Shoot me filmfestival

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Super Amigos Op Sargasso is ook plaats voor gastbijdragen. Deze week een culturele bijdrage van Esther Vreeland.

In het weekend van 27 oktober vond voor de derde keer het Shoot me filmfestival plaats in Den Haag. Meer dan tachtig films met een eigenzinnige en frisse blik op de mondiale actualiteit waren te zien op acht ongebruikelijke en normaliter verborgen lokaties. Via via waren wij bij dit briljante initiatief terecht gekomen, ik had er tot voor een maand geleden zelfs nog nooit van gehoord. En hoe jammer is dat! Dit festival verdient veel meer publiciteit en structurele subsidie, zodat nog meer mensen kunnen genieten van dit pareltje onder de filmfestivals.

Hoewel…De kleinschaligheid, de DIY mentaliteit en het (daardoor) af en toe de kop opstekende gebrek aan professionaliteit (speakers die niet goed werken, niet goed afgestelde beeldschermen) geven Shoot me ook dat extra beetje charme wat het festival juist onderscheidt van de meeste gerenommeerde festivals. En als je dan bedenkt dat op sommige populaire lokaties nu al de extra stoelen en banken niet aan te slepen waren zou het misschien beter zijn als ik dit stukje helemaal niet zou publiceren, maar ik heb een groot hart en gun ook mijn nog onwetende medemens een kans op een onvergetelijke ervaring.

Het programma bestaat uit door de organisatie geselecteerde films en uit ingezonden werk van onafhankelijke filmmakers. Documentaire, animatie, korte film, het hele scala vind zijn plek op dit festival. Verwacht geen speciale premieres (enkele documentaires waren vorig jaar al te zien op het IDFA bijvoorbeeld), maar wel bijzondere en interessante films waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt. En wat dit festival natuurlijk zijn extra dimensie geeft zijn de ongewone lokaties waar de films worden vertoond. Zo kon men deze editie films kijken in een voormalige sexbioscoop, een oude kloosterkapel, een boksschool en zelfs liggend op bedden in het oude archief van het weduwen- en wezen pensioenfonds, waarbij de film geprojecteerd werd op een scherm tegen het plafond.

Naast de bijzondere lokaties waren veel films nog extra ‘aangekleed’. In de oude kloosterkapel, waar een geanimeerde versie van Dante’s Hel te zien was, werd het publiek verwelkomd door
middeleeuwse monikken met fakkels en een glaasje glühwein. Maar de mooiste entourage vond ik bij de mexicaanse documentaire “Super Amigos”. Deze film vertelt het verhaal van een groepje (ex) worstelaars in Mexico. Gekleed als ‘luchadores libres’-het van het WF-wrestling afgeleide show worstelen met kleurige superheld-achtige pakken met maskers en capes- strijden zij tegen onrecht en vóór een betere samenleving.

De film zelf was prachtig, de mannen hadden stuk voor stuk op een gegeven moment het licht gezien en waren als echte striphelden de strijd aangegaan met hun persoonlijke ‘hang up’. Zo was daar “Super Animal” die ijvert voor een verbod op stierenvechten, “Super Barrio” die families
helpt in hun strijd tegen corrupte projectontwikkelaars en “Super Gay” die vecht voor de rechten van homoseksuelen. Het is jammer dat documentaires zo moeilijk te vinden zijn want ik kan eenieder aanraden deze hartverwarmende film ooit eens te gaan zien als hij de kans
krijgt.

Deze film werd dus vertoond midden in een boksschool wat de stemming er al aardig in bracht.
Maar, als klap op de vuurpijl, had de organisatie “Super Gay” weten te strikken voor een Q&A, een vragenrondje, na afloop van de film. Gekleed in zijn roze worstelpakje met regenboogmasker
beantwoorde hij geduldig alle vragen van het publiek. Hierna volgde een korte demonstratie
van het worstelen en er was een welkomst piña colada waarvan de opbrengst naar een goed doel ging. Naast de stevige cocktail en de aangrijpende film zorgde de zorgvuldigheid en het
enthousiasme waarmee dit alles in elkaar was gezet ervoor dat ik gloeiend van geluk de boksschool uitkwam.

En dus, hoewel ik natuurlijk stiekem hoop dat niemand dit leest of dat niemand mij gelooft, kan ik niet anders dan iedereen aanraden volgend jaar rond deze tijd dit festival scherp in de gaten
te houden en als je de kans krijgt af te reizen naar statig Den Haag voor een filmfestival ervaring waar je niet van terug hebt en die je nog lang zal bijblijven.

Shoot me filmfestival

0

Reacties zijn uitgeschakeld