Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Wash Your Face In My Sink
, door
Canadese hiphop van 30 jaar terug. Hiphop met jazz en Bigband, luchtig vermengd op een bedje van niet alledaagse ritmes. Erg dansbaar ook, en er zijn bij de samples ook blazers gebruikt en zelfs een fluit. Erg ongebruikelijk maar wel erg leuk, zomers zou ik zeggen. De band heette Dream Warriors en had nog een grote hit met dat aanstekelijke My Definition of a Boombastic Jazz Style, ook weer met blazers.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | Papa’s Got a Brand New Pigbag
, door
Krijsende meeuwen, nagels die over een schoolbord gaan, jankende zeehonden, scheepstoeters, kakofonie, de blazers (tuba, saxofoon, trombone, trompet, klarinet) gaan op een gegeven moment in dit nummer volkomen leip. Ze halen alles eruit wat erin zit, laten geen enkel zuchtje lucht onbenut om alle hoeken van dit nummer te vullen, ook daar hoog bovenin, en achterin. En dat zes onuitputtelijke minuten lang. Gelukkig worden ze daarbij voortgestuwd door de percussie en de bas. Een niet te stoppen vrolijk instrumentaaltje van Pig Bag. O ja, en het swingt.
Closing Time | Tabla solo
, door
Onze eerdere Closing Time, met een stukje dwarsfluit geïnspireerd op de tabla, moet natuurlijk worden opgevolgd door een echt stukje tabla percussie. Hier de grootmeester Ustad Zakir Hussain met een solo, uitgevoerd tijdens een concert in 2019 op het Berklee College of Music.
In het verleden heeft Zakir Hussain onder andere samen gespeeld met George Harrison, Van Morrison en Earth, Wind and Fire.
Dat hij bekend is met de performance van popmuziek demonstreert hij in een wat kortere tabla solo, vorig jaar opgenomen om zijn solidariteit te betuigen met de mensen in India, die (meer dan wij hier) last hebben van het coronavirus en de maatregelen die daarbij nodig zijn. Hij lijkt hier wel een virtuoos solerende pop- of jazzgitarist.
Closing Time | Ronald Snijders Tabla
, door
Gisteren hadden we de Ronald Snijders Band in Closing Time. Vandaag de meester zelf. Net een solo geïnspireerd op dat wonderlijke Hindoestaanse percussie instrument: de tabla.
Anekdote:
Ronald Snijders studeerde ooit Weg- en Waterbouwkunde in Delft. Hij deed die studie fluitend. Dat wil zeggen, naast studeren speelde hij al volop dwarsfluit. In studentensociëteit Staminee werd hij ontdekt als musicus, toen hij een jazztrio vroeg of hij met hen mee mocht spelen.
Closing Time | Busy Street Ronald Snijders
, door
Omdat we er meer en meer naar verlangen: de Ronald Snijders Band met ‘Busy Street’.
De dwarsfluitist Ronald Snijders, richtte al halverwege de zeventiger jaren zijn band op. Altijd klinkt in zijn muziek de kawina of kaseko muziek uit Suriname door.
Het nummer ‘Busy Street’ verscheen in 2016 op het album The Nelson & Djosa Sessions. Het producersduo Nelson & Djosa, hebben oud werk van Snijders uit de jaren ‘70 opgefrist. Voor het album werkte Ronald Snijders samen met muzikanten uit ale windstreken.
Closing Time | Neven
, door
Niet alleen rock ’n roll is fout, of punk, maar ook Jazz kun je overal de schuld van geven. Neven is een band uit Brussel rond Peter Clasen, die zo’n 20 jaar lang actief is geweest en een dikke 20 albums de wereld in gebracht heeft. Of de band nog bestaat weet ik niet; het laatste teken van leven stamt van het jaar 2011.
Bovenstaand nummer komt van de plaat Kant uit 2002.
Closing Time | Too Many Zooz
, door
Too Many Zooz is een band uit New York, die sinds 2013 bezig is met het maken van een eigen genre, hetwelk ze BrassHouse noemen. Het is een hitsige combi van avant-garde jazz, punk, ska, rock, en nog wat meer, hetgeen ze altijd zeer energiek brengen.
Ze begonnen hun carrière met optredens in de New Yorkse metro, maar sindsdien zijn het veel gevraagde muzikanten die in een veelvoud van projecten een flink partijtje mee blazen.
Closing Time | My Baby Just Cares For Me (Live at Montreux)
, door
De song My Baby Just Cares For Me van Nina Simone die kende ik wel. Dat was in 1988 opeens een grote hit.
Dus ja, ik wist zo’n beetje de tekst nog wel en hoe dat pianoloopje ging. Maar toen zag ik hoe Nina Simone dat nummer speelde in Montreux. En ze doet zo’n beetje alles met die song en die piano. Ze verklassiekt de song, ze rockt ‘m, ze doet er grappig mee, ze doet er speels mee, ze keert ‘m binnenstebuiten, ze neemt een loopje met hem, ze aait ‘m, geeft hem een tik, kietelt ‘m, laat ‘m verdwalen tussen de toetsen, ze plaagt hem, dresseert hem, ze verpakt ‘m, ze wijst ‘m de weg naar de afsluitende noten. Kortgezegd: de jazzuitvoering.
Closing Time | Summon The Fire
, door
Sinds begin jaren ’90 wisselen vriend A. te G. en ik jaarlijks een muziekverzameling uit. Het toeval wil dat we op dezelfde dag jarig zijn, dus rond onze verjaardag kijken we altijd uit naar wat de ander het afgelopen jaar de moeite waard vond. Allebei houden we van Americana. Omdat we in dezelfde vijver vissen is het regelmatig voorgekomen dat we eenzelfde artiest in onze verzameling hadden. Dat we ook nog eens hetzelfde nummer hadden, komt bijna nooit voor. Afgelopen keer hadden we ineens allebei Summon the Fire van The Comet is Coming.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.