This land is mine
, door
ANIMATIE - Van wie het Heilige land echt is.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sinistere vriendschappen
, door
Vrienden heb je nooit genoeg, maar sommige …. Voor moralisten zijn het ingewikkelde tijden. Obama combineert moeiteloos de rollen van rechter en beul, door persoonlijk de ‘hitlist’ te paraferen die zijn drones moeten afwerken. Dat zijn toch moorden? Dat hoort toch niet? Neen, maar: de president van de USA is geen directeur van een meisjesschool. Het is toch winst dat de Amerikanen zich niet opnieuw onbesuisd in een landoorlog storten, die immense schade veroorzaakt en en honderdduizenden het leven kost? Is het niet beter met kleine militaire chirurgie vijanden uit te schakelen?
Maar de moralist weet: dat dacht Amerika ook in Vietnam. Die precisiebombardementen leverden toch wel heel veel “collateral damage” op en de “hearts and minds” werden er niet mee veroverd. Irak is geen bloeiende democratie geworden, de Afghaanse Taliban wacht rustig op de Amerikaanse terugtocht en de haat tegen Amerika groeit met elke drone-aanval.
Er is naast een moreel ook een politiek probleem.
De Amerikanen onderscheiden, net als wij, tussen uitvoerende, rechterlijke en wetgevende macht. De balans tussen die drie machten is, volgens James Madison een voorwaarde voor de vrijheid. Maar bestaat er een irrationele angst voor tyrannie waardoor onvoldoende bereidheid bestaat de uitvoerende macht de ruimte te geven die nodig is om effectief te kunnen werken? Die scheiding der machten is maar lastig en niet efficiënt, zeggen Posner en Vermeule. Het is ook niet echt nodig, want we hebben de “rule of politics”. Je gelooft je ogen niet, als je het leest: de constitutie op de schroothoop…
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Meisjes raken gewond | vier versies
, door
Twee meisjes uit de nederzetting Kiryat Arba bij Hebron zijn dinsdagavond bekogeld met stenen. De kolonisten gingen vervolgens verhaal halen bij de ‘Arabieren’. Wat hieronder volgt is – ter lering – vier versies van hetzelfde nieuws. Onderaan geef ik mijn commentaar.
De versie van het persbureau:
De 41-jarige Palestijn Marwan Burkan uit Hebron op de Westoever is dinsdagavond ernstig gewond geraakt nadat kolonisten uit de nederzetting Kiryat Arba zijn huis waren binnengedrongen en hem in elkaar hadden geslagen, bericht AFP. Het persbureau hoorde dit van de chauffeur van de ambulance die Burkan naar het ziekenhuis bracht. Burkan woont vlak naast Kiryat Arba. Palestijnen kwamen op het geweld af, maar werden toen zij met stenen begonnen te gooien door militairen verjaagd met traangas.
Een woordvoerster van het leger vertelde AFP dat het incident was veroorzaakt doordat twee Joodse meisjes met stenen waren bekogeld. De vader van één van hen was toen een huis van een Palestijn binnengedrongen om verhaal te halen, zei ze. Maar volgens de legerwoordvoerster was niemand gewond en was de orde hersteld.
De versie van het Israelische Ynet (de site van Yediot Ahronot):
Twee joodse meisjes zijn dinsdagavond in Hebron door Palestijnen met stenen bekogeld toen zij naar de wijk Givat Ha’avot liepen (noot: Givat Ha’avot is niet een wijk in Hebron maar in feite een aparte nederzetting, gelieerd aan Kiyat Arba, A-P). Een van de meisjes raakte lichtgewond. Ze liep een fractuur in haar hand op.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
‘Recht op de Westoever’
, door
Eind november schreef ik over het ongekend hoge aantal veroordelingen dat de militaire rechtspraak op de Westoever weet te boeken. De Israelische militaire aanklagers, schreef ik, kunnen bogen op wat vermoedelijk een wereldrecord is in het aantal bereikte veroordelingen. Hun score is namelijk vrijwel 100% (om precies te zijn 99,74% – het scheelt haast niets). Dit blijkt uit het jaarrapport van de militaire rechtbanken op de Westoever over 2010, waarvan de krant Haaretz een exemplaar in handen heeft weten te krijgen.
Op het blog van Bernard Avishai (Bernard Avishai dot com) kwam ik een soort vervolg op dit verhaal tegen. Avishai kreeg van de advocaat Michael Sfard, die onder meer de belangrijkste juridische raadsman is van Yesh Din, de gegevens uit een rapport dat Sfard onlangs voor deze organisatie heeft opgesteld. Het gaat erover hoe sinds 2005, het jaar waarin Yesh Din haar werk begon, klachten over criminele vergrijpen werden afgehandeld. Het is geen opwekkende lectuur (mensen die Hebreeuws lzen kunnen het rapport overigens in pdf versie lezen, hier).
- Het totaal aantal misdaden begaan jegens Palestijnen ging in 38% van de gevallen over gebruik van vuurwapens, in 42% van de gevallen over schade aan eigendommen en in 15% over het schenden van het recht van eigendom op land.
- 91% van de klachten bij de politie leidde niet tot het in staat van beschuldiging stellen van verdachten, dat gold met name voor 86% van de geweldsmisdaden, en 96% van de klachten over beschadiging of vervreemding van eigendommen. Van 127 klachten betreffende het vernielen van olijfboomgaarden tussen 2006 en 2011, leidde één zaak tot een in staat van beschuldiging stelling.
- 66% van de zaken werd gesloten omdat de politie beweerde dat de verdachten onbekend waren, 24% omdat er geen (geloofwaardige geachte) getuigen waren. Minder dan 4% of de misdaden die werden aangebracht bij de militaire politie werd onderzocht. In meer dan 90% van de gevallen werden alibi’s van kolonisten voor waar aangenomen zonder dat dit werd nagetrokken of nader onderzoek werd gedaan.(Vooral dit laatste vind ik buitengewoon illustratief voor de situatie, AbuP).
- Tussen 2007 en 2011 werden er 267 klachten ingediend tegen militairen; in precies 30 gevallen (ongeveer 11%) werd besloten een onderzoek in te stellen.
- 13 gevallen van kolonisten die op privé land van Palestijnen hadden gebouwd leverden 11 uitspraken op van het Israelische hooggerechtshof. Daarvan werden er vijf niet opgevolgd zonder dat dit consequenties had. Land waarop illegaal wegen voor kolonisten waren aangelegd werd achteraf ‘voor het algemeen nut’ onteigend.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Voor straf in het donker
, door
Je hebt het vast weleens meegemaakt: je bent op een camping en wil een douche nemen. Je stopt een douchemuntje in het automaat, gaat onder de douche staan en doet shampoo in je haar. Wanneer de shampoo in een berg schuim verandert die zich langzaam richting je ogen beweegt, houdt het water ermee op. Je drukt wild op alle knoppen, toeters en bellen, maar het water komt niet meer: frustratie.
Stel je voor dat je tenminste een keer per dag met datzelfde gevoel geconfronteerd wordt. Niet omdat je te weinig muntjes gekocht hebt, maar omdat je onderworpen wordt aan een collectieve straf van je bezetter. In de Gazastrook wordt de elektriciteit van de Palestijnen iedere dag urenlang afgesloten doordat Israël de stroomtoevoer beperkt. Vier jaar geleden stelde Israël het inperken van de stroomtoevoer officieel in als strafmaatregel voor de Gazastrook, volledig in strijd met internationaal recht. Opgaaf van redenen: de raketten die vanuit de Gazastrook op Israël worden afgevuurd. Een jaar eerder had het Israëlische leger alle zes transformatoren van Gaza’s enige elektriciteitscentrale kapotgebombardeerd, in reactie op de gevangenneming van soldaat Gilad Shalit, met alle gevolgen voor de burgerbevolking van dien.
“Eergisteren was ik in de keuken bezig om brood te bakken. Ik had vijftig stukjes in de oven liggen toen ineens de stroom wegviel”, vertelt Hania (Um Kamal) zittend temidden van haar man en vier zoons, in hun bescheiden huis in Jabalia vluchtelingenkamp. Ze praat verder; “vervolgens heb ik al mijn broers en zelfs mijn oma gebeld. Uiteindelijk vond ik een plek om het brood af te bakken. Gelukkig maar, want anders hadden we veel geld voor niks uitgegeven.” En zo loopt ze dagelijks aan tegen de problemen van het schrijnende tekort aan elektriciteit in de Gazastrook. “Tussen 5.30u en 16.00u hebben we vaak geen elektriciteit, maar de tijden kunnen nogal wisselen en je weet dus nooit zeker wanneer je stroom zult hebben,” legt ze uit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Enric Borràs (cc)
‘De twee staten zullen er nooit komen’
, door
Dit interview met de Palestijnse politicus en intellectueel Ali Abunimah, schreef ik voor het herfstnummer van het tijdschrift ZemZem (www.zemzem-org).
De aanvraag voor het lidmaatschap van de Verenigde Naties die de Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas van plan was in september te doen, heeft de geesten nogal verdeeld. Aan de ene kant voorstanders – waaronder een overweldigende meerderheid van lidstaten van de VN– die menen dat de Palestijnen toch eindelijk een keer recht hebben op erkenning van een eigen staat. Aan de andere kant tegenstanders, zoals Israel, de Amerikanen en delen van de EU, waaronder Nederland die het klap in het gezicht van Israel vinden als die staat niet via onderhandelingen tot stand zou komen.
Maar ditmaal lopen de tegenstellingen ook dwars door de Palestijnse gelederen. Ook heel wat Palestijnen waren namelijk verre van enthousiast. Omdat ze Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit volstrekt niet representatief achten voor ‘de’ Palestijnen, en omdat ze vrezen dat de aanvraag afbreuk kan doen aan historische Palestijnse rechten en de miljoenen Palestijnen buiten de bezette gebieden zou kunnen beroven van een stem.
Het Nederlandse Palestina Komitee, zelf eén van die instanties die zich uitspraken tegen het initiatief van Abbas, haalde Ali Abunimah naar Nederland. Abunimah, een rijzende ster in de Palestijnse gemeenschap, is al wat langer een tegenstander van de twee-statenoplossing. Hij schreef zo’n vijf jaar geleden het boek ‘One Country’, waarin hij een pleidooi hield voor een shift van de politieke weg om een twee-statenoplossing te bereiken (een doodgelopen weg volgens hem), naar een grassroots beweging voor gelijke burgerrechten in één staat. Sindsdien is hij steeds meer geworden tot een gezicht en een woordvoerder van deze beweging, ook wel BDS-beweging genoemd, waarbij BDS staat voor Boycott, Divestment and Sanctions. Onder meer de volkscomités in plaatsjes als Ni’lin of Nabi Saleh, waar regelmatig tegen de Muur wordt gedemonstreerd, behoren tot de BDS-beweging.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Mensenrechtenorganisaties berispen Israel
, door
Israel heeft haar onwettige sloopactiviteiten op de westoever en Oost-Jeruzalem het afgelopen jaar meer dan verdubbeld, waardoor het aantal families dat dakloos en ontheemd is geraakt een nieuw dieptepunt heeft bereikt. Tegelijkertijd is de uitbreiding van de nederzettingen in 2011 sterk opgevoerd, terwijl ook het geweld van kolonisten jegens Palestijnen krachtig is toegenomen.
Een coalitie van 20 mensenrechtengroepen, waaronder Amnesty International, Human Rights Watch, en Oxfam International, heeft dat dinsdag bekendgemaakt. Zij deden dat terwijl het zogenoemde Kwartet, (de VN, Rusland, de EU en de VN) in Jeruzalem bijeenkwam voor een nieuwe poging om weer een vredesproces op gang te krijgen. De 20 organisaties riepen het Kwartet op om alle partijen aan hun verplichtingen volgens de internationale wet te houden. Het Kwartet zou, volgens de organisaties Israel onder druk moeten zetten om onmiddellijk een einde te maken aan zijn nederzettingenpolitiek en te stoppen met het in strijd met de wet slopen van huizen en andere constructies.
‘De toenemende snelheid van de uitbreiding van de nederzettingen en sloop van huizen duwt de Palestijnen naar de afgrond, en vernielt hun bronnen van inkomsten zowel als de vooruitzichten op een rechtvaardige en duurzame vrede,’ aldus Jeremy Hobbs, directeur van Oxfam. ‘Waar het Kartet over praat heeft steeds minder te maken te maken met wat er intussen feitelijk gaande is. Het Kwartet moet zijn aanpak radicaal omgooien en laten zien dat het echt een verschil kan maken voor de levens van Israeli’s en Palestijnen.’
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.