De zogenaamde dierenliefde van het Nederlandse parlement is zo hypocriet als maar kan. Vrijdag was er weer een overwinning voor dierenactivisten. De Tweede Kamer stemde unaniem voor een voorstel van de Partij voor de Dieren om Europese subsidies voor de fok van stieren voor het stierenvechten te staken. 'Wereldwijd worden ieder jaar meer dan 250.000 stieren en koeien gemarteld en gedood,' zegt Marianne Thieme. Foutje zeker? Waren het er maar zo weinig. Het zijn er miljoenen.
NIEUWS - De motie ingediend door de SP en de Partij voor de Dieren “over een referendum over de wenselijkheid van een vrijhandelsakkoord” is gisteren in de Tweede Kamer verworpen door de PvdA en D66.
(Samen met VVD, CDA, CU en SGP – uiteraard – maar die pronken überhaupt niet met linkse en/of democratische veren … )
(h/t Joop …)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ANALYSE - De stelling was: D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk het waarom, het hoe en het waartoe daarvan. In dit laatste stuk van de serie een schets van de mogelijkheden en de strategie.
Bij de huidige stand van zaken in de politiek liggen er politieke kansen voor D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren. Eigenlijk zijn die kansen alleen maar goed te grijpen als ze kiezen voor samenwerking.
Geen fusie
In de vorige stukken zette ik op rij in welke opzichten D66, GroenLinks en de Partij van de Dieren overeen komen. Daarmee bedoelde ik geenszins dat de partijen zouden moeten fuseren. Dat lijkt me ook helemaal geen goed idee. Door alleen maar te zinspelen op een fusie springt meteen de achterban van je partij hoog op de kast. Gevolg: tientallen congressen over “de koers van de partij”, en in plaats van met politiek zijn je politici alleen nog maar met de partij bezig. De media zullen smullen. Maar je politieke concurrenten ook.
Nog belangrijker: de partijen zijn gezamenlijk sterker als ze gebruik maken van het feit dat ze verschillende doelgroepen aanspreken. Die kiezersgroepen kunnen zich namelijk vaak maar slecht met elkaar identificeren. Bovendien hebben die partijen naast overeenkomsten nu eenmaal ook verschillen in standpunten. Die verschillen onder het kleed schoffelen zou de democratische discussie alleen maar schaden en de partijen terecht ongeloofwaardig maken.
ANALYSE - De stelling was: D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk het waarom, het hoe en het waartoe daarvan. In dit stuk een voorstel voor de gezamenlijke agenda.
In het vorige deel van deze serie heb ik de overeenkomsten tussen deze drie partijen op een rij gezet. De algemene reactie op dit laatste stuk was er één van verbazing. Verbazing over zoveel overeenkomsten, onder mensen die dachten dat de partijen teveel van elkaar zouden verschillen.
En dat is nu juist het probleem.
D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren delen een mijns inziens zeer relevante agenda op het gebied van Milieu, Europa, Mensenrechten en de Sociale Zekerheid. Met deze agenda wijken ze gezamenlijk sterk af van alle andere partijen. Maar zelfs de kiezer die één van die partijen stemt realiseert zich dat vaak niet eens.
Deze agenda moet beter te verkopen zijn dan nu gebeurt. En dat is inhoudelijk volgens mij prima te doen.
Een duurzame economie
D66, GroenLinks en de PvdD staan voor een zeer verregaande vergroening van de economie, door middel van het omlaag halen van de loonbelasting en dit te compenseren door vettaksen, groentaksen, vleestaksen en meer van dit soort belastingen op vervuiling en ongezond gedrag.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dierenpartij stoort zich aan achternaam raadslid:
Pijnacker-Nootdorp – De lokale Partij voor de Dieren (PvdD) heeft haar ergernis uitgesproken over de achternaam van D66-raadslid Peter Hennevanger.
Fractievoorzitter Carla van Viegen van de Dierenpartij: “Niemand kiest zijn eigen achternaam, maar wij vinden het moeilijk om vier jaar lang tegen het naambordje van de heer Hennevanger aan te kijken. Zijn naam confronteert ons onbedoeld met alle misstanden in de bio-industrie.”
OPINIE - D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk waarom, hoe en waartoe. In dit stuk een analyse van de oppositie en een oproep.
Het kabinet van Rutte en Samsom komt eraan en het regeerakkoord is al tot uitentreuren besproken, dus wordt het tijd de schijnwerper te richten op de oppositie. Die bestaat dit keer uit een bonte verzameling van partijen die allemaal hun best gaan doen zoveel mogelijk aandacht te trekken. Probeer daartussen nog maar eens op te vallen.
Duidelijke partijen
Sommige partijen hebben het daarin makkelijk. Roemer hoeft alleen maar van alles te zeggen dat hij het niet sociaal genoeg vindt. Wilders op zijn beurt zal bij alles brullen dat dit kabinet ons overlevert aan de buitenlanders, de Islam en Europa. En beide kunnen zeggen dat dit kabinet veel teveel bezuinigt, want om begrotingstekorten maalt hun achterban toch niet. Simpel dus. Ik wens ze succes met hun riedel. We zullen ze nog vaak horen.
De kleine christelijke partijen zullen het ook niet moeilijk hebben. Ze hoeven alleen maar een heftig gepiep te laten horen als het gaat over zaken als abortus, euthanasie, drugsliberalisatie, de zondagssluiting, de weigerambtenaar etcetera. Deze mensen willen namelijk niets liever dan dat de andersdenkenden door de overheid gedwongen worden zich net zo te gedragen als brave Christenen.
