Politiek kwartier | Rutte op rozen

Waarin Klokwerk in het koffiedik van 2013 kijkt en de voorspelling aandurft dat dit kabinet nog wel even zal blijven zitten. Dat 2013 een roerig politiek jaar zal worden lijkt wel vast te staan. Voor het kabinet gaat het nu pas echt beginnen. Op de agenda staan bijzonder forse maatregelen: voor de huizenmarkt, in de sociale zekerheid en in de zorg. Ondertussen is het regeerakkoord over de inhoud en uitvoering van die maatregelen nog uiterst vaag. Bovendien hebben we al gezien dat zelfs die vage voornemens niet in beton gegoten zijn. Drie zaken die garant lijken te staan voor heel wat politiek geweld.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Foto: Martin LaBar (cc)

De vruchten van toekomstige economische groei ‘niet meer voor iedereen’?

, door

ACHTERGROND - Wij importeren veel uit de VS. Amerikaanse economische ideeën en strijdpunten zijn dan ook regelmatig voorboden van wat ons op economisch gebied in Nederland te wachten staat. Zodoende is het de moeite waard om zo nu en dan eens te kijken waar men zich aan de overkant van de Atlantische Oceaan mee bezighoudt.

Vorige week publiceerde de Washington Times een interview met Chrystia Freeland, auteur van het boek The Plutocrats: The Rise of the New Global Super Rich and the Fall of Everyone Else. Dit interview leverde verschillende interessante inzichten op. Zo werden dezelfde mensen (vaak werkzaam op Wall Street) die in 2008 de signalen van een komende crash volledig over het hoofd zagen recentelijk opnieuw compleet verrast door het verlies van Romney in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. In beide gevallen leidde het tot een situatie waarin deze superrijken aanzienlijke financiële investeringen van de ene op de andere dag volledig konden afschrijven.

Een ander opvallend punt dat in het interview naar voren kwam is dat in de Angelsaksische beleving de zakenman – en niet, bijvoorbeeld, de wetenschapper of filosoof – de grote held is die de meest waardevolle bijdrage aan de samenleving levert. Zodoende is het natuurlijk niet vreemd dat libertarische sprookjesfiguren als Ayn Rands creatie John Galt met name in de Verenigde Staten als inspirerend voorbeeld worden beschouwd.

Uiteenlopende belangen

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Images Money (cc)

Geen tijd voor begrotingstrucjes

, door

OPINIE - De EU-begroting voor de komende zes jaar moet goedgekeurd worden. In plaats van over de Nederlandse bijdrage te onderhandelen, zouden Rutte, Dijsselbloem en Timmermans zich hard moeten maken voor een effectieve besteding van het totaalbedrag, betoogt Gerben-Jan Gerbrandy.

Vrijdag moeten de Europese regeringsleiders beslissen over de bestemming van een slordige 1000 miljard euro, uit te geven tussen 2014 en 2020. De kans van slagen lijkt steeds kleiner te worden, zeker nu ook de onderhandelingen voor de begroting van 2013 zijn stuk gelopen.

De Britse premier David Cameron kan niet meer thuiskomen zonder een fors lagere begroting, Zweden accepteert geen korting op haar korting op de EU-bijdrage, Denemarken wil ook een korting, Frankrijk wil niet tornen aan de landbouwsubsidies, terwijl de vijftien netto-ontvangers onder leiding van Polen fel de grote sommen cohesiegeld verdedigen. De Commissie opent haar trukendoos om een begroting achter de hand te hebben die ook zonder de Britten in 2014 kan ingaan. Maar het is geen tijd voor trucjes.

De huidige crisis in de eurozone biedt regeringsleiders juist een uitgelezen kans de EU-begroting radicaal te verbouwen. Europa moet zijn geld steken in structurele economische hervormingen, innovatie, duurzaamheid, energie. In democratie, buitenlands beleid en grensoverschrijdende samenwerking. Dat zijn de prioriteiten van de EU. Daar zit de toegevoegde waarde, dus daar moet het geld heen. Niet zoveel naar landbouwsubsidies (364 miljard in het laatste voorstel van Van Rompuy) en cohesiebeleid (309 miljard euro).

