Naar aanleiding van de vrijspraak van Jomanda in de zaak Millecam, maakte de AVRO vanmiddag in het Radio 1-programma De Praktijk een reportage over de omstreden ‘priester’ Jan Zijlstra. Al eerder deden Netwerk en de Volkskrant verslag van de illustere knecht van God. Niet alleen terminaal zieke volwassen patiënten hopen op een wonder. Ook kinderen worden volgens Zijlstra onder andere voor ADHD door de kerkelijke gemeente ‘Levensstroom’ geholpen. PvdA-kamerlid Khadija Arib beluisterde vandaag eveneens de reportage in het radioprogramma en was niet erg gecharmeerd van de healingpraktijken voor kinderen.
Mevrouw Arib zegde toe kamervragen te stellen, volgende week. Het klinkt veelbelovend, maar het lijkt me ook een onmogelijke taak. Waar ligt nu de grens van ‘healen’ bij kinderen? Als we de kerk van Levensstroom ondersteboven keren, moeten we misschien ook onze oren te luisteren leggen bij minder mediagenieke kerkgemeentes in schimmige buurten of personen die in marges opereren.
Moet een kind te allen tijden ‘reguliere’ medische zorg krijgen bij ‘lichte’ psychische of vage lichamelijke klachten? Of mogen mensen zelf weten of zij hun kroost willen laten healen met het tikken op een klankschaal, het aanroepen van de Heer of toch gewoon een patatje saté en een voorstelling van Studio 100?