Olifant in kunst-porseleinkast

Afgelopen zaterdag stond de [url=http://vredevanutrecht.com]Belle van Zuylenlezing[/url] in de NRC, gehouden door Jeanette Winterson met als titel [i]De beker, het mes, de jas en de remedie[/i]. Kort gezegd komt het erop neer dat je volgens haar kunst als tegengif tegen de post-moderne, post-parlementaire samenleving kan zien. Dat onderbouwt ze met drie metaforen; kunst als respectievelijk een beker, een mes en een jas. Nu de uitgebreide uitleg en enige kritiek.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Caprice; modern klassiek

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Album hoes van Tales of the Uninvited (Afbeelding: officiele website)Caprice is een neo-klassiek ensemble uit Rusland dat slechts in een kleine kring bekend is. De muziek wordt getypeerd door de hemelse zang van Inna Brejestovskaya en de hoge compositorisch kwaliteiten van Anton Brejestovski. Dat Caprice slechts een kleine populariteit mag genieten staat geheel los van de kwaliteit van de muziek. Men heeft inmiddels niet minder dan zeven albums opgenomen. Daarnaast heeft Brejestovski voor de laatste CD de moeite genomen om geheel in de traditie van J.R.R. Tolkien een nieuwe taal uit te werken; Laoris! Dit vanwege zijn bijna obsessieve fascinatie met de wereld van elven en feeën.


(Black Flower / Tales of the Uninvited)

Muzikale hoogstandjes

De muziek van Caprice kan het best beschreven worden als neo-klassieke muziek. Bijtijds speels en olijk met een experimenteel randje en op andere momenten gracieus, mysterieus met een bijna onheilspellend karakter. De muziek is gebaseerd op de wereld van de elven en feeën, iets wat je niet alleen in de teksten tegenkomt maar ook de muziek terughoort. Een liefelijke sprookjesatmosfeer over een wereld van kleine feeën bestaat zonder problemen naast de wereld van de elven uit Tolkien’s boeken. De muziek is soms beter te omschrijven als een muzikaal boeket, een muzikaal schilderwerk dan duidelijk definieerbare nummers.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Vladimir Vysotsky; de held van Rusland

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Vladimir Vysotsky (Foto: WikiMedia Commons)In de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie zou je niet denken dat een openlijk criticus van het Communisme tot een van de helden van Rusland kon uitgroeien. Vladimir Vysotsky wist echter grote faam te bereiken met zijn muzikale kritiek op het regime, en dat zonder ineens wakker te worden in Siberië. Hij was het boegbeeld van de “Russische minstreels” (bards) ten tijde van de Sovjet-Unie. Zijn status rees zo hoog dat hij uiteindelijk onaantastbaar werd, en het soms wel leek of het hele Sovjetregime moest buigen voor zijn zangkunsten! Uiteindelijk componeerde hij meer dan 600 nummers voordat hij op 42 jarige leeftijd overleed.

Acteur of zanger?

Vysotsky begon zijn carrière als acteur bij het Aleksandr Pushkin-theater. Hij kreeg vooral kleine rollen aangeboden en zijn doorbraak als acteur kwam pas toen hij zich in 1964 aansloot bij het Moscow Theatre of Drama and Comedy on the Taganka. Dit theater werd snel populair, maar kreeg het ook al snel aan de stok met het Sovjetregime door haar kritische houding tegenover de staat. Na de dood van Vysotsky werden veel producties verboden en uiteindelijk ontnam de staat haar eigenaar – en vriend van Vysotsky – Yuri Lyubimov het staatsburgerschap. Het theater heeft op deze wijze niet alleen Vysotsky gelanceerd, maar werd uiteindelijk door zijn populariteit beschermd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politici: handen af van de kunst!

Optical Illusion (Image: Flickr/sha sha chu)Met de dag wordt de Nederlandse samenleving meer bedekt door de verstikkende mist van politieke polarisatie. Instituties waarvan we het functioneren lange tijd als vanzelfsprekend en autonoom achtten, blijken nu ‘links’ of ‘rechts’, ‘haatzaaiend’ of ‘goedpratend’ te zijn. Of ze worden misbruikt om een politiek standpunt de met verdeeldheid verzadigde publieke ruimte in te slingeren.

Het laatste slachtoffer hiervan is de beeldende kunst. De weigering van de directeur van het Haags gemeentemuseum om twee foto’s van de kunstenares Sooreh Hera te exposeren leidde tot enorme ophef, waarbij het niet meer over de kunst zelf ging, maar over de vraag of de museumdirecteur de kunst wel of niet had mogen weigeren.

Belediging
Op de twee gewraakte foto’s staan twee Iraanse homoseksuelen die gezichtsbedekkende maskers dragen. Op de maskers staan de gezichten van de islamitische profeet Mohammed en zijn schoonzoon Ali. Museumdirecteur Van Krimpen gaf toe dat hij eerst het werk van Hera had geaccepteerd, om op zijn besluit terug te komen toen hij erachter kwam dat het inderdaad om maskers met Mohammed en Ali ging: “Weet jij hoe Mohammed en Ali er uitzien? Nou ik niet (…)“.

Van Krimpen wil niet dat zijn museum een politiek platform wordt, waar bevolkingsgroepen beledigd worden door kunstenaars die met hun werk een maatschappelijke kwestie willen aankaarten. Maar ligt maatschappij- en cultuurkritiek niet juist binnen het domein van de kunst? Kunst met een ondertoon van maatschappijkritiek houdt de samenleving een spiegel voor, die ons een uitzicht biedt dat varieert bij de de gekozen invalshoek. Dat daarbij mensen beledigd kunnen raken is onvermijdelijk, maar zeker niet voor rekening van de kunstenaar of de kunstinstelling. Daarbij geldt: zo vrij als een kunstenaar is om zijn onderwerp en uitvoering te kiezen, zo vrij zijn wij om al dan niet het museum te bezoeken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Wendy McNeill; accordeons zijn hip!

Elke vrijdag laat GeenCommentaar haar licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Waarschijnlijk zegt de naam Wendy McNeill je niets. Deze oorspronkelijk uit Canada afkomstige singer-songwriter heeft over de jaren heen echter een aantal zeer interessante en uiterst onconventionele albums afgeleverd. Tijdens haar tournee door Europa, als voorprogramma van Ane Brun, maakte ze op veel bezoekers indruk met haar “art noir muziek”. Bij McNeill word de gitaar vaak ingeruild voor een accordeon, zonder dat de muziek achterhaald klinkt.


Accordeons zijn hip!

Wendy McNeill valt meteen al op door het gebruik van haar accordeon, hoewel ze de gitaar ook vaak genoeg ter hand neemt voor mensen die zich hier zorgen om maken. Het is gemakkelijk om te denken dat ze haar accordeon gebruikt als een gimmick, maar met die gedachte doe je haar muziek geen recht. Ze weet een uniek, modern -maar zeer duister- geluid neer te zetten dat op geen enkel moment aan Kees, Piet of Jan “met zijn accordeon” doet denken. Aan wie dan wel? Bijvoorbeeld PJ Harvey die besluit voortaan enkel accordeons te gebruiken. Sterke voorbeelden hiervan zijn de nummers ‘Such a Common Bird’, ‘Black Angus’ en het in het bovenstaande youtube filmpje getoonde ‘Restless’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Leonard Cohen; de oude meester

Elke vrijdag laat GeenCommentaar haar licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Leonard Cohen op hoge leeftijd (Foto: last.fm)Leonard Cohen is in alle opzichten een van de grootse namen uit de moderne geschiedenis van de muziek. De dichter die ging zingen heeft een blijvende invloed gehad op meerdere generaties muzikanten. Zijn lange en indrukwekkende carrière is op 73-jarige leeftijd nog immer niet ten einde en kan opgedeeld worden in meerdere periodes.

Cohen onderscheidt zich met een unieke melancholisch stemgeluid en ingetogen luisternummers. Zijn achtergrond als succesvol dichter staat garant voor diepe poëtische teksten. De muziek van Cohen is dan ook eerder poëzie met muzikale begeleiding dan simpelweg muziek.

De jonge jaren
In zijn jonge jaren maakte Cohen zijn sterkste albums. De vaak droevige folk-pop wordt als zijn belangrijkste werk gezien. Zijn eerste drie ‘Songs’ albums (‘Songs of Leonard Cohen‘, ‘Songs From a Room‘ en ‘Songs of Love and Hate‘) zijn een must voor elke fan, of eigenlijk elke serieuze muziekliefhebber. ‘Suzanne’ is ongetwijfeld het bekendste nummer uit deze periode. Naar mijn mening is dit echter bij lange na niet het sterkste nummer uit deze periode. Het zoetsappige ‘Suzanne‘ is zonder twijfel een heerlijk nummer om op weg te dromen, maar het kan niet opboksen tegen een krachtig nummer als bijvoorbeeld ‘Teachers’, een nummer over de hunkering naar liefde.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voorgekauwde musicals

Poster Les MiserablesCiske de Rat. Tarzan. Evita. Dirty Dancing. De Fabeltjeskrant De Musical. Als je de musicals van het nieuwe theaterseizoen zo bekijkt, kun je maar één ding constateren: Het is blijkbaar heel moeilijk om met iets vernieuwends te komen.

Bijna alle musicalproducers spelen op veilig: Òf een musical gaat over een persoon die iedereen kent (Rembrandt, Billie Holiday), òf het is een ?vermusicallisering? van een bekend boek (Brieven voor de koning), òf het zijn musicals die al zo vaak zijn gespeeld dat het ook bekend is (Les Miserables, Hair).

Slechts een paar namen vind je in de theaterprogrammaboekjes die niet bekend klinken. Maar dan zijn het vaak weer musicals waarin hele bekende liedjes worden gezonden (Route 66 of Doe Maar).

Het ziet ernaar uit dat het bij musicals niet om creativiteit draait, maar puur om geld verdienen. Tenslotte zijn musicals over het algemeen dure producties – dat moet wel terugverdiend worden. Dus wordt er maar op safe gespeeld. Dat daarbij schouwburgdirecteuren en musicalproducers hun publiek onderschatten, dat nemen ze blijkbaar maar voor lief. Het kan toch niet echt zo zijn dat musicalpubliek alleen maar kaartjes wil kopen voor iets dat het eigenlijk al kent?

Misschien is dat juist het geval, en overschat ik bezoekers van musicals wel. Vorig jaar zat ik in Carré bij het voor mij tenenkrommende Rembrandt De Musical. De teksten waren in zulke slechte Sinterklaasrijm dat het me op de lachspieren werkte. Blijkbaar was ik de enige in heel Carré die dat vond, want na afloop was een lange, staande ovatie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AKO-literatuurprijs 2007: Het Schervengericht

Ik pleit voor een herstel van bepaalde omgangsvormen, ook onder schrijvers.

Aldus A.F.Th., winnaar van de AKO-literatuurprijs 2007 voor het boek ´Het Schervengericht´ over de verruwing van Nederland, Balkenende´s normen en waarden of toch gewoon over Arnon Grunberg?

A.F.Th. wilde gisteravond bij Pauw & Witteman niet de naam van Arnon Grunberg gebruiken om uit te leggen waarom hij in een andere zaal zat dan de andere genomineerden. Hij gebruikte toen de bovenstaande uitspraak om ´zijn punt´ te maken en noemde de bijeenkomst ´een avond van bezinning.´

Wat vindt u van de uitspraken van A.F.Th.? Of van zijn boek(en)? Pompeus gekwetter van een schrijver of een diepzinnige oproep voor een beter Nederland?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC Literair Café is geopend: avondje AKO Literatuurprijs

Vanavond is het zover: de uitreiking van de AKO Literatuurprijs 2007, tijdens de uitzending van Pauw en Witteman.

De genomineerden zijn:

Arnon Grunberg – Tirza
A.F.Th. – Het schervengericht
Willem G. van Maanen – Heb lief en zie niet om
Dimitri Verhulst – Mevrouw Verona daalt de heuvel af
Frank Westerman – Ararat
Joost Zwagerman – Transito

Een gerenommeerde prijs is natuurlijk niets zonder een lekkere rel, dus dat komt helemaal goed vanavond! GeenCommentaar.nl biedt de heren A.F.Th. en Grunberg alvast een gezamenlijk aperitiefje aan en opent daarmee het café!

Wie denkt u dat gaat winnen? Heeft u überhaupt één van de boeken gelezen c.q. een boek gelezen de laatste tijd?

Update 22.55 uur: De uitzending van Pauw & Witteman staat op het punt te beginnen…

Update 23.10 uur: A.F.Th. wil niet de naam van Arnon Grunberg gebruiken om uit te leggen waarom hij in een andere zaal zit dan de andere genomineerden. Hij zegt zoiets als ´Ik pleit voor een herstel van bepaalde omgangsvormen, ook onder schrijvers.´

Toch vreemd dat hijzelf zich dan enigszins autistisch afzondert van de rest.

Update 23.11 uur: Cafébezoeker Roy uit zijn ongenoegen over de ´ambassadeur´ van A.F.Th.

Update 23.35 uur: A.F.Th. lijkt bijna ontroerd na de woorden Rita Verdonk over zijn boek. Bizarre tv…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recensie: Herman Finkers komt eindelijk thuis

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we – uiteraard met toestemming – overnemen van andere weblogs, of via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Rode Hond, dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Theater (Foto: Zef Delgadillo)?Ik heb een kwart eeuw rondgezworven als komisch persoon?, vat Herman Finkers zijn carrière tot dusverre samen. Veel te bescheiden natuurlijk voor één van de succesvolste cabaretiers van de jaren ?90. Toch schuilt er een kern van waarheid in. Finkers was inderdaad komisch ? héél komisch ? maar meestal ook niet meer dan dat. Hoe knap zijn taalvondsten ook waren, hoe geestig zijn presentatie ook was en hoe vol de zalen ook zaten. Na zeven jaar pauze laat Finkers in een nieuw programma de breedte van zijn talent zien. Eindelijk.

Jaar na jaar hield Finkers de onafgebroken cyclus van schrijven en optreden vol. In zijn vorige voorstelling ?Kalm aan en een rap een beetje? gaf hij al aan dat het hem uitputte, dat hij toe was aan een pauze. ?Ik was moe van mijn eigen humor?, zegt hij zelf. Zijn nieuwe voorstelling ?Na de pauze? gaat voor een groot deel óver de pauze, de zeven jaar waarin de Twentse cabaretier niet op de planken stond.

Niet dat hij stil zat: hij assisteerde bij een bijbelvertaling in het Twents en schreef mee aan de succesvolle regiosoap ?Van jonge leu en oale groond?. Verder gebruikte Finkers de pauze om ?eens stevig kennis te maken? met zijn vrouw en zich nader te verdiepen in het katholicisme en de streektaal. En om na te denken, veel na te denken. Bovendien kreeg Finkers tijdens de rustperiode te maken met ziekte (leukemie en Pfeiffer) en de dood, van onder meer de bevriende tekstdichter Willem Wilmink. Daarover vertelt en zingt hij openhartig.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende