Martelaren van de democratie?

Het laatste blog van Ewald Engelen over de Griekse Crisis zal voor sommigen lezen als een wat overdreven samenzweringstheorie tegen de EU, met wat al te gemakkelijke 'linkse' platitudes. Maar dat neemt niet weg dat er inzake de Griekse crisis een aantal schrijnende waarheden in staan, waarheden die ook mensen die nu eenmaal minder met 'links' en 'eurosceptici' hebben, en die vinden dat er zoveel mogelijk geld uit die Grieken geperst zou moeten worden, moet aanspreken:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Trojka: Griekse schulden onhoudbaar zelfs bij aanvaarding ‘hervormingen’

Aldus een verzameling vertrouwelijke documenten waar The Guardian de hand op wist te leggen:

Greece would face an unsustainable level of debt by 2030 even if it signs up to the full package of tax and spending reforms demanded of it, according to unpublished documents compiled by its three main creditors.

The documents, drawn up by the so-called troika of lenders, support Greece’s argument that it needs substantial debt relief for a lasting economic recovery. They show that, even after 15 years of sustained strong growth, the country would face a level of debt that the International Monetary Fund deems unsustainable given Greece’s debt profile […].

The documents show that the IMF’s baseline estimate – the most likely outcome – is that Greece’s debt would still be 118% of GDP in 2030, even if it signs up to the package of tax and spending reforms demanded. That is well above the 110% which the IMF regards as sustainable […]

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: EU Council Eurozone (cc)

De eurocrisis, Griekenland en de eurocratie

ANALYSE - Het kan nog goed komen, maar die kans wordt nu met de dag kleiner. De voorstellen van Brussel waren voor de Grieken onacceptabel: omdat ze asociaal zijn, omdat de getallen niet kloppen en omdat ze geen enkele hoop bieden op een uitweg uit deze crisis.

De Griekse regering heeft daarom besloten om dit voorstel aan de bevolking voor te leggen in een referendum. Het is nadrukkelijk niet bedoeld als referendum over de euro. De Grieken hebben uitstel van betaling aangevraagd, omdat het referendum pas volgend weekend gehouden kan worden, terwijl de termijn al op 30 juni vervalt. Voor de overige 18 eurogroepministers was dit onaanvaardbaar.

Dit is de situatie op zondag 28 juni. Het is onmogelijk te voorspellen wat er nu gaat gebeuren maar het is wel mogelijk een paar dingen te zeggen over deze toch nog onverwachte wending. Op het moment van schrijven is bekend geworden dat maandag de banken dicht blijven. Het hulp-programma wordt niet verlengd maar de ECB blijft nog wel de banken ondersteunen. Niemand weet hoe het verder moet.

Pokeren

Door veel commentatoren in Nederland werd verondersteld dat de Grieken vertragingstactiek gebruikten om zoveel mogelijk uit de onderhandelingen te slepen. Daarbij werd dan altijd vermeld dat Varoufakis verstand heeft van speltheorie. Wat we ons daar in dit verband bij moet voorstellen is onduidelijk: blufpoker met als inzet het welzijn van een heel land?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederlandse pers puur partijdig over Griekenland

ANALYSE - Terwijl de officiële kranten nog braaf berichten dat die luie klotengrieken eindelijk door de knieën zijn gegaan, wordt bloggend Nederland eindelijk wakker. Gisteren verscheen een mijns inziens uitstekend stuk van Ewald Engelen op Joop.nl over de Griekse kwestie, nadat de dag daarvoor Ewout van den Berg een soortgelijk stuk schreef. Enkele quotes met een leeswaarschuwing: het zal sommige mensen misschien wat linksig in de oren klinken.

Van den Berg:

“Er zijn twee belangrijke drijfveren voor het Europese bezuinigingsbeleid. In de eerste plaats is het gericht op het subsidiëren van multinationals en banken. Van al het geld dat de afgelopen jaren naar Griekenland is gegaan, is 92% in de zakken van Europese en Amerikaanse banken verdwenen. 17 procent van de staatsschuld is in private handen, tegenover in ieder geval 62 procent dat in het bezit is van andere Eurozone-staten – dit was in 2010 nog 26%. Het Europese beleid heeft er dus voor gezorgd dat er een complete bloedtransfusie plaatsvond, waarbij de schulden uit de financiële sector publiek zijn gemaakt.”

“De tweede reden voor de halsstarrigheid van Merkel en Dijsselbloem is dat Griekenland als voorbeeld wordt gesteld voor de rest van de Eurozone. Er zijn dit jaar verkiezingen in Spanje en Ierland. Op basis van massale strijd zijn hier ook linkse partijen opgekomen tegen de bezuinigingen. Door de Syriza-regering te breken, wil de Europese elite laten zien dat er geen alternatief mogelijk is voor het neoliberale bezuinigingsbeleid van de afgelopen jaren.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Stiglitz over Griekenland: ‘Trojka weigert verantwoordelijkheid te nemen’

Econoom en Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz schreef het volgende over de Griekse situatie:

Of course, the economics behind the programme that the “troika” (the European Commission, the European Central Bank, and the International Monetary Fund) foisted on Greece five years ago has been abysmal, resulting in a 25% decline in the country’s GDP. I can think of no depression, ever, that has been so deliberate and had such catastrophic consequences: Greece’s rate of youth unemployment, for example, now exceeds 60%.

It is startling that the troika has refused to accept responsibility for any of this or admit how bad its forecasts and models have been. But what is even more surprising is that Europe’s leaders have not even learned. The troika is still demanding that Greece achieve a primary budget surplus (excluding interest payments) of 3.5% of GDP by 2018.

Economists around the world have condemned that target as punitive, because aiming for it will inevitably result in a deeper downturn. Indeed, even if Greece’s debt is restructured beyond anything imaginable, the country will remain in depression if voters there commit to the troika’s target in the snap referendum to be held this weekend.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

‘Het pad naar de Grexit tragedie is geplaveid met politieke incompetentie’

Griekse politici hebben in de ogen van , Professor economie en politicologie aan de Universiteit van Californië, Berkeley, niet echt competent gehandeld in de aanloop naar de huidige situatie rond Griekenland. Volgens hem valt dat in het niet bij de incompetentie van de crediteuren, te weten Europese Commisie, de ECB en het IMF:

the creditors first calculated the size of the primary budget surpluses that Greece would have to run in order to hypothetically repay its debt. They then required the government to raise taxes and cut spending sufficiently to produce those surpluses.

They ignored the fact that, in so doing, they consigned the country to an even deeper depression. By privileging their own balance sheets, they got the Greek government and the outcome they deserved.

‘Greece and Europe really aren’t that far apart on a deal’

Nu de zaken in Griekenland flink uit de hand aan het lopen zijn, is misschien ook aardig om te kijken waarom de laatste verschillen niet konden worden overbrugd.

Matt O’Brien in The Washington Post:

Now it might be hard to believe, but Greece and Europe really aren’t that far apart on a deal. Europe wants Greece to cut its pensions more than it already has—which, in some cases, has been as much as 40 percent—but Greece only wants to cut them half as much and make up the rest with higher taxes on businesses. In other words, both sides agree how much austerity Athens should do, just not how it should do it. The problem, as it always has been, is the politics. Syriza insists that it has “red lines” over pension cuts it cannot cross, but Europe has quite literally drawn red lines through them and said, take it or leave it. This hardline stance is more about warning anti-austerity parties in Spain and Portugal that there’s nothing to be gained from challenging the continent’s budget-cutting status quo as it is about the €1.8 billion in pension cuts—not even a rounding error in the context of Europe’s economy—that it wants from Greece.

Een aanpak voor Griekenland gebaseerd op IMF onderzoek

Terwijl het Griekse drama dit weekend nieuwe hoogte-, of misschien passender dieptepunten bereikt vroeg Ashoka Mody, bezoekend professor internationale economische politiek aan de Princeton Universiteit, zich eerder deze week af hoe een aanpak voor Griekenland er uit zou zien als IMF onderzoek als basis zou dienen.

De aanpak van de Eurogroep bestaat volgens Mody al 5 jaar uit:

  • Borrow more money (this time mainly from the European authorities) to repay one group of creditors (the IMF, to which substantial repayments are due);
  • Stay focused on more austerity, steadily increasing the primary surplus (the budget surplus not including interest payments); and
  • Undertake structural reforms—changes in labour and other markets to improve the Greek economy’s longer-term growth potential.

‘De Grieken wijzen alles af’

Zo kopt Trouw:

Rond 12.00 uur brak dit overleg op, zonder akkoord. “De Grieken wijzen alles af”, klonk het in Brussel. “De Grieken hebben alleen achterwaartse bewegingen gemaakt”, concludeerde de Duitse minister Wolfgang Schäuble.

Een net iets ander perspectief valt te lezen bij Krugman:

But given reports from the negotiations in Brussels, something must be said — namely, what do the creditors, and in particular the IMF, think they’re doing? […]

At this point it’s time to stop talking about “Graccident”; if Grexit happens it will be because the creditors, or at least the IMF, wanted it to happen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende