Ik loop hier met mijn lantaren…

Ik loop hier met mijn lantaren, en mijn lantaren met mij… en ik zoek naar welwillende, empatische, redelijke mensen die bereid zijn zich te informeren en met wie ik een volwassen gesprek kan voeren over zaken die ons allemaal bezighouden en waar we het niet op voorhand over eens zijn. Daar boven stralen de sterren, en ik probeer hier beneden te stralen, maar mijn zoektocht is nogal eenzaam. Godfried Bomans beschrijft in een komisch verhaal hoe hij als kind twee Sinterklazen op straat zag vechten en van zijn Sinterklaasgeloof afviel. Toen hij de mijters, staven en baarden in het rond zag vliegen was het voor hem klaar. Zo voelde ik mij toen ik commentaren las uit wat ik nu maar even voor het gemak de “spirituele gemeenschap” noem op de uitzending van Arjen Lubach van afgelopen zondag.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Jihadi’s

Dezelfde types die menen dat criminele asielzoekers teruggestuurd moeten worden, roepen nu om het hardst dat de Koerden hun Hollandse jihadi’s lekker zelf mogen houden. Ongeveer zoals ‘opvang in de regio’ ineens een veel minder aantrekkelijk concept is als massa’s Venezolanen op Curaçao arriveren. Anderen hebben immers een morele plicht tot actie, maar Nederland heeft beste-jongetje-van-de-klas-syndroom, dus hoogstens een halfbakken inspanningsverplichting.

Het stuitende is niet eens de hypocrisie. Dat zou impliceren dat we een dubbelhartige afweging maken. Maar we maken geen afweging, we zien het verband domweg niet. De gedachte dat we voor de verandering zelf een opportunistisch thuisland zijn dat weigert zijn misdadigers (tegen de menselijkheid) terug te nemen, komt niet in ons op. Anderen de rotzooi laten opruimen, er is altijd wel een reden te bedenken waarom dat rechtvaardig is.

Monsanto lobbyist Patrick Moore slikt zijn woorden in

Maar niet de Roundup (bestrijdingmiddel en succesnummer van Monsanto) waarvan hij tien seconden eerder claimt dat het toch echt ongevaarlijk is voor mensen. In zijn eigen worden: “I’m not an idiot!”.

Patrick Moore, ex-Greenpeace activist, heeft overigens wel groot gelijk dat hij niet even een pintje Roundup achterover slaat. Tenminste als je (net als hijzelf) eerder The Lancet gelooft dan Patrick Moore. De conclusie van deze maand in The Lancet gepubliceerd onderzoek is dat het actieve ingrediënt Glyfosaat in Roundup “probably carcinogenic to humans” is. Stiekem is Patrick Moore toch liever hypocriet dan dood, zo blijkt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Ergerlijke goedheid

OPINIE - Als u zich mocht afvragen wat er is geworden van Marc van Oostendorp, die lange tijd op maandag over boeken schreef op Sargasso: die schrijft nu op Neerlandistiek.nl, elke dag, en schrijft elke zaterdag over Multatuli. Hij neemt diens hele oeuvre, dat sinds kort volledig gedigitaliseerd staat op de DBNL, systematisch door.

Soms attendeert Marc op de wrevel die Multatuli oproept met zijn demonstratieve goedheid. Eduard Douwes Dekker, zoals Multatuli eigenlijk heette, is niet alleen de man die met de koloniale autoriteiten in Batavia op ramkoers ging omdat ze de Javaan uitbuitten en die daar zijn leven lang over is blijven roeptoeteren, maar is ook degene die de betrekkelijke kleinigheid rondbazuinde dat hij een keer alle kinderen op een speelplaats had getrakteerd op een ijsje.

De wrevel die u en ik voelen, werd ook in de negentiende eeuw ervaren maar Multatuli had daar een antwoord op. In de woorden van Van Oostendorp:

Zichzelf zo hoog mogelijke eisen stellen en die hoge eisen dan alvast aan iedereen vertellen alsof ze al werkelijkheid waren, zodat hij niet meer terug kon.

Anders geformuleerd: volgens Multatuli dekten anderen zich, door bescheiden te zijn, alvast in tegen het verwijt niets te doen. Ze hadden immers nooit iets beloofd.

Foto: Heiloo Online (cc)

Is Dodenherdenking hypocriet?

De herdenking op vier mei. Het lijkt hypocriet nu we Syrië bombarderen, nieuwe Anne Franks aan onze grenzen laten sterven en Pegida door de straten marcheert. Afschaffen dan maar?