ANALYSE - Pleidooi voor een nieuwe linkse samenwerking.
De winst van de PvdA is nog geen zegen voor links Nederland. Per saldo blijft de linkerkant van het politieke spectrum al jaren stabiel in de minderheid. Partijen met een prioriteit voor solidariteit, gelijke kansen, een betere verdeling van de welvaart en een duurzame economie, halen in Nederland tot nu toe geen meerderheid omdat ze werken als communicerende vaten. Winst voor de PvdA is meestal verlies voor min of meer verwante partijen en andersom. Anders dan in ons omringende landen slaagt links (zelfs met D66) er nog steeds niet in een meerderheid te krijgen. Nederland is door de bank genomen meer rechts dan links. En links is dus altijd gedoemd met rechts samen te werken of oppositie te voeren. In beide gevallen leidt dat tot frustraties van mensen die zich in hun stemgedrag hebben laten leiden door de hoop op verandering richting een meer solidair Nederland.
Om deze trend te doorbreken is al vaak het idee geopperd om één grote linkse partij te vormen die sterker zou staan in de strijd met de centrum-rechtse meerderheid. In de PvdA en ook in GroenLinks is er bij zo’n nieuwe formatie een sterke voorkeur voor D66. Het is echter de vraag of D66 haar comfortabele middenpositie wil prijsgeven voor het opheffen van de verdeeldheid op links, zeker als de PvdA ook de SP er bij wil hebben om te voorkomen dat een nieuw communicerend vat aan de linkerkant ontstaat. Ook als de SP wel meedoet is de kans groot dat een nieuw links samenwerkingsverband leidt tot nieuwe splinterpartijen van leden die vinden dat de eenheidspartij onvoldoende recht doet aan hun oorspronkelijke principes. De optelsom van onafhankelijke partijen kon op den duur wel eens groter blijken dan het hoogst haalbare resultaat van een nieuwe formatie, als die er ooit zou kunnen komen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
DATA - Tot de verkiezingen presenteren we dagelijks een opmerkelijke, meestal niet al te serieuze electorale correlatie. Vandaag: aantal kippen per gemeente en partijvoorkeur.
Hoe meer kippen per gemeente, hoe meer CDA-stemmers. Voor de meest diervriendelijke partij op de verkiezingslijst is dat juist precies omgekeerd.
Het CBS houdt jaarlijks bij hoeveel kippen er rondlopen op gemeenteniveau. Via de Kiesraad hebben we de partijvoorkeuren per gemeente per verkiezingsjaar bekeken en die twee waarden (van 2010) met elkaar vergeleken.
Wat zegt dit? De eerste conclusie mag geen verbazing wekken. In gemeenten waar veel kippen aanwezig zijn, wordt ook veel CDA gestemd. In Nederweert kakelden bijna in 2010 bijna drie miljoen kippen en ving CDA een kwart van de stemmen. Boxtel had maar 20.000 kippen en het CDA moest het doen met 16 procent van de stemmen.
Toch is het meer geweest. Onder de ‘kippenstemmers’ zitten veel Limburgse gemeenten en die zijn de laatste twee verkiezingen aardig van kleur verschoten (van CDA naar PVV). De correlatie kippen-CDA wordt dunner. En in het huidige verkiezingsprogramma wordt met geen woord gerept over onze gevederde vriendjes. Zo win je het zuiden niet terug, CDA.
Ik vind de dierenpartij interessanter. Hier is een negatieve trend te zien, dus hoe meer kippen in een gemeente, hoe minder er Partij voor de Dieren gestemd wordt.
Minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het te druk om zich bezig te houden met zwerfhonden in de Oekraïne. Marianne Thieme niet. In tijden van Europese ineenstorting en financiële problemen en bezuinigingen in de zorg, is het belangrijkste waar zij zich mee bezig houdt zwerfhonden in de Oekraïne. Zij heeft namelijk gehoord dat die gedood worden om plaats te maken voor het EK voetbal. Nu wil ze van de minister die zich onder andere bezig houdt met sport maar vooral met zorg, weten of dit inderdaad klopt. En als dat klopt, of de minister dan de discussie aan wil gaan met buitenlandse collega’s “om te voorkomen dat de dodingsacties in de aanloop naar sportwedstrijden niet vaker voor gaan komen.”
Deze vragen stelde zij vorige maand. De minister liet gisteren weten nog geen tijd gehad te hebben zich te verdiepen in het wel en wee van Oekraïense zwerfhonden, Marianne moet nog even op haar antwoorden wachten. Hoe zielig Oekraïense zwerfhonden ook mogen zijn, ik ben blij dat de minister zich in tijden van grote problemen in haar portefeuille (zorg) hier niet mee bezig houdt.
Mariannes optredens in de Kamer zorgen ervoor dat ik regelmatig briesend voor de televisie of computer zit. De futiliteiten die zij aanhaalt terwijl er zoveel dingen belangrijker zijn, halen het bloed onder mijn nagels vandaan. Bij de algemene beschouwingen van afgelopen prinsjesdag is het enige waar zij het over heeft de bio-industrie, wanneer de begroting voor de zorg besproken wordt, begint Marianne over alternatieven voor proefdieren. Bij discussies over de euro is Marianne buitengewoon stil.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.