De week waarin Job Cohen dolgraag een aanslag wilde plegen op zijn eigen partijkantoor, maar net te laat was…
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Cohen wil de PVV-kiezer terug
, door
[qvdd]
Het antwoord op de vraag hoe je de PVV-stemmers kunt terughalen, zit in de centrale uitgangspunten van de PvdA. Dat is het begrip bestaanszekerheid op een behoorlijk niveau voor veel mensen. Dat moet je opnieuw vorm en inhoud geven.
Die bestaanszekerheid zit in de eerste plaats op economisch terrein. Daar is weer de grootst mogelijke behoefte aan, door de economische crisis: mensen zijn door de globalisering niet meer zeker van hun baan.
Tweede punt is onzekerheid op het sociaal-culturele terrein. Mensen voelen zich onzeker doordat ze terechtgekomen zijn in een samenleving waar ze niet om gevraagd hebben. Dat is voor ons een reden om te zeggen: aan integratie en inburgering moet veel aandacht worden besteed. Niet op bezuinigen, maar juist mee doorgaan. En ten derde geeft onzekerheid een gevoel van onveiligheid. Op dat terrein doet het kabinet dingen die ik wel begrijp.
In een interview met de Volkskrant van vandaag kondigt PvdA-leider Job Cohen aan dat hij scherp oppositie gaat voeren.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Job Cohen (62) vermist
, door
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Voormalig burgemeester van Amsterdam Job Cohen wordt al enige maanden vermist. Dat bevestigde een politiewoordvoerder vandaag. De 62-jarige Cohen is op 9 juni voor het laatst door familie en vrienden gesignaleerd. Zijn naaste familieleden en bijna 1,5 miljoen kiezers maken zich ernstige zorgen over de verdwijning van de lijsttrekker van de Partij van de Arbeid, en zijn ten einde raad. “We hopen dat iemand hem na die dag nog gezien heeft, en kan laten weten waar hij is.”
Cohen was tot 9 juni een veelgezien figuur in Amsterdam en Den Haag. Hij had een grote groep vrienden en ging veel de deur uit. Op 10 juni kwam daar echter een abrupt einde aan. Het lijkt erop dat hij nooit zijn opwachting in de Tweede Kamer heeft gemaakt. Een sporenonderzoek in zijn oude ambtswoning aan de Amsterdamse Herengracht leverde volgens bronnen niets op.
Collega’s maken zich ernstige zorgen. Emile Roemer, fractievoorzitter van de SP: “Ik probeer inderdaad al weken contact te zoeken. In eerste instantie stoorde het me dat hij zich niet wilde uitspreken voor een linkse coalitie. Maar inmiddels begin ik me toch wel zorgen te maken: Ik heb al gebeld, sms-jes gestuurd, langs de deur geweest, maar ik hoor niets meer. Ik hoop niet dat er iets ergs is, dan zou ik me toch schuldig voelen.” Anonieme bronnen binnen de partij vermoeden dat Cohen zich heeft teruggetrokken om in de Zwitserse Alpen een intensieve cursus macro-economie te volgen. De politie verzoekt eenieder met tips over de mogelijke verblijfplaats van de PvdA-fractievoorzitter om zich te melden. “Wij hopen gewoon dat alles goed gaat met Job. Het zou fijn zijn als hij iets van zich liet horen”, aldus de gehele linkerkant van het politieke spectrum.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Cohen steekt hand in eigen boezem
, door
PvdA-voorman Job Cohen vindt dat zijn partij de hand in eigen boezem moet steken, rond het mislukken van Paars Plus. Dit laat hij vandaag weten in een interview dat vanmorgen verscheen in dagbad Trouw. Cohen erkent dat hij eerder in de formatie geen schuld had aan het mislukken van Paars Plus. “Toch steken we als gebaar de hand in eigen boezem. Samenwerking met Geert Wilders zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Het is gevaarlijk en onfatsoenlijk”, aldus de waarschijnlijke oppositieleider.
De oorzaak van het eerdere mislukken liggen volgens Cohen aan de onredelijke eisen van de VVD. “En het heeft ons geleerd oorzaken dichter bij ons zelf te zoeken. Samenwerking met Geert Wilders zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Het is gevaarlijk en onfatsoenlijk.” De sociaaldemocratische voorman vindt het getuigen van politieke moed dat hij erkent fouten te kunnen maken. “Daarmee is overigens niet gezegd dat ik ze ook daadwerkelijk heb gemaakt. Samenwerking met Geert Wilders zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Het is gevaarlijk en onfatsoenlijk.”
Dat het traditionele linkse verhaal niet meer aanslaat heeft volgens Cohen ook alles te maken met de veranderde realiteit. “Wat de PvdA electoraal nodig heeft is een realiteit waarin de sociaaldemocratie weer hard nodig is. Samenwerking met Geert Wilders zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Het is gevaarlijk en onfatsoenlijk. Bovendien heb je sinds begin dit jaar steeds meer internet. Samenwerking met Geert Wilders zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Het is gevaarlijk en onfatsoenlijk.”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Waar is Job Cohen?
, door
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Adriejan van Light Sound Dimension.
Job Cohen is de hele afgelopen formatieperiode, waarbij Nederland langs de rand van de afgrond gescheerd is, stil geweest. Na eerst zonder enig protest rechts het initiatief in handen te hebben gegeven, heeft hij zich daarna onthouden van enig commentaar. Staatsrechtelijk is dat allemaal zeer correct, en waarschijnlijk was het ook verstandig om gedurende de formatie niets te zeggen. Maar nu de hele situatie weer open ligt, en de VVD en Mark Rutte sterk gedelegitimeerd zijn als leiders van de pogingen Nederland een kabinet te bezorgen, zou Cohen, als leider van de op één zetel na grootste partij van het land, zich moeten profileren. ?Het schrijven van een proeve van een regeerakkoord? is nou niet echt een vastgebeitelde staatsrechtelijke traditie, of zo; het is in 1994 eens gebeurd, en that?s it.
Een formatie als deze, en zeker wanneer hij afbreekt, is pure machtspolitiek. Het gaat niet om regels, maar om wie op welk moment naar voren treedt met welke boodschap. Het gaat om geloofwaardigheid in de ogen van het publiek, en het voor het blok zetten van andere partijen. Een situatie als afgelopen vrijdag, toen de formatie gestrand was en het onduidelijk was welke kant het zou opgaan, is volgens mij een staatsrechtelijk redelijk open situatie. Er zijn op dat moment nog geen initiatiefnemers van iets, die de kans moet worden gegund om tot een akkoord te komen. Zo?n situatie moet benut worden! Als je op dat moment komt met een redelijk en geloofwaardig alternatief creëer je je eigen momentum.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Paars? Of toch paars?
, door
Rutte en Cohen laten zich steeds negatiever over elkaar uit. Volgens Rutte is een nieuwe paarse coalitie ‘ver weg’. Is dat wel zo? En heeft Rutte wel wat te willen? Als de peilingen ongeveer uitkomen dan maakt het niet zoveel uit wat Rutte denkt of wil. Het CDA schommelt namelijk al weken tussen de 22 en 28 zetels. Laten we van het voor het CDA meest rooskleurige scenario uitgaan, het CDA haalt woensdag 28 zetels. Dat is maar liefst 13 minder dan ze nu hebben. Wat wint de opvolger van Jan Peter Balkenende door aan te schuiven bij een rechts kabinet? Na jarenlang de grootste te zijn geworden, is het vervelend om ineens de tweede viool te moeten spelen. Na een grote verkiezingsnederlaag is dat niet alleen vervelend, maar electoraal gezien ongeloofwaardig en daardoor onverstandig.
Klein kansje
Cohen heeft ook nog een klein kansje de grootste te worden en daarmee een kans op het vormen van een nieuw kabinet. Om Paars te voorkomen heeft het CDA ook bij een linkse zege een sleutelpositie. Zou de opvolger van JP in een regering van de sociaal-democraat willen zitten? Het lijkt mij uitgesloten, want het zou neerkomen op politieke harakiri. Job Cohen geeft aan liever een progressief kabinet te willen, maar een linkse meerderheid zit er zelfs in de voor hem meest optimistische ramingen niet in. Conclusie: mocht Cohen de grootste worden, dan is een verstandshuwelijk met Rutte de enige optie. Om het verstandshuwelijk kans van slagen te geven, en het aantal zetels op minimaal 76 te brengen, is een rol van mediator Pechtold onmisbaar. Mocht GroenLinks er minimaal een zeteltje bij krijgen, dan mag ze ook aanschuiven. Al is het maar om de bezoedelde naam ‘Paars’ te kunnen veranderen in Nieuw-Paars, Paars-Plus of Pimpelpaars.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.