Een paar dagen geleden liet Christa Noëlla respectvol weten dat ze op vier mei niet langer meedoet met de Dodenherdenking. Ze deed dat met deze tekst:

Ik heb altijd uit respect meegedaan aan de Dodenherdenking op 4 mei. Dit jaar heb ik besloten om er niet meer aan mee te doen. Ik vind dat de Dodenherdenking zijn waarde heeft verloren door de hypocrisie van de samenleving. Voor mij heeft 4 mei geen zin wanneer we het opkomende fascisme en moslimhaat in Nederland gewoon zijn gang laten gaan. Daarnaast vind ik dat de geschiedenis van mijn voorouders ook herdacht moet worden. Ik wil niet meedraaien in een eurocentrische samenleving waar witte geschiedenis belangrijker is dan de niet-witte geschiedenis, waar Nederland een zeer belangrijke rol in heeft gespeeld. Ik kan niet met een stalen gezicht de slachtoffers van fascisme herdenken wanneer wij elke maand nazi’s laten rond marcheren in de Nederlandse steden onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Hoe kunnen wij het ermee eens zijn dat dit vreselijke verleden nooit meer mag gebeuren terwijl wij ondertussen bommen op Syrië gooien? Ik doe niet meer mee aan Dodenherdenking. Ik denk dat het een veel mooier signaal is als wij een betere toekomst kunnen achterlaten voor de jongere generatie door het hedendaags fascisme te bestrijden en door te dekoloniseren. Juist omdat wij moeten leren van het verleden en niet moeten vergeten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: duncan c (cc)

Seculiere calvinisten

COLUMN - Toen de heilige Johannes Paulus II Nederland bezocht, en er enige ophef was over een eventueel pauselijk excuus aan de joodse gemeenschap (naast de algehele ophef onder de katholieken zelf) trof ik in HP/De Tijd een artikel over dat onderwerp aan met de kop: “Nederlandse joden zijn net zo calvinistisch als Nederlandse katholieken.” Ik vond hem briljant en citeer hem nog regelmatig als ik Nederlanders probeer te karakteriseren voor buitenlanders.

Onder ‘calvinisme’ versta ik hier niet het geheel aan religieuze overtuigingen dat doorgaans onder die vlag ressorteert, maar een daarvan afgeleide attitude die vrijwel alle Nederlanders (zelfs een groot aantal westerlingen) in de ziel gegrift is: het idee dat persoonlijk gedrag en overtuiging met elkaar overeen dienen te komen, dat persoonlijke overtuigingen éénduidig dienen te zijn en het daaruit voortkomende gedrag dus min of meer consequent en coherent is (en dus eigenlijk ook voorspelbaar) en dat persoonlijke overtuigingen ook precies dát zijn: overtuigingen, iets waar de persoon in kwestie ooit bewust en met redenen omkleed voor heeft gekozen op grond van eigen, persoonlijke overwegingen van hem of haar moverende aard.

Die gedachten gaan eigenlijk altijd gepaard met het idee dat de inhoud van die overtuigingen beleden kan worden en dus mededeelbaar is (in taal): je kunt ze uitleggen of – erger nog – ergens opzoeken (in een boek bijvoorbeeld).

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

De Roze Khmer en de Vrijheid van Meningsuiting

GeenStijl is een blog met een duidelijke eigen politieke agenda en een achterban die niet terugschrikt voor intimidatie. Toch durft de NRC dit in haar analyse niet rechtstreeks te benoemen. Wat misschien op zich al genoeg zegt…

Kennelijk heeft het slagen van een oproep voor een referendum nogal indruk gemaakt, want de NRC vond het anno 2015 weer eens nodig een analyse te plaatsen van het weblog GeenStijl. Helaas stelt die analyse nogal teleur:  “GeenStijl heeft geen ideologie, het weblog schopt slechts tegen de gevestigde orde, zonder duidelijk te maken waar ze zelf voor staan”, schrijft Andreas Kouwenhoven op zaterdag 18 oktober in zijn analyse. Weliswaar tekent hij dit op uit de mond van een hoogleraar, maar hij stelt er vervolgens geen enkel vraagteken bij. GeenStijl verzet zich volgens het artikel consistent tegen het establishment en heeft daarmee geen politieke agenda. Het weblog vindt het gewoon leuk om ‘hypocrisie aan te tonen’.

De stijl
Die stelling lijkt mij klinkklare onzin. Als het waar zou zijn dat GeenStijl consequent anti-establishment zou zijn, dan zou het weblog immers ook wat doen met de onvrede van mensen met een meer ‘linkse’ agenda jegens de overheid. Geen woord echter over bijvoorbeeld de ‘dwangarbeid’ van staatssecretaris Klijnsma en minister Asscher. Laat staan dat er klachten zouden komen als het establishment in al haar wijsheid besluit om twee soorten rangen burgers te introduceren in Nederland. Het weblog grossiert daarentegen in stukken tegen de EU, tegen de komst van vluchtelingen, en voor een harde lijn ten opzichte van criminaliteit. GeenStijl volgt in haar stukken kortom een zuivere conservatief-rechtse agenda die een flink eind in de richting gaat van de beweging van Geert Wilders en het huidige rechtse kabinet.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Fair use, nodig voor ondersteuning artikel copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

De grenzeloze hypocrisie van Marck Burema

We weten allemaal dat het GeenStijl aan het hart gaat, met de hoofdredacteur Marck Burema, alias Pritt Stift, voorop: De PVV’ers die de afgelopen tijd het slachtoffer werden van intimidatie doordat hun huis- of werkadres werd beklad. En we zijn het eens, dat ís volstrekt onacceptabel.

GeenStijl trok dan ook flink van leer tegen de mensen die hier achter zitten. En nogmaals, eens. Alle intimidatie in het politieke discours, wat zeg ik, alle intimidatie die het publieke debat doet verstommen moet te vuur en te zwaard bestreden worden.

Toch, Marck?

fotoshopPritt

Deze foto twitterde Marck Burema recent naar zijn 30.000 volgers, en het werd opgenomen in de twitterfeed op GeenStijl.nl.

Ja, ik snap het natuurlijk wel. Burema vindt waarschijnlijk dat je, als bestuurslid van een blog dat dit soort stukken plaatst, “fair game” bent, zeker als je het in je hoofd haalt om zijn “constatering” dat het om fascisme gaat durft tegen te spreken. Dan bagatelliseer je de hele bekladding, zeg je eigenlijk tegen die PVV’ers dat ze zich niet zo moeten aanstellen.

Dan heb je het er zelf naar gemaakt, dan verdien je het om even “te voelen” wat die PVV’ers voelen, toch, beste Marck? Ook al moet hij er een mening bij fantaseren, want dat artikel, daar was ik het niet mee eens. Tja, dat heb je soms met een onafhankelijke redactie die – overigens – ook wel eens wat plaatst waar ze het zelf niet mee eens is.

Foto: Fred Seibert (cc)

Hypocrisie en religie

OPINIE - Het is een koude dag in februari 2020. Enkele dagen eerder is het Amerikaanse leger van de Republikeinse president Ben Carson met groot machtsvertoon Jemen binnengevallen in het kader van de immer voortdurende War on Terror.

Berichten over burgerslachtoffers (“collateral damage”) stapelen zich op in de media en ook in Nederland is de verontwaardiging groot. Een bont gezelschap demonstranten verzamelt zich bij de Amerikaanse ambassade om hun woede te uiten. Er zijn mannen met baarden, vrouwen met hoofddoeken, maar ook autochtone activisten, jong en oud. Op een gegeven moment tovert het gezelschap, een man of dertig groot, een enorme Amerikaanse vlag tevoorschijn. Daar wordt uitgebreid op gestampt en gespuugd, en ten slotte wordt de vlag in de fik gestoken.

Terwijl het stuk stof brandt, breekt plotseling paniek uit. Een auto is met piepende banden tot stilstand gekomen. Uit de wagen springen twee gemaskerde mannen met machinegeweren. Ze openen het vuur op de menigte terwijl ze “Praise Jesus!” en “God bless America!” roepen. Er vallen minstens tien doden en evenzovele gewonden. Voordat de gemaskerde mannen terug in de auto springen, roepen ze nog “we hebben onze Vlag gewroken! Niemand komt ongestraft aan onze Vlag!”. Op de vlucht voor de politie stormen de mannen een halal slagerij binnen, waar ze ook zonder genade mensen doodschieten, voordat ze zelf in een kogelregen van de opgetrommelde ordediensten om het leven komen.

In de dagen na de aanslag is de verontwaardiging in het land enorm. Er zijn massale protestmarsen en hoewel eigenlijk niemand daar trek in heeft, besluit de Publieke Omroep “Mijn vrijheid, jouw vrijheid deel 347″ uit te zenden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: doctress neutopia (cc)

Mensenrechten optioneel

OPINIE - Het Westen staat voor vrijheid en mensenrechten. Althans dat vertellen we de islamitische wereld al een paar decennia lang. Waarom geloven ze ons maar niet?

Hoezeer vrijheid en mensenrechten principiële punten zijn voor westerse landen, bleek uit de nasleep van de dood van Koning Abdullah van Saoedi-Arabië. Het staatshoofd van één van de meest onvrije landen ter wereld werd door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, omschreven als ‘a man of wisdom and vision’.

David Cameron vond dat Abdullah was toegewijd aan vrede (ahum) en ‘het bevorderen van het begrip tussen religies’. Nog bonter werd het gemaakt door Christine Lagarde, directeur van het IMF, die Abdullah ‘a strong advocate of women’ noemde.

Ook in Nederland moesten bezwaren tegen het brute Saoedische bewind wijken voor praktische, economische overwegingen.

De westerse houding ten opzichte van Egypte laat al een even treurig beeld zien. Zo prees Hans van Baalen ooit de militaire staatsgreep van legerleider (en huidig president) Sisi omdat deze stabiliteit bracht ‘voor handel en toerisme’. Bij Elsevier vonden ze onlangs nog dat de facto dictator Sisi de Nobelprijs voor de Vrede verdiende.

De hotemetoten in Davos, zo meldde Carolien Roelants vandaag, vergastten deelnemer Sisi op een ‘kruiperig applaus’. Dat werd gevolgd door de minstens zo kruiperige opmerking dat ‘de Davos-gemeenschap op uw leiderschap rekent’. Resultaat: nog meer applaus.

Volgende