Als 'gelegenheidsautomobilist', die slechts af en toe gebruik maakt van de auto, irriteer ik me al jaren aan het feit dat ik voor mijn paar duizend kilometertjes per jaar het volle pond aan wegenbelasting moet betalen. Wat mij betreft is het dus goed nieuws dat het kilometerheffing wordt ingevoerd. De gebruiker en vervuiler betaalt, en zo hoort het. Als je 40.000 kilometer rijdt op het Nederlandse wegennet is het niet meer dan logisch dat je óók meer betaalt dan iemand die pak 'm beet 10.000 kilometer rijdt op jaarbasis. Maar ik zit een beetje in een spagaat. Want aan de andere kant is het systeem zoals het nu is opgezet nogal privacygevoelig. Er wordt niet alleen gekeken naar hoeveel je rijdt, maar ook naar wanneer en waar. Het achterliggende idee is dat autoverkeer zo op basis van tijdstip en eventueel locatie aanvullend kan worden ontmoedigd, zodat het verkeer zich meer verspreidt buiten de spits, en weg van erg drukke wegen. Dit ontlast het wegennet én het milieu. Dat klinkt allemaal erg goed.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ah! leuk onderzoekje vandaag: Uit onderzoek van GemeentelijkOnderzoek.nl is gebleken dat maar liefst 97,6% van de ondervraagden haar eigen gemeente een voldoende geeft voor het gevoerde gemeentebeleid. Van de 441 gemeentes in Nederland kregen maar liefst 420 een cijfer van 5,5 of hoger.
Een beetje vreemd alleen: de resultaten zijn al gepresenteerd, maar het onderzoek staat nog steeds online. En hé, wat gek! Nadat ik me met al mijn NAW-gegevens, telefoonnummer, burgelijke staat en rekeningnummer heb aangemeld, gaan alleen de eerste twee van de vijftig vragen op de website gemeentelijkonderzoek.nl daadwerkelijk over mijn gemeente. De rest van de vragen gaan over mijn hypotheek, hoeveel ik verdien, welke partij ik stem, hoe vaak ik naar de wc ga en of ik mijn vrouw bedrieg. Dat ze dat voor een gemeentelijk onderzoek allemaal moeten weten!
Inmiddels zijn gemeenten zelf, na verontruste telefoontjes, ook wakker geworden. Zelfs de Vereniging van Nederlandse Gemeenten gaf een persbericht uit: de enquête is een ordinaire fuik, waarin naar informatie van bezoekers wordt gehengeld.
De bedoeling van gemeentelijkonderzoek.nl, en moederbedrijf Daisycon, is duidelijk: het creëren van een grote marketingdatabase, waarin klanten als KPN, Oxxio, Ziggo, Rabobank en een aantal goede doelen (dus daar gaat uw geld naartoe!) hun direct marketing op kunnen afstemmen. Het staat allemaal, na een beetje zoeken, keurig op de website.
Fraai staaltje newspeak weer vandaag van de regering. Het rapport Brouwer over de schendingen van de privacy van de burgers moet omgezet worden in “actie”. Dus wat is dan de conclusie van de regering:
“Om de positie van de burger beter te beschermen moet de burger door overheidsinstellingen en bedrijven die zijn gegevens verwerken, beter worden geïnformeerd over die verwerkingen. Zo moet de burger duidelijk zijn voor welk doel en op welke wijze de gegevens worden gebruikt.”
Vrij vertaald: “Wij doen niets en draaien ook niets terug. Maar we leggen het u nog 1 keer uit.”
Nog een voorbeeld van het verdraaien eerst deze zin:
“Hiermee wordt een krachtig signaal afgegeven naar de praktijk. Als duidelijk is dat de veiligheid van individuen concreet wordt bedreigd en het delen van persoonsgegevens dat risico kan wegnemen, móeten persoonsgegevens uitgewisseld worden.”
Lijkt me duidelijk. Dus dan doe je dit:
“Een goed voorbeeld van het nut van het koppelen van bestanden is de Automatic Number Plate Recognition (ANPR) waarbij camera’s op de openbare weg de kentekens van auto’s registreren en deze automatisch vergelijken met bestanden van bijv. openstaande boetes of belastingen.”
Oftewel, het gaat gewoon om geld verdienen en verder hebben we lak aan de privacy en scannen we gewoon zoveel mogelijk nummerborden en slaan die zo lang mogelijk op.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De gemiddelde Nederlander vindt het geweldig dat zijn telefoon wordt afgeluisterd. Camera’s op iedere straathoek zorgen er voor dat Nederlanders meer aandacht aan hun uiterlijk besteden. De meesurfende staatsgeheim-agent wordt zelfs als ‘geil’ ervaren.
Dit constateert Maurice de Hond in onderzoek dat gisteren is gepubliceerd. “Controle komt tegemoet aan de onbewuste smacht naar aandacht”, meent hij. Dat geldt vooral voor het massale aftappen van telefoons door de politieminister, op haar departement liefkozend Ter Horst Tappert genoemd. In Nederland zijn in 2007 anderhalf miljoen mensen afgeluisterd. “Een goede ontwikkeling”, meent De Hond. “Niets is zo zeldzaam prettig als de wetenschap dat er _wel_ naar je wordt geluisterd in een gesprek.”
De opiniegigant voerde het onderzoek uit in opdracht van Bits for Freedom, een organisatie die ondermeer pleit voor online-privacy, maar slechts weinig respons krijgt uit de samenleving. De Hond: “Ik heb die jongens moeten teleurstellen. De meeste mensen vinden controle namelijk gezellig. Mannen die naar porno surfen doen dat met het idee dat er een frisse blonde stagiaire van de AIVD meekijkt. Vrouwen die chatten met Manolo uit de Filipijnen zien een struise marinier uit Den Helder meelezen. Controle, zo menen respondenten, maakt het allemaal alleen maar spannender en socialer. Je voelt je nooit meer echt alleen, maar je weet nooit echt zeker of er iemand bij is. Het is bijna religieus.”
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Vandaag een bijdrage van Dimitri Tokmetzis, freelance journalist te New York. Het artikel is ook op zijn eigen blog te lezen.
Het is geen verrassing, maar het gaat Rouvoet dit jaar niet lukken om de wachtlijsten in de jeugdzorg weg te werken. Er is 115 miljoen euro uitgetrokken, maar steeds meer ouders kloppen aan bij de overbelaste jeugdvoorzieningen. Volgende week gaat de evaluatie van de wet op de jeugdzorg naar de Kamer. Ik heb het idee dat daar een belangrijke oorzaak van de problemen ontbreekt. Die wachtlijsten zijn de schuld van de overheid en zorgsector zelf en ze zullen alleen maar langer worden door de invoering van het Elektronisch Kind Dossier en allerlei systemen voor vroegsignalering en risicodetectie.
Want, wie problemen zoekt, zal ze vinden. En dat terwijl er helemaal niet zoveel problemen zijn.
De verhalen van het Rowena en Rochelle Rikkers, Savanna de Jong (alweer vijf jaar geleden) en het Maasmeisje suggereren van wel. Ook de volgende cijfers zijn schrikbarend. Ze zijn afkomstig van Jo Hermanns, deeltijd hoogleraar opvoedkunde aan de Universiteit van Amsterdam en bijzonder hoogleraar van de prestigieuze Kohnstammleerstoel.
Voorzieningen en toename
Aanmeldingen Bureaus Jeugdzorg: 58% sinds 2004
Geïndiceerde Jeugdzorg: 104% sinds 1997
Contacten Advies- en Meldpunt Kindermishandeling: 48% sinds 2004
Jeugd GGZ: 16% sinds 2003
Kinderen met een Jeugdbeschermingsmaatregel: 64% sinds 2004
Geïndiceerd speciaal onderwijs: 14% sinds 2000
Politiecontacten jeugdigen: 35% sinds 2002
Verblijf in Justitiële jeugdinrichting: 11% tussen 2003-2007
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.