Clinton in Pakistan

Nadat Hillary Clinton zichzelf duidelijk profileerde als het gezicht van de Amerikaanse buitenlandse politiek is zij al meerdere malen de wereld rondgevlogen. Na bezoeken aan Rusland, waar zij de verkoelde verhoudingen met de voormalige aartsrivaal nieuw leven in trachtte te blazen, en aan Afrika en Zuidoost-Azië deed de minister vorige week onder meer Pakistan aan tijdens een reis door het Midden-Oosten. Clinton deed het aardig in de Pakistaanse media en lijkt meer dan de vorige regering het belang van een stabiel Pakistan in te schatten. De toestand waarin het land verkeert blijft echter precair: Talibanstrijders behouden er, ondanks recente offensieven van de Pakistaande krijgsmacht, een aanzienlijke machtsbasis die de inspanningen van de coalitietroepen over de grens in Afghanistan frustreert.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Them or US

“The world is counting on us. When old adversaries need an honest broker or fundamental freedoms need a champion, people turn to us,” she said.” [bron]

Euuuh…. U zegt? Hillary was kennelijk op dreef daar in Washington. Nog eentje: “The world looks to us because America has the reach and resolve to mobilise the shared effort needed to solve problems on a global scale – in defence of our own interests, but also as a force for progress. In this we have no rival.” Uitstekende wijn, ook.
Tussen al het geborstklop noemde ze de Mexicaanse drugsoorlog niet minder dan een rebellenopstand: “Drug cartels, she said, “are showing more and more indices of insurgencies“. Voorwaar geen misse interpretatie… Opent dat de deur voor een gezellig burenoorlog als de Apaches van Irak en Afghanistan weer thuis zijn? Of spreekt er eigenlijk bewondering uit, en ‘legaliseert’ ze drughandel door er een burgeroorlog van te maken?
Vragen, vragen, maar de interessantste blijft toch: is het wishfull thinking, dat de VS nog steeds bankier, politieman en rechter voor de aarde kunnen zijn, of is The Land Of The Free Burning Qurans virtueel failliet op monetair en moreel gebied?
(onlangs zag ik een schitterende WO2 docu, en het antwoord is simpel: een goeie wereldoorlog op een niet-Amerikaans continent doet wònderen voor de VS)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tragikomedie in Haïti

Nigeriaanse VN-militair in Port-au-Prince (Foto: Flickr/United Nations Photo)

Fanmi Lavalas, ooit de machtigste politieke partij van Haïti, doet niet mee aan de senaatsverkiezingen van vandaag. Een tweetal facties binnen de partij leverden verschillende kieslijsten in en die zijn allebei afgekeurd door de kiescommissie, omdat de statuten eisen dat de partijleider zijn handtekening erop zet. Die leider is de afgezette president Jean-Bertrand Aristide, die in ballingschap leeft en de verkiezingen niet wil ondersteunen. Het zou komisch zijn, als Haïti er niet zo beroerd voorstond.

Hillary Clinton bezocht het door orkanen (en mismanagement) geteisterde eiland deze week en pleitte voor veel meer hulp. Een donorconferentie leverde ruim 300 miljoen dollar op voor onder andere voedselhulp en reparaties. Niet iedereen gelooft echter dat de regering in staat zal zijn dat op een fatsoenlijke manier te besteden. Door de economische crisis zenden Haïtiaanse gastarbeiders ook nog eens minder geld naar huis.

Er zijn geen opiniepeilingen, behalve eentje die zegt dat slechts vijf procent van de bevolking weet op wie ze gaat stemmen. Zo heel veel doet de uitslag er ook weer niet toe, want Haïti is zo afhankelijk van Amerikaans geld dat de (massaal corrupte) politici gewoon zullen moeten doen wat Hillary zegt. Democratisch is dat niet, maar de realiteit is het wel – en het is de vraag of het nou echt slecht is voor de straatarme bevolking.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De botheid van sancties als politiek instrument

Cubaans exportproduct, wachtend op het einde aan de sancties (Foto: Flickr/Life in HC)

Voor de zesde keer proberen Amerikaanse parlementariërs een einde te maken aan het reisverbod naar Cuba. Deze keer maakt het voorstel echter een kans wet te worden. Landbouwproducten mogen al verhandeld worden met Cuba, maar de regels moeten veel losser, vinden de betrokken staten.

Obama’s campagnebelofte dat hij bereid is met iedereen in gesprek te gaan, begint zich af te tekenen in het buitenlandse beleid. Hillary Clinton, momenteel op reis door Azië, hintte dat een einde aan economische sancties tegen Myanmar tot de opties behoort. Het land met de onverschillige junta heeft niet bewogen onder strenge maatregelen waar de huidige vice-president Joe Biden ooit de architect van was.

Zimbabwe zal nog even moeten wachten op de opheffing van sancties, al is niet duidelijk in hoeverre die een rol gespeeld hebben bij de vorming van de zojuist aangetreden eenheidsregering. De Syriërs hebben goede hoop dat Obama ook hun land van het sanctielijstje haalt. Sudan trekt zich nergens wat van aan.

De vraag is wat een ander Amerikaanse beleid betekent voor de (economische) sanctie als instrument in de internationale politiek. Toen westerse landen de wereldhandel domineerden was een verenigd front een effectieve methode om een regime onder druk te zetten, maar nu de rol van minder scrupuleuze landen als China is toegenomen, hoeft in elk geval de heersende elite in dictaturen weinig hinder ervan te ondervinden. Misdadige regimes die niks geven om hun bevolking of internationale aanzien, zijn met steeds strengere sancties niet langer te treffen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Not particularly reliable

“It won’t surprise you that I don’t consider him a particularly reliable source”.

Hillary Clinton reageert op de uitspraken van Cheney, waarin hij opriep CIA-documenten vrij te geven waarin – volgens hem – het succes van marteling wordt aangetoond. Het lijkt erop dat de stellingen betrokken worden.

Clinton zei verder dat ze voorstander is van een “nonpartisan” onderzoek van het martelprogramma.

Quote du Jour | War on Terror (einde)


“..War on Terror..”

Hillary Clinton meldt dat de huidige Amerikaanse regering de woorden war on terror niet meer gebruikt (bron: NPR). Terwijl na de terroristische aanslagen in 2001 de Bush regering nog stelde dat de war on terror enkele decennia zou gaan duren is deze amper acht jaar later dus alweer voorbij. Journalisten vroegen Clinton waarom de woorden war on terror niet meer worden gebruikt, hierop antwoordde ze dat “de afwezigheid van dergelijke taal alles zegt”.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende