Shoot me filmfestival

Op Sargasso is ook plaats voor gastbijdragen. Deze week een culturele bijdrage van Esther Vreeland. In het weekend van 27 oktober vond voor de derde keer het Shoot me filmfestival plaats in Den Haag. Meer dan tachtig films met een eigenzinnige en frisse blik op de mondiale actualiteit waren te zien op acht ongebruikelijke en normaliter verborgen lokaties. Via via waren wij bij dit briljante initiatief terecht gekomen, ik had er tot voor een maand geleden zelfs nog nooit van gehoord. En hoe jammer is dat! Dit festival verdient veel meer publiciteit en structurele subsidie, zodat nog meer mensen kunnen genieten van dit pareltje onder de filmfestivals. Hoewel...De kleinschaligheid, de DIY mentaliteit en het (daardoor) af en toe de kop opstekende gebrek aan professionaliteit (speakers die niet goed werken, niet goed afgestelde beeldschermen) geven Shoot me ook dat extra beetje charme wat het festival juist onderscheidt van de meeste gerenommeerde festivals. En als je dan bedenkt dat op sommige populaire lokaties nu al de extra stoelen en banken niet aan te slepen waren zou het misschien beter zijn als ik dit stukje helemaal niet zou publiceren, maar ik heb een groot hart en gun ook mijn nog onwetende medemens een kans op een onvergetelijke ervaring.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De droom die een luchtbel bleek

Logo In 2003 voerden twee studenten van de Praagse filmacademie, Vít Klusák en Filip Remunda, een experiment uit. Hoever zou de kracht van een goed uitgevoerde marketingcampagne reiken om mensen te kunnen laten geloven in een fictieve mega-supermarkt? Het is een vraag waarvan het antwoord eigenlijk al vantevoren te voorspellen is en daardoor dus volkomen irrelevant wordt. En daarmee vertoont de semi-documentaire Český Sen (Czech Dream, 2004) grote gelijkenis met Super Size Me (2004) van Morgan Spurlock waarbij de fimmaker een maand lang zich volpropt met MacDonalds eten hetgeen ernstige fysieke problemen met zich meebrengt. Het is niet de uitkomst die van belang is, maar de manier waarop daar naartoe wordt gewerkt die zorgt voor een mix van hilarische en soms ook tragikomische beelden.

Zo ook dus Český Sen dat de naam is van de mega-supermarkt die op 31 mei 2003 op een weiland wordt geopend. De film begint met een aantal beelden van westerse bedrijven die hun eerste filialen openden in het voormalige Oostblok-land waarvan de meest recente die van Electroworld in 2002, waarbij de eerste honderd mensen naar binnen mochten, mensen die al enkele dagen voor de winkel hadden gebivakkeerd om verzekerd te zijn van binnenkomst. De studenten nemen alle mogelijke marketing-instrumenten ter hand en beginnen met een restyling in maatpakken van Hugo Boss en krijgen advies over de uitstraling die ze zich als betrouwbare managers zich eigen moeten maken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour – Stallone getuige geweld Birma

“I witnessed the aftermath – survivors with legs cut off and all kinds of land-mine injuries, maggot-infested wounds and ears cut off,” Stallone told The Associated Press in a phone interview Monday. “We hear about Vietnam and Cambodia and this [Birma] was more horrific.” (APNews)

De Amerikaanse acteur Sylvester Stallone heeft bij het filmen van zijn nieuwe film “John Rambo” in het grensgebied van Thailand en Birma veel gewonde vluchtelingen gezien. Er zou zelfs door de Birmese militairen op Stallone en zijn crew zijn geschoten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van Sarajevo naar Hollywood

Het plot van ‘The Hunting Party‘ is losjes gebaseerd op het relaas van vijf buitenlandse journalisten in Bosnie. In een cafe besluiten de vijf op zoek te gaan naar Radovan Karadzic. De expeditie krijgt een absurde wending wanneer aanwezige VN macht denkt dat ze met eens speciaal ‘hit-team’ van de CIA te maken hebben. De vijf spelen het spel mee. Onder hen Harald Doornbos, die op zijn blog de achtergrond uit de doeken doet.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende