Wie krijgen de Nederlandse nationaliteit?

Op dit moment zijn ruim 2000 mensen in Nederland staatloos. Zij kunnen geen verblijfsstatus opbouwen en dus geen verblijfsvergunning aanvragen. Internationaal krijgt deze problematiek geleidelijk meer aandacht. Het wordt dan ook tijd dat ook Nederland initiatief toont, zegt Laura van Waas, die recentelijk op het onderwerp van staatloosheid is gepromoveerd. Naar schatting zijn er twaalf miljoen staatlozen wereldwijd – waarvan enkele duizenden in Nederland. Zelfs de meest vanzelfsprekende zaken, zoals naar school gaan, naar de dokter, een baan vinden, of trouwen met je geliefde, kunnen zonder staatsburgerschap onmogelijk worden. Het wordt tijd dat we daar meer oog voor krijgen. Bovendien hebben staatlozen geen enkele zekerheid. Wie geen nationaliteit heeft, kan worden verjaagd, en kan vervolgens nergens terecht. De problematiek van vluchtelingen kennen we. Met staatloosheid worden we echter nauwelijks geconfronteerd.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa-immigratie kwam van…?

De massa-immigratie kwam van Links! Nee, juist van Rechts! Na tien jaar framing van Rechterzijde kreeg Martijn van Dam eindelijk ook door hoe je het spelletje speelt, en kaatste de bal onlangs keihard terug. Maar hoe heeft het nu werkelijk gezeten?

Daarover discussiëren hoogleraar integratie- en migratiestudies Han Entzinger, promovenda op de Marokkaanse migratiegeschiedenis Nadia Bouras, en CDA-kamerlid Ger Koopmans in het programma ZOZ.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Entzinger en Bouras schilderen keurig hoe de ideeën over immigratie in Nederland over vier decennia langzaam evolueren. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was dat gastarbeiders hier maar een paar jaar zouden blijven, drongen werkgevers er op aan dat hun werknemers een langere verblijfsduur in Nederland werd gegund. Waarom werknemers vervangen door anderen – die je dan weer in moet werken – als er nog werk is en je mensen hebt rondlopen die ervaren zijn, tenslotte? Dit brengt vervolgens het recht met zich mee om vrouw en kinderen naar Nederland over te laten komen, iets waar ook de voorlopers van het CDA, de KVP en ARP, zich hard voor maken. Het gezin is immers een belangrijke waarde voor de christendemocraten.

Zelfs na de economische teruggang van eind jaren zeventig en de werkloosheid van de jaren tachtig blijft het idee van alle partijen (werkgevers, overheid, migrantengemeenschappen zelf) dat men terug zal keren naar het moederland. Met het oog daarop is het beleid van de overheid er daarom ook lange tijd op gericht, migranten zoveel mogelijk bij de eigen taal en cultuur te houden. Integratie wordt dus ontmoedigd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het cijfergegoochel van Leers

Op dinsdag 14 oktober j.l. kwam Minister Leers van Integratie en Asiel opdraven bij Pauw en Witteman:

De aanleiding was dat hij daarvoor had gezegd dat immigratie een verrijking voor onze samenleving was. Wilders vond Leers ‘een beetje dom’, Premier Rutte bemoeide zich ermee en Leers moest de gang naar Canossa Wilders maken om te zeggen dat hij toch verkeerd was begrepen.

In de uitzending werd hij af en toe flink to the point aangepakt door de heren P&W en Leers moest zich in allerlei bochten wringen om eruit te komen. P&W hebben echter een belangrijk gebrek: ze weten niets van de cijfers. Dat gaf Leers de mogelijkheid om allerlei onzin te roepen, zonder dat hij werd tegengesproken.

Allereerst ontstaat er al een begripsverwarring. P&W hebben het –natuurlijk – over niet-westerse immigranten, want dat is waar het politiek om draait. Leers heeft het, terecht, over derdelanders en dat is iedereen buiten de Nederland en de EU (Bulgaren en Roemenen zitten er tussen). Voor de minister is er natuurlijk geen verschil tussen een aanvraag om een verblijfsvergunning van een Georgiër en een Israëli, tussen een Canadese en een Argentijnse.Dat geeft verwarring.

De minister geeft cijfers van iedereen die een verblijfsvergunning moet hebben om hier voor langer dan drie maanden te mogen blijven. Er volgt dan ook inschrijving in het bevolkingsregister en dan ben je officieel immigrant. Zelfs al kom je hier maar voor een jaartje, of nog korter, als au-pair werken of studeren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Ben ik zó gevaarlijk?

De Nederlandse zomer zit er weer op. Hoe zag uw vakantie eruit? Maakte u een vliegreis, dagtochtjes of reisde u met de klassieke caravan? Hoe dan ook, de sleur werd even doorbroken de batterij is weer opgeladen.

Maar wat als het ondenkbaar zou zijn om vanaf uw huis in Amsterdam naar Utrecht te reizen, laat staan de Nederlandse grens over te steken? Wat als u uw familie een provincie verderop niet op kunt zoeken? Dit is al jarenlang de realiteit van Palestijnen in de Gazastrook en Westelijke Jordaanoever. Kinderen en jongeren in Gaza kennen de Westoever alleen van verhalen en tv-beelden en vice versa.

Toch zijn er voor een aantal jonge Palestijnen waardevolle kansen om te reizen vanuit de bezette gebieden en indrukken op te doen in het buitenland. Een studie in het buitenland of een bezoek op uitnodiging van een organisatie kan het verschil maken tussen een uitzichtloze openluchtgevangenis en een periode van relatieve bewegingsvrijheid.

Een vriendin van me kreeg zo’n kans. Ze werd door een Nederlandse NGO uitgenodigd voor een verblijf van drie weken. Ze zou deze maand bij verschillende gelegenheden over de situatie in Gaza vertellen en ook verschillende culturele en educatieve initiatieven in Gaza promoten. Ze diende vol goede moed de voor Palestijnen verplichte visumaanvraag in. Deze aanvraag kwam op mij meer over als een aanvraag voor permanent verblijf: bankafschriften, werkgeversverklaring, contract, verzekeringspapieren, uitnodiging en garantverklaring van een Nederlandse referent en opgave van het verblijfadres. Met haar vaste baan en haar familie in Gaza leek ze de perfecte ‘visum kandidaat’. Haar papieren werden vanuit de Gazastrook opgestuurd naar Ramallah (de stad op de Westelijke Jordaanoever waar de Palestijnse Autoriteit zetelt). Vanuit daar werden haar papieren naar Tel Aviv (Israël) opgestuurd. Vervolgens was het afwachten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Martijn van Dam moet eens vooruit kijken

“De massa-immigratie kwam van rechts,” aldus Martijn van Dam in de Volkskrant. De kop doet het ergste vermoeden. Het begint al met het gebruik van het typische discours waarin een bepaald fenomeen wordt toegeschreven aan een van beide zijden van het politieke spectrum – inmiddels al een platgetreden pad, zo niet een doodlopende weg. Dat Van Dam een complex vraagstuk als de “massale” instroom van migranten met terugwerkende kracht aan de rechtse partijen toeschrijft, staat in dit geval echter vooral symbool voor de schrijnende ideeënarmoede bij de sociaaldemocraten.

De PVDA moet een nieuwe, sociaaldemocratische visie ontwikkelen, in tijden waarin hufterigheid, globalisering en terrorisme meer leven dan de traditionele klassenstrijd. Zo’n nieuwe visie moet bij uitstek gericht zijn op de toekomst. En dat heeft Van Dam overduidelijk niet begrepen. Problemen rondom immigratie en integratie simpelweg afdoen als “het is hun schuld, want hullie lieten het gebeuren in de jaren zestig en zeventig” getuigt van radeloosheid. Naast nutteloos, is een dergelijke beschuldiging ook moeilijk hard te maken. We hebben in Nederland nooit puur linkse of rechtse regeringen gehad, maar altijd coalities. Een van de kenmerken van de Nederlandse politiek is bovendien continuïteit; het is nog nooit voorgekomen dat een nieuw kabinet volledig uit nieuwe partijen bestaat ten opzichte van het vorige. Met andere woorden, in ieder kabinet zit een partij die ook in het voorgaande kabinet meeregeerde. Als je dan toch wilt wijzen, kun je dus veel beter de Christendemocraten van alles de schuld geven. Afgezien van de “jaren Paars” hebben zij sinds de invoering van het algemeen kiesrecht namelijk altijd in de regering gezeten.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het einde van de blanke suprematie

Omslag essay Hans Goslinga 'De angst voor het vreemde bedreigt onze vrijheid' In de VS waart net als in Nederland de vreemdelingenangst rond. Zondag verschijnt het essay De angst voor het vreemde bedreigt onze vrijheid van Trouw-columnist Hans Goslinga.
Het essay gaat over overeenkomsten en verschillen tussen de twee landen, en over de manier waarop de politiek inspeelt op gevoelens van angst. De overeenkomsten zijn frappant, ook als je terugkijkt in de geschiedenis. Het lijkt erop dat een aantal angsten universeel is. Maar er zijn ook in het oog springende verschillen. En dat maakt dat Amerika er, ondanks de meer paranoïde politiek, beter voor lijkt te staan dan wij.

Een opvallende parallel
In 1841 eiste Samuel Morse, de uitvinder van de telegraaf en de morsecode, een totale immigratiestop op katholieken. Het rooms-katholicisme was niet alleen een religie, maar ook een politieke ideologie die erop uit was op slinkse wijze mensen te onderwerpen aan Rome en Amerika in zijn greep te krijgen. In de krant van zijn broer schreef hij dat het papisme ,,onder de heilige mantel van religie een doortrapt en despotisch politiek systeem is van het donkerste soort’’. Hij waarschuwde zijn protestantse landgenoten in vlammende bewoordingen: ,,Sta op! Sta op! Ik smeek u! Word wakker! Neemt de stellingen in! Sluit de poorten! Uw vijanden, verkleed als vrienden, komen met duizenden tegelijk uw ruïne binnenstromen door de open poorten van de naturalisatie’’.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

Integratie in historisch perspectief

Vanavond begint de Maand van de Geschiedenis. Het thema van dit jaar: Ik en wij. Op uiteenlopende  manieren worden de verschillende aspecten van de Nederlandse identiteit in historisch perspectief geplaatst, door tentoonstellingen, theateruitvoeringen, symposia en nog vele andere activiteiten. Met veel aandacht voor integratie en de invloed die immigranten door de eeuwen heen op de Nederlandse cultuur, rituelen, gebruiken en wetgeving hebben gehad.

Het officiële startschot wordt over een paar uur in de Amsterdamse Stadsschouwburg gegeven met onder meer een debat over integratie en de presentatie van een boek dat de multiculturele samenleving in historisch perspectief plaatst: over vreemdelingen en vreemdelingenbeleid in het Romeinse Rijk. Hopelijk kan het reflecteren over 2000 jaar omgaan met vreemdelingen wat broodnodige relativering in het huidige integratie- en immigratiedebat geven.

In het boek vertelt Fik Meijer over de enerzijds soepele integratie van (met name) immigranten uit de oostelijke mediterrane wereld, die via de wagenrennen in contact kwamen met alle lagen van de lokale bevolking en zodoende een deel van de Romeinse cultuur leerden begrijpen en er deel van konden uitmaken. Maar hij haalt ook politici als Cicero en schrijvers als Lucanus aan, die in de komst van de andere volken vooral een bedreiging zagen omdat ze de deugden waarmee Rome groot was geworden zouden ondermijnen. In de woorden van Lucanus: de stad vult zich met uitwerpselen van de hele wereld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het rookgordijn van Gerd Leers

De Volkskrant dacht groot nieuws te hebben: het kabinet voldoet niet aan een de (belangrijke) voorwaarde van de PVV dat de immigratie van niet-westerse allochtonen in deze kabinetsperiode met de helft daalt. Maar uit de voorlopige begroting van minister Leers blijkt, aldus de krant, dat de instroom tot 2016 gelijk blijft, namelijk op 15.000 per jaar. Dat is alleen asiel.

De cijfers kloppen niet. En het ministerie van immigratie en asiel maakt het wel erg moeilijk om de instroom correct in kaart te brengen.

De Volkskrant schrijft: ,,Aan het einde van de kabinetsperiode zal het aantal niet-westerse migranten amper zijn verminderd. Dat blijkt uit de begroting van minister Leers (immigratie en asiel).’’ De krant lijkt hier in de PVV-frame te trappen. Immigranten zijn automatisch niet-westers. Dat klopt helemaal niet. Ongeveer 25 procent van de verleende verblijfsvergunningen gaat naar westerse immigranten, zoals Australiërs, Russen, Amerikanen.

,,Jaarlijks komen er 15.000 asielzoekers bij’’. Ook daar moet een kanttekening worden geplaatst. Die 15.000 heeft betrekking op de aanvragen van een verblijfsvergunning, zowel de eerste als volgende aanvragen (als de eerste is afgewezen). In 2010 bijvoorbeeld zijn uiteindelijk 8700 voorlopige verblijfsvergunningen uitgedeeld, blijkt uit cijfers van de IND. Het instroomaantal moet dus met ruim veertig procent naar beneden worden bijgesteld. Bovendien verlaten ook veel asielzoekers die hier –tijdelijk- mochten blijven ons land. De netto instroom is dus nog minder.

Vorige Volgende