De averechtse invloed van Michael Moore
In 2007 woedde er op GC een debat over de merites van de film Sicko van Michael Moore. De meningen waren verdeeld. Sommigen tekenden bezwaar aan tegen Moore’s neigingen om de zaken te simplificeren en halve waarheden te verkondigen. Anderen meenden dat dit de enige manier was om het grote publiek te bereiken, en dus echt iets te veranderen.
De culminatie van het project van Moore is afgelopen zondag bereikt, met de goedkeuring van een plan om de Amerikaanse gezondheidszorg te hervormen. Nu kunnen we nog een keer naar Sicko kijken, en ons afvragen tot in hoeverre de film aan dit succes heeft bijgedragen.
Om te beginnen mijn mening. Mijn inschatting is dat de film van Moore eerder averechts gewerkt heeft. Iets vergelijkbaars gebeurde met zijn film Fahrenheit 911. Deze had een afrekening moeten zijn met George W. Bush, en een bijdrage aan diens verkiezingsnederlaag in 2004. Maar de film was niet tegen deze taak opgewassen. In plaats van een intelligent betoog tegen het anti-terreurbeleid en buitenlandse politiek van Bush, was de film een opeenstapeling van onredelijke verwijten aan het adres van de regering. Moore leek zich impliciet aan te sluiten bij de samenzweringstheorien rondom de aanvallen op het World Trade Center. De film zal wellicht mensen die toch al tegen Bush waren in hun mening gesterkt hebben. Mensen die twijfelden zouden eerder geneigd zijn Bush tegen de verwijten van Moore te willen verdedigen. Moore heeft daarmee wellicht bijgedragen aan de verkiezingsoverwinning van Bush in 2004.