Houd jij ze dom, dan houd ik ze arm
Zei de directeur tegen meneer pastoor.
Voor dat arm houden hebben we zoals altijd – lekker traditioneel! – de werkgevers.
Voor dat dom houden, hebben we columnisten bij landelijke dagbladen.
Zoals Lex Oomkes in Trouw.
Zomaar een passage uit ‘De SP mag straks terecht de erfenis van Drees claimen’:
De PvdA schudde, om de beruchte Paradiso-rede van Wim Kok te parafraseren, in de jaren negentig in de paarse periode niet alleen de ideologische veren op, de partij liet er ook een paar. Begrijpelijk in het tijdsgewricht, maar, met de wijsheid achteraf, de kans voor open doel waar de SP op wachtte.
Naar verluidt heeft partijleider Diederik Samsom prominente vertegenwoordigers van de PvdA uit de paarse periode als Jo Ritzen, voormalig minister van onderwijs, die wel weer iets wilden doen in de partij, te verstaan gegeven niet op hun bemoeienis te zitten wachten. De huidige partij wil niet geassocieerd worden met de neo-liberale wind van destijds.
Mocht in dat gerucht waarheid zitten, dan is het een ontkenning van de situatie waarin de PvdA zich bevindt. Hoeveel goede redenen daar ook voor zijn – hervormingen in de economie zijn noodzakelijk, de crisis kan niet worden bestreden door de overheidsfinanciën verder en verder in het slop te helpen – uiteindelijk is van de sociaal-democratische ambitie om de scherpste kantjes van crisisbeleid af te slijpen niet veel zichtbaar.