Het Tsjechische kabinet is gevallen, waardoor de toch al zwakke invulling van het voorzitterschap van de Europese Unie door dit land, verder wordt ondermijnd. Ondertussen schroomt de Tsjechische minister-president Topolanek niet om in het Europese Parlement in Straatsburg allerlei krasse uitspraken te doen over de Amerikaanse aanpak van de economische crisis. Ongetwijfeld worden deze ontwikkelingen in menig Europese hoofdstad - en waarschijnlijk ook in Washington - met gekromde tenen gevolgd. En niet in de laatste plaats in Parijs. Je vous ai dit, vindt men ongetwijfeld in Parijs. Een aanscherping van de tegenstellingen tussen Europa en de Verenigde Staten over de aanpak van de Economische crisis voegt nu niets toe. Met enige regelmaat heeft president Sarkozy zijn bedenkingen over het al te zwakke optreden van Tjechië, nou niet bepaald onder stoelen of banken gestoken. President Sarkozy stak zijn ambities om - vanwege de speciale crisisomstandigheden - een soort voorzittersrol van de Eurozone te willen vervullen, niet onder stoelen of banken. Sarkozy had - dat was en is in ieder geval zijn eigen mening - laten zien hoe die rol kan worden ingevuld. Deze suggestie leverde - niet in de laatste plaats in Berlijn - de nodige gefronste wenkbrauwen op. Los van de vraag of de Europese spelregels dat toelaten (dat doen ze niet), is het wel een relevante vraag of - onder het motto 'nood breekt wet' - door de instelling van een tijdelijke 'crisisgroep' de economische belangen van de Europese Unie niet beter kunnen worden behartigd.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Beste reaguurders, uw hulp is nodig. Dit is een tijd waarin de kredietcrisis het nieuws domineert en bonussen symbool staan voor alles wat er mis zit in het systeem. Ieder bericht van een bank krijgt daardoor ineens een andere lading, zeker wanneer die bank staatssteun krijgt.
Zo ook het volgende persbericht van de ING:
“ING Groep N.V. has bought 7,260,000 (depositary receipts for) ordinary shares for its delta hedge portfolio, which is used to hedge employee options.”
En dan volgt er nog meer abacadabra. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zeker weet wat ik lees. Vandaar de vraag om uw hulp.
Mijn uitleg is de volgende. De bank koopt met eigen kapitaal aandelen om de prijs van de opties niet teveel te laten fluctueren. Die opties zijn onderdeel van het beloningspakket van een aantal ING medewerkers. Vrij vertaald, er wordt ongeveer 30 miljoen euro gebruikt om te garanderen dat werknemers krijgen wat de ING vindt dat ze verdienen. Dit is strijdig met het idee dat opties juist uitgegeven worden om een beloning te zijn voor de werkelijke prestaties op lange termijn. Gaat het slecht, vette pech.
Niet dus, begrijp ik uit dit bericht. Maar dat kan ik helemaal mis hebben. Dus uw inzichten graag in de reactiepanelen.
Zie hier ook nog een eerdere transactie (ze verkochten hoger dan ze nu kopen trouwens).
Een crisis levert niet alleen bedreigingen op, maar vaak ook kansen. Dit gegeven ontlokte functionarissen van Obama’s regering de uitspraak: Never waste a good crisis, ongetwijfeld ook om in deze barre tijden niet verder ten prooi te vallen aan defaitisme en vooral optimisme uit te stralen. Echter, het zijn voor Obama voorlopig vooral bedreigingen waarmee hij en zijn regering worden geconfronteerd, veel kansen zijn er nog niet, of ontglippen aan politieke controle. Critici beweren dat Obama’s ambitieuze en overvolle agenda daar mede debet aan is.
Europa gaat het overigens niet beter af, en blijkt niet in staat om snel – en snelheid is zeker vereist om de economische schade te bepreken – en eendrachtig een adequaat antwoord op de crisis te formuleren. Ondanks de mooie woorden die ook vandaag weer uit Brussel komen: het is nog steeds business as usual. Europa wordt nu geconfronteerd met haar gebrekkige politieke integratie: instrumenten ontbreken voor effectieve besturing van de Europese economie en monetaire eenheid. Het roterende voorzitterschap van de Europese Unie is ook niet echte behulpzaam voor een adequate aanpak van de crisis, integendeel. Dat moet veranderen.
Wat ook niet helpt, is dat een mondiaal antwoord op deze mondiale crisis nog niet in zicht is. Een mondiaal antwoord – geccordineerde actie – is noodzakelijk omdat een functionerende economische groeimoto – die de rest van de wereld uit het slop kan trekken – van enige betekenis ontbreekt. Ook op dit front voorlopig nog meer bedreigingen dan kansen: de Verenigde Staten en Europa zijn namelijk nog steeds verdeeld over de aanpak van de crisis: moet de nadruk nu liggen op stimuleren (VS) of op reguleren (EU) (zie: Atlantic rift over stimulus widens)?
Toch lijkt er een soort ‘lachende derde’ te zijn, een land dat wel bepaalde kansen grijpt. dat is China. China benut nu haar sterke cashpositie en de lage prijzen van grondstoffen – als gevolg van een ingezakte vraag – om wereldwijd (potentieel) schaarse hulpbronnen op te kopen (zie: China gearing up in crisis to emerge even stronger). De Chinezen zelf noemen het hun Going Out strategie (zie: China likely to be stronger after crisis). De Verenigde Staten en Europa hebben vooral het nakijken. De economische crisis zorgt dus voor een herverdeling van macht en invloed, met als resultaat dat China haar concurrentiepositie structureel verbetert.
Daarmee is overigens niet gezegd dat de crisis ongemerkt aan China voorbijtrekt; dat is zeker niet het geval. In China dreigt als gevolg van de crisis toenemend werkeloosheid en sociale onrust. De vraag is of deze sociale onrust kan worden ‘beteugeld’, zeker gelet op de gebrekkige (niet-democratische) legitimiteit van de Chinese politieke leiders. Grootschalige omscholingsprogramma’s – die in China worden opgezet – spelen daar een rol in; niet alleen om mensen ‘van de straat te houden’, maar ook om ze beter te kwalificeren voor een volgende economische groeifase. China streeft ernaar haar exportafhankelijkheid structureel terug te dringen, en in de toekomst meer groei te ontlenen aan consumptie in eigen land.
Never waste a good crisis, het klinkt goed, maar voor ons in Europa is dat vooralsnog wel het geval. Going Nowhere in plaats van Going Out. Het was overigens een Chinees – de strateeg Sun Tzu, tevens auteur van The Art of War – die zo’n vierhonderd jaar voor onze jaartelling al wees op de kansen die een crisis kan bieden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
GeenCommentaar heeft plek voor gastloggers vandaag is dat een tekening van Adriaan.
“The Swedish state is not prepared to own car factories.”
Tekent de Zweedse minister Maud Olofsson het doodvonnis voor Saab? Waar andere landen, zoals de VS miljarden investeren om hun autoindustrie rechtop te houden, zegt Zweden “nee”.
Een groot deel van het zuidwesten van het land is daar – uiteraard – niet blij mee, maar is dit niet de goede houding? Het de crisis duurt daardoor misschien iets langer, maar komen we er dan niet sterker uit dan met al die molochen met gipsen poot?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.