Waar wonen de meeste antifeministen?

'Het is de schuld van het feminisme dat sommige mannen zich aan de rand van de samenleving voelen en gedemoniseerd zijn.’ Dit was een van de stellingen die twaalfduizend Europeanen uit acht landen kregen voorgelegd in een onderzoek naar extreemrechtse denkbeelden. Opmerkelijk resultaat: de hoogste aantallen mensen die het minstens een beetje eens waren met deze stelling zijn te vinden in Zweden (41%).  Na Zweden had ongeveer 30 % van de respondenten in Polen antifeministische standpunten, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk (28 %), Frankrijk (26 %), Hongarije (22 %), Duitsland (19 %) en Nederland (15 %). Tatev Hovhannisyan verbaast zich op Social Europe dat slechts 13 % van de Italiaanse respondenten uitdrukking gaf aan dergelijke opvattingen,  terwijl 65 % zei dat ze het hier sterk of enigszins oneens mee waren.  Volgens Daniel Poohl van de Zweedse partner in dit onderzoek is het antifeminisme in zijn land deels te verklaren uit verzet tegen succesvolle feministische bewegingen. ‘Sommige overwinningen van het Zweedse feminisme in de afgelopen jaren hebben de opkomst van sterk tegengestelde attitudes geactiveerd’, zei hij. Is het feminisme in Italië, en ook in Nederland, minder succesvol misschien? Weinig vertrouwen Het onderzoek ‘State of Hate: far-right extremism in Europe’ laat verder zien dat een kwart van de respondenten negatieve gevoelens heeft tegenover moslims, een derde tegenover immigranten in het algemeen. Meer dan een derde oordeelt negatief over Roma. Het rapport constateert onder andere dat extreemrechts in toenemende mate transnationaal opereert, ook al ligt de focus nog steeds bij nationale issues. Traditionele organisatievormen verliezen invloed aan digitale netwerken. Veel respondenten in dit onderzoek tonen zich teleurgesteld in de politiek. Italië en Frankrijk scoren op dit punt het hoogst (79% resp. 67%). Slechts 6% van de Britten meent dat het politiek systeem in het Verenigd Koninkrijk goed werkt. Duitsers daarentegen zijn met een meerderheid van 60% een stuk tevredener. Op de vraag of het land 'de goede of de verkeerde kant uitgaat' zien we vrijwel overal meerderheden voor de 'verkeerde kant'. Uitzonderingen zijn Nederland en Duitsland. Maar ook daar gelooft meer dan 40% dat het de verkeerde kant op gaat (p. 16 van het rapport). Samenzweringstheorieën De houding tegenover samenzweringstheorieën verschilt van land tot land. In Hongarije, waar president Orban protesteerde tegen inmenging van de EU en de gevaren die immigratie met zich meebrengt voor de Europese identiteit, is 45% het ermee eens dat elites immigratie aanmoedigen om Europa te verzwakken (Nederland 19%). Een grote meerderheid keert zich tegen het idee dat vaccins tegen COVID-19 niet te vertrouwen zijn. Toch gelooft 22% van de Polen, 20% van de Hongaren en 16% van de Italianen dat de bevolking opzettelijk wordt vergiftigd door de vaccinatie. Slechts 48% van de Polen gelooft dat deze bewering "waarschijnlijk" of "beslist" onjuist is. In dat land bevindt zich ook het grootste aantal gelovigen in de QAnon mythe over een elite die zich heimelijk zou bezighouden met kindermisbruik. Tegenover een derde van de resondenten die dit verhaal voor waar aannemen staat slechts 27% die het afwijst. Ook in Duitsland denkt 21% dat deze claim op waarheid berust.  Feminicide Even terug naar het antifeminisme. De verschillen in dit opinieonderzoek tussen Zweden en Italië inzake de waarneming van de gevolgen van het feminisme voor mannen zeggen natuurlijk nog niets over de wijze waarop vrouwen in deze landen in de praktijk door mannen worden behandeld. Geweld tegen vrouwen is in alle Europese landen een wijd verspreid probleem. De meest extreme vorm van geweld is feminicide, de moord op een vrouw omdat ze vrouw is. Italië telde 95 slachtoffers in 2019, in Frankrijk waren er een jaar eerder 121 gevallen van feminicide, elke drie dagen één. Zweden heeft uitzonderlijk hoge verkrachtingscijfers, volgens Europese vergelijkingen. Zo bleek vorig jaar uit een rapport van de Zweedse Raad voor misdaadpreventie. Dit heeft vooral te maken met het feit dat vrouwen in Zweden sneller aangifte doen sinds in 2018 een wetswijziging is doorgevoerd die geslachtsgemeenschap zonder wederzijdse toestemming strafbaar maakt. Het aantal veroordelingen voor verkrachting heeft een vlucht genomen sinds de invoering van de nieuwe wet. In 2017 viel het vonnis 190 keer, in 2019 was dat 333 keer. Ruim een kwart van die zaken had zonder de aangepaste wetgeving niet tot het vonnis ‘verkrachting’ kunnen leiden. Ook op een ‘een seksueel misdrijf dat dermate krenkend is dat het kan worden gelijkgesteld aan gedwongen gemeenschap’ zoals het online onder bedreiging dwingen tot seksuele handelingen, staat in Zweden een straf. 'De ideale zondebok' De instemming met bovenvermelde stelling waarin de man zich slachtoffer van het feminisme waant is kenmerkend voor het extreemrechts denken in Europa. De Franse schrijver Pascal Bruckner analyseert in zijn laatste boek Un coupable presque parfait (Een ideale schuldige) hoe de witte man de ideale zondebok werd van een nieuwe lichting anti-racisten en feministen. Bruckner klaagt het moderne feminisme aan als een soort rechtbank en beweert dat 'neofeministen iedere witte man het liefst om zeep zouden brengen vanwege zijn inherente verkrachtersmentaliteit' (Mark Blaisse in Argus van 16 februari). Het is een vorm van polarisatie van het debat die kennelijk goed valt in extreemrechtse bubbels en die, gegeven het gemis aan weerwoord, leidt tot totaal verwrongen ideeën over hedendaagse man-vrouw verhoudingen.

