Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt een bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.
Het woord ‘kredietcrisis’ moet hier natuurlijk een keer vallen, want je kunt veel zeggen over het Wereld Sociaal Forum, maar niet dat het deze crisis niet heeft voorspeld.
Dat deed het namelijk al jaren, door mensen van allerlei pluimage, van activisten tot Nobelprijs-economen.
Roberto Bissio van Social Watch, een grote westerse ngo die jaarlijks veel onderzoek presenteert naar, eeh, de staat van de mondiale samenleving, is hier ook. Hij presenteert in Belem het Social Watch rapport van 2008. Dat rapport laat in cijfers en statistieken zien hoe regeringen onder druk staan om hun sociale programma’s in te krimpen onder druk van de gevolgen van de crisis.
Vooral landen die grondstoffen exporteren hebben het heel moeilijk,omdat die prijzen zijn gekelderd. Vergeet de grappen over de Russische miljardairs die nu geen geld meer hebben voor hun voetbalclubs, het gaat om landen die moeten snijden in onderwijs, gezondheidszorg en dat soort zaken. “De mensenrechten staan zwaar onder druk als gevolg van de crisis”, vertelt Bissio in een warm collegezaaltje met uitzicht op de palmbomen, terwijl de tropische regen neergutst. Zijn Duitse collega-onderzoeker Klaus Schilder schat dat als gevolg van de crisis 160 miljoen mensen onder de armoedegrens zijn gezakt. Maar het zijn globale cijfers, niemand weet het precies. Want regeringen, legt Schilder uit, zijn er meester in hun budgetten voor sociale programma’s officieel op peil te houden maar in werkelijkheid stevig in te krimpen. Hij noemt India als voorbeeld, waar onderzoek door een ngo uitwees dat van het officiële sociale budget maar de helft naar de zaken ging waar het geld voor was bedoeld.
Schilder denkt dat het een goed idee is als ook in westerse landen de budgetten goed worden bekeken op de vraag of ze wel worden besteed aan de zaken waarvoor ze bestemd zijn. Dat lijkt me zio logisch dat ik me eigenlijk niet kan voorstellen dat dit niet al gebeurt. Maar is dat eigenlijk wel zo?
Foto John Verhoeven
Zo valt er toch nog wat op te steken hier in Belem. Intusen blijven de indianen de aandacht opeisen, is het niet door hun ceremonies en manifestaties, dan toch door hun uiterlijk.
Reacties (2)
Hmm. Ze moeten daar misschien meer Xingu vrouwen inzetten. Die hebben een opmerkelijke cameltoe en dat gaat er vast wel een paar meer over de streep trekken.
Zo eh… natuurlijk is het allemaal dan weer wel. En daar moet je dan weer een beetje overheen met zijn allen.
Niet dubbelzinnig bedoeld. Ik zweer het of zo! Floepte er gewoon uit.