Moed moet

Jouw vrijheid en mijn vrijheid bestaan niet. Er is maar één vrijheid, de vrijheid waar we het allemaal mee moeten doen, en wie denkt de vrijheid van enkelen te moeten beperken, heeft het niet begrepen. Het beperken van de vrijheid van enkelen is immers het beperken van die ene vrijheid, die van ons allemaal is. Woensdag is onze vrijheid zwaar beschadigd. Vandaag is het zaak om haar te verzorgen, terug op de been te brengen, en weer tot volle bloei te laten komen. En dat doe je dus niet door haar nog verder te beschadigen. Bijvoorbeeld met beperkende maatregelen tegen de islam. Het spijt me wel, maar wie dat niet begrijpt, maakt deel uit van het probleem. Onze vrijheid is ook de vrijheid om moslim te zijn. Wie vandaag PVV’er is, kan zich morgen laten bekeren. Dat lijkt bizar en dat is het natuurlijk ook wel een beetje, maar ik wil er maar mee gezegd hebben dat zelfs de vrijheid van een PVV’er wordt ingeperkt door elke beperking van de vrijheid van een moslim.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Papa Wojtyla, een echte kerel

Vandaag is op het Sint Pietersplein in Rome paus Johannes Paulus II, Karol Wojtyla, zalig verklaard. Wie mij kent, weet dat ik niet heb zitten kijken. Ik heb het niet zo op pausen of kerken – in tegendeel zelfs. Maar ik wil vandaag toch iets positiefs laten horen over de vorige paus. Ook omdat ik weet dat half Nederland liever leest dat hij pedofielen beschermde. Dat is één kant van zijn verhaal. Er is ook een andere.

Alle Italiaanse politici zeggen wel eens iets negatiefs over de maffia. Veilig vanuit Rome of Milaan hebben ze altijd wel een plichtmatig tekstje paraat over het grootste probleem van dit land, waar ze vervolgens niets wezenlijks aan willen veranderen. Vooral omdat ze er tot over hun oren in zitten, waarschijnlijk.

Papa Wojtyla niet. Dat was een kerel met lef. Hij ging in 1993, een jaar na de aanslagen op rechters Paolo Borsellino en Giovanni Falcone, naar Agrigento op Sicilië en maakte zich allemachtig boos tijdens een openluchtmis:

…die veel mensenlevens op hun geweten hebben, moeten begrijpen dat het vermoorden van onschuldigen niet toegestaan is. God heeft een keer gezegd: niet doden. Geen mens, geen groep mensen, geen maffia kan dat allerheiligste door God gegeven recht veranderen en vertrappen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.