Als je echt iets over jezelf wilt weten, moet je in de ogen van een vreemde kijken. Lees daarom Silencing Islam's Critics, een opiniestuk in The Wall Street Journal over de vervolging van Wilders. Onderkop: "Een Nederlandse rechtbank importeert Saudische blasfemienormen naar Europa". "Er zijn natuurlijk grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, maar men hoeft het niet eens te zijn met de heer Wilders om in te zien dat hij die grenzen niet is overschreden." De krant herinnert ons aan de uitspraken van het OM in juni, toen die nog geen reden zag om Wilders te vervolgen. Dat het OM nu toch tot vervolging moet overgaan is "geen kleine overwinning voor de Islamitische regimes die hun censuurwetten willen exporteren naar alle plekken waar moslims zijn." Wat je verder ook van het commentaar vindt, het is een leuke redactionele onderneming om te laten zien dat de vervolging van Wilders precies datgene is waartegen hij al die tijd al strijdt. Maar er zit ook een les in verborgen. Wilders creëert zijn eigen werkelijkheid. Hij lokt met zijn gedrag de nare kanten uit van onze rechtsstaat, waardoor vrijheidsgrenzen verschuiven. Hij is als die ene huisgenoot die nooit zijn eigen shampoo koopt, waardoor iedereen na het douchen zijn fles mee naar zijn kamer moet nemen. Als je ooit in een studentenhuis hebt gewoond, weet je dat je daar maar één ding tegen kunt doen: diep ademhalen en verder leven. En gewoon iets vaker een nieuwe fles shampoo kopen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Terug bij af. Het vuur tussen Geert Wilders en Gerard Spong laait weer op omdat het Hof het Openbaar Ministerie alsnog opdracht heeft gegeven voor het vervolgen van Wilders vanwege artikel 137d Sr: het ‘demoniseren’. Of het zin heeft, vraag ik me ernstig af. Toch snap ik de verontwaardiging en de zet van Spong en consorten, die aangifte deden tegen Wilders. Vooral omdat Wilders’ uitspraken nooit enige nuance hebben gekend.
Nog afgezien van de makkelijke beledigingen, is Wilders’ felle kritiek op de islam altijd hol geweest. Hij heeft het bijvoorbeeld over ‘Islamisering’ (zie het fragment van 21 januari van het NOS-journaal). Wat betekent dat? Ik veronderstel dat Wilders doelt op een overname, of een versmelting van de islam met de seculiere maatschappij.
Ku Klux Klan
Ik ben zelf niet gelovig opgevoed en heb altijd defensief tegenover betweters en betogers uit de kerk gestaan. Dat zal ik altijd blijven doen, bij elke godsdienst. Ik denk aan de film Jesus Camp, over de dictatoriale verschrikkingen van een kinderzomerkamp vol christelijke dwalingen van Becky Fischer en haar Kids in Ministry. Maar heeft Fischer iets met het zalvende ‘God bless America’ van Obama te maken? Ook de maximalistische zionisten die met grof geschut te werk gaan, zoals momenteel in de Gaza-strook, verwerp ik – het geloof gaat ook daar hand in hand met radicale daden. Voor Nijntje-illustrator Dick Bruna zal het joods zijn een andere betekenis hebben. De Ku Klux Klan strijdt in naam van God, maar is mijlenver verwijderd van modern EO-discipel Arie Boomsma.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.