Closing Time | Marina Diamandis

Burnt me at the stake, you thought I was a witch
Centuries ago, now you just call me a bitch,
Mother nature’s dying
Nobody’s keeping score
I don’t wanna live in a mans world anymore

Marina Diamandis maakt popliedjes die qua catchyness misschien makkelijk af te serveren zijn als niemendalletjes. Totdat je even wat aandachtiger luistert en hoort dat haar nummers vol zitten met maatschappijkritiek. De thema’s: feminisme, gender en culturele stereotypes.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Joe Lin (cc)

Pamplona lanceert app tegen aanrandingen

ELDERS - Spaanse vrouwen tegen de machocultuur.

Vandaag begint in de Noord-Spaanse stad Pamplona het feest van Sint Fermin. Met de komende week dagelijks het beruchte ‘stierenrennen’. Zes vechtstieren worden elke morgen door de nauwe straten van Pamplona gejaagd. Duizenden waaghalzen, vooral jongemannen, willen door de stieren voor te blijven hun moed en snelheid bewijzen. De smalle straatjes leiden echter niet zelden tot lelijke valpartijen van de stieren en van de rennende mensen. Het gebeuren trekt elk jaar ongeveer een half miljoen bezoekers. Bij de deelnemers en toeschouwers zijn er geregeld zwaar gewonden en zelfs dodelijke slachtoffers. ’s Middags moeten de stieren aantreden in de plaatselijke arena waar ze na het traditionele gevecht worden afgemaakt. De burgemeester van Pamplona heeft onlangs voorzichtig geopperd het middagprogramma in de toekomst te schrappen. De Dierenrechtenbeweging vecht al jaren tegen het festijn.

Behalve de stieren staat er nog veel meer vertier en folklore op het programma en vooral ook veel eten en drinken. Twee jaar geleden is het feest in opspraak geraakt door een groepsverkrachting van een 18-jarig meisje. De vijf leden van een groep uit Sevilla, die zich La Manada (de roedel) noemt, zijn in april van dit jaar tot negen jaar cel veroordeeld wegens seksueel misbruik. Ze werden echter vrijgesproken van verkrachting. De rechters waren er niet van overtuigd dat de mannen uit Sevilla geweld hadden gebruikt. De uitspraak leidde tot drie dagen van massale demonstraties. De verontwaardiging over de afloop van de zaak steeg onlangs nog verder toen de vijf in afwachting van hun beroepszaak op vrije voeten werden gesteld.

Foto: Viola Renate (cc)

Politiek Correct

COLUMN - Politiek correct, dat zijn de centrale waarden van vrijheid, gelijkheid, en broederschap. De rechtsstaat, scheiding van kerk en staat, en de mensenrechten. Wie wil dat nu níet zijn?

De kerk van de zelfhaat?

In Trouw stond een tijdje terug weer zo’n artikel in de trend waarvan er wel meer verschijnt, dit keer getiteld ‘de Kerk van de Haat’. Die kerk, dat was de ‘linkse kerk’, ziet u? Die haat, dat is de zogenoemde linkse zelfhaat.

Het steeds terugkerende verwijt? Zogenaamde antiracisten en feministen zouden een religie van de zelfhaat verkondigen. Mensen zouden zich volgens die antiracisten en feministen schuldig moeten voelen voor de wandaden van hun voorvaderen. Schuldig, omdat ze wit, nee sorry, blank zijn.

Beweringen als in het kerk-van-de-haatartikel hebben we al eerder gezien, zoals bij Heleen Mees, Elma Drayer, en Theodoor Holman, bij GeenStijl, de Post Online, ach, de hele reut aan sensatieschrijvertjes van kwaad-rechts verkettert “links” met die kritiek. Ze worden gretig gelezen, verdienen er een leuke boterham mee. En in Terstalls pamflet “vrij links” kregen deze mensen die het wagen op te staan tegen discriminatie ook al een veeg uit de pan. Opkomen voor de rechten van een groep mensen zou maar verdeeldheid zaaien onder links, moeten we niet willen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | The War on Women

Middle America
A tomboy for a friend
(that’s what we called them then)
showed us something I can’t forget

I learned it all alone
Same as everyone
I learned it all alone

That there was a war on women
but I was too young to know I was in it

Luxury was ook zo’n fringebandje uit de jaren negentig dat het verdiende groots door te breken, maar dat nooit gelukt is. Doodzonde, want ze wisten het gevoel van ennui te vertolken als geen ander.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Alfamannetjes tegen de omvolking gezocht

COLUMN - Waar komt de huidige obsessie in kringen van de alt-right/alt-light met ‘cultuurmarxisme’ toch vandaan? En waarom lijken types die zich aftobben over de nefaste invloed ervan op de Westerse beschaving, steevast óók wakker te liggen over de invloed van het feminisme en de teloorgang van masculiniteit onder blanke mannen enerzijds, en de instroom van honderdduizenden viriele, jonge, gekleurde mannen anderzijds?

In een hilarische video, gewijd aan de Zweedse bodybuilder, zelfverklaarde ‘profeet van Odin’ en populaire neonazi youtuber ‘The Golden One’ ontmantelt Natalie Parrot (aka ContraPoints) hoe dergelijke racistische en seksistische reflexen samenhangen, en legt terloops bloot hoezeer dit wit-supremacistische gedachtegoed doorsijpelt op rechts.

Alt-rechts in Nederland

Want die Arische wannabe-viking hierboven staat beslist niet op zichzelf.

Onlangs verscheen Levenslust en Doodsdrift van Sid Lukkassen, die wel een van de intellectuele ideologen van de Nederlandse alt-right genoemd mag worden. Ook Lukassen tobt zich alle dagen af over de nefaste invloed van het cultuurmarxisme, en waarom mannen niet langer ‘echte mannen’ en vrouwen niet langer ‘echte vrouwen’ zijn.

