Do The Blackout 3: 2008 – Jaar Sans

Do The Blackout is GeenCommentaars onregelmatig verschijnende zondagse muziekcolumn. De naam komt van een nummer van de band Speedball Baby. Het is weer december en dat betekent dat in muziekland de jaaroverzichten worden gemaakt. Wat opvalt is dat veel van mensen anno 2008 graag naar een beetje saaie muziek luisterden. In de top 10 van meest beluisterde nummers van muziekcommunitysite Last.fm staan zelfs zes nummers van de saaiste band ter wereld, Coldplay. Maar iets als Fleet Foxes, dat volgens de Nederlandse critici het op één-na-beste album van 2008 is, spettert niet bepaald. Het is heel erg goed gedaan, technisch valt er niks tegen in te brengen. Maar het blijft een beetje kruidentheemuziek.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Portishead

Die mevrouw waar we het gister over hadden, die Beth Gibbons – die zingt dus bij Portishead. En dat is een ongelooflijk goede band – dat hoort zelfs een langharige hippie die normaal in heel andere sferen verkeert. Hoewel regelmatig genoemd hier op de site, vooral in lijstjes ‘goede muziek’, hebben ze nog nooit een Closing Time gehad. Dit gemis is bij deze gerepareerd, door middel van een alleraardigste liveversie van ‘Roads’.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Spider Monkey

Beth Gibbons zong bij Portishead. Portishead stopte. Beth Gibbons stopte niet met zingen na Portishead, gelukkig niet. We zouden haast zeggen: zoek de verschillen tussen Portishead en deze soloplaat. De combinatie van triphop, jazz, blues en samples van oude popnummers,  filmisch klinkende downtempomuziek met daarover heen de ijle, smachtende, weemoedige stem van Beth Gibbons, het was er allemaal, en het is nu allemaal weer. Maar nu enkel samen met Paul Webb (Rustin Man zoals tie op de plaat met z’n artiestennaam heet, erg stemmig. Luister bijvoorbeeld hier ‘ns naar Spider Monkey.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.