Maatschappelijke transities gaan vrijwel altijd gepaard met gevestigde machten die hun positie verliezen aan een nieuwe elite. Over het algemeen verloopt dit proces stilletjes maar soms wil de verliezende partij nog wel eens om zich heen meppen. Vooral als de winnaars van de toekomst zout in open wonden wrijven. Gisteren kwam het bizarre bericht van de OPEC naar buiten die vindt dat het gebruik van duurzame energie de vraag naar ruwe olie bedreigt?! Al eerder deze zomer kwamen er klagelijke geluiden uit de luchtvaartsector dat de vliegtax het aantal vluchten zou bedreigen. Op een iets lager en lachwekkender niveau maar appellerent aan dezelfde machtsstrijd speelt zich een rel af tussen Nissan en Saoedi-Arabië. Een Israëlische commercial voor een elektrische auto waarin een woedende olieprins figureert heeft de toorn van het regime in Ryad gewekt. Israël is al langer opzoek naar een grotere zelfvoorziening in haar energieproductie, elektrische auto's in combinatie met kernenergie / zonne-energie zouden die wens een stuk dichterbij brengen. Een Saoedische regeringsfunctionaris heeft inmiddels al verklaart dat Nissan straf verdient voor deze 'racistische' commmercial. Afijn, kijkt uzelf maar: "May eagles gouge your eyes out!"
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het is niet waarschijnlijk dat de internationale gemeenschap in al haar praatsessies ooit zal komen tot een werkbare en goede aanpak van de klimaatproblematiek. Het heeft dus geen zin om daarop te wachten. Maar dat gezegd hebbende, komt dan wel de vraag naar boven “wat dan wel?”
Hoe kan een significante omslag bereikt worden waardoor uiteindelijk de CO2 uitstoot (en nog wat dingen) naar een beheersbaar niveau zakt. Om dingen in beweging te zetten, moeten belanghebbenden het gevoel krijgen dat er iets te winnen valt bij het verbeteren van de situatie.
Emil Möller heeft hier een tijd op zijn eigen wijze proberen op te wijzen. En één van de onderwerpen die iedere keer terugkwam was de Elektrische Auto.
Nu leek me dit eigenlijk weinig interessant. In mijn ogen verplaatste je daar alleen maar het probleem van directe oliestook naar indirecte olie/gas/kolen-stook toe. Bovendien zag ik niet in wie er bereidt zou zijn hier significant in te investeren.
Tot het kwartje viel. Of beter gezegd, tot de twee kwartjes vielen. Het ene kwartje schreeuwde me al een hele tijd toe: Energiemaatschappijen. Het andere kwartje zat wat meer verborgen in een verre pagina van een obscure presentatie in de vorm van een tabelletje over Well-to-Wheel efficiëntie.
Laat me u even de twee kwartjes nader toelichten.
Eerst de energiebedrijven. Die hebben natuurlijk gewoon als streven zoveel mogelijk energie te verkopen. Ook al proberen ze een “groen” karakter te krijgen met allerlei campagnes, het is toch contra-productief om daar als bedrijf heel hard aan te trekken.
En als ze de kans zien om hun markt uit te breiden, zonder dat dit door iedereen veroordeeld gaat worden, zullen ze die zeker grijpen. Daarom is het fenomeen elektrische auto bij uitstek een investering vanuit die hoek waard. Het kan namelijk zorgen tot een stevige verplaatsing van de energiemarkt van de oliemaatschappijen naar de elektriciteitsmaatschappijen. Essent zet daarom maar alvast de eerste voorzichtige stappen. als meer bedrijven volgen, kan dit ineens een enorme stimulans zijn die de autowereld in een paar jaar behoorlijk op zijn kop kan gooien.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal nogmaals voor Berend ter Borg die de smaak te pakken heeft en ons het volgende stuk via de mail toezond.
De Khalino-crisis of Hoe de Russische provincie Kamtsjatka de sleutel is tot de mondiale olie- en voedselcrisis.