Onze ‘seksmarxist’, zoals NRC-recensent Sjoerd de Jong hem onlangs betitelde, lijkt nogal onzeker over zijn eigen viriliteit, en in plaats bij zichzelf te rade te gaan waarom hij zo weinig seksueel succes bij de vrouwen heeft, geeft hij allerlei verborgen krachten als ‘feminisme’ en ‘marxisme’ de schuld.

Foto: Charlotte Cooper (cc)

Wees niet bang voor het f-woord

ACHTERGROND - Seksisme. migratie, basisinkomen, democratie en referenda. In de serie “Tegen de stroom in” spreken wetenschappers, experts en opiniemakers over oude zorgen en nieuwe oplossingen. Wanneer zijn die succesvol? Welke rol speelt geld en neoliberaal denken daarin? En verliest elke stroming uiteindelijk aan kracht en relevantie? Vandaag: waarom is feminisme nog nodig?

Zangeressen, acteurs en grote bedrijven pronken met t-shirts vol feministische leuzen. Vrouwen op topposities in de politiek. Waarom is feminisme vandaag de dag dan nodig?

“Het is een mythe dat feministen mannenhaters zijn”. Genderwetenschapper prof. dr. Maaike Meijer neemt geen blad voor de mond in de lezing Feminisme 3.0. Dat geldt ook voor mede-spreker en oprichter van het feministisch platform Stellindames.nl Justine van de Beek. Beiden feminist, maar uit een verschillende generatie. In de reeks ‘Tegen de stroom in’ spreken ze over de idealen, doelen en strategieën van de vrouwenemancipatiebeweging, toen en nu. Was feminisme vroeger nog een vies woord, tegenwoordig is het voor grote sterren bon-ton om ermee te pronken. Maar dat betekent allerminst dat de strijd om gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen gestreden is.

Hét feminisme bestaat niet

Hardcore en radicaal was ze, toen ze de actiegroep Paarse September oprichtte. Prof. Meijer is al vanaf de jaren ’70 actief bezig met het feminisme, als onderzoeker maar ook als spreekbuis van de stroming. Ze vertelt over de evolutie die de stroming doormaakte, maar ook zijzelf. Samen met Dolle Mina was Paarse September de meest bekende actiegroep uit de tweede feministische golf. Maar de ‘Paarse’ dames vonden de ‘Mina’s’ maar slappe hap, die zich conformeerde naar het ‘heteronormatieve patriarchaat’. Daarmee bedoelen ze dat alle maatschappelijke normen, structuren en praktijken zijn gevormd rondom de autoriteit van hetero’s en mannen. Paarse September ging daar vol tegenin, zij claimde dat lesbisch zijn een individuele én politieke daad is. De activisten weigerden consequent om met mannen te praten. Dat was voor die tijd (en misschien nu nog) ongekend.

Meijer en haar vriendinnen sloten mannen uit, niet omdat ze hen haatten, maar omdat vrouwen tot dan toe altijd slechts konden ‘zijn’ in relatie tot mannen. Ze benadrukt hoe belangrijk het was voor haar en anderen om zich te ontplooien zonder het toeziende oog van die mannen. Onder de Mina’s waren wél mannen, die zich om allerlei uiteenlopende redenen hadden aangesloten. De verschillen in houding tussen de actiegroepen zijn illustratief voor een sociale beweging. Vorige week vertelde prof. Jan Willem Duyvendak hoe de ‘outsiders’ zich eerst aanpassen aan de mainstream. Dit soort activisme gaat over in vechten voor representatie en gelijke rechten, en de volgende stap is dat de radicalere outsiders willen dat de mainstream verandert. Dit is precies de ontwikkeling die de vrouwenbeweging meemaakte. Meijer toont een vermakelijk filmpje waarin in we de Dolle Mina’s in actie zien: ze doen aan wedding chrashen en vallen mannen op straat lastig. Ze stellen klassieke genderrollen en straatintimidatie aan de kaak.

Terugkerende thema’s

Ageren tegen genderrollen en straatintimidatie – doet de huidige generatie feministen dat niet ook? Ken je de ‘catcalling’ video nog? Jazeker, erkent Justine van de Beek. Het hedendaags activisme speelt zich vooral online af. Het is laagdrempelig en verspreidt zich als een olievlek. Van de Beek zelf kwam in aanraking met feminisme via Twitter en Tumblr. Ze wist niet eens dat het voorheen een negatieve connotatie had. Er is natuurlijk sinds de Mina’s veel veranderd, maar een aantal zaken spelen nu nog steeds. De feministen uit de jaren ’70 waren bezig met bewustwording omtrent de seksualiteit van vrouwen. Van de Beeks scriptieonderzoek ging over slutshaming. Een sociaal stigma voor vrouwen en meisjes, die traditionele verwachtingspatronen omtrent seksuele gedragingen doorbreken. Plat gezegd: vrouwen die hun seksualiteit omarmen en veel bedpartners hebben worden als ‘slet’ gelabeld. Deze indoctrinatie begint al vroeg, zelfs moeders maken zich er schuldig aan. Maar er is verzet. Voormalig stripper en nu activist Amber Rose begon de ‘slutwalk’ een protestmars. Omarm de term, zegt Rose. Daarmee breek je het systeem: als ik me er niet voor schaam, kan jij me niet onder de duim houden. Via de grote schare volgers die Rose heeft verspreid het idee zich snel.

Microprotesten met grote impact

Zo’n succesvolle slut-walk is leuk, maar natuurlijk is er nog veel werk aan de winkel. Van de Beek benadrukt dat er geen officiële handleiding is voor het zijn van een ‘goede feminist’, maar ze heeft wel een idee over hoe je tegenwoordig ‘bij de groep hoort’. De huidige generatie richt zich meer op intersectionaliteit. Een term gemunt door de Amerikaanse advocate en academicus Kimberlé Crenshaw (zie haar TED talk), die uitlegt dat er een doorkruising van identiteiten plaatsvindt. Die verschillende assen leiden tot onderdrukking, zij snijden en versterken elkaar. Lesbische vrouwen en zwarte vrouwen ondervinden dubbele discriminatie. Het is belangrijk om die verschillende assen te erkennen. En, zo stelt Van de Beek, is het ook belangrijk om mensen om je heen te wijzen op ongewenst gedrag of uitlatingen. Als je vriendin een ander meisje een slet noemt, zal een ‘echte’ feminist daar wat van zeggen (dat geldt natuurlijk ook voor mannen). Want “als je het patriarchaat wil slopen maar stil blijft als je omgeving iets zegt, wat betekent dat dan nog?” Een voorbeeld van het daily activism.

Dankzij vrouwen als Meijer en andere activisten zijn er veel stappen gezet. We vinden het heel normaal dat Claudia de Breij geïnterviewd wordt voor Zomergasten door Janine Abbring. Twee vrouwen op zo’n podium was voorheen ondenkbaar. Maar de representatie gaat verder dan de media. Vrouwen op topposities kunnen feministische kwesties op de agenda zetten. Zo pleitte voormalig minister Jet Bussemaker voor meer vrouwelijke hoogleraren in de academie en Meijer is blij met haar rector aan de Universiteit van Maastricht, Rianne Letschert. Met vrouwen aan het roer is er meer kans dat een nieuwe weg ingeslagen wordt en de status quo wordt doorbroken. De grote gebaren van een sociale beweging en het micro-activisme zorgen voor een krachtige mix. Gezien de belangstelling voor deze lezing, het enthousiasme (en soms woede) in de zaal en bij Van de Beek, moet het patriarchaat vrezen voor zijn voortbestaan. Het werd eens tijd.

Dit artikel van Laura Mol verscheen eerder op Studium Generale Utrecht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Verknipt systeem

 

Vrouwenonderdrukking is een collectief trauma in islamitische en hindoestaanse migrantenkringen, door bijna iedereen in verschillende mate beleefd als slachtoffer, dader, medeplichtige en stille toeschouwer. Het is een verknipt en ontwrichtend systeem dat in verschillende vormen en gradaties opduikt, mensenlevens beschadigt en van vrouwen publiek bezit maakt.

Nadia Ezzeroili richt in De Volkskrant haar pijlen op witte en intersectionele feministen die elke discussie frustreren over het complex aan patriarchale attituden die vrouwen in diverse migranten-gemeenschappen gevangen houdt in een kooi van schaamte.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-03-2022

Een lezenswaardige bitch

RECENSIE - Je hoort weleens klagen over de huidige tijden, maar je kunt moeilijk ontkennen dat ze opwindend zijn. Binnen luttele decennia is wereldwijd de publieke houding tegenover homoseksuelen veranderd – zodat het burgerlijk huwelijk in tal van landen inmiddels is opengesteld. Inmiddels heeft het feminisme ook zijn draai weer gevonden. De onmogelijkheid om de wereld onder te verdelen in eenduidige mannetjes en vrouwtjes wordt steeds meer mensen duidelijk. Het ondraaglijke racisme dat de maatschappij nog zozeer doordrenkt en tot in de onschuldigst ogende symbolen naar buiten komt, wordt op interessante manieren aan de kaak gesteld. Eeuwen van Westerse beeldvorming over de islam komen tot botsing met het feit dat moslims zich daadwerkelijk in het westen zijn gaan vestigen én de opkomst van totalitaire islamistische bewegingen elders in de wereld, die bovendien niet terugdeinzen voor terroristische acties op de Ramblas.

We leven, kortom, in een wereld, waarin ons beeld kantelt van wat het betekent om mens te zijn. Natuurlijk is dat soms op een bepaalde manier ongemakkelijk, bijvoorbeeld als je een blanke witte man van middelbare leeftijd bent, zoals ik, met een goede baan nog bovendien. (Iemand die er lange tijd vanuit is gegaan dat hij in een achterstandspositie verkeerde omdat hij zichzelf afzette tegen een veel te kleine groep medemensen en die dus nu veel trots over wat hij heeft ‘bereikt’ is afgenomen.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Verhaal | Linda Duits

Voor de boekenpodcast Het verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers over hun boek, in deze aflevering een pittig gesprek over het patriarchaat, feminisme, emancipatie, gender en seksualiteit met sociaalwetenschapper Linda Duits over haar boek Dolle Mythes. Een frisse factcheck van feminisme toen en nu.

Over het boek

Zeg ‘Tweede Golf’ en je krijgt een rijtje clichés over soepkippen, trutten en haaibaaien. Ze dragen tuinbroeken, maar geen bh’s of make-up. Ze zijn verongelijkt of echt boos. Ze doen aan kringgesprekken en praatgroepen, en aan aktievistiese spelling. Eenzijdig, onredelijk en vooral hysterisch.

Die karikaturen zijn hartstikke handig als je wilt afrekenen met Het Feminisme. En veel mensen willen dat: van oude mannen die het maar niks vinden tot jonge vrouwen die het maar niks vinden – zo ook de nieuwe generatie feministen die nu opstaat. Vooral die laatste groep is gewild in de media. Niets maakt de opiniechef van een krant blijer dan een jonge blom die het wiel opnieuw wil uitvinden. Dat gaat het beste door het oude wiel tot een ‘zeurderige zeikdoos’ te verklaren. Maar hoe terecht is dat?

Donaties

Deze boekenpodcast wordt gemaakt in eigen beheer zonder subsidie of sponsorgeld. U kunt de podcast steunen met een donatie (al vanaf 5 euro) via deze link: https://reportersonline.nl/support/steun-boekenpodcast-het-verhaal/ Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage!

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende