Vooral rechts neemt weer een loopje met de rechtsstaat

Bijna alle politieke partijen die voorstellen doen die in strijd zijn met de rechtsstaat bevinden zich aan de rechterzijde van het politieke spectrum (foei, SP), aldus een beoordeling door de Nederlandse Orde van Advocaten. Een commissie van de Nederlandse Orde van Advocaten toetste de voorstellen van partijen in hun verkiezingsprogramma aan drie hoofdvragen: houdt de overheid zich aan de eigen regels, worden de fundamentele rechten en vrijheden van de burgers gerespecteerd en hebben de burgers effectieve toegang tot de onafhankelijke rechter? Dat zijn de drie minimumnormen waaraan de rechtsstaat moet voldoen, aldus de commissie van de NOvA die het rapport schreef. In 2017 concludeerde de commissie dat de verkiezingsprogramma's op "gespannen voet" stonden met de rechtsstaat: vrijwel alle verkiezingsprogramma’s bevatten toen één of meer maatregelen die de rechtsstaat zouden kunnen verzwakken. Deze keer is de commissie aanzienlijk positiever gestemd: "in alle onderzochte partijprogramma’s wordt het belang van de rechtsstaat nadrukkelijk onderstreept." Toch zijn er ook weer zorgwekkende bevindingen: De commissie heeft bij zeven van de veertien onderzochte partijprogramma’s voorstellen aangetroffen die de toets aan de minimumnormen van de rechtsstaat niet doorstaan. Het gaat dan vaak om voorstellen op het gebied van immigratie en asiel. Die voorstellen kregen de diskwalificatie rood, meestal omdat ze openlijk discrimineren ten opzichte van bepaalde groepen burgers of hun de toegang tot de rechter ontzeggen of belemmeren. Op de SP na bevinden deze partijen zich aan de rechterzijde van het politieke spectrum. Het gaat om de volgende partijen en voorstellen. Het CDA wil een reeds verleende asielstatus of verblijfsvergunning intrekken op grond van radicalisering, maar dat mag niet zomaar. Het FvD wil onder meer het VN-vluchtelingenverdrag opzeggen en terugtreden uit het Internationaal Strafhof en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, die nu juist zijn opgericht om te waken over fundamentele rechten en vrijheden. Ook de voorstellen om het recht op asiel te laten vervallen, de "asielindustrie" te ontmantelen en illegaliteit strafbaar te stellen zijn in strijd met de rechtsstaat. JA21 wil rechtsvinding door rechters en de bevoegdheid van rechters tot het bepalen van de strafmaat aan banden leggen. Het publiekelijk laten uitvoeren van straffen doet volgens de commissie "vrezen voor Middeleeuwse schandpaal - en schavot taferelen, die zich bezwaarlijk met onze huidige rechtsstaat laten rijmen." Ook quotering van het aantal toe te laten vluchtelingen, versobering van asielprocedures, verlaging van de vergoeding voor asieladvocaten en het strafbaar stellen van illegaliteit classificeert de commissie als strijdig met de rechtsstaat. Stellen dat de islamitische leer botst met onze vrije Westerse waarden en normen en het verbod op buitenlandse financiering van moskeeën en islamscholen is stigmatiserend voor een deel van de Nederlandse bevolking en in strijd met het grondwettelijk recht op vrijheid van godsdienst. De PVV wil het verblijfsrecht van Syriërs intrekken, migranten uit islamitische landen weren, een volledige asielstop, asielzoekerscentra sluiten, een ongedifferentieerd verbod op het verspreiden van ‘islamitische ideologie’ (scholen, moskeeën en Koran), een verbod op het dragen van hoofddoekjes, wat allemaal "tornt aan de fundamenten van onze rechtsstaat". Hetzelfde geldt voor het niet hebben van stemrecht en het niet mogen vervullen van politieke functies bij dubbele nationaliteit en het strafbaar stellen van illegaliteit. De PVV is voorstander van het afschaffen van de publieke omroep en het niet verschaffen van subsidies aan wat zij noemt multiculti clubs, waarmee vrije nieuwsgaring en vrijheid van meningsuiting in het geding komen. Het preventief opsluiten van jihadisten en hun sympathisanten via administratieve detentie is onrechtsstatelijk. De SGP moet bedacht zijn op de problemen met het uitleveren van verdachten aan staten waar de doodstraf geldt, zeker als een goed functionerende rechtsstaat ontbreekt. Voorstellen om herhaalde, vaak kansloze asielaanvragen te blokkeren zijn "in strijd met het recht om aan de onafhankelijke rechter ingrijpende overheidsbeslissingen die het leven en veiligheid van mensen raken voor te leggen." Buitenlandse financiering van moskeeën verbieden is discriminerend en stigmatiserend. Ook de SP wil de financiering van politieke en religieuze organisaties vanuit het buitenland verbieden, wat dus strijdig is met het grondrecht van vrijheid van godsdienst. De VVD, tot slot, wil immigratie beperken door een vluchtelingenquota in te voeren, vluchtelingen te selecteren op basis van maatschappelijke inpasbaarheid, het recht op asiel op te schorten, de Nederlandse grenzen sluiten, hoger beroep in asielzaken afschaffen en het VN-Vluchtelingenverdrag opzeggen dan wel aanpassen, wat volgens de commissie op gespannen voet staat met de plicht van de overheid - met of zonder VN-verdrag - om mensen in verdrukking bescherming te bieden. De voorgestelde aanpak van jihadisten (levenslang in de gaten houden, intrekken van Nederlanderschap) is problematisch. Het openbaar maken van zwarte lijsten van fraudeurs "kan personen levenslang stigmatiseren en zo strijd opleveren met het recht op privacy." Het makkelijker opheffen van het verschoningsrecht van advocaten is in strijd met adequate rechtsbescherming. Hoewel de Nederlandse Orde van Advocaten hun toets op rechtsstatelijkheid zelf geen stemwijzer noemt, hebben we hun beoordeling van verkiezingsprogramma's op rechtsstatelijkheid toegevoegd aan ons overzicht van stemwijzers voor de Tweede Kamerverkiezingen op 15, 16 en 17 maart.

Door: Foto: Verkiezingsbord 2021
Foto: Roel Wijnants (cc)

Waarom een verbod op onverdoofde slacht geen symboolpolitiek is

OPINIE - Godsdienstvrijheid zwaarder wegen dan dierenwelzijn duidt op een gebrek aan inlevingsvermogen, meent filosoof Floris Schleicher.

Een verbod op onverdoofde slacht is symboolpolitiek. Dit betoogt Tweede Kamerlid Carla Dik-Faber (ChristenUnie) in een opiniestuk in Trouw, naar aanleiding van een nieuw voorstel van de Partij voor de Dieren om onverdoofde slacht geheel te verbieden. Momenteel is de onverdoofde slacht al verboden tenzij er religieuze gronden voor zijn. In de praktijk betekent dit dat de onverdoofde slacht is toegestaan voor joden en moslims.

Het mag geen wonder heten dat Dik-Faber voor deze religieuze groepen opkomt. Als christendemocraat heeft ze godsdienstvrijheid hoog in het vaandel staan. Het dierenleed zou echter zwaarder moeten wegen dan haar appèl op godsdienstvrijheid. Wanneer we deze argumenten in overweging nemen, wordt duidelijk dat het bij het algehele verbod op onverdoofde slacht niet gaat om symboolpolitiek.

Drie miljoen

Dik-Faber stelt dat het voorgestelde verbod niet direct zal bijdragen aan dierenwelzijn. Ze wijst hierbij op het kleine percentage dat de onverdoofde slacht uitmaakt van de gehele vleesindustrie. Er worden jaarlijks zo’n 600 miljoen dieren geslacht in Nederland en de onverdoofde slacht is verantwoordelijk voor minder dan een half procent daarvan. Hoewel dat klopt, vergeet Dik-Faber dat het bij de onverdoofde slacht dus om miljoenen dieren gaat die extra leed wordt aangedaan. De cijfers over de gehele vleesindustrie leiden vooral af van waar het bij dit wetsvoorstel echt om gaat: bijna drie miljoenen dieren die te maken hebben met de onverdoofde slacht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Saoedi-Arabië veroordeelt levensgevaarlijke terrorist ter dood

Keiharde aanpak van terrorisme op het Arabisch schiereiland:

A Palestinian poet and leading member of Saudi Arabia’s nascent contemporary art scene has been sentenced to death for renouncing Islam.

A Saudi court on Tuesday ordered the execution of Ashraf Fayadh, who has curated art shows in Jeddah and at the Venice Biennale. The poet, who said he did not have legal representation, was given 30 days to appeal against the ruling.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Behoorlijk links

OPINIE - De afgelopen tijd heb ik me eens neergezet aan de studie van het pamflet van ‘Vrij Links’, uit de Volkskrant van 17 mei 2018, geschreven door Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Een ronkend betoog dat begint met Spinoza en de Verlichting en eindigt met een pleidooi voor secularisatie en individuele mensenrechten. Daartussen zijn enkele pareltjes te vinden, ik citeer er een paar.

Twijfel en onderzoek zijn de stuwende krachten achter individuele ontplooiing; leerlingen moeten (zelf)kritisch leren nadenken en eigen inzichten kunnen ontwikkelen over alle religies en levensbeschouwingen.

Een open maatschappij staat of valt met de aanwezigheid van het vrije woord.

Geen enkel idee, religieus of profaan, is in de vrije wereld boven kritiek verheven. Ideeën hebben geen rechten. Burgers hebben rechten.

Dat zijn van die stellingen die zo zijn geformuleerd dat je het er onmogelijk mee oneens kunt zijn.

Nou ja, het kan wel, maar als je dat doet, heb je meteen voor een hele avond stof om je gesprekspartners uit te leggen hoezo en waarom. En niemand die de moeite neemt om zo lang naar je te luisteren. Dus het werkt: platitudes. Dat was de eerste barst in mijn enthousiasme.

De tweede barst was stilistisch van aard: het pamflet bestaat uit 52 zinnen. Daarvan zijn er 13 stellingnames, zoals: Vrij Links staat voor gelijkwaardigheid van de mens ongeacht geslacht, huidskleur, geaardheid en levensovertuiging (ook zo’n zin waar je maar beter geen kritiek op kunt hebben) en 39 beschrijvende oordelen, zoals de beginzin: Groepsdenken splijt het land.

Foto: Verloren Oudheid

Fact check: De Cyrus Cylinder als mensenrechtendocument

FACTCHECK - In 539 v. Chr. veroverde de Perzische krijgsheer Cyrus de stad Babylon. Babylon was destijds de grootste stad ter wereld en bovendien de hoofdstad van het tot dan toe oppermachtige Babylonische Rijk. Cyrus stond voor de taak om de hearts en minds van de Babyloniërs te winnen. In deze context vaardigde hij een bouwinscriptie uit: de zogenaamde Cyrus Cylinder. In dit document rechtvaardigt Cyrus zijn greep naar de macht en presenteert hij zichzelf als een vrome koning.

Na de herontdekking van de Cyrus Cylinder in 1879 is het document veelal geprezen om het milde beleid dat erin beschreven zou staan. Vanaf de jaren ’70 van de twintigste eeuw wordt het document – als gevolg van een propagandacampagne van de Sjah Mohammed Reza Pahlavi – zelfs beschreven als de Eerste Verklaring van de Rechten van de Mens. Deze benaming wordt door vele Iraniërs gekoesterd en is onder meer overgenomen door de Verenigde Naties. De vraag is alleen: is deze benaming terecht?

Criteria

Om te kunnen beoordelen of de Cyrus Cylinder een mensenrechtendocument is, is het noodzakelijk om toetsbare criteria op te stellen. Aangezien de voorstanders van bovengenoemde claim expliciet de vergelijking maken met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, is het passend om dit document als uitgangspunt te nemen. Om als voorloper van UVRM te worden beschouwd, dient de Cyrus Cylinder daarom aan de volgende criteria te voldoen:

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Hennie Cuper (cc)

Een klok in de moskee

COLUMN - Het verkiezingsprogramma van de SGP bevat een opmerkelijk punt: de partij wil gebedsoproepen van de moskee verbieden. Fractievoorzitter Kees van der Staaij keert zich tegen de ‘islamisering van de publieke ruimte’. ‘Gemeentebesturen zeggen niets te kunnen doen’, zegt hij. ‘Dan wordt het tijd dat de Kamer in actie komt. Wat ons betreft klinkt de oproep helemaal niet, maar als daar geen meerderheid voor is, dring het dan zoveel mogelijk terug.’

Gemeentebesturen kunnen niets doen -dat moet Van der Staaij ook weten- vanwege de vrijheid van godsdienst en het respect voor gelovigen waardoor zijn eigen orthodoxe groepering ook alle ruimte krijgt om vrouwen te discrimineren en niet-gelovigen op zondag in bepaalde plaatsen te dwingen zich aan de voorgeschreven rust van kerkgangers te houden.

Van de vergelijking met klokgelui wil Van der Staaij niets weten. De islamitische gebedsoproep is ‘een geloofsbelijdenis’, en die wil hij niet horen. Beierende klokken zijn neutraal. Een opvallend argument voor een partij die, afgaand op haar uitingen, voor weinig anders bestaat dan het publiekelijk afleggen van geloofsbelijdenissen. Wat de immer rechtsstatelijke Van der Staaij hiermee doet is in feite de overheid oproepen om te discrimineren op grond van religie. Is hij misschien net als Rutte bang kiezers te verliezen aan de PVV?

Foto: risastla (cc)

Kamer: ‘Geen godsdienstvrijheid voor vrijwilligers’

OPINIE - De Tweede Kamer springt op de bres voor het geloof. Voor het geloof dat de ene religie beter is dan de andere – de ene mens beter is dan de andere – en dat ex-PVV’ers mogen bepalen wat vrijwilligers wel en niet mogen denken.

De Haagse politie werkt tijdens Oud en Nieuw al jaren samen met vrijwilligers van de salafistische as-Soennah moskee, om met hun hulp de openbare orde te handhaven. Zowel de politie als de burgemeester die over de politie- en vrijwilligersinzet gaat, zijn daar erg blij mee. “Rustige jaarwisseling in Schilderswijk dankzij moskeevrijwilligers”, lieten ze eerder weten.

Maar Tweede Kamerlid Bontes, die trouwens níet over de openbare orde in gemeente Den Haag gaat, vindt dat toch te link, omdat de vrijwilligers een bepaald ‘gedachtengoed’ hebben.

In een motie probeerden Bontes en Van Klaveren de samenwerking te verbieden. Die motie is met grote meerderheid door de Kamer aangenomen.

Demasqué

Harder kan de Tweede Kamer niet door de mand vallen dan met deze motie. Hoewel de samenwerking volgens burgemeester Van Aartsen prima verliep, steunt de Kamer een motie van twee ex-PVV clowns om vrijwilligers van een moskee te verbieden de politie te helpen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: foto: en.wikipedia.org

Duizend stokslagen

RECENSIE - Voor het openbaren van zijn liberale opvattingen,  het pleiten voor godsdienstvrijheid en zijn kritiek op de regering van Saoedi-Arabië werd blogger Raif Badawi veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf, een geldboete van 194.000 euro en 1000 stokslagen.

Vijftien teksten van Badawi zijn met een ‘voorwoord uit de gevangenis’ nu gepubliceerd in het boek “1000 stokslagen voor de vrijheid; leven en laten leven in het huidige Saoedi-Arabië”* Niet alle teksten waarop Badawi veroordeeld is zijn bewaard gebleven. Uit de met hulp van zijn vrouw gereconstrueerde teksten heeft de Duitse journalist Constantin Schreiber er vijftien geselecteerd. Ook als je weet hoe schandalig het Saoedi-Arabische regime omgaat met algemeen aanvaarde burgerrechten is het nog onthutsend te lezen wat daar niet gepubliceerd mag worden. Badawi’s teksten getuigen van een in grote delen van de wereld algemeen aanvaarde klassieke liberale levensbeschouwing. Daarmee bekritiseert hij alle vormen van godsdienstdwang. “Het religieuze denken streeft ernaar om ons leven tot in detail te controleren. Elke dag strijdt het voor de verafgoding en de absolute goedkeuring van salafistische interpretaties van Koran-teksten, uit overleveringen die honderden jaren oud zijn.” Verder schrijft hij: “Het belangrijkste doel van elke theocratie is om elke vorm van rede om zeep te helpen (…) en de massa, zo goed als het kan, steeds dommer te maken.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Een koninklijk pleidooi voor tolerantie

OPINIE - Erg veel aandacht heeft het niet gekregen vorige week, de ondertekening door het koninklijk paar van een verklaring voor vrijheid en tolerantie. 

Op zijn verjaardag ondertekende koning Willem-Alexander vorige week in Dordrecht een verklaring die ontleend is aan de Eerste Vrije Statenvergadering die daar in 1572 is gehouden. De verklaring, die iedereen nog kan onderschrijven, luidt als volgt:

“In 1572 werd in een hof in Dordrecht de basis gelegd voor een onafhankelijk land. Waar je vrij bent om te denken wat je denkt te geloven wat je gelooft en te zijn wie je bent. Vrijheid en tolerantie horen bij Nederland, daar teken ik voor!”

De Statenleden sloten zich op die vergadering in 1572 aan bij Willem van Oranje. Hij hechtte veel waarde aan de vrijheid van godsdienst. En hij wilde de steun van de Staten van Holland om tegen de Spanjaarden ten strijde te trekken. De vergadering wordt beschouwd als het startpunt van een onafhankelijke Staat der Nederlanden. In 1579 volgde de Unie van Utrecht met een eerste soort grondwet en in 1581 is de definitieve afscheiding vastgelegd in het “Plakkaat van Verlatinghe”. De vrijheid van godsdienst was een belangrijke drijfveer voor de opstandelingen om zich los te maken van de Spaanse overheersing. Wat betekent dit allemaal nog in 2015?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

KORT | Treurigheid

OPINIE - Het was van een intense treurigheid, de nieuwsflash over het parlement, waarin de PVV de vrijheid van godsdienst voor moslims wilde afschaffen. De geschokte interrupties van ‘weldenkende’ partijen waren te verwachten. Geloofsvrijheid afschaffen, moskeeën sluiten?

Maar ze hielpen niet erg. Godsdienstvrijheid is in onze grondwet verankerd. Mag een politieke partij zich tegen de grondwet uitspreken? Misschien moet dat nog wel kunnen. Maar de voorzitter van de Tweede Kamer vond er niets van. Een ordedebat had wel gemogen.

Waarom kan de potentieel grootste partij van dit land rommelen aan onze nationale traditie? Is het de walging van het hoofden afsnijden in de Islamitische Staat, waardoor de PVV weer vol gas geeft? Laat de PVV zich dan terroriseren door de strategen van ISIS?

Ik heb het niet gezien in het nieuws, maar een serieuze bezinning op de vraag of wij verstandig doen door jihad met onze eigen jihad te beantwoorden, lijkt me nuttig en nodig. Onze luchtmacht doet mee aan een oorlog in het Midden-Oosten, opnieuw met een onhelder doel (vernietiging van elke vorm van fundamentalisme?) en een onheldere exit-strategie.

Ik deel de walging voor de moordlustige fundamentalisten, maar ze lijken me slim in het scheppen van bederf in onze politieke zeden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende