Komkommertijd

Tien jaar geleden schreef collega Jona dit in een stukje als prangend voorbeeld van  nieuws in komkommertijd: Omdat het komkommertijd is, verwacht ik morgen het bericht dat er op Schiphol tien procent meer koffers zijn zoekgeraakt Ofwel, het is weer zomer, waarin nieuws dat geen nieuws is toch nieuws wordt. Nu kunnen we dat oude nieuws ophalen om te bewijzen dat de tijden wel degelijk veranderen. Zoekgeraakte bagage is geen komkommernieuws meer, maar een van de crisissen die al maanden het nieuws domineren. Er is nog erg veel werk aan de winkel en daarom rees de laatste dagen de vraag of het wel verantwoord is dat kabinet (4 weken) en parlement (8 weken) met zomervakantie gaan. Eigenlijk heet dat ‘reces’ en voor het journaille is dat het equivalent van komkommertijd. Het gebruikelijke commentaar van Kamerleden is ‘ja maar, we halen achterstallig werk in, lezen dossiers waar we niet toe zijn gekomen, gaan op werkbezoeken…’ Op de vorige persconferentie na de ministerraad vroeg een van de journalisten van Rutte naar zijn visie op ‘reces in crisistijd’. Veel mensen snappen eigenlijk niet waarom de Kamer en het kabinet met reces gaan twee maanden lang. Is dat wel zo verstandig, om zo lang met reces te gaan? Rutte, even minzaam als altijd, legde geduldig uit: Wij zijn één maand weg. En die maand zijn we niet weg. In die maand wordt er niet op vrijdag vergaderd. Maar any moment, ik ben óf in Nederland, óf in de buurt van Nederland, ben ik terug als het nodig is. Het dat geldt eigenlijk voor de meeste collega’s Hier op aansluitend zagen we in het nieuws hoe Rutte dat invult Hij ging op bezoek bij boeren. En gaf nóg een bewijs dat er in tien jaar tijd heel wat kan veranderen. Rutte gaat zich namelijk “nadrukkelijker met het stikstofdossier bemoeien”. De NOS citeerde Rutte: Ik kan niet iedere portefeuille overnemen. Maar ik moet er wel voor zorgen dat het in goede banen wordt geleid. Kijk eens aan! Dat is toch echt nieuws. Of hebben we hier toch een van de eerste komkommers van deze zomer te pakken?

Door: Foto: theilr (cc)
Foto: Coastal Elite (cc)

Nu we geen winters meer hebben, zoeken we nieuwe tradities

COLUMN - Het zou de tot nu toe ­warmste dag worden van de tot nu toe warmste juni ooit gemeten.

Een vrachtwagen van een eierverwerkingsfabriek kantelde ­ergens onderweg in Zwaag. ­Duizenden liters eigeel stroomden op straat.

Het riool kon de drab niet ­verwerken, een dooiersloot vormde zich op het fietspad. En het was warm op straat: langzaam ging het eigeel bakken. “De straat is langzamerhand in een omelet aan het veranderen,” meldde een verslaggever.

Op mijn werk viel internet om de haverklap uit, en leerde ik een collega tussentijds hoe je een traceroute doet. ‘Ik probeer je te bellen, maar je nummer doet het niet?’ appte een aanwezige collega verwonderd aan een afwezige collega. ‘Het jouwe ook niet!’ appte de afwezige terug. Na internet bleken ook veel telefoonlijnen te zijn uitgevallen.

De Volkskrant legde de lezers behulpzaam uit hoe je een korte broek draagt, als man. Hint: één been per pijp. En de rits na het aantrekken graag dichtdoen.

Amsterdam was beweerdelijk in de greep van een verdwaalde zeehond die door de Amstel zwom. Een team van Eerste Hulp bij Zeezoogdieren ging op zoek.

In Ridderkerk stond de gevel van een gebouw plots op instorten – vermoedelijk was hij uitgezet door de warmte en daardoor bol komen te staan. Er vielen ­gevelstenen op straat. Bewoners konden de hulpdiensten niet bellen, want 112 was kapot en ook de back-up van 112 had het begeven. Een bewoner belde een kennis die bij de brandweer werkt. Hun telefoons deden het gelukkig wel. De straat werd ­afgezet en 28 huizen zijn ontruimd.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Experiment stopgezet: geen kuikentjes in blender

NIEUWS - De Gentse feesten beleven vandaag de laatste dag. al een week lang konden bezoekers stemmen of een kuikentje in een blender vermalen zou worden op niet. Beangstigend veel mensen stemden voor. De politie liet via Twitter weten dat dit onderdeel, hoewel volslagen fictief,  is stopgezet.

Het geintje was onderdeel van Datakamp, waarmee het illustere Cirq bezoekers de impact van sociale media in real life lieten ervaren. Hier een verslagje van de NOS.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

Voor de provincialen en hoogheemraden

VERSLAG - U gaat vandaag ter stembus voor de verkiezingen der Provinciale Statenverkiezingen en der Hoogheemraadschappen. Of niet?

Evenals bij de vorige regionale verkiezingen kunt u hier uw ei kwijt. Waarbij we vooral zijn geïnteresseerd in wat er al stemmende zo gebeurt. Heeft u een indruk van de opkomst in uw omgeving? Is het een beetje goed georganiseerd? Of bent u de eerste wantoestanden al tegengekomen?

Opvallende kandidaten gespot? Merkwaardige statements en bijzondere uitspraken vernomen? Worden de stemmen wel goed geteld? En hoe gaat de uitslag er in uw provincie uitzien?

Wij kunnen wel van hot naar her rennen om de verkiezingen te verslaan, maar u bent ter plaatse, dus doe hier kond van uw bevindingen. Mocht u daarover nog een mening hebben, ach vooruit dan, voor deze keer….

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Trumps geklitte tijdlijnen vragen om journalistieke luizenkam

COLUMN - De New York Times zette private en publieke gebeurtenissen over mogelijke obstructie van de rechtsgang door Trump inzake Russische inmenging tijdens zijn verkiezing naast elkaar. De twee kolommen lezen als een verhaal en zou wel eens een vorm kunnen zijn waarin veel overzichtelijker nieuws kan worden gepresenteerd.
© Van der Lubben Opera-Momentopname2018-07-31 112652 www.nytimes

Dat overzicht is hard nodig. Trump Inc. grossieren namelijk in (bewust geschapen) onduidelijkheid. Neem, recent, zijn advocaat Rudy Giuliani die 30 juli binnen twee uur onthulde dat er een bijeenkomst met Russen is geweest en dat zo’n bijeenkomst nooit heeft plaatsgevonden. Hoe moeten journalisten dit nu coveren en, belangrijker, hoe kunnen we onthouden dat het een onduidelijkheid betreft?

De complexiteit wordt veroorzaakt doordat twee tijden door elkaar lopen, namelijk het moment waarop iemand iets zegt en de timing van de vertelde gebeurtenis in een groter verhaal.

Een voorbeeld. TIJD 1: Ik schrijf nu dat ik gisteren een ijsje heb gegeten. TIJD 2: Het feit dat ik een ijsje heb gegeten, past in een reeks handelingen die zich gisteren voltrokken (ik ging ook even naar de stad, las nog wat en moest koken).

Mijn verhaal wordt complex als ik op twee momenten twee verschillende verhalen vertel: ik zeg bijvoorbeeld nu dat ik gisteren helemaal geen ijsje heb gegeten. U moet een olifantengeheugen hebben om de varianten die nu nog ontstaan uit elkaar te kunnen houden. Want wanneer heb ik nu gezegd dat ik gisteren geen ijsje heb gegeten?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Dennis te D (cc)

Gastvrijheid gesloten

NIEUWS - In drie plaatsen heeft men 25 tot ruim 30 jaar ervaring met de opvang van asielzoekers. Die ervaring wordt weggegooid omdat in ondoorgrondelijke wijsheid is besloten deze plaatsen hun asielzoekerscentra te ontnemen.

In Alkmaar (Noord-Holland) en Sweikhuizen (Limburg) verdwijnt nog dit jaar zo’n 30 jaar ervaring. In Musselkanaal (Groningen) wordt ruim 25 jaar ervaring teniet gedaan.

In Musselkanaal pikt men dat niet zomaar. Namens negen lokale organisaties stuurde de FNV een brandbrief naar de Tweede Kamer en roept de parlementariërs op hun “invloed aan te wenden met het doel om de sluiting van AZC Musselkanaal te laten heroverwegen.” Want, zo staat er ook in de brief, de sluiting van het AZC “zal een ontwrichting van de gemeenschap tot gevolg hebben.

Een gemeenschap ontwricht door de sluiting van een AZC? Dat is tegenwoordig nog eens nieuws.

Ook in Sweikhuizen wordt men niet vrolijk van de sluiting van het lokale azc. Nu heeft men ook daar ervaring mee. In 2012 werd het centrum al eens gesloten, om een jaar later weer open te gaan. Dat leidde destijds eveneens tot lokaal onbegrip. Een Sweikhuizenaar verzuchtte destijds: “Die mensen hebben het al moeilijk genoeg, en nu worden ze ook nog eens uit het asielzoekerscentrum gekegeld. Ik snap gewoon niet waar dat voor nodig is. Mensen opvangen is toch het mooiste wat je kunt doen.

Foto: Ron Bieber (cc)

Naargeestig nonchalant

COLUMN - Twee gemaskerde mannen stormden het jongerencentrum om de hoek binnen. Ze waren op zoek naar Gianni, op wiens hoofd naar verluidt een bedrag van tienduizend euro staat. Ze vonden Gianni en schoten hem neer; hij raakte zwaargewond, maar overleefde. Al doende schoten de indringers een stagiaire in haar been en doodden een andere stagiair, de 17-jarige Mohammed.

Wat Mohammed overkwam heet tegenwoordig een ‘vergismoord’: een naargeestig nonchalante manier om de dood van een onschuldige omstander aan te duiden.

Wittenburg is onderdeel van de mocro wars, een langdurige vete over drugs en geld, waarbij bendes uit Nieuw-West, de Oostelijke Eilanden en Betondorp betrokken zijn. Mocro wars: net zo’n slordige term. Gianni is Surinaams, en werd twee maanden geleden beschoten door een witte man, die hem zei: ‘De volgende keer gaat-ie door je hoofd!’. Maar ja: mocro mafia klinkt aanzienlijk lekkerder dan ‘onderwereldvete tussen mensen van divers allooi’.

De Telegraaf publiceerde daags erna een artikel met als kop ‘Dode schietpartij A’dam is jongen van zeventien’. Twitter ging prompt los, en maakte in de kortste keren een dader van het tragische slachtoffer. Triomfantelijk postte ene @LisaHenegauwen: ‘Zo, kop aangepast: Dode schietpartij A’dam is criminele marokkaan van zeventien.’

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Mike Licht (cc)

Alleen het tempo is ongeëvenaard

COLUMN - Eerst moesten de feiten het ontgelden. Trump beweerde dat de opkomst bij zijn inhuldiging de grootste ooit was, ondanks foto’s die het tegendeel bewezen. Daarna zei hij dat er sprake was geweest van grootschalige stemfraude, en dat al die ‘valse’ stemmen naar Clinton waren gegaan – al hadden zijn advocaten eerder geen bewijs van dergelijke fraude gevonden. Toch hield Trump hartstochtelijk vol dat hij, goed beschouwd, wel degelijk ‘the popular vote’ had gewonnen. Zijn woordvoerder noemde dat een ‘alternatief feit’.

Daarna was de beurt aan de wetenschap. De klimaatwebsite van het Witte Huis werd allerijl verwijderd, en voortaan moeten alle studies en onderzoeksgegevens van de EPA, de milieutak van de overheid, eerst door Trumps mensen worden goedgekeurd voordat ze mogen worden gepubliceerd. Naast alternatieve feiten krijgen we ook alternatieve wetenschap – wetenschap is alleen ‘waar’ wanneer die in Trumps straatje past. Ook andere overheidsinstellingen kregen te horen dat ze voortaan niets naar buiten mogen brengen zonder presidentiële goedkeuring vooraf. Censuur, noemen we zoiets in de gewone wereld.

Trumps kabinet zette onderwijl de aanval op de pers voort. ‘Journalisten behoren tot de meest leugenachtige mensen ter wereld,’ herhaalde Trump afgelopen week nog maar eens. Zijn perschef meldde dat de pers bezig was Trump onderuit te halen. ‘en dat laten we niet over onze kant gaan’. Daags daarna betitelde Steve Bannon – hij runde eerder Breitbart News, de verzamelplaats van neonazi’s en bron van veel nepnieuws, en is nu aangesteld als Trumps belangrijkste strateeg – de media openlijk als ‘de tegenstander’. Feiten checken en navraag doen staat kennelijk gelijk aan vijandig gedrag.

Foto: Government Press Office (cc)

Tussen de regels

NIEUWS - Het nieuws volgen is koppen snellen. Daarmee doen we ernstig te kort aan wat tussen de regels staat.

Dinsdag 31 mei: In Den Haag wordt een vraaggesprek tussen Martin Bosma (PVV) en de Zuid-Afrikaanse zanger/acteur Steve Hofmeyr afgelast door restaurant-café Dudok, toen Dudok er op werd gewezen dat Hofnmeyr niet helemaal pluis is. Tussen de regels ziet Martin Bosma ineens het licht:

De stad waar haatpredikers welkom zijn, maar een zanger wordt geweerd

Bosma geeft dus toe dat het raar is dat Wilders in Den Haag van alles mag roepen…..

Woensdag 1 juni: het kabinet dacht slim te zijn door medewerkers van de Belastingdienst met een leuke som geld tot vrijwillig ontslag te motiveren.

Nou, dat willen die medewerkers wel. Missie meer dan geslaagd. Tussen de regels zien we de paniek bij staatssecretaris Wiebes:

Ook kan de werkdruk oplopen voor de achterblijvers

Tja, elk succes heeft een keerzijde. Als het zo doorgaat gaat, valt de operatie veel duurder uit en hebben we straks een Belastingdienst, bestaande uit een portier en een over het hoofd geziene flexwerker. Dat krijg je er van als je van Nederland een ontslagparadijs wil maken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ook over Keulen kan de NOS maar geen relevant nieuws brengen

COLUMN - Het was woensdagavond weer raak. In een reportage over de aanrandingen bij het treinstation in Keulen opperde verslaggever Kysia Hekster dat de Duitsers zich af beginnen te vragen of de vluchtelingenproblematiek in de hand gehouden kan worden: schaffen wir das? Zonder duidelijke feiten te geven over de herkomst van de daders – Noord-Afrikanen – of over de totale hoeveelheid aanrandingsincidenten met vluchtelingen – volgens een Duitse onderzoeker is er een ‘trend’ wat betreft ‘jonge mannen onder de 30’–, was de suggestie helder: jonge mannelijke vluchtelingen zijn een gevaar voor Westerse vrouwen.

Het is angstige berichtgeving die alleen een dienst bewijst aan Pegida en de PVV. En dat zou eens beter moeten.

Het basisprincipe is eenvoudig: een goede nieuwsorganisatie presenteert feiten die mensen zouden moeten weten. We zouden raar opkijken als Rob Trip ons ging onderhouden over zijn liefdesrelaties, of als Rik van de Westerlaken een uitzending zou wijden aan zijn passie voor irissen. Die informatie is irrelevant voor het leven van de kijker – zij wil elke dag op de hoogte gesteld worden van de belangrijke zaken.

Nou zijn we het geregeld oneens over het gewicht van bepaalde kennis. Voor mij is bijna alle sportberichtgeving totaal irrelevant – ik zou slechts op de hoogte gesteld willen worden van klimhalnieuws. Maar voor sommige mensen is het wel en wee van Ajax hun wel en wee. Kiezen welk nieuws je brengt is dus een morele keuze: je verkiest bepaalde interesses en belangen boven andere, op basis van een opvatting over wat voor de meeste mensen het belangrijkste is. Dat is allemaal heel ingewikkeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende