichot haakt af
, door
De burger die zich onheus behandeld voelt door de overheid, zal een van zijn rechtsbeschermers moeten missen, als hij procedeert tot aan de Centrale Raad van Beroep. Eén van de raadsheren bij de hoogste bestuursrechter, stapt op uit protest tegen de slechter wordende rechtspositie van burgers. Een bericht in De Pers dat amper aandacht heeft gekregen.
De ex-hoogleraar Staats- en Bestuursrecht, Twan Tak, vindt dat hij niet langer deel uit kan maken van een rechtsstelsel dat lak aan de burger heeft. Algemeen belang, efficiency en kostendekkendheid zijn belangrijker geworden dan de individuele rechten van de burger. De overheid doet alle moeite de rechtsgang van de burger te dwarsbomen. Algemene normen en administratieve rompslomp werken nadelig voor de rechtzoekende burger.
Twan Tak is er blijkbaar achter gekomen dat een stelsel niet van binnenuit is te veranderen. Al jaren vecht hij tegen de verloedering van de rechtsbescherming aan de burger. Zijn kritiek is dat de overheid middels wijzigingen in wetten en procedures haar eigen positie versterkt ten koste van de rechtsbescherming van de burgers. De overheid bepaalt, de burger baalt.
In 2002 publiceerde hij zijn boek “Het Nederlandse bestuursprocesrecht in theorie en praktijk”. Daarin leverde hij onder andere kritiek op de Raad van State en de in 1994 ingevoerde Algemene wet bestuursrecht. In een interview met dagblad Trouw zei Tak: “De Raad is primair adviseur van de overheid. Bij de benoeming van zijn leden blijkt zelfs een juridische opleiding niet nodig, de politieke kleur is minstens zo belangrijk. Alle zaken die hen worden voorgelegd, bekijken ze puur met een bestuurlijk oog. Het zijn stuk voor stuk regenten, ongeschikt als rechter”.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 04-10-2022
Vergunningen Essent in de vuilnisbak: kolencentrale gaat niet door.
, door
Essent delft het onderspit. Drie jaar lang is de energiereus al aan het bouwen aan een nieuwe kolencentrale in de Eemshaven. Maar het kolenfeestje gaat niet meer door. Greenpeace Nederland, de Mobilisation for the Environment en de Stichting Natuur en Milieu hadden tegen de vergunningen beroep ingesteld bij de Raad van State. En die oordeelde vandaag dat de vergunningen die de toenmalige minister van LNV en de colleges van gedeputeerde staten van Fryslân en Groningen hadden afgegeven niet deugden. Een overwinning voor de milieuorganisaties en de oppositie.
Voor de bouw van de energiecentrale zou de Eemshaven uitgebreid moeten worden. LNV en de betrokken provincies hadden echter onderzoek moeten verrichten naar de mogelijke gevolgen van de uitbreiding van de haven op de nabijgelegen beschermde natuurgebieden. Al in 2008 tekenden de genoemde milieuorganisaties bezwaar aan tegen de bouw. Essent had echter haast en was direct met de bouw begonnen, zonder verdere uitspraken van de rechter af te wachten.
De centrale zou € 2.600.000.000 moeten gaan kosten. Laat dat bedrag even rustig op u inwerken. Twee-komma-zes-miljard-euro. Alsof je een emmer leeggooit. Essent heeft enorme financiële risico’s genomen door per direct te beginnen met de bouw en verkeerd gegokt. Weggegooid geld, dat met het oog op de toekomst vele malen beter had kunnen worden aangewend voor innovatie en duurzamere alternatieven. Essent leek veel liever aan een dood paard te willen blijven trekken en mag nu op de blaren zitten. Je kunt je daarnaast afvragen of Nederland, als netto exporteur van elektriciteit, sowieso nu echt zat te wachten op nòg een extra kolencentrale voor maar liefst 2 miljoen huishoudens.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wel/geen blowverbod
, door
Een bijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek.