Khalino is een klein mijnwerkersdorpje in de Russische provincie Kamtsjatka. Deze provincie is waarschijnlijk bekend bij liefhebbers van het bordspel Risk, die zich er vaak over verbaasd zullen hebben wat voor een disproportioneel grote rol dit afgelegen gebied in het bordspel speelt. De globalisering heeft echter ook hier toegeslagen, en in de moderne wereldeconomie speelt ook het dorpje Khalino een sleutelrol.
Kamtsjatka is ’s werelds grootste producent van wilde zalm. Ruim een kwart van alle wilde zalm die gevangen wordt in de wereld is afkomstig uit Kamtsjatka. Jarenlang is het zo geweest dat de voedselprijzen laag waren, en wilde zalm door gekweekte zalm uit de markt gedrukt werd. Er werd relatief weinig gevist in Kamtsjatka, en dus was er zalm te over. De voedselprijzen zijn echter enorm gestegen, en dus ook het voer waarmee gekweekte zalm wordt vetgemest. Om deze reden wordt er nu zeer intensief gevist, en zijn de zalmvoorraden geslonken. Dit heeft een andere groep consumenten van deze zalm gedwongen om van dieet te veranderen. De afgelopen paar dagen is een grote groep bruine beren naar het dorp Khalino getrokken, om zich te goed te doen aan mijnwerkers en geologen. Deze hebben het werk neergelegd en zich verschanst in hun dorp, waar ze nu door de beren belegerd worden.
De economie van het dorp Khalino draait geheel om de plaatselijke mijn, waar platina gedolven wordt. Platina is het meest kostbare en zeldzame metaal van de wereld. Als alle platina van de wereld zou worden omgesmolten en in een (leeg) Olympisch zwembad zou worden gegoten, dan zou er maar een laagje platina van ongeveer 20 centimeter komen te staan. Zo zeldzaam is het. Natuurlijk is het zo dat de kleinste fluctuatie in de productie van een dusdanig zeldzame grondstof dramatische gevolgen kan hebben voor de prijs.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Eergisteren is een nieuwe schatting van de winbare olie- en gasvoorraden op het poolgebied uitgekomen. Volgens de United States Geological Survey (USGS) zijn er 90 miljard vaten olie, 44 miljard vaten natural gas liquids en 1670 biljoen kubieke voet aardgas te vinden in het gebied. Goed voor 4 jaar aan mondiale aardolieconsumptie (90 + 44) en 16 jaar aan aardgasconsumptie. Vooral West-Siberië, Oost-Groenland, de Oost-Barentszee en het arctische deel van Alaska zouden goed bevoorraad zijn.
Het lijken gedegen cijfers van een instituut dat al meer dan 100 jaar bestaat, maar ze zijn te optimistisch. Dat komt door de statistische methodiek die de USGS hanteert. Gebaseerd op geologische schattingen wordt de kans van 5%, 10%, 15%, 20%,.. tot 95% uitgerekend voor het vinden van een te verwachten hoeveelheid olie en gas. Met als aanname dat de kansberekening perfect correleert met de aanwezig geachte voorraden, wat in zichzelf geen sterke aanname is. Vervolgens komt vanwege die aanname de echte misstap, het gemiddelde van al deze berekeningen wordt genomen als de waarde van het te vinden olie- en gaspotentieel. Je kan er dan vanuit gaan dat je schatting te optimistisch uitvalt, omdat je alle grote waardes met kleine kans gelijk afweegt tegen kleine waardes met hoge kans.Neem bijvoorbeeld het Thetis Basin van Oost Groenland, daar acht de USGS dat er 95% tot 50% kans is dat er geen aardgas gevonden wordt, en 5% kans dat er 12 biljoen kubieke voet gas wordt gevonden (klik figuur links voor detail). De uitkomst van de gemiddelde waarde voor Thetis is 3,2 biljoen kubieke voet aardgas, welke onderdeel uitmaakt van de 1670 biljoen kubieke voet. Nog een voorbeeld, om bij Groenland te blijven het Noordwest Groenland Rifted Margin gebied, naar verwachting is er 95% kans op het vinden van geen olie, 50% kans op het vinden van 260 miljoen vaten en 5% kans op het vinden van 11 miljard vaten. Gemiddelde uitkomst genomen als potentieel is 2,75 miljard vaten.
Gisteren en eergisteren deed Iran een paar proeven met langeafstandsraketten. Naar eigen zeggen om “wil en macht te tonen aan de vijanden die Iran in de afgelopen weken met harde taal hebben bedreigd”.
Waarmee dreigden deze ‘vijanden’ dan mee? Nou, met voldoende om elk land te laten nadenken over haar verdedigende en aanvallende capaciteiten. Vorige maand nog zei de Israëlische vice-premier Shaul Mofaz nog dat een aanval op Iran onvermijdelijk leek. Daarnaast hield Israël later die maand een gigantische luchtoefening samen met Griekenland die een lange-afstandsaanval op Iran leek te simuleren.
Geen kattepis, zou ik zo denken. Als ik de baas was van Iran zou ik ook laten zien dat ik me niet zonder slag of stoot laat overrompelen.
In een reactie op de Iraanse testen schijnt de VS een extra vliegdekschip de Perzische Golf ingecommandeerd te hebben. Niet als dreigement, maar als ‘repositionering’.
Interessant, en zou dit alles uit de hand kunnen lopen? Nou, dat valt wel mee denk ik zo. De VS en Israël zijn ook niet dom en zullen Iran met de huidige olieprijzen niet aanvallen. Want wat er dan waarschijnlijk zal gebeuren kan je hier lezen. Ik denk dat niemand trek heeft in dat scenario. Toch?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
We hebben hier bijna een dagtaak aan het wijzen op de achterhaalde ideeën in de rapporten van de overheid.
Deze week viel het rapport voor het industriebeleid bij ons op de elektronische deurmat.
Een weinig opmerkelijk stuk proza. Geen echt vernieuwende visie of briljante plannen. Gebruikelijke dingen die de industrie graag hoort.
De laatste jaren is een terugkerend punt dat er te weinig gekwalificeerd personeel is. Dat is dan kennelijk een taak van de overheid. Marktwerking is alleen van toepassing op topmanagers.
Afijn, daar gaat het niet over. Het gaat over de lange termijn. In hun vooruitblik naar 2030 zien ze drie trends:
1) Toenemende schaarste van productiefactoren. Schaarste is in veel gevallen niet meer op te vangen door het aanboren van meer bronnen, maar leidt ertoe dat productief en inventief met bestaande bronnen moet worden omgesprongen. Dit betekent ook dat industrieel onderhoud aan belang wint.
2) Meer openheid van economieën. Internationale barrières voor goederen, diensten, kapitaal, arbeid en kennis worden steeds lager, zowel door de eenwording van markten als door technologische vernieuwing en de reductie van transportkosten.
3) Maatschappelijke problemen worden steeds complexer. De problemen, waar we als samenleving mee kampen, zoals bereikbaarheid, veiligheid, milieu, energie en gezondheid, worden steeds complexer. De overheid kan deze problemen niet alleen oplossen, maar heeft andere partijen, waaronder ondernemers en werknemers, nodig om tot doorbraken te komen.
Die derde vind ik best stoer. De industrie wordt mede verantwoordelijk voor het helpen bij vinden van oplossingen bij deze ontwikkeling.
Maar het gaat om de eerste en de tweede. Heel terecht constateren ze eerst dat er een “schaarste van productiefactoren” zal ontstaan. Maar vervolgens zeggen ze bij twee doodleuk “de reductie van transportkosten“.
Tja, tot iemand kernfusie goed aan de gang heeft of de hele wereld op zonne-energie kan laten overschakelen, is transport ook afhankelijk van schaars worden de bronnen. Met de nadruk op olie natuurlijk.
Maar geheel in lijn met eerdere rapporten, wil men dit nog steeds niet erkennen.
Misschien wat overbodig, maar het moge duidelijk zijn dat de transportsector in de toekomstplannen van het kabinet nog steeds een prominente rol in neemt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.