Gehandicapten in een pretpark zijn niet voor iedereen een pretje. Ik had ooit een collega die gek was op achtbanen. Zelf noemde ze het ‘een verslaving’, maar dat was onkunde. Een verslaving, dat is onrustig met je benen wiebelen als je niet op tijd je dosis krijgt. Trillende handen. Zweetaanvallen. Hartkloppingen. Midden in de nacht inbreken bij een oud vrouwtje, haar spaargeld onder haar matras vandaan plukken, indien ze wakker wordt zo hard mogelijk uithalen, missen, wankelen, onderuit gaan en in de houdgreep van een tachtigjarig besje wachten tot de politie komt. Mijn collega was niet verslaafd, maar achtbanen gaven haar wel ‘een kick’. Dat komt door een fout van het menselijk lichaam. De kans dat de autorit naar De Efteling verkeerd afloopt is vele malen groter dan de kans dat de Python crasht, maar zo voelt het niet. Dat is maar goed ook, anders zou iedereen gillend en met zijn ogen dicht achter het stuur kruipen. Niemand zou De Efteling levend bereiken.
De opvolger van Nrc.Next, die dezelfde titel zal blijven dragen, moet urgenter worden en er worden artikelen van NRC Handelsblad gebruikt. De krant blijft echter ook ‘de andere blik’ op het nieuws houden en zal daarom een stuk dikker worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het is niet fijn wakker worden als je de ochtendkrant openslaat en er paginagroot wordt gezegd dat je een onwaarheid de wereld in hebt gebracht. NRC Next heeft een uitspraak van mij gechecked. Maar in het stuk maakt auteur Lynn Berger zelf twee grote fouten. Die wil ik rechtzetten. Van een factcheck-rubriek mag je verwachten dat hij feitelijk correct is. Daarnaast wil ik natuurlijk gewoon heel kinderachtig gelijk krijgen. Mijn belangrijkste bezwaren: het onderzoek van NRC Next is onvolledig en trekt een verkeerde conclusie. Ik leg ’t aan de jury (u) voor.
Waar gaat het over?
In een opiniestuk in NRC Handelsblad (ook op Sargasso verschenen) deed ik de volgende uitspraak over een luchtvaartmaatschappij die er achter gekomen was ,,dat vegetarische reizigers minder vaak hun vlucht annuleren of te laat komen opdagen. Sommige maatschappijen laten de mate van overboeking daarom mede afhangen van het aantal bestelde vegetarische maaltijden. Let op dat sprake is van een correlatie, dus van een kans. Vegetariërs missen ongetwijfeld ook weleens hun vlucht, maar op geaggregeerd niveau zijn vleeseters – in de ogen van de luchtvaartmaatschappij – minder betrouwbaar.”
De kop die ik had aangeleverd luidde Privacy is dood: laten we het over levenskansen hebben. De eindredacteur heeft er zonder mijn medeweten dit van gemaakt: Uw digitale schaduw:”vleeseter, dus onbetrouwbaar.
@GroenLiesbeth stiekem wil je het hè? dat het misgaat met de kerncentrale. Zodat je daarnaar kan wijzen en het allemaal klopt in je hoofd…
Kamerlid Liesbeth van Tongeren (GL) kan nog zo bezorgd twitteren over het dreigende nucleaire gevaar in Japan, NRC columniste Roxanne Hertzberger maakt men zomaar niets wijs: bij de Tweedekamerfractie van GroenLinks zijn ze natuurlijk stiekempjes hartstikke blij als er eindelijk weer eens een kerncentrale ontploft, want het past zo mooi in het plaatje.
De tweet van Roxanne Hertzberger is een geweldig voorbeeld van het haast achteloze cynisme dat Nederland in zijn greep houdt. Oprechte gevoelens van zorg en medeleven? Ze bestaan niet meer. Het is allemaal politiek spel dat uiteindelijk slechts het electorale succes dient. Het cynische gif zit inmiddels zo diep in ons bloed, we denken er niet eens meer bij na. Elke uitspraak heeft een verborgen agenda. Iedereen is berekenend acteur, betoverend showman, bedriegend charlatan. Niets is meer oprecht. Zelfs je publiekelijk druk maken over een net wel of net niet uiteenspattende kernreactor kan alleen maar een politiek doel dienen.
Wat jammer is dat eigenlijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De claim van GeenStijl-zustersite Das Kapital dat een heel gezin in de bijstand een dikke drieduizend euro aan uitkeringen en zorgtoeslagen binnenhaalde, heeft afgelopen week het nodige losgemaakt. Ook hier op Sargasso.
Gisteren namen de factcheckers van NRC Next deze bewering onder de loep. En zij bestempelden de claim van Das Kapital als ‘grotendeels waar’, zoals GeenStijl triomfantelijk meldde. Hadden wij het op Sargasso dan mis?
Dit is wat NRC Next schreef (in de papieren versie):
Gatver! Op vrijdag 3 september 2010 zat ik nietsvermoedend met een bakje Cruesli mijn ochtendkrantje te lezen, toen ik de pagina omsloeg voor het vervolg van het hoofdartikel over klimaatverandering. De Nrc.next legde in dat hoofdartikel het verband tussen klimaatverandering en met uitsterven bedreigde pinguïns. Op de voorpagina stond de foto van een lieflijk exemplaar, gevolgd op de binnenpagina’s door een nogal grafisch in beeld gebrachte stervende pinguïn. Lees: beeld van een met bloed besmeurde, stervende pinguïn – met uitgepikte ingewanden en rode smurrie en al. Met mijn smart phone bij de hand, tikte ik naar de hoofdredacteur (die dezelfde ochtend in het hoofdredactioneel commentaar om feedback op de krant had gevraagd):
@robwijnberg mooie voorpaginafoto, foto op p. 4&5 was echter voldoende om op vroege ochtend na het ontbijt het hoofdartikel over te slaan.
Dat twitterbericht zou echter, zonder dat ik het doorhad, tot grote irritatie leiden. Zoals deze week bleek in het interview dat Vrij Nederland, van 25 september 2010, jaargang 71, had met Wijnberg. Want hoe reageerde Neerland’s jongste hoofdredacteur?
De pinguïn sterft uit, gezellig hè! Maar de volgende keer passen we de realiteit wel aan jouw bakje Cruesli aan. Dit is typisch een self-centered iemand die zijn blikveld niet wil verruimen, maar alleen zijn ideeën bevestigd wil zien.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Leest u NRC-Next?
Was u verontwaardigd dat Rob Wijnberg het afgelopen najaar door Peter Vandermeersch opzij werd gezet? Hij leek er tenslotte in te slagen een krant te maken die prettig afweek, maar het moest newsier.
Dan heeft u nu de mogelijkheid – het is zelfs goedkoper dan de Next – daar een conclusie aan te verbinden.
INTERVIEW - Over zijn gedwongen vertrek bij nrc.next, en zijn fascinatie voor wasmachines.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.