Het gaat de goede kant op met de dialoog in Nederland. De nieuwste casus speelt in Heerlen. Heerlen heeft in zijn APV een verbod op drugsgebruik in het openbaar opgenomen (artikel 3:2a) terwijl de Raad van State dat zou hebben verworpen. De teksten vanuit Heerlen zijn alvast veelbelovend: ‘We leggen ons niet bij de eerste de beste uitspraak neer.’ En: ‘De Raad van State heeft een andere mening dan wij willen, maar als je het accent legt op overlast, oordelen ze misschien anders’, aldus de Stadspartij.
Hoe zit het precies? De uitspraak van de Raad van State had betrekking op de weigering van Cohen om op een speelplaatsje een blowverbod in te stellen. Daarvoor was het nog te vroeg, oordeelde hij. In bezwaar en beroep hield die beslissing stand, waarna de Raad van State zich afvroeg of de bevoegdheid om een plaatselijk blowverbod in te stellen, zoals die is opgenomen in de APV van Amsterdam, wel toegestaan is. De Opiumwet verbiedt het gebruik van softdrugs immers al, gedogen maakt dat niet anders. De Afdeling is buitengewoon helder: ‘Voor gemeentelijke verbods- en strafbepalingen die deze voorschriften uit de Opiumwet dupliceren bestaat, ongeacht het motief dat daaraan ten grondslag ligt, geen ruimte.’ De Afdeling doet de zaak daarmee waarschijnlijk niet op de meest minimalistische manier af, maar duidelijk is het standpunt wel.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Ineke van Gent laat zich het bos insturen
, door
Een gastbijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek.
En weer wint Rutte op punten. Dit keer in het dossier over het Koninklijk Huis. Niet alleen is Pierre Heijnen het hok van de Oranjeverenigingen weer in geglibberd (‘als Rutte mooier schrijft dan Wim Kok, dan trek ik mijn keutel weer in’) maar er wordt terloops een neteligere kwestie afgedaan. In de nadagen van Balkenende klungelde Willem-Alexander nogal met vakantiehuizen, investeringen en ander jetset-gedrag. Dat leverde toenemende ergernis op in de Tweede Kamer, die dat afwentelde op het hoofd van Balkenende. Die had wel wat beters te doen en schoot de vluchtheuvel van de Raad van State op. De onderkoning moest maar eens ‘voorlichting’ geven over hoe het nu zat met de privé sfeer van de Oranjes.
Dan moet je net Herman Tjeenk Willink hebben. Die ging er even goed voor zitten, pakte zijn Oranje potlood en schreef mooie volzinnen, zoals: ‘Gezamenlijk staan wetgever, bestuur en rechter voor de taak inhoud te geven aan de democratische rechtsstaat. Daarvan is de Koning het symbool. Hij representeert niet alleen het bestuur, maar ook de wetgever en de rechter.’
Maar daar ging het natuurlijk niet om. Mocht Ineke van Gent zich bemoeien met de investeringen van de kroonprins en met zijn vakantiehuis? Nee, wordt langzaam duidelijk in de rollende zinnen uit de voorlichting. De privesfeer van de koning moet gerespecteerd worden, en dat geldt te meer voor leden van het koninklijk huis die geen koning zijn. Investering van het eigen vermogen is in beginsel prive. Het feit dat het in de openbaarheid is gekomen maakt niet dat het openbaar belang er meteen mee gemoeid is. Dat er beveiliging op staatskosten nodig is (zoals bij het vakantiehuis) ook niet.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Jezus Redt
, door
[qvdd]
“Als je grijze letters op een donker dak schildert, wat de gemeente heeft voorgesteld, komt de boodschap immers niet meer over. Daar komt bij dat niet gebleken is dat mensen er hinder van ondervinden.”
De boer die “Jezus Redt” op zijn dak heeft geverfd moet de tekst van de gemeentelijke welstandscommissie in een minder contrasterende kleur aanbrengen of verwijderen, zo besloot de Raad van State. Zijn advocaat vindt dit een inbreuk op het recht van vrije meningsuiting en godsdienst. Wordt vervolgd in het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
Raad van State tegen Nederlands in de grondwet
, door
Raad van State tegen Nederlands in de grondwet
Niet nodig en anders ook Fries, Papiaments en Engels
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.