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Rubberen Rutte en het onbehoorlijke bestuur

, door

OPINIE - Mark Rutte maakt zich schuldig aan onbehoorlijk bestuur.

Rutte kan opgelucht adem halen: het zorgplan is van tafel. Buiten het feit dat het een beschamende vertoning was, is het zorgfiasco het zoveelste voorbeeld van onbehoorlijk bestuur.

Een paar andere voorbeelden:

Er komt een dierenpolitie. Er komt geen dierenpolitie. Schade: tientallen miljoenen.

Je mag overal 130 kilometer per uur rijden. Oh nee, toch niet overal. Schade: tientallen miljoenen en een verkeersbordenwoud.

Er komt een wietpas. Of toch niet. Schade: onbekend, maar reken maar op rechtszaken.

We zijn tegen Europa, of nee toch voor. Schade: een gebutst imago in het buitenland.

Er komt een forenzentaks. Er komt geen forenzentaks. Schade: een hoop onrust en gebutst imago van de politiek.

We moeten naar Kunduz. We moeten niet naar Kunduz, want zinloos. Schade: tientallen miljoenen.

Vul het lijstje gerust aan in de comments.

Het punt is niet zozeer het lijstje, maar de trend. Het probleem is natuurlijk dat Rubberen Rutte zich wel heel soepel tegen andere politieke partijen vlijt wanneer het hem uitkomt. In een jaar tijd heeft hij al het bed gedeeld met PVV, SGP, D66, GroenLinks, ChristenUnie en nu PvdA. Rutte zit in een spagaat en die spagaat kan alleen overbrugd worden door concessies.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Maurice (cc)

Een sprintje of een grote tocht?

, door

OPINIE - Politiek gaat over doelen, middelen en tijdstippen. Het is een losse pols definitie, maar het gedoe over de fiscalisering van de zorgpremie illustreert hem prachtig. Over het doel praten we niet, want zo hebben de VVD en PvdA het afgesproken. Over middelen en tijdstippen des te meer.

Het is een boeiende week voor de nationale politiek. Ons parlement gaat de confrontatie aan met het kabinet Rutte-II. Daarbij zal het gaan over het regeerakkoord, voor het eerst sinds lange tijd tussen slechts twee partijen. Dat is nogal wat in een meerpartijenstelsel met evenredige vertegenwoordiging.

Het waren “wittebroodsuren” tussen “Marx” Rutte en Diederik Samsom, maar De Telegraaf had maar een paar koppen met chocoladeletters nodig om de verzuring te doen toeslaan. Het roept de vraag op hoe dat kan en of het een uitkomst is van een verouderd systeem?

Opwinding, maar waarover precies?

Is deze regering het eens over de doelen? Dat lijkt mij niet. In de eerste plaats is een formatie niet een manier om je verder liggende doelen goed met elkaar af te stemmen. Dat kan nog lukken bij verwante partijen, maar niet bij tegenpolen die tot de verkiezingsdag hun verschillen hebben uitvergroot. In de tweede plaats hebben VVD en PvdA  niet geprobeerd het eens te worden over die doelen. De partijen besloten ideologisch uit te ruilen. Zoals Spekman zei: we doen het met blauw, maar worden niet paars. We blijven hartstikke rood.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Feit of fabel: hoeveel politici werken in de Randstad?

, door

ANALYSE - Premier Rutte vindt 5000 politici voor de Randstadprovincies te veel. Maar zijn het er wel vijfduizend? Vanaf heden geregeld een bijdrage van the Fact Club. Bij deze de eerste.

Als het aan het nieuwe kabinet ligt gaat het regionale bestuur op de schop. De provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland worden samengevoegd en decentralisaties richten zich op 100.000+ gemeenten.

In het debat over het eindverslag van de formateurs  (31 oktober) verantwoordde Mark Rutte (VVD) deze keuze als volgt:
“Misschien mag ik nog één voorbeeld geven: de Randstad, met 7,5 tot 8 miljoen mensen. De stad New York heeft er 9 miljoen. De stad New York heeft één burgemeester, telt vijf grote districten en in totaal 300 tot 400 politici. In de Randstad zijn er 5000 politici als ik het de laatste keer goed heb geteld, heel veel gemeenten en veel provincies.”

Klopt de uitspraak van Mark Rutte dat er in de Randstad 5000 politici actief zijn?

In de Randstad zijn volgens onze berekeningen ruim 5806 politici actief. Het begint bij het begrip Randstad. Wij rekenen de provincies Noord Holland, Flevoland, Utrecht en Zuid Holland tot de Randstad. Wij onderscheiden binnen deze provincies nog twee bestuurslagen: waterschappen en gemeenten. Twee gemeenten (Amsterdam en Rotterdam) kennen ook nog deelraden. Tot politici rekenen wij gekozen volksvertegenwoordigers en bestuurders. Hierbij het totaaloverzicht:

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verkiezingen en de euro

, door
Waarin Tom Doormal betoogt dat de PvdA en de VVD, zoals bekend gedoemd om samen te werken, beide geen duidelijk verhaal hebben over Europa en de euro. Terwijl juist dat nu de hoogste urgentie heeft.
Of er politiek veel veranderd is op 12 september weet ik niet. Hans Wiegel, die ooit politieke wetenschappen studeerde in Amsterdam, had altijd mooie relativeringen: als je gewetensvol een indeling in rechtse en linkse partijen maakt, vallen historisch gezien de sprongen in verkiezingsuitslagen nagenoeg weg en blijft er vooral stabiliteit over. Die sommetjes kunnen ook nu.
Dat wil zeggen: stabiliteit op de as, die er toe doet, namelijk die van de verdeling. Politiek gaat over de vraag “who gets what, when and how”, zoals de politicoloog Lasswell het ooit formuleerde. Die vraag naar de verdeling is de links-rechts-vraag: links wil eerlijker, gelijker; rechts wil initiatief en inspanning lonend maken. Het probleem zit in de beoordeling van verschillen tussen mensen: rechts vindt dat je verantwoordelijk bent voor wie je bent geworden, wat je kunt, wat je wilt. Links ziet dat anders: mensen worden al verschillend geboren en hebben ook maar beperkt invloed op omstandigheden waaronder ze opgroeien.
Op 12 september werd die verdeling in links en rechts bevestigd: maar door de overmatige media-aandacht viel een bericht over het Verfassungsgericht uit Karlsruhe een beetje weg. 
Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

Ik zweef niet, ik dwarrel

, door

Waarin de auteur tot de conclusie komt dat hij zich door niemand vertegenwoordigd voelt. 

Ooit, ergens aan het begin van deze tot nu toe enorm gezellig eeuw, besloot ik om de rest van mijn leven D66 te stemmen als er landelijke verkiezingen waren. Leek me wel zo makkelijk. Een mens moet immers al zoveel keuzes maken in het leven.

Vervolgens ging D66 in zee met VVD en CDA (terwijl ze aan een vriend van mij, per mail, hadden bezworen, inclusief spuug door vingers, dat ze dat nooit zouden doen). Als straf besloot ik bij de gemeenteverkiezingen PvdA te stemmen. Ik had er spijt van zodra ik het stembiljet in de bus deed. Het voelde als verraad. Ik besloot toch weer voor D66 te gaan. 

Maar toen werd Alexander Pechtold lijsttrekker in plaats van Lousewies van der Laan. En voor Pechtold koesterde ik meteen een flinke aversie, die ik eigenlijk nooit ben kwijtgeraakt. Waar die aversie precies in zit, weet ik niet. Hij heeft iets onoprechts. Hij geniet teveel van zijn eigen spitsvondigheden. Hoe hij de rol als Wilders-basher invulde, zinde me ook niet. Hij nam de handschoen iets te gretig op en voer er iets te wel bij. Zonder Wilders zat Pechtold inmiddels al lang weer met een hamertje schilderijtjes te slijten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende