Closing Time | Talk To Me

https://www.youtube.com/watch?v=3Uyj2KWn0tk&list=PLpP5mvj_rAJDGN87Z9IUy5Vkx5AIJO8xS&index=3 Op het moment ben ik op bladzijde 177 van de roman ‘De man die alles zag’ van René Huigen, voormalig Maximaal. Het boek is net van de pers en biedt een inkijkje in de literaire- en kunstenaarsscene van de jaren tachtig. En, ik moet zeggen, het is een erg onderhoudend boek. En het is ook geschiedschrijving, de beschrijving van een tijdperk dat voorbij is. Al die bekende namen in het boek, het duizelt ervan. Rob Scholte, Joost Zwagerman, Peter Klashorst, Gerrit Komrij, Gimmick! (oftewel discotheek ROXY!), Dalstra/Dalstar, Paul Blanca, Menno Wigman, Rob Schouten, Ilja Leonard Pfeijffer – wie al niet. En er waren feesten, vergaderingen, haat & nijd. En drank & drugs. Ik weet niet of René Huigen vrienden maakt met dit boek. Misschien voelen bepaalde personages in dit boek zich gepikeerd. Maar ik heb nog geen bericht over een literaire rel gelezen in de krant. Peter Klashorst figureert dus ook in de roman. Nu vooral bekend als schilder, maar in 1982 baste hij nog in Soviet Seks. En dat deed hij enthousiast, daar in die Amsterdamse achtertuin, waar het keyboard scheef stond en waar de drummer staand op de trommels sloeg. Hier spelen ze ‘talk to me’ van de elpee ‘Happy End’ uit 1982. Oeps, da’s bijna v e e r t i g jaar geleden.  

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Alons-y

, door

Waar heb ik nou naar zitten kijken, een genrestukje, een parodie, een historiserend flauwekulletje, een eerbetoon, of de lentehit van dit jaar? Een aanstekelijk nummer blijft het sowieso. En je vraagt je af hoe de Franse pop van nu had geklonken als Françoise Hardy niet zou hebben bestaan. April March en Olivia Jean geven hun eigen dansbare draai eraan met jaren zestig invloeden maar ook met een jaren tachtig Nile Rogersgitaartje. Curieus duo wel, Olivia Jean is van 1990 en April March is 25 jaar ouder.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Spanish Stroll

, door

Over vreemde eend in de bijt gesproken: Mink DeVille stond op de grote podia, Werchter, Rockpalast, Montreux en Pinkpop tussen de rockacts. Stond hij daar met zijn bandleden die gekleed gingen in bloesjes met ruches, en stond hij daar met zijn dunne dandy snorretje, het goud- en zilverwerk in zijn oren, graatmager in zijn giletje en zijn kuif. Zijn kuif! Een romanticus met een latin-ziel verzeild geraakt in de pop.

Closing Time | I’m Not Your Dog

, door

Baxter Dury, Dury, Dury, waar ken ik die naam van. Toch niet toevallig familie van Ian Dury? Het is zijn zoon. En hij was al in 1977  te zien als vijfjarige op die LP hoes van New Boots And Panties!! Naast zijn vader, Ian Dury. Baxter staat links, Ian rechts. Die foto is gemaakt voor de Ondergoed & Lingeriewinkel Axfords. Voor de fans: 306, Vauxhaull Bridge Road, Westminster, London.

Closing Time | Forza

, door

Je bent een min of meer jong Nederlands bandje van nu en jullie heten Maurits, Arjan, Jeroen, Bram en Arjen.

En je maakt dan een wereldnummer, een instant-klassieker: Forza. Op het Excelsiorlabel natuurlijk. Met dat opwindende, opzwepende en maar doorgaande ritme van die drums en dat heerlijk jankende orgel. En dan doe je er een plagerige clip bij die volledig verwijst naar de jaren tachtig: herken je de musici? Spot ze allemaal.

Closing Time | Party Fears Two

, door

Op 22 jan 1997 overleed Billy Mackenzie aan de gevolgen van een depressie, aan de gevolgen van een overdosis. En er ging een schokje door mij heen: hij was de zanger van The Associates, en de zanger van wat ik een van de beste singles van de jaren tachtig vind: Party fears Two. En dan zo’n tragisch einde. Ik geef toe dat ik niet neutraal naar deze song kan luisteren, maar wat blijft tie jaar na jaar, decennium na decennium geweldig. Die geëxalteerde zang, dat The Smiths-achtige gitaarritme, die heerlijk brutale, coole toetseniste met haar betoverend thema, die strakke drummer, en hoe het nummer en de zang weg-ijlen aan het eind. Heeft deze song een kitsch-randje? Dan hou ik van kitsch. En tot slot, er was nog iets met die tekst, ik had dus decennia verstaan (en meegezongen) ‘View it from here / come closer zu mir. Ja, ik dacht, zo’n band die hoort bij de stroming New Romantics, die zijn immers ook een beetje angehaucht aan die vrolijke twintiger jaren van Berlijn, vandaar die verwijzing in het Duits. Helemaal logisch toch? Pas onlangs heb ik ontdekt dat Billy Mackenzie schreef: from closer to near.

Closing Time | Tijdgeest

, door

Begin jaren tachtig was het geen vrolijke boel in Nederland. De werkloosheid lag in zowel 1983 als 1984 boven de tien procent: nog flink wat hoger dus dan tijdens de laatste crisis.

Misschien dat het dus niet helemaal verrassend was dat de Limburgse formatie Janse Bagge Bend begin 1983 een aardig hitje scoorde met Sollicitere (de muziek is natuurlijk schaamteloos gejat van de Spencer Davis Group).

Het nummer bereikte nummer 8 in de Nederlandse hitlijsten: een primeur voor een Limburgstalig lied. In mei 1983 speelde de Janse Bagge Bend zelfs op Pinkpop.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende