Kamer heeft lak aan Afghaanse wensen

Wie het Kamerdebat van 27 januari over de Kunduz-missie nog eens terugleest valt op dat de voorstanders hun mond vol hebben over het helpen van de Afghanen. Dat geldt vooral voor de leiders van de oppositiepartijen zonder wiens steun de missie niet door kan gaan. Alexander Pechtold merkte in het debat bijvoorbeeld op dat D66 ‘de Afghanen niet zomaar in de steek (wil) laten.’ Jolande Sap sprak over ‘de passie van GroenLinks om bij te dragen aan een beter toekomstperspectief voor Afghanistan.’ Premier Mark Rutte benadrukte zijn eigen ‘passie voor Afghanistan.’ Hiervoor verwees hij naar zijn ervaring tijdens een bezoek aan het land: ‘ik heb daar gemerkt dat wij een dure belofte hebben gedaan aan de Afghaanse bevolking. Het is een belofte van vrijheid, het is een belofte geweest van rust en stabiliteit. Hoe aarzelend ook, er worden goede stappen gezet die het leven van Afghanen beïnvloeden.’

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politie in Kunduz en Hollands Provincialisme

Je kan het debat binnen GroenLinks over Afghanistan niet begrijpen zonder een verkenning van het politieke landschap. Want het zou toch eigenlijk heel simpel moeten zijn: de VVD en het CDA hebben zich zelf in een ongelofelijk dom parket gewerkt door in een kabinet te stappen met de PVV. Die partij vindt wel dat we in oorlog zijn met de Islam, maar die nadat we Afghanistan plat gebombardeerd hebben om de Taliban te verjagen, geen politietrainers wil sturen om de vrede, veiligheid en recht terug te laten keren.

In een tijd van sterke polarisatie tussen links en rechts, waarbij de VVD en CDA elkaar tevreden schouderklopjes geven omdat de kunsten, het hoger onderwijs, de milieubescherming en vele andere linkse hobby’s vakkundig de nek zijn omgedraaid, zou Links natuurlijk kunnen zeggen: “Stik er maar in. Als jullie kabinet alles wat wij waardevol vinden wil opdoeken, waarom zouden jullie dan op onze hulp rekenen voor jullie politiemissie.” De PvdA, de SP en de PvdD doen dat ook.

GroenLinks, de ChristenUnie en D66 hebben een andere overweging: ze overwegen de politiemissie te steunen. Daarbij vallen woorden als ‘verantwoordelijkheid nemen’, ‘internationale solidariteit’, ‘Afghaanse schoolmeisjes’ en ‘civiele opbouwmissie’.

Maar is dat echt alles? Ik denk het niet. Je kan de eventuele steun van GroenLinks en D66 niet begrijpen zonder een inschatting te maken van het politieke speelveld. Er is een minderheidskabinet van CDA en VVD dat over wel meer onderwerpen van mening verschilt met gedoogpartner PVV. Steun op het dossier Afghanistan kan de productieve samenwerkingsrelatie versterken tussen de progressieven in de Tweede Kamer en de centrum-rechtse partijen in het kabinet. Sterker nog: als er over vier jaar nieuwe verkiezingen zijn kan de samenwerkingsrelatie tussen CDA, VVD, D66, CU en GroenLinks worden omgezet in een regeringscoalitie. Femke Halsema heeft eerder al aangegeven dat een coalitie van progressieven en centrum-rechts, de zogeheten Roti variant, a measure of last resort is voor de progressieven. Maar alles liever dan dit rancunekabinet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politietrainingsmissie maakt ons niet veiliger

Wederom een gastbijdrage van historicus en freelance journalist Jip van Dort. Het stuk staat ook op zijn eigen site.

talibanVorige week vrijdag presenteerde een trotse premier Rutte het langverwachte kabinetsbesluit voor een nieuwe missie naar Afghanistan. Dit maal een politietrainingsmissie, vooral gericht op de noordelijke stad Kunduz. 545 mannen en vrouwen, onder wie 225 trainers, moeten de Afghaanse politie opleiden zodat de NAVO-troepen in 2014, na dertien jaar bezetting, eindelijk naar huis kunnen. Omdat het gebied erg onveilig is gaan er ter bescherming ook 125 militairen mee evenals vier F-16 gevechtsvliegtuigen, die begeleid worden door nog eens 120 militairen, wat doet vermoeden dat er, anders dan bedoeld, weer stevig gevochten kan gaan worden, net als tijdens de vorige missie.

Volgens Rutte moeten de Nederlanders terug naar Afghanistan omdat het werk er nog niet klaar is, maar ook om te voorkomen dat Afghanistan opnieuw een vrijplaats wordt voor het internationale terrorisme. Om toekomstige zelfmoordterreuraanslagen zoals 9/11 te voorkomen, maar ook die in Madrid en Londen, en ook voor de veiligheid in Nederland, vindt Rutte het belangrijk om opnieuw bij te dragen aan de NAVO-bezetting van Afghanistan.

Hier lijkt de premier de plank echter finaal mis te slaan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stuur geen missie naar Afghanistan

Vandaag een gastbijdrage van historicus en freelance journalist Jip van Dort. Het stuk staat ook op zijn eigen site.

Afghaanse politievrouwenHet kabinet-Rutte buigt zich momenteel over een nieuwe missie naar Afghanistan, ditmaal een missie om politie op te leiden. Na aanhoudende druk van de NAVO en de Amerikanen heeft het kabinet reeds een voorstel klaar om vijftig politietrainers te sturen vergezeld van driehonderd tot vijfhonderd militairen plus vier F-16’s.Op dit moment zijn Nederlandse soldaten, trainers en diplomaten in Afghanistan op verkenning.

Maar zo’n politiemissie is geen goed idee. Er zijn geen goede argumenten voor. Sterker nog, zelfs de argumenten van premier Rutte en andere voorstanders van een nieuwe missie blijken bij benadering eerder tegenargumenten.

De voorstanders wijzen er bijvoorbeeld op dat de Afghanen niet in de steek gelaten mogen worden. Nederland heeft in Uruzgan immers opbouwwerk verricht en het is zonde als dit niet geconsolideerd wordt. Alhoewel het sentiment erachter begrijpelijk is houdt dit argument toch geen stand.

In de praktijk valt de omvang van het opbouwwerk allereerst erg tegen. Uiteindelijk is slechts negen procent van het geld dat de missie in Uruzgan heeft opgeslokt hieraan besteed. Anders dan ons door de regering voorgehouden ging het dus niet om een opbouwmissie, maar om een vechtmissie. Daarnaast kan men zich afvragen wat het opbouwwerk waard is als straks de Taliban weer de macht grijpt. Helaas is dit scenario allerminst denkbeeldig. Het overgrote deel van het land staat al onder controle van de fundamentalisten en de beweging blijft in kracht en omvang groeien.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.