Een aantal schrijvers van GeenCommentaar maken zich zorgen over de toenemende beperking van digitale burgerrechten in dit land. Recentelijk nog werd er een concept-wetsvoorstel om de bestrijding van computercriminaliteit te versterken ingediend. Op zich is daar niets mis mee, maar dit specifieke concept perkt fundamentele internetrechten disproportioneel in. Zo kan het OM straks zonder tussenkomst van de rechter sites laten blokkeren en wordt het voor klokkenluiders en journalisten moeilijker om maatschappelijk relevante informatie openbaar te maken. Wij hoefden er dan ook niet lang over na te denken toen Bits of Freedom, de digitale burgerrechtenorganisatie, ons vroeg een brief naar minister Hirsch Ballin over deze problematiek mede te ondertekenen. In die brief dringt de organisatie er op aan om drie bepalingen uit het concept aan te passen of te verwijderen. Allereerst ijvert BoF ervoor het schrappen van de a priori gerechtelijke toets bij blokkering van een site ongedaan te maken. Daarnaast vraagt de organisatie het strafbaar maken van het overnemen en openbaar maken van niet-openbare gegevens te heroverwegen. Als laatste vraagt BoF Hirsch Ballin of het voorgenomen verbod op het opnemen van eigen gesprekken niet verder zal gaan dan noodzakelijk is. De volledige argumentatie van het hoe en waarom van deze brief is te vinden in de brief zelf, die hier op onze server staat.
[qvdd]
“De beide leiders bewaren de moeilijke onderwerpen niet voor het laatst. We interpreteren dit als een sterke indicatie dat zij geloven dat vrede mogelijk is.”
De Amerikaanse gezant voor het Midden-Oosten George Mitchell geeft blijk van een grenzeloos optimisme in vredesbespreking nummer 1.329.987 tussen Israël en de Palestijnen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mexico als ?een nieuw Colombia?. Die vergelijking is het afgelopen jaar wel vaker gevallen, tot mijn ongenoegen. Vorige week was een en ander wederom te horen, maar was het niet de minste die het zei: de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Rodham Clinton. Volgens haar begint de georganiseerde criminaliteit in Mexico steeds meer op een opstand te lijken, zoals ?twintig jaar geleden in Colombia?. Maar die vergelijking gaat nogal mank.
Clinton was afgelopen woensdag te gast bij de invloedrijke denktank Council on Foreign Relations, waarbij ze de volgende uitspraken deed:
?We face an increasing threat from a well-organized network, drug-trafficking threat that is, in some cases, morphing into, or making common cause with, what we would consider an insurgency,? […] ?(Mexico) is looking more and more like Colombia looked 20 years ago, where the narco-traffickers controlled certain parts of the country.?
Wéér die vergelijking met Colombia. Wéér het spookbeeld van een door guerrilla, paramilitairen en drugdealers verscheurd land, waar de autobommen dagelijks ontploffen en vliegtuigen uit de lucht worden geschoten. Mexico reageerde als door een wesp gestoken, een groot aantal opiniemakers leverde stevige kritiek op Clinton en zelfs Barack Obama voelde zich genoodzaakt zijn machtigste diplomaat op de vingers te tikken. De algemene tendens: de vergelijking slaat nergens op en is politiek zeer onverstandig.
[qvdd]
“Ik begin de indruk te krijgen dat je niet meer kan zeggen wat je wilt in Duitsland, zelfs als het gaat over feiten.”
Erika Steinbach, zegsvrouwe voor de CDU/CSU parlementscommissie voor mensenrechten en humanitaire hulp zegt dat ze geen kandidaat meer is voor een bestuursfunctie binnen het CDU.
Het “feit” waar ze het over heeft? Dat de inval van Nazi-Duitsland in Polen slechts een antwoord was op de mobilisatie van dat land eerder dat jaar.
Het lijkt er dan ook op dat Nederland de hand in eigen boezem moet steken. Wij mobiliseerden namelijk óók voordat de Duitsers binnen vielen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Een videocolumn van Boris van der Ham, Tweede Kamerlid voor D66
Eigenlijk is dat hele gekakel over religie, cultuur en de Nederlandse samenleving nog best wel overzichtelijk. Aan de ene kant staat de beschuldigende partij – overigens opvallend vaak blanke, autochtone mannen van middelbare leeftijd – en aan de andere kant staat de verwerende partij – overigens opvallend vaak blanke, autochtone mannen van middelbare leeftijd – en de aanklagers beschuldigen met ronkende beschuldigingen waarnaar niet geluisterd wordt, waarna de beklaagden zich verweren met galmende argumenten die geen gehoor vinden.
Zo eens in de drie weken bedenkt er opeens iemand een nieuw woord of wordt er een nieuwe observatie gedaan – er verschijnt dagelijks wel een lokaal sufferdje waar je iets uit kan plukken om je hogelijk over op te winden – en vindt vanuit dezelfde loopgraven met nieuwe munitie dezelfde uitwisseling van onvriendelijkheden plaats. Je vraagt je af wat er zou gebeuren als de kampen echt naar elkaar zouden kunnen luisteren, in plaats van hun dogma’s, spookbeelden, en angsten te projecteren op hun evenbeeld, de ander. Als in: begrijpen in plaats van beoordelen. Ik noem maar wat.
Vandaag probeer ik Paul Cliteur te begrijpen. Cliteur is misschien wel mijn favoriete conservatief, als dat kan. Zijn columns in Buitenhof konden mij de bloeddruk doen stijgen, zo benepen vond ik het vaak klinken, maar het was jammer dat hij stopte (in 2004). Stiekem bracht hij je soms een klein stapje verder, al was het alleen maar omdat hij zo expliciet precies dat zei wat ik pertinent niet vond. Nu heeft hij twee nieuwe boeken uitgepoept, in de Volkskrant een halve pagina de ruimte gekregen om ze te verkopen, en het is meteen weer raak. Ik sta te stampvoeten van het gezwam dat je om de oren vliegt.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Enis Odaci over het optreden van Izz ad-Din Ruhulessin bij Pauw en Witteman. Enis Odaci is voorzitter van Stichting 12 Imams.
Zucht…
Op 7 september jl. was de heer Izz ad-Din Ruhulessin te gast bij Pauw en Witteman om zijn mening te geven over de in Iran veroordeelde Sakineh Mohammadi Ashtiani. Zij wordt beschuldigd van overspel of het hebben van een ‘illegale verhouding’. In Iran staat daarop de steniging als straf. Het betoog van Ruhulessin kunt u in de Volkskrant lezen. Kern van zijn betoog: “het is een interne Iraanse aangelegenheid en volgens islamitische wetgeving niet meer dan normaal.”
De discussie aan tafel was ongekend tenenkrommend en het is te hopen dat de kijkers onderscheid blijven maken tussen idioten en intellectuelen.
Aan tafel zat ook Hafid Bouazza, schrijver van beroep, die zich eerder aangesloten heeft bij de inmiddels wereldwijd georganiseerde protesten om de steniging te voorkomen. Deze protesten zijn ontstaan nadat de kinderen van Sakineh als laatste noodkreet de wereld of het Westen om hulp hebben geroepen. Zij wensten hun moeder niet kwijt te raken.
Izz ad-Din Ruhulessin studeert politicologie, maar bij Pauw en Witteman is hij niet in staat gebleken om ook maar één coherente gedachte in duidelijk Nederlands te formuleren. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat ook weer in deze uitzending alle deelnemers te pas en onpas spraken over DÉ islam. Izz ad-Din vond het best, want hij houdt wel van provoceren, getuige dit nieuwsbericht.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De overheid overweegt om een tijdslot op de programma’s van de publieke omroep te zetten die niet geschikt worden gevonden voor kinderen onder de 12 jaar. Voor 8 uur ’s avonds wordt het dan onmogelijk voor iedereen om die programma’s te bekijken.
Het idee achter dit concept is begrijpelijk. Nederland heeft immers een Europese richtlijn aangenomen waarin staat dat aanbieders van online-videodiensten moeten voorkomen dat kinderen ‘ernstig schadelijke content’ kunnen bekijken. Dat ik het met die richtlijn oneens ben doet er niet toe.
De gekozen oplossingsrichting getuigt echter van weinig affiniteit met internet, men past immers een beproeft oudemediaal concept toe: zend expliciet materiaal pas uit na een bepaald tijdstip en alles komt goed. Dus niet. Internet is een andere wereld. Hoe gaan we straks om met mensen in het buitenland die bepaalde programma’s bijvoorbeeld alleen nog maar onder werktijd kunnen zien omdat zij zich in een andere tijdzone bevinden? En wat te doen met Nederlandse (en andere) kinderen daar dan gewoon overdag “Spuiten en slikken” kunnen kijken? Daarnaast zullen zal de tv die niet door kleine kinderen gezien mag worden ongetwijfeld op sites als YouTube terecht komen en dus ook overdag via andere kanalen bekeken kunnen worden. En waarom moet de overheid bepalen dat ik, als volwassenene, niet op elk gewenst tijdst een programma kan kijken dat niet geschikt is voor kinderen?
Sinds enkele dagen krijg ik vanuit Nederland de nodige vragen omtrent de massaslachting van 72 illegale migranten in de Noord-Mexicaanse deelstaat Tamaulipas. De belangrijkste daarvan is: waarom? Waarom toch zoveel bloedvergieten? Waarom richt de georganiseerde misdaad zich op migranten op weg naar de Verenigde Staten? Het antwoord is niet eenduidig, want er zijn nog heel wat twijfels over de toedracht van het drama.
Vorige maand schreef ik in Trouw over de situatie van illegale migranten in Mexico, waarbij ik op reportage ging bij het opvangtehuis van pater Alejandro Solalinde, in de deelstaat Oaxaca. Hij schept veel duidelijkheid over de situatie van migranten:
?De georganiseerde misdaad verdient grof geld aan mensensmokkel en ontvoeringen. Migranten worden door criminelen gedwongen familieleden in de Verenigde Staten om geld te vragen voor hun vrijlating. Soms worden ze vermoord. Het kwetsbaarst zijn zij die de Verenigde Staten niet hebben kunnen bereiken, maar tegelijkertijd niet meer naar eigen land terug kunnen. Ze stranden hier en kunnen geen kant op.? Aan de Mexicaanse autoriteiten hebben ze volgens Solalinde weinig. ?Heel veel mensen in de overheid zijn zelfs betrokken bij de ontvoeringen, tot gouverneurs van deelstaten toe. De migranten zijn handelswaar, je kunt er veel geld mee verdienen.?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Het liberalisme heeft als uitgangspunt de vrijheid van het individu.”
Zo maar de eerste regel van de wikipediapagina over het liberalisme, een stroming die de VVD naar eigen zeggen een warm hart toedraagt, sterker nog, waar de partij haar fundament in heeft. Maar de afgelopen tijd lijkt de partij het liberalisme minder en minder te belijden. Behalve op economisch gebied is er bar weinig liberaals te vinden in het gedachtegoed dat de partij nu lijkt te ondersteunen. En zelfs het economisch liberalisme staat op het spel door het ondersteunen van de on-liberale hypotheekrenteaftrek.
Op het gebied privacy offert de partij al jaren stelselmatig het liberalisme op ten faveure van meer macht voor de staat. Dat wisten we al, maar de VVD beroept zich erop dat veiligheid voor de samenleving belangrijker is dan privacy voor het individu. Een valide standpunt, ware het niet dat de effectiviteit van de maatregelen nogal omstreden is, en de vraag rijst of we privacy niet inruilen voor gebakken lucht.
Maar tijdens de huidige formatiebesprekingen worden de liberale principes met emmers tegelijkertijd overboord gegooid. Een regeerakkoord met gedoogsteun van de PVV zal zonder twijfel betekenen dat Nederland voor individuele moslims minder vrij zal